Man wil niet mee naar m'n stervende oma!

Alex schreef:

Caribbeanlover schreef:Maar ik ben toch ook meegegaan naar zijn oma elke keer dus wat jij zegt doet er dan niet toe.

Ik vind dit zo'n non-argument. Echt een gevalletje 'jij bent niet op mijn verjaardag geweest, dus ik kom ook niet op de jouwe'. Alleen dan in een andere vorm uiteraard. Respecteer zijn keuze, hij wil liever niet mee. Je hebt hem die keuze toch gegeven? Natuurlijk hoop je ergens dat hij met je meegaat, maar blijkbaar ziet hij dat niet zitten. En dat kan ik me heel goed voorstellen. Als hij nu niet met je meegaat wil dat heus niet zeggen dat hij het niet erg vindt of dat hij je niet steunt, dat kan hij namelijk ook op andere manieren.

Maar het is toch raar dat hij van mij van alles en nog wat verwacht naar zijn familie en als ik graag iets wil wat niet moet wil hij niet. Straks is ze er niet meer en krijgt hij spijt.
Ze is bij bewustzijn.

Ik vind dit niet zomaar een familiegevalletje. De een kan beter tegen stervenden dan de ander. Ik kan er bijv heel goed tegen, mn man niet. Ik zou bijv dan ook er graag meewillen, al zou er 'maar' een oom van hem op sterven liggen, terwijl hij ook veel moeite had om mee te gaan toen mijn oma op sterven lag.

Maar als mijn man er moeite mee heeft (ga nog wel vragen wat zijn reden is), dan is het toch raar dt hij wel naar zijn opa's en oma's is gegaan.

Respecteer zijn keuze CBL. Ik kan hem heel goed begrijpen, want ik zou het ook niet willen.

Nee, want die staan wel dichterbij hem dan jou oma, dat is iets toch anders (vind ik)

Ik heb gevraagd of mijn man ook een keer meegaat zodat hij haar nog kan zien. Hij wil dat liever niet, maar als ik dat wil doet hij het voor mij. Heb gezegd dat hij het niet voor mij moet doen als hij liever niet wil. Ik zou het fijn vinden als hij eens meegaat.


Hij zegt toch helemaal niet dat hij niet mee wilt.
Ik zie het probleem dus niet zo. Of je wilt dat hij mee gaat om jou te steunen, of je laat hem thuis omdat je weet dat hij het niet prettig vindt. Keuze is dus aan jou.

Ergens snap ik CBL wel hierin. Ze wil graag de steun van haar man hierin. Het is haar oma, ze heeft verdriet en dan wil je graag je man bij je hebben. Ze dénkt dat hij geen moeite heeft met stervende mensen, want immers, hij is ook naar zijn eigen oma's gegaan. En toen was zij er ook voor hem.

Denk dat dat meer de kwestie is of niet CBL? Voel je je wel gesteund hierin door je man? Kun je hem anders aangeven dat je graag hebt dat je iig bij je bent, dan blijft hij anders maar even op de gang of in een andere kamer staan als hij je oma niet meer wil zien, maar dat je niet alleen heen en terug naar je oma moet.

Capt'n Zero schreef:

Er zijn inderdaad mensen die hier niet mee om kunnen gaan en daar heb ik wel begrip voor.
Ik zou het ze niet kwalijk nemen, ik vind het eerder nog 'jammer' voor ze omdat ze dit niet kunnen en dus geen afscheid kunnen nemen.

Toen mijn oma op sterven lag kwamen ook niet alle neven/nichten, maar het was voor mij persoonlijk belangrijker dat mijn oma mij nog zag, dan dat mijn beeld van mijn oma zou veranderen (wat uiteraard niet is gebeurd, volgens mij is de angst hier voor veel groter dan dat het daadwerkelijk zo is)

Zowel mijn opa als oma heb ik stervende gezien en als mijn laatste oma ook een sterfbed heeft, zal ik daar ook weer zijn.
Puur omdat het mij erg fijn lijkt als wanneer ik op sterven lig, er ook mensen afscheid komen nemen van mij.

Helemaal mee eens. Als ik op sterven zou liggen, zou ik ook graag mijn familie nog zien. Als ze mij dan gaan ontlopen zou ik dat wel echt heel jammer vinden.
De eerste keer vond ik het ook eng om een stervend familielid te zien, maar daar zet ik mij overheen. Als kind vind ik het nog een ander verhaal, maar als volwassene vind ik dat je daar wel voor in staat moet zijn. Het is verre van leuk, maar vind het ergens toch wel 'goed fatsoen' om afscheid te nemen.

Caro schreef:Ergens snap ik CBL wel hierin. Ze wil graag de steun van haar man hierin. Het is haar oma, ze heeft verdriet en dan wil je graag je man bij je hebben. Ze dénkt dat hij geen moeite heeft met stervende mensen, want immers, hij is ook naar zijn eigen oma's gegaan. En toen was zij er ook voor hem.

Denk dat dat meer de kwestie is of niet CBL? Voel je je wel gesteund hierin door je man? Kun je hem anders aangeven dat je graag hebt dat je iig bij je bent, dan blijft hij anders maar even op de gang of in een andere kamer staan als hij je oma niet meer wil zien, maar dat je niet alleen heen en terug naar je oma moet.

Ik vind het niet leuk, maar als hij echt niet wil dan is het helaas zo. Als ik iets niet wil haalt hij altijd erbij het feit dat we getrouwd zijn en dat dat erbij hoort dingen die je niet of liever niet wilt doen. Nou bij deze dan man............dat mag je bij mij dan ook wel eens doen.

Maar hij gaat toch met je mee als jij dat wilt schrijf je? Wat is dan het probleem?

Ik snap jou wel, maar hem ook.
Ik heb bijvoorbeeld mijn overleden tante niet gezien toen ze in haar kist lag, dit wilde ik niet. Ik had haar 3 mnd ervoor nog gezien en voor de rest wilde ik haar herinneren zoals ze was, niet vermagerd en met een grote tumor op haar buik.
Voor jou zou het natuurlijk fijn zijn als steun, waar hij ook aan toe zou willen geven als jij dat wilt.

Viva, iemand dood zien is wat anders dan wanneer diegene dat nog niet is.
Tania, dat hij het maar doet omdat ik het fijn vind en er eigenlijk niet wil zijn.

Het is toch juist lief dat hij dan toch mee gaat omdat jij dat fijn vindt.

ik kan ook niet tegen stervende of dode mensen, dus ergens snap ik jouw vriend wel, al heb ik met stervende personen wel minder moeite. De eerste persoon die ik dood zag, was de oma van mijn man, dat beeld krijg ik niet uit mijn geheugen en zal me altijd bijblijven, terwijl ze er heel mooi en vredig bij lag. Ik heb er wekenlang last van gehad, droomde naar ect. Sindsdien heb ik nooit in de kist gaan kijken. Terwijl er in de tussentijd echt wel wat mensen zijn weggevallen (opa's en oma's). Ik herinner de mensen ook liever zoals ze waren, en heb het niet nodig om het af te sluiten. Al snap ik dat ik in de toekomst hier niet aan zal ontkomen, en het toch de confrontatie aan zal moeten gaan.

Da''s waar, maar dan blijf ik het gevoel houden dat hij het voor mij doet en niet eens een beetje voor zichzelf snap je.

Caribbeanlover schreef:Viva, iemand dood zien is wat anders dan wanneer diegene dat nog niet is.
Tania, dat hij het maar doet omdat ik het fijn vind en er eigenlijk niet wil zijn.

Eerlijk ik zie liever een overleden iemand dan een stervend iemand. Ds ergens snap ik hem wel. Mensen veranderen zo op dat moment, als hij niet wil respecteer dat. Iemand steunen kan ook door niet mee te gaan.

Minx schreef:

Caribbeanlover schreef:Viva, iemand dood zien is wat anders dan wanneer diegene dat nog niet is.
Tania, dat hij het maar doet omdat ik het fijn vind en er eigenlijk niet wil zijn.

Eerlijk ik zie liever een overleden iemand dan een stervend iemand. Ds ergens snap ik hem wel. Mensen veranderen zo op dat moment, als hij niet wil respecteer dat. Iemand steunen kan ook door niet mee te gaan.

Hier sluit ik mij bij aan, maar in mijn werk krijg ik met beide te maken.

Caribbeanlover schreef:Da''s waar, maar dan blijf ik het gevoel houden dat hij het voor mij doet en niet eens een beetje voor zichzelf snap je.

Hij is bereid met je mee te gaan om jou te steunen, dus in dat opzicht wil hij wel. Ik snap dat je het liever vanuit hemzelf ziet komen, maar je kunt iemand nu eenmaal geen gevoelens opleggen. Ik denk niet dat je daar veel aan kunt veranderen.

Maar wat heb je dan liever: dat hij helemaal niet meegaat, of toch meegaat maar dan voor jou?

Ik snap eigenlijk niet waarom zoveel mensen niet zouden gaan. Tuurlijk is het niet leuk om een stervende te zien,niemand doet dat voor de lol. Ik zou gaan, puur voor de persoon die op sterven ligt. Als man niet gaat zou ik dat ook niet echt kunnen waarderen. Vind het ook best egoïstisch om niet te gaan.

(ik kan het niet bijna niet geloven wat ik nu zeg maar) ik ben het met je eens CBL.
Mijn exvriend kon niet mee naar de begrafenis van mijn tante, zei hij. Dat bleek niet waar te zijn maar ik had hem echt nodig. Tante klinkt ver weg maar wij waren heel close. Op dit soort momenten zou ik mijn vriend steunen en niet mezelf voorop zetten maar de stervende persoon of zelfs mijn partner. Want daar gaat het dan even om. Ik snap wel dat mensen er anders over denken, maar zo sta ik erin. Dus ik kan het wel begrijpen dat je dat graag vanuit hem zelf wilt zien ipv dat je hem meedwingt.

We zijn afgelopen weekend geweest. Hij vond haar er beter uitzien dan op de foto die ik gemaakt had toen ik alleen er was. Wel zei hij dat als hij echt niet zou willen dat hij niet zou gaan. Het klinkt lullig, maar ik heb hem dan ook gelijk maar gezegd dat ik dat zal onthouden mbt al die familiedingen van zijn familie aangezien hij weet dat ik er niet zo van houd. Als ik niet wil, dan wil ik niet........jammer dan!

Fijn dat hij toch is meegegaan!

Ik heb toch zo'n respect voor het geduld van jouw man

Carra schreef:Fijn dat hij toch is meegegaan!

Idd fijn.

Ok, dus even alles op een rijtje.
Hij is gewoon met je meegeweest en zei 'Schat, als ik echt niet had gewild, had ik niet gegaan'. M.a.w. hij wilde mee, want als hij niet wilde was hij niet gegaan, dat heeft hij zelf gezegd.
Dan snap ik niet zo goed waar je nu nog over miept, want hij is gewoon met je mee gegaan.

Toen mijn moeder praktisch dood lag te gaan op de IC is mijn vriend ook niet mee naar binnen geweest, hij kon dat gewoon niet aan en wilde mijn moeder herinneren zoals ze was.
Buiten de IC was hij er gewoon voor me, en dat vond ik voldoende. Ik kan hem niet dwingen iets te doen waar hij absoluut niet voor is.
En bij een stervend persoon op bezoek gaan, vind ik wat anders dan een verjaardag.
Het zien van iemand die stervende (of overleden is) wordt voor veel mensen als traumatisch ervaren, ik mag hopen dat dat voor een verjaardag toch niet zo is.