Vieze/enge/... verhalen

Sea of Trees schreef:Sterrin, wow dat is wel heel bizar, kippenvel krijg ik ervan. Mijn eerste ingeving was dat het misschien kwajongens zijn die een geintje uit wilden halen.

Dat is vrijwel onmogelijk, je komt die appartementen niet zonder sleutel in, en de alarmering werkt ook via een halsbel, die vervolgens via de telefoon bij ons binnenkomt, op onze pieper komt dan het huisnummer te staan.

Ik denk dat het gewoon een storing in de telefoon was, en misschien was de telefoon nog geladen ofzo. Maar waarom mijn collega dan door haar pieper hulpgeroep en huilen hoorde?

Toen ik nog bij mijn ouders woonde lag ik in het weekend 'smorgens nog in bed. Ik was wel wakker maar had nog geen zin om eruit te gaan. Ik hoorde mijn moeder binnenkomen (deurkruk hoorde je duidelijk naar beneden gaan in mijn kamer) en naar me toe lopen, ik hield mn ogen dicht omdat ik nog wilde slapen, ze legde haar hand op me en liep toen weer weg omdat ze dacht dat ik nog sliep. Tenminste dat dacht ik want toen ik later tegen mijn moeder zij dat eigenlijk al wakker was toen ze op mn kamer kwam zij ze dat ze dat helemaal niet gedaan had en er helemaal niemand thuis was geweest 'sochtends omdat ze samen met m'n vader boodschappen was gaan doen.

Mijn vader heeft ooit een heel tafereel aan licht en tekeningen van mensen gezien in het badkamerraam. Hij is zo nuchter als wat, maar was er helemaal van onder de indruk.
Als wij gingen douchen bleef je ook de contouren in het raam zien, hoe vaak mijn moeder de ramen ook waste. Vonden we allemaal best eng.

Edit: het was volgens mijn vader Maria die iemand in haar armen had, in een hoek een gezicht en in de andere hoek stonden 3 mensen in gewaden.

Mijn been zat 's tussen de spaken van mijn vaders fiets. (ik zat achterop) We gingen van een steile berg en ik heb zo'n 20 meter met m'n been vastgezeten. Wonder boven wonder was m'n scheenbeen alleen maar gescheurd en er hing vel af.

Oh en nog iewler; 't was zomer, slechtste vakantie ooit en 't was zoo heet en m'n been jeukte zo... Ik kreeg een breinaald om mee te krabben maar begreep niet dat ik met de bolle kant moet krabben dus heb de huid helemaal naar de klote geprikt onder 't gips.

Sterrin_ schreef:Ik moest afgelopen week een avonddienst werken, en kreeg een alarmering van een gebouw dat bij ons is aangesloten met het alarmeringsysteem. Ik moest er dus heen, collega zei welk nr en dat ze al had beantwoord en dat ze iemand om hulp hoorde jammeren.
Kom ik daar, appartement leeg. En ik ben dan niet zo'n held om daar alleen naar binnen te gaan.
Zijn er nogmaals heen gegaan, samen.

Niks te zien uiteraard, maar de telefoon gaf idd alarm aan, deze kregen we ook niet uit. Ik heb de stroom eraf gehaald én de telefoonkabel eruit getrokken, maar hij ging door.....

Zal vast wel een verklaarbare reden voor zijn, maar creepy is het wel. Wie er gebeld heeft en om hulp heeft geroepen zijn we ook niet achter gekomen.....

Spookbellen heten die bij ons. Gebeurde echt vreselijk vaak. Lege kamers waarvan de bel te pas en te onpas ging. Nu met ons nieuwe systeem hebben we het niet meer. Gelukkig. Ik vond dat altijd erg eng!

Manderijn

Doodeng zeg, van die spookbellen...

Sam schreef:Manderijn

En dan loop ik niet eens met een pieper... brr

Zo noemen wij dat ook idd. Fijn is anders. Wij hebben pas een nieuw systeem, alleen de telefoons op sommig kamers en dus de aanleun zijn nog wel oud. Sta je dan in je eentje in het donker op een galerij 3 hoog. Ik durfde echt niet naar binnen....

Paper Crown schreef:Ik heb nooit onverklaarbare dingen meegemaakt maar vlak voor ik mijn man leerde kennen date ik met een jongen, hij was leuk maar soms een beetje vreemd maar ik zocht er weinig achter het was gewoon leuk, op een avond waren we uitgeweest en toen vroeg hij of
ik bij hem wilde slapen, nou ja waarom niet? Maar goed ik viel vrijwel meteen in slaap (we hadden geen seks gehad ofzo) en toen werd ik tegen de ochtend wakker en zag ik dat naar me staarde op een hele enge nare manier, kan 't niet uitleggen, was zo bizar!

Zoiets had ik toen ik tijdens een werkweek van de middelbare school in Londen in een gastgezin zat met twee vriendinnen. We logeerde bij een vrouw alleen, die alleen tegen mij wilde praten. En als ik 's ochtends wakker werd zat ze naast me op een stoel naar me te kijken
Dat was zo eng. Dit hebben we aangegeven bij de begeleiders en die vrouw mocht niet meer voor gastgezin spelen.

In een huis waar ik vroeger woonde maakte ik heel vaak dat soort onverklaarbare dingen mee. Soms ging de radio ineens aan, deuren (met slot) die opeens opengingen. Vaak als ik alleen was legde ik iets neer in mijn slaapkamer, liep naar de woonkamer, kwam terug en waren de spullen weg. Als ik ging douchen en ik kwam weer in de woonkamer stonden spullen op een andere plek. En een keer lag ik in bed, hoor mijn moeder thuiskomen en even later de afwas doen dus ik kwam mijn kamer uit om haar gedag te zeggen, was ze er gewoon niet . En ik heb echt bestek horen rammelen en kasten die open en dicht gingen.
In het huis waar ik daarna ging wonen had ik dit allemaal niet. Wel heb ik een keer een schim gezien en toen ik deze beschreef aan mijn moeder zei ze dat ik zojuist haar moeder had beschreven, ik heb die vrouw nog nooit in m'n leven gezien.
Ik ben er gelukkig niet bang voor, dat scheelt!

Ik heb een keer op een schip gezeten waarbij er brand in de machinekamer was..dat was echt doodeng om mee te maken. Iedereen moest midden in de nacht met reddingsvest op het dek gaan staan. De reddingsboten werden al op instap hoogte gebracht. Het idee dat mijn vader op een touwladdertje naar beneden moest maakte me gek. Net toen we de reddingsboten in zouden gaan was de brand geblust. De motor was kapot dus werden we teruggesleept. Het stonk enorm op de boot en ik werd enorm ziek door de beweging die de boot op de golven maakte.

Tania schreef:Toen ik nog bij mijn ouders woonde lag ik in het weekend 'smorgens nog in bed. Ik was wel wakker maar had nog geen zin om eruit te gaan. Ik hoorde mijn moeder binnenkomen (deurkruk hoorde je duidelijk naar beneden gaan in mijn kamer) en naar me toe lopen, ik hield mn ogen dicht omdat ik nog wilde slapen, ze legde haar hand op me en liep toen weer weg omdat ze dacht dat ik nog sliep. Tenminste dat dacht ik want toen ik later tegen mijn moeder zij dat eigenlijk al wakker was toen ze op mn kamer kwam zij ze dat ze dat helemaal niet gedaan had en er helemaal niemand thuis was geweest 'sochtends omdat ze samen met m'n vader boodschappen was gaan doen.

Oh gadver! Dingen zien of aanwezigheid voelen lijkt mij al verschrikkelijk, laat staan een hand op je hoofd! Ik zou gillend gek worden.

Coco schreef:

Tania schreef:Toen ik nog bij mijn ouders woonde lag ik in het weekend 'smorgens nog in bed. Ik was wel wakker maar had nog geen zin om eruit te gaan. Ik hoorde mijn moeder binnenkomen (deurkruk hoorde je duidelijk naar beneden gaan in mijn kamer) en naar me toe lopen, ik hield mn ogen dicht omdat ik nog wilde slapen, ze legde haar hand op me en liep toen weer weg omdat ze dacht dat ik nog sliep. Tenminste dat dacht ik want toen ik later tegen mijn moeder zij dat eigenlijk al wakker was toen ze op mn kamer kwam zij ze dat ze dat helemaal niet gedaan had en er helemaal niemand thuis was geweest 'sochtends omdat ze samen met m'n vader boodschappen was gaan doen.

Oh gadver! Dingen zien of aanwezigheid voelen lijkt mij al verschrikkelijk, laat staan een hand op je hoofd! Ik zou gillend gek worden.

Nou ja op mn schouder was het maar ik vond het op dat moment niet eng omdat ik dacht dat het mn moeder was. Achteraf was het wel eng ja.

In ons vorige huis, toen de kinderen een maand of 3 waren was ik net weer begonnen met de pil, ging een paar nachten achter elkaar steeds mijn lampje op t nachtkastje aan. Een van die ochtenden vroeg nadat mijn man naar werk ging meende ik iets te horen, dus ging kijken en toen bewogen mijn sleutels heen en weer in het slot en daar kon echt geen wind oid bij. Die nacht daarop werd ik weer wakker dat de lamp ineens aan was en lagen mijn sleutels die ik 's avonds in de deur liet, op mijn pilstrip waarvan ik er net voor het slapen nog een had geslikt.
Na die nacht is er thank god niets meer voorgevallen want ik werd er ontzettend nerveus van.

Ik heb ooit een kleuter in de klas gehad die mij ook geregeld verbaasde met wat ze vertelde.

- Ik wist nog niet dat ik zwanger was, zij komt een knuffel geven en ze zegt, hey juf je hebt een baby in de buik (het klopte dus) Ook had ze het geslacht goed.

- Met kerst hadden we het over engelen, een kleuter omschrijft een engel als een persoon in een wit gewaad met vleugels en zo'n ding boven zijn hoofd. Nee hoor zegt zij. Engelen zijn gewone mensen, er komt vaak een engel bij mij op visite, en ze omschrijft een oudere man helemaal gedetailleerd.

- ze vertelde haar moeder dat haar neefje erg ziek was, 2 mnd later bleek neef kanker te hebben...

Manderijn schreef:

Sterrin_ schreef:Ik moest afgelopen week een avonddienst werken, en kreeg een alarmering van een gebouw dat bij ons is aangesloten met het alarmeringsysteem. Ik moest er dus heen, collega zei welk nr en dat ze al had beantwoord en dat ze iemand om hulp hoorde jammeren.
Kom ik daar, appartement leeg. En ik ben dan niet zo'n held om daar alleen naar binnen te gaan.
Zijn er nogmaals heen gegaan, samen.

Niks te zien uiteraard, maar de telefoon gaf idd alarm aan, deze kregen we ook niet uit. Ik heb de stroom eraf gehaald én de telefoonkabel eruit getrokken, maar hij ging door.....

Zal vast wel een verklaarbare reden voor zijn, maar creepy is het wel. Wie er gebeld heeft en om hulp heeft geroepen zijn we ook niet achter gekomen.....

Spookbellen heten die bij ons. Gebeurde echt vreselijk vaak. Lege kamers waarvan de bel te pas en te onpas ging. Nu met ons nieuwe systeem hebben we het niet meer. Gelukkig. Ik vond dat altijd erg eng!

Heb ik ook heel erg vaak gehad toen mijn vader zijn eigen bedrijf nog had. Het kantoor zat bij ons aan huis en aangezien dat toendertijd nog de enige plek was om 's avonds te internetten voor mij zat ik daar vaak alleen 's avonds. Er stond in elk kantoortje (het kantoor telde ong. 5 kamers ofzo) een telefoon met intercom. Heel vaak ging dan de telefoon in 1 of ander kamertje en als ik dan opnam hoorde je helemaal niks. Dan hing ik weer op. En dan gebeurde het een minuut later weer. 1 keer ging spontaan ook een computer aan op het kantoor. Toen ben ik keihard naar huis gerend. Ik hoorde ook altijd gebonk op dat kantoor alsof er een olifant op de vloer liep. Echt heel erg eng.

Toen ik nog thuis woonde ging de tv vaak spontaan uit. Mijn vader vroeg dan waarom ik dat deed, maar ik deed niets en het knopje standby op afstandsbediening deed het ook niet meer. Dit gebeurde trouwens alleen als ik ook thuis was of alleen was. Bij mijn pa gebeuren dat soort dingen nooit.
Laatste was het weer zo, mijn vader keek wel zo vreemd, hij zei, doet hij anders nooit en nu ineens wel weer.

Ook al eens met de radio gehad, hij stond uit, maar sprong ineens aan en ontzettend luid. Daarna was hij ook weer uit. Mijn vader en ik schrokken beiden, zaten samen tv te kijken en radio staat onder tv.

Een goede vriend van mijn zus heeft heel wat jaren een ongeluk gehad, waarbij hij ter plaatse is overleden. Na heel wat jaren later zag ik op die plaats steeds iemand achter een boom vandaan komen die een hand naar mij opstak. Ik zag die iemand in een schim. Ik zag het later iedere dagen, zelfde boom etc. Op een gegeven moment fietste ik daar met een vriendin van me. Weer zag ik die schim. Ik heb het toen tegen haar gezegd, daarna die schim nooit meer gezien. 3 jaar geleden heb ik dit pas tegen mijn zus gezegd, terwijl die schim die ik zag, veel langer geleden is. Mijn zus zei, dat is mijn overleden vriend en ik zag hem ook altijd de hand opsteken en achter die boom vandaan komen. Verteld ik dit aan anderen, verklaren ze mij voor gek, ik weet wel beter.

Spookbellen hebben wij ook regelmatig.
Ik heb ook een keer gehad dat een bewoner was overleden maar dat de kamer nog niet leeggeruimd was. Ik zat in de nachtdienst en bijna ieder uur ging de wekker die op die kamer stond af... Verschrikkelijk!
En een keer dat ik de hele nacht gefluister hoorde in de huiskamer. Ik had toen ook nachtdienst en ik volgde toen Lost en ik had net een aflevering gezien met al dat gefluister. Ik dacht dat ik helemaal gek werd! Uiteindelijk kwam ik er achter dat de radio (was een muursysteem met intercommen door de hele huiskamer in het plafon) heel zacht aanstond op een praatprogramma.

Caramba schreef:Toen ik nog thuis woonde ging de tv vaak spontaan uit. Mijn vader vroeg dan waarom ik dat deed, maar ik deed niets en het knopje standby op afstandsbediening deed het ook niet meer. Dit gebeurde trouwens alleen als ik ook thuis was of alleen was. Bij mijn pa gebeuren dat soort dingen nooit.
Laatste was het weer zo, mijn vader keek wel zo vreemd, hij zei, doet hij anders nooit en nu ineens wel weer.

Waren dat niet vervelende kinderen? Samen met nog een paar buurmeisjes en buurjongens waren wij best vervelend. Wij gingen op pad met een universele afstandsbediening en bij mensen via het raam hun tv aan/uit, heel hard of op een andere zender zetten. Dikke lol hadden wij, maar achteraf waren we gewoon strontvervelend. Het is dat ik het zelf gedaan heb vroeger en die link zou leggen als zoiets bij ons zou gebeuren, anders zou ik het spaans benauwd krijgen mocht zoiets gebeuren.

Ik heb een paar jaar geleden een slaapverlamming gehad en dat vond ik behoorlijk eng!
Ik werd wakker, maar kon me niet bewegen. Alleen mijn ogen konden open en dicht. Na flinke paniek in mijn hoofd en het proberen te bewegen van armen en benen, heb ik mijn ogen dicht gedaan en ben ik gaan bedenken wat ik moest doen als ik hier nooit meer uit zou komen. Ik was alleen thuis, in m'n appartementje. Toen werd ik rustiger en langzaamaan kwam het leven terug. Brrr.. ik kan het me nog heel helder voor de geest halen.

Toen ik een jaar of 9 was, moest er eens een koe kalveren. Na uren ploeteren, kwam mijn vader tot de conclusie dat hij dit niet alleen af kon en belde de veearts. Na nog eens een tijdlang geprobeerd te hebben, was het kalf dood.... De koe gaf het op en perste niet meer. De veearts en mijn vader konden het kalf er niet af krijgen. Het was te groot en de koe werkte niet meer mee. Toen moest het kalf in stukken gezaagd er uit gehaald worden. Hoe ze het precies deden, weet ik niet (ik moest van mijn vader weg, mocht niet toekijken, maar ik geloof dat het een soort zaag-draad was), maar het zagende geluid en het kreunen van de koe staat me nog bij als de dag van gister..

Ik kan nog uren doorgaan hoor. Komt er nog eentje: mijn opa zat eens als jonge knaap op de kar, met een paard er voor. Hij moest hooi van het land halen. Het paard was erg druk en wilde graag snel. Mijn opa probeerde hem bij zich te houden, maar op een gegeven moment vloog hij er met kar en opa vandoor, de weilanden in. Mijn opa had de teugels om zijn handen geslagen. Op een bepaald moment hield hij het niet meer. Toen is hij van de wagen gevallen en bleef hij achter die teugels haken. Hij is toen naast de wagen achter het paard aan gesleept en na een aantal meters kon hij zich loswurmen. Echter hing zijn duim toen wel aan een velletje...

Die duim is er weer aangenaaid en dat was goed te zien: zo scheef als 't maar kon. Genoeg aanleiding dus om dit verhaal meerdere keren aan ons, de kleinkinderen te vertellen

Slaapverlammingen zijn doodeng. De eerste keer kreeg ik het in het oude studentenhuis van mijn vriend, ik wist niet wat ik mee maakte. Mijn oren suisden, ik kon me niet meer bewegen en niet praten. Ik voelde iets drukken op me, heel zwaar. Ik had het gevoel alsof er een kwaadaardige aanwezigheid in de kamer was. Toen ik eenmaal wakker was, heb ik me aangekleed en ben ik naar huis gegaan. Ben de hele dag nog van de wap geweest.

Heb in dat zelfde studentenhuis ook eens een schim bij de achterdeur zien staan trouwens. Die huizen waren stokoud.

Oh, en ook in dat zelfde studentenhuis:

Er woonde een vrouw naast hen die nooit buiten kwam. Echter, 's nachts schreeuwde en krijste ze de hele boel bij elkaar. Ze schreeuwde om de duivel en God. De gordijnen waren altijd dicht. Maar een lawaai wat ze maakte....met dingen gooien midden in de nacht, hele vreemde kreten uitslaan. Toen we al een hele poos niks gehoord hadden, vond een huisgenoot het toch vreemd en belde de politie.

Ze hebben haar dood gevonden.