Vieze/enge/... verhalen

Mijn zus zag regelmatig in het achterhuis een oudere man. Het was een man met een petje op, zoals mijn opa (die ik niet gekend heb) ook altijd op had. Zijn petje ligt waar hij altijd verscheen.
Zelf zie ik daar niks, maar voelde wel regelmatig dat er iets was. Dan moest ik voor mijn gevoel daar heel snel weg. Dit was niet altijd zo, heel raar.
Onze hond blaft ook regelmatig naar niks op de plek waar die man verscheen.

Exogenesis schreef:Ik heb een paar jaar geleden een slaapverlamming gehad en dat vond ik behoorlijk eng!
Ik werd wakker, maar kon me niet bewegen. Alleen mijn ogen konden open en dicht. Na flinke paniek in mijn hoofd en het proberen te bewegen van armen en benen, heb ik mijn ogen dicht gedaan en ben ik gaan bedenken wat ik moest doen als ik hier nooit meer uit zou komen. Ik was alleen thuis, in m'n appartementje. Toen werd ik rustiger en langzaamaan kwam het leven terug. Brrr.. ik kan het me nog heel helder voor de geest halen.

Oh eng is dat hè? Ik heb dit al vanaf mijn 5e. Nu steeds minder vaak waar het vroeger elke week was. Je hebt het goed gedaan, want van rustig worden kom je eruit. Hoe harder je probeert te schreeuwen of bewegen hoe erger het wordt.

Sea of Trees schreef:Oh, en ook in dat zelfde studentenhuis:

Er woonde een vrouw naast hen die nooit buiten kwam. Echter, 's nachts schreeuwde en krijste ze de hele boel bij elkaar. Ze schreeuwde om de duivel en God. De gordijnen waren altijd dicht. Maar een lawaai wat ze maakte....met dingen gooien midden in de nacht, hele vreemde kreten uitslaan. Toen we al een hele poos niks gehoord hadden, vond een huisgenoot het toch vreemd en belde de politie.

Ze hebben haar dood gevonden.

Wat een naar verhaal. Maar die vrouw kon ook 'gewoon' 'gek' zijn natuurlijk.

Carrie schreef:

Sea of Trees schreef:Oh, en ook in dat zelfde studentenhuis:

Er woonde een vrouw naast hen die nooit buiten kwam. Echter, 's nachts schreeuwde en krijste ze de hele boel bij elkaar. Ze schreeuwde om de duivel en God. De gordijnen waren altijd dicht. Maar een lawaai wat ze maakte....met dingen gooien midden in de nacht, hele vreemde kreten uitslaan. Toen we al een hele poos niks gehoord hadden, vond een huisgenoot het toch vreemd en belde de politie.

Ze hebben haar dood gevonden.

Wat een naar verhaal. Maar die vrouw kon ook 'gewoon' 'gek' zijn natuurlijk.

Ja ze was waarschijnlijk ook 'gewoon' gek. Daar ga ik wel van uit tenminste...maar creepy is het wel.

Carrie schreef:

Exogenesis schreef:Ik heb een paar jaar geleden een slaapverlamming gehad en dat vond ik behoorlijk eng!
Ik werd wakker, maar kon me niet bewegen. Alleen mijn ogen konden open en dicht. Na flinke paniek in mijn hoofd en het proberen te bewegen van armen en benen, heb ik mijn ogen dicht gedaan en ben ik gaan bedenken wat ik moest doen als ik hier nooit meer uit zou komen. Ik was alleen thuis, in m'n appartementje. Toen werd ik rustiger en langzaamaan kwam het leven terug. Brrr.. ik kan het me nog heel helder voor de geest halen.

Oh eng is dat hè? Ik heb dit al vanaf mijn 5e. Nu steeds minder vaak waar het vroeger elke week was. Je hebt het goed gedaan, want van rustig worden kom je eruit. Hoe harder je probeert te schreeuwen of bewegen hoe erger het wordt.

Echt raar dat zoiets kan! Is het iets neurologisch?

Misschien niet een geheel aansluitend verhaal:

Jááren geleden, we zaten net op de middelbare school en we gingen vaak na schooltijd bij de (afhaal)chinees wat eten halen. Daar in dat hok stond eenzelfde stereotoren als ik thuis had. Dus hadden we met een paar vriendinnen bedacht dat ik de afstandsbediening mee nam als we weer gingen bestellen. Zo geschiedde.. en eenmaal daar zetten we het geluid harder en zachter, zorgde dat de cd-klep open en dicht ging, de cd wisselaar de cd om de haverklap van cd wisselde. Die chinezen wisten niet wat ze overkwam. De lol was er vanaf toen ze de stekker eruit trokken.

Coco schreef:

Caramba schreef:Toen ik nog thuis woonde ging de tv vaak spontaan uit. Mijn vader vroeg dan waarom ik dat deed, maar ik deed niets en het knopje standby op afstandsbediening deed het ook niet meer. Dit gebeurde trouwens alleen als ik ook thuis was of alleen was. Bij mijn pa gebeuren dat soort dingen nooit.
Laatste was het weer zo, mijn vader keek wel zo vreemd, hij zei, doet hij anders nooit en nu ineens wel weer.

Waren dat niet vervelende kinderen? Samen met nog een paar buurmeisjes en buurjongens waren wij best vervelend. Wij gingen op pad met een universele afstandsbediening en bij mensen via het raam hun tv aan/uit, heel hard of op een andere zender zetten. Dikke lol hadden wij, maar achteraf waren we gewoon strontvervelend. Het is dat ik het zelf gedaan heb vroeger en die link zou leggen als zoiets bij ons zou gebeuren, anders zou ik het spaans benauwd krijgen mocht zoiets gebeuren.

Nee, het gebeurt alleen als ik bij mijn vader ben, anders heeft hij er geen last van. Dat is het frapante eraan.

-

Die spookbellen zijn heel herkenbaar. Onze stichting heeft 5 jaar in het oude senatorium gezeten (klokkenberg breda), heel statig gebouw, veel gebeurd, ontzettend veel kinderen overleden. In mijn nachtdienst hoorde ik altijd boven mensen lopen, achterin de gang gilde altijd een zelfde vrouw, midden in de nacht ging de douche aan, spookbellen op lege kamers, bedden die uit zichzelf omhoog gingen etc. Ook clienten hebben ontzettend veel gezien, zo zat altijd op dezelfde kamer een man voor de wastafel, stonden er kinderen op de ramen te bonken, het gillen van diezelfde vrouw. Zelfs de bewaking wilde op den duur hier niet meer werken, ze zagen mensen lopen, werden achtena gezeten en zelfs 1 bewaker is het dak op gevlucht.

Mamavan2 dat is echt heel erg eng!

Ik heb een link gevonden: http://www.theghosthunter.nl/klokkenberg.htm

Na een avondje stappen is de vriend van een vriendin, tijdens het plassen in het water met zijn scrotum op aan paaltje gevallen... Bloeden dat het deed!

Verder heb ik geen spookverhalen. Ik geloof er eigenlijk ook niet in, maar dat komt omdat ik het niet meegemaakt heb denk ik. Waarbij ik overigens niet beweer dat wat jullie zeggen niet waar is.

Edit: is dat nou een dubbele ontkenning? Ik bedoel dat ik wel geloof wat jullie zeggen echt gebeurt kan zijn. Mij is het nooit overkomen, maar misschien ben ik daar te nuchter voor of sta ik er niet open voor.

_Lacey_ schreef:Ik heb als klein meisje de dode muis die onder mijn bed lag tussen mijn poppenkleren bewaard. Ik was zo blij dat ik mijn eigen huisdier had!

Ah dat vind ik eigenlijk ook wel schattig

Sea of Trees schreef:Mamavan2 dat is echt heel erg eng!

Ik heb een link gevonden: http://www.theghosthunter.nl/klokkenberg.htm

Waarom ben ik nou weer zo nieuwsgierig? Best eng dat.

Is dat ook de klokkenberg waar mensen aan hun hart werden geopereerd? Mijn vader heeft namelijk in de klokkenberg gelegen een jaar of 10 terug en die gangen lijken er wel een beetje op.

Ik ging op mijn zevende van mijn kleine slaapkamer naar de zolder die daarvoor helemaal verbouwd werd. Daar gebeurde regelmatig hetzelfde, ik hoorde iemand de trap op komen en vervolgens kon ik even helemaal niks meer en had ik het gevoel dat ik overal geknepen werd. Tot op de dag van vandaag ben ik nieuwsgierig naar of de nieuwe bewoners daar ook ooit iets gemerkt hebben, het was alleen in dat huis op die kamer.

Haha vc het was ook best appart om daar te werken. Zo`n oud gebouw, zoveel gebeurd. Oorspronkelijk was het een tbs kliniek (daardoor veel kinderen overleden). Later kwam de hart kliniek erbij, epilesie afdeling en allergie afdeling. Daarna heeft het gebouw 15 jaar leeg gestaan totdat wij er voor 5 jaar in gingen. Voordat wij daar kwamen hebben inderdaad speciale teams de kwaden krachten weggehaald uit het gebouw. Op internet kan je inderdaad filmpjes en veel foto's vinden. Van mezelf ben ik heel nuchter maar echt, wat ik daar heb gezien was erg appart.

VeryCherry schreef:Oh die Klokkenberg lijkt me echt fantastisch

Mij ook! Al vind ik sowieso al leuk om in oude gebouwen te struinen en dit is wel een super gaaf oud gebouw.
Incl de hoofden die om hoekjes komen kijken.

Ik heb is een droom gehad toen ik een jaar of 15 was van een man die in zijn kist lag opgebaard in een moooe ruimte en hij had aan de hele rechterhelft van zijn gezicht 1 grote blauwe plek. Ik keek hem recht aan in zijn gezicht maar ik kon het niet plaatsen want ik (her) kende die man helemaal niet. Dit soort dromen blijven altijd enorm helder hangen. Toen ik 18 was zat ik op een opleiding in utrecht, een klein schooltje met maar 2 klassen (deed opleiding elektrotechniek). Er waren maar 5 leraren op die school en je kreeg dus ook hele goede begeleiding en kende de leraren goed. Toen ik op een maandag op school kwam hong er een mineurstemming...wat bleek dat er een leraar die zondag was overleden hij was zaterdag 50 jaar geworden en ging nog even snel fles frisdrank halen voor visite die spontaan kwam..op de fiets is heeft hij een hartstilstand gekregen en is met zijn gezicht op de stoprand gevallen...hij was niet meer te redden...1 keer raden wie er in een kerk lag opgebaard met een blauwe plek in zijn gezicht....en dan ineens die herkenning van huh! Die heb ik gedroomd een paar jaar geleden.


Ik ben eigenlijk opgegroeid door mijn opa en oma en was echt mijn opa's lieveling. Op een gegeven moment had ik een droom over hem en dat hij heel ziek was en dood zou gaan....een half jaar later nam mijn moeder mijn opa mee naar de dokter ze vondt hem er niet goed uit zien. Mijn moeder moest de hele wereld verzetten om hem doorgestuurd te krijgen naar de internist. Vrijdag werd hij opgenomen ter observatie...in het weekend deden ze geen scans etc..dus maandag kreeg hij allerlei onderzoeken...woensdag kreeg hij uitslag van alles en bleek hij kanker te hebben door zijn hele lichaam en konden noet meer doen hij kreeg nog max. 2 weken...die woensdag avond is hij overleden. Ik sta nog steeds versteld van hoe sterk een geest kan zijn wat betreft het accepteren en dan overlijden!

Mama_van2 schreef:Haha vc het was ook best appart om daar te werken. Zo`n oud gebouw, zoveel gebeurd. Oorspronkelijk was het een tbs kliniek (daardoor veel kinderen overleden). Later kwam de hart kliniek erbij, epilesie afdeling en allergie afdeling. Daarna heeft het gebouw 15 jaar leeg gestaan totdat wij er voor 5 jaar in gingen. Voordat wij daar kwamen hebben inderdaad speciale teams de kwaden krachten weggehaald uit het gebouw. Op internet kan je inderdaad filmpjes en veel foto's vinden. Van mezelf ben ik heel nuchter maar echt, wat ik daar heb gezien was erg appart.

Oh, dan heeft mijn vader daar niet gelegen, is een jaar of 10 geleden. Maar het was wel De Klokkenberg, heeft dat dan ook ergens anders gezeten?

Overigens heb ik nu al een paar keer (over 2 a3 jaar uitgesmeerd) een droom gehad dat ik ook op een begravenis zit in een soort van kerkje/aula. Redelijk vooraan (dus gok dat het familie moet zijn) en kan zo alles beschrijven... na dat mijn opa en oom en tante zijn overleden intussen heb ik nog steeds niet de betreffende begravenis meegemaakt.

Ik kan wel onderscheidt maken tussen dromen die echt ook dromen zijn en dromen die wel eens waar kunnen worden...gelukkig heb ik dit dus nog maar 3x meegemaakt maar helaas wel allemaal over de dood

Verder doe ik er niets mee het gebeurt gewoon.

Brr creapy verhalen hier... Zelf hebben we ook wel wat apparte dingen mee gemaakt in de familie.
Mijn oom is overleden aan een hersentumor, hij was heel erg verward, haalde dingen door elkaar. De avond voor zijn overlijden was mijn moeder op bezoek (mijn oom is thuis overleden, bij zijn moeder), en stond hij ineens op en ging met mijn moeder dansen, dat deden ze altijd als hobby. Mijn moeder vond het raar want hij zat er al dagen apatisch bij, maar mijn oom zei :"Kom op, dansen, dit is de laatste keer". 'S ochtends lag hij dood in bed. Kan natuurlijk een laatste opleving zijn maar we vonden het zo frappant.

Het klokje van mijn oom heb ik nadien gekregen, hoe vaak je er ook een batterij in doet, hij blijft staan op 4.43. Altijd op dezelde tijd, en op die tijd in de nacht dat hij overleed sprong bij mij de tv aan. Mijn ouders hebben hem nu, nieuw batterijtje erin, vorige week kwam ik daar, stond weer stil.

In de concertzaal van mijn school voel ik mij nooit prettig, krijg het warm/koud, voel me bekeken etc. Ik dacht eerst dat het toeval is, dat ik niet helemaal fit ben dan, maar heb het iedere keer. En voel een soort opluchting als ik weer naar buiten loop.

Vorig jaar zomer ging mijn telefoon, ik nam op, en hoorde mijn ouders praten " Ja hij is kapot, hij doet het niet meer, komt rook uit etc.." Ik roepen door de telefoon maar ze hoorden me niet. Naderhand belden ze om te zeggen dat de tv kapot was gegaan, zo'n oude met beeldbuis, hij was gaan roken etc. Dus ik zeggen dat ik dat toch al wist want ze hadden toch net gebeld? Niet dus, telefoon stond gewoon in zijn oplaadstation, waren ze niet aangeweest! Geen idee hoe het kan, maar het was echt creapy.

Toen mijn man en ik op huizenjacht waren hebben we veel huizen bezichtigd. Een huis was zó raar.. We deden 1 stap naar binnen en het voelde daar zo slecht.Ik kon 't niet plaatsen en je zag afentoe dat de makelaar ook zo'n aparte houding had wat betreft de woning. Mijn man en ik wisten 't niet van elkaar maar toen we in de auto stapten zeiden we precies 't zelfde tegen elkaar.

Later, op een verjaardag hoorden toen we t over huizen hadden, dat in dat huis een moeder haar zoontje van 2,5 eerst had opgehangen in 't trapgat en daarna haarzelf. Ze bungelden in 't trapgat toen de vader thuiskwam.. Ik denk dat we het verdriet van de man voelden.

Oh bah PC! Je zou dat huis maar gekocht hebben en naderhand zo'n verhaal horen.