Man wil niet mee naar m'n stervende oma!

Ik ga helemaal niet mee naar familieissues van mijn man. Hij is vandaag bij zijn oma geweest met de 2 jongste kinderen. Ik heb die oma 1 x gezien jaar of 6 terug op de markt toen hij haar toevallig tegenkwam anders had ik nu nog niet geweten wie zijn oma was.

Ze heeft ook niet lang meer te leven waarschijnlijk, beroerte gehad. Hij wilde er nog even langs ( stelt dat al een hele tijd uit). Vandaag heeft hij daar tijd voor gemaakt terwijl ik uit de nachtdienst lekker lag te slapen, vertelt later dat hij is geweest. Prima... Ik heb geen behoefte om mee te gaan, als hij wilt dat ik mee ga had ie dat wel gevraagd. Was ik nog niet meegegaan want ze weet niet eens wie ik ben . Hij is wel meegegaan naar mijn oma toen ze op sterven lag. Heb ik niet hoeven vragen / afspreken. Wil hij niet, ook prima. Dat iemand je man is betekent niet dat hij overal je handje beet moet houden en andersom.



@CBL: wat maakt het uit of iemand vriend zegt of man over je man.... ???? Wil je echt die erkenning uit dat woord krijgen dat je een ring om je vinger draagt ? Ik vind dat maar vreemd.

Caribbeanlover schreef:Het gaat nu een stuk beter met mijn oma voorlopig redt ze het wel. Dat mijn man (dus niet vriend zoals iemand zei) zei dat als hij echt niet mee wilde hij ook niet ging snap ik wel, want sommigen kunnen er idd niet tegen. Aan de andere kant vind ik dat raar aangezien hij wel wil dat ik steeds overal mee naartoe ga en dan doet het er niet toe of het een verjaardag is het gaat om het principe wat jullie ook vinden.

Ik snap dat je het gevoel krijgt dat jij wel telkens overal naartoe gaat voor/met hem en dat je vindt dat hij niet mee gaat als het jou een keer uitkomt. Dat kan inderdaad soms even frustreren. Alleen realiseer je je wel dat je nu écht even naar de situatie moet kijken? Jij vraagt hem naar een ernstig ziek persoon te gaan om afscheid te nemen. Als hij zich daar heel ongemakkelijk bij voelt dan is dat zijn goed recht. Wat heb je eraan als je het forceert? Heb je dan ineens meer steun? Lijkt mij erg onwaarschijnlijk, aangezien jullie er al de nodige discussies aan vooraf hebben gehad. Respecteer dus eens de mening van je man in deze situatie.

Over het familiegedoe, even afgezien van mensen die op sterven liggen: mijn man houdt hier ook niet echt van en aan het begin van onze relatie was dat wel eens een issue. Omdat ik me gewoon niet kon voorstellen dat hij dat soort dingen echt niet leuk vond. Ik ben juist wel een familiemens en grijp elke gelegenheid aan om met nichtjes, tantes en iedereen die daarbij hoort, af te spreken. Ik had het idee dat hij mijn familie niet aardig vond of zo. Hij heeft het echter ook bij zijn eigen familie, zodra het om grotere groepen mensen gaat, vindt hij er niks aan. We gaan vaak zat op visite ergens, dat vindt hij wel gezellig, maar niet als het hele huis daar vol zit.

Inmiddels heb ik me neergelegd bij zijn standpunt en gaat hij alleen nog mee als hij daar ook zin in heeft. Naar bruiloften en begrafenissen gaat hij overigens wel altijd mee, daar hoef ik hem ook niet om te vragen. Maar verjaardagen slaat hij in de meeste gevallen graag over. Dit werkt prima, we hebben er geen strijd of ruzies meer om en voelen ons hier allebei prettig bij. Hij heeft er geen problemen mee als ik weer eens lang blijf hangen ergens, omdat ik nooit weg wil als het gezellig is ;-) En ik vind het niet erg dat hij thuis blijft, iedereen blij, en we hoeven geen oppas te regelen

Ik ga overigens ook vaak alleen naar verjaardagen of op visite. Vriend werkt veel, als hij vrij is heeft hij niet altijd zin om mee te gaan. Ik heb me erbij neergelegd. Ik wil hem niet tegen zijn in meesleuren, dat maakt het er niet gezelliger op.

Iedereen mag haar mening hebben en ook mbt hoe ik erover denk. Ik blijf bij mijn mening. Ik zal hem nooit dwingen en mee sleuren aan zijn oren dat werkt averechts, maar dan vind ik ook wel dat hij een kan begrijpen waarom ik niet mee wil.

Parisienne schreef:

Caribbeanlover schreef:Het gaat nu een stuk beter met mijn oma voorlopig redt ze het wel. Dat mijn man (dus niet vriend zoals iemand zei) zei dat als hij echt niet mee wilde hij ook niet ging snap ik wel, want sommigen kunnen er idd niet tegen. Aan de andere kant vind ik dat raar aangezien hij wel wil dat ik steeds overal mee naartoe ga en dan doet het er niet toe of het een verjaardag is het gaat om het principe wat jullie ook vinden.

Ik snap dat je het gevoel krijgt dat jij wel telkens overal naartoe gaat voor/met hem en dat je vindt dat hij niet mee gaat als het jou een keer uitkomt. Dat kan inderdaad soms even frustreren. Alleen realiseer je je wel dat je nu écht even naar de situatie moet kijken? Jij vraagt hem naar een ernstig ziek persoon te gaan om afscheid te nemen. Als hij zich daar heel ongemakkelijk bij voelt dan is dat zijn goed recht. Wat heb je eraan als je het forceert? Heb je dan ineens meer steun? Lijkt mij erg onwaarschijnlijk, aangezien jullie er al de nodige discussies aan vooraf hebben gehad. Respecteer dus eens de mening van je man in deze situatie.

Mijn oma is oud, ze was deze week jarig dus ze is best sterk. Het gaat minder, maar echt op sterven liggen daar kan ik niet echt van spreken. Het gaat iig beter dan de vorige keer toen was ze echt mager en nu was ze aangekomen en kon ze normaal praten ipv dat gemompel. Toen zijn oma in het ziekenhuis lag en iedereen wist dat ze er niet levend uit zou komen ben ik op 1x na niet mee geweest. Ben gewoon meegegaan zonder tegenslag. Dus ik vond het niet leuk toen mijn eerst zei dat hij niet mee wilde en dat terwijl ik toen wel mee ging dat is niet fair. Ik heb het niet geforceerd, dat zeg ik nergens. Ik heb wel wat meer steun ja omdat hij is mee gegaan, ik vind het fijn dat mocht zij er morgen niet meer zijn haar toch even heeft gezien en andersom.
Nodige discussies? Het ging alleen om dit hoor, daar zijn er geen meerdere voor nodig!
Ik respecteer zijn mening zeker wel, jammer dat jij dat niet vind. Zoals ik al zei dwing ik hem niet, maar dan mag hij mijn mening mbt familiegedoe ook wel eens respecteren het is geven en nemen he.

luisa schreef:Ja je hebt natuurlijk gelijk dat het iets persoonlijks is. En ik maak er ook geen strijd van, maar ik zou toch echt wel van mijn partner verwachten dat hij zich over zijn angst/het niet leuk vinden heen zet. Als, geheel fictief voorbeeld, mijn moeder op sterven ligt en hij niet mee gaat omdat hij haar wil herinneren zoals zij is dan zou ik wel van hem verlangen om toch mee te gaan ja. Niet omdat ik zijn steun aan het bed van mijn moeder nodig heb, maar vooral omdat mijn moeder ook hem zou willen zien en afscheid van hem willen nemen. Tja misschien een gebrek aan empathisch vermogen van mijn kant hoor, maar dit is wel hoe ik erin sta.

Ben het met je eens. Ik zou er niet eens bij stil staat om niet te gaan, dus had sowieso niet verwacht dat dit zo'n groot issue is voor volwassenen. Het hoort eigenlijk toch ook bij het leven?

Ik zou het zelf heel erg vinden als ik niet bij de laatste momenten van mijn vader of moeders leven zou zijn. Geheel persoonlijk natuurlijk, dat begrijp ik.

luisa schreef:Ja je hebt natuurlijk gelijk dat het iets persoonlijks is. En ik maak er ook geen strijd van, maar ik zou toch echt wel van mijn partner verwachten dat hij zich over zijn angst/het niet leuk vinden heen zet. Als, geheel fictief voorbeeld, mijn moeder op sterven ligt en hij niet mee gaat omdat hij haar wil herinneren zoals zij is dan zou ik wel van hem verlangen om toch mee te gaan ja. Niet omdat ik zijn steun aan het bed van mijn moeder nodig heb, maar vooral omdat mijn moeder ook hem zou willen zien en afscheid van hem willen nemen. Tja misschien een gebrek aan empathisch vermogen van mijn kant hoor, maar dit is wel hoe ik erin sta.

Eens.

Parisienne schreef:Ik ga overigens ook vaak alleen naar verjaardagen of op visite. Vriend werkt veel, als hij vrij is heeft hij niet altijd zin om mee te gaan. Ik heb me erbij neergelegd. Ik wil hem niet tegen zijn in meesleuren, dat maakt het er niet gezelliger op.

Hier same story.

Lejow schreef:

Parisienne schreef:Ik ga overigens ook vaak alleen naar verjaardagen of op visite. Vriend werkt veel, als hij vrij is heeft hij niet altijd zin om mee te gaan. Ik heb me erbij neergelegd. Ik wil hem niet tegen zijn in meesleuren, dat maakt het er niet gezelliger op.

Hier same story.

Same here.

Ik vind een moeder trouwens ook anders dan een oma.

Mijn man wil altijd dat ik meega naar de Media Markt en hij wil nooit mee naar de H&M .

Charles schreef:Mijn man wil altijd dat ik meega naar de Media Markt en hij wil nooit mee naar de H&M .

Dankje Sanne...

Ik begrijp je zeker wel CBL... Het hoort ook bij het leven en zou ook verwachten dat mijn man af en toe meeging..ook al houd hij er niet van. Wie wel?

Charles schreef:Mijn man wil altijd dat ik meega naar de Media Markt en hij wil nooit mee naar de H&M .

De mijne wil nou nooit naar de MM!!!

Van die van mij hoef ik nooit ergens mee naartoe. Naar familie of naar Leeuwarden/vliegshows etc vindt hij het leuk dat ik mee ga, maar heb ik geen zin, dan heb ik geen zin. Maar eigenlijk vind ik het alleen maar gezellig voor hem als ik mee ga, dus doe ik het geregeld wel

Eén van de basisprincipes van een goede relatie is toch dat je elkaar steunt in goede én slechte tijden? Ik zou mijn man nooit opdringen om mee te gaan de kamer in, bij mijn stervende oma, maar ik zou het wel zeer waarderen wanneer hij met me meeging naar het ziekenhuis, of me in ieder geval steunde wanneer ik weer thuis zou komen. Verjaardagen en feestjes zeggen mij niet zoveel, daar zijn we beiden heel makkelijk in. Maar als er iets ingrijpends gebeurd, zoals iemand die op sterven is, dan verwacht ik wel dat mijn man bij me is en mij even op de eerste prioriteit zet, dat doe ik ook voor hem. Al ga je alleen maar mee en drink je even een bakkie koffie in het ziekenhuisrestaurant of weet ik het, maar je bént er op zo'n moment wel gewoon, wat heb je anders voor een relatie?

*zucht*
Daar hebben we Kim-door-de-bocht ook weer.
Dus, maw, als je vent niet met je meegaat, heb je een flut relatie?

Als iemand niet met je mee gaat, wil dat niet zeggen dat diegene er gelijk maar niet voor je is?

Het gaat gewoon niet altijd alleen maar om jou, in een relatie. Soms ben je er voor elkaar, ook op gelegenheden waarbij je je misschien minder op je gemak voelt. Ik denk dat er maar weinig mensen met plezier naar een crematie gaan, en tóch ga je er naartoe, dat doe je op zo'n moment voor je partner. Ik vind het een kwestie van fatsoen.

Ik vind onder fatsoen hele andere dingen gelden, maar prima, als jij dat wel zo ziet.

Ik vind een crematie dan weer iets anders, daar hoef je in principe de overleden persoon niet te zien.

Ik heb zelf een tijd in het ziekenhuis gelegen na een ongeluk. Natuurlijk is dat een andere situatie, maar een goede vriend heeft mij toen erg teleurgesteld, hij kwam niet op bezoek, omdat hij volgens eigen zeggen 'echt niet tegen ziekenhuizen kan'. Nee, alsof ik daar voor mijn lol lig!

Ook deze situatie vind ik van puur egoïsme getuigen. Het gaat op zo'n moment even niet om jou, maar om de oma van je vrouw die op sterven ligt... Is er dan echt geen enkele vezel in je lijf die op zo'n moment BIJ je vrouw wilt zijn? Ik vind dat echt raadselachtig en zeer apart. Alsof je zo ver weg staat van de natuur/het leven/de dood, dat je er liever je ogen voor sluit. Nee, ik zou deze instelling echt niet kunnen waarderen.

Nou Kim er zijn echt mensen die niet tegen ziekenhuizen kunnen. Die angstaanvallen krijgen, die in paniek raken of zelfs flauwvallen. Dus ik zou daar niet al te makkelijk over oordelen.

Heeft mijn vriend mazzel dat hij jou niet getroffen heeft dan

En ja, ik zou het jammer vinden als iemand daarom niet bij me op bezoek komt. Maar soms is het nou eenmaal zo, ik zie diegene (in het geval waar jij het over had), dan wel weer als ik thuis ben en dan kan die persoon het mooi dubbel en dwars goedmaken met een mooi boeket tulpen en een dikke reep chocola ofzo.

Mijn vriend zat in de familiekamer te wachten met mijn andere familie, toen ik afscheid nam van mijn moeder omdat we dachten dat ze zou gaan sterven. Hij ging niet met me mee de IC kamer in, omdat hij dat gewoon echt niet trok.
Prima, zijn goed recht, heeft niets met ogen sluiten te maken, maar met iets dat hij gewoon écht niet wilt.
Ik ga hem dan niet dwingen, want daar heb ik mezelf uiteindelijk veel meer mee.
Ik ben samen gegaan met mijn vader (mijn ouders zijn wel gescheiden) en later nog eens met mijn oma.
En ik zag hem weer toen ik de familiekamer kwam.
Hij was er net zo veel, en net zo goed voor me hoor.

Lejow schreef:Heeft mijn vriend mazzel dat hij jou niet getroffen heeft dan

En ja, ik zou het jammer vinden als iemand daarom niet bij me op bezoek komt. Maar soms is het nou eenmaal zo, ik zie diegene (in het geval waar jij het over had), dan wel weer als ik thuis ben en dan kan die persoon het mooi dubbel en dwars goedmaken met een mooi boeket tulpen en een dikke reep chocola ofzo.

Mijn vriend zat in de familiekamer te wachten met mijn andere familie, toen ik afscheid nam van mijn moeder omdat we dachten dat ze zou gaan sterven. Hij ging niet met me mee de IC kamer in, omdat hij dat gewoon echt niet trok.
Prima, zijn goed recht, heeft niets met ogen sluiten te maken, maar met iets dat hij gewoon écht niet wilt.
Ik ga hem dan niet dwingen, want daar heb ik mezelf uiteindelijk veel meer mee.
Ik ben samen gegaan met mijn vader (mijn ouders zijn wel gescheiden) en later nog eens met mijn oma.
En ik zag hem weer toen ik de familiekamer kwam.
Hij was er net zo veel, en net zo goed voor me hoor.

Dat is ook prima, inderdaad, dan is hij er toch gewoon bij, alleen hij blijft even achter in een andere kamer. Helemaal goed. Alleen het absoluut niet mee willen gaan, terwijl je vrouw een moeilijke tijd doormaakt, nee dat gaat er bij mij niet in.