Moederschap.. Ik ben eerlijk..

Alex schreef:

Manderijn schreef:Het kan wel hoor, 2 makkelijke kinderen.
Iedereen zei het toen tegen me; denk er maar om, ze is zo makkelijk. Lukt met de tweede nooit!
En toch, precies eenzelfde soort kind als de eerste.

We proberen tegen die tijd gewoon hetzelfde recept!

Wij zeggen hier wel eens: hetzelfde malletje

Lijkt me trouwens ook wel gek hoor, nu denk ik: een tweede word vast precies zoals S, want dezelfde genen. Maar dat zegt niets.

Gelukkig maar Manderijn!
Hier was de 2e dus niet zo makkelijk de eerste tijd. Nu is hij dat wel, een heerlijk ventje, dochter is nu juist wat moeilijker (maar dat zal wel te maken hebben met het naar school gaan, dan verandert er natuurlijk veel). Je weet het toch niet van tevoren, als ik nu weer zwanger zou zijn dan zou ik me daar ook niet druk om gaan maken.

Maar goed dat ze elkaar afwisselen Liadan... Beide tegelijk een moeilijke periode lijkt me ook lastig. Hier hebben ze beide bij vlagen ook van die (voor hun) moeilijke periodes, ik ben dan altijd blij dat ze elkaar afwisselen. 2 van die opstoten in huis lijkt me ook niet fijn.

SarahKey schreef:

Lijkt me trouwens ook wel gek hoor, nu denk ik: een tweede word vast precies zoals S, want dezelfde genen. Maar dat zegt niets.

Ik dacht van tevoren dat de 2e heel veel op onze dochter zou gaan lijken, het leek me zo gek als ik een heel ander kind zou krijgen. Je ziet nu wel dat het broer en zus zijn maar daar houdt het ook bij op, 2 totaal verschillende kinderen. Ik kon me ook niet voorstellen dat de jongste geen rood haar zou hebben, maar hij is hartstikke blond met bruine ogen, terwijl zijn zus rood haar en blauwe ogen heeft.

De eerste jaren heb ik niet echt als zwaar ervaren. Maar sinds we weten wat de jongste mankeert en alles wat daar bij komt kijken, ja, dat vind ik echt enorm zwaar soms.

Lieve pc, dir is dus wat ik hier altijd al geroepen heb en nog roep. Ik vind het vaak te rooskleurig beschreven, niet alleen hier maar ook in bladen. Ik vind het bij R vooral ook echt een aardschok, nu met een ook wel wat ander type kindje ervaar ik dat minder zwaar.
Het eerste jaar vind ik erg zwaar en enorm wennen aan zo'n kleine friemel. Ik ben meer een moeder voor een wat groter kind. Die leeftijd van R zo mag hij van mij altijd blijven, het wordt echt leuker.


Ik vind vooral de zorgen zwaar wanneer ze iets onder de leden hebben, kan daar niet tegen.

Liadan schreef:

SarahKey schreef:

Lijkt me trouwens ook wel gek hoor, nu denk ik: een tweede word vast precies zoals S, want dezelfde genen. Maar dat zegt niets.

Ik dacht van tevoren dat de 2e heel veel op onze dochter zou gaan lijken, het leek me zo gek als ik een heel ander kind zou krijgen. Je ziet nu wel dat het broer en zus zijn maar daar houdt het ook bij op, 2 totaal verschillende kinderen. Ik kon me ook niet voorstellen dat de jongste geen rood haar zou hebben, maar hij is hartstikke blond met bruine ogen, terwijl zijn zus rood haar en blauwe ogen heeft.

Ja hoe verschillend kun je ze krijgen Soms zitten wij ook wel eens te denken hoe een tweede eruit kan zien. Weer rood/blond? we zullen het nog niet weten maar ben nu al benieuwd hahaha:lol:

Nou ja, in principe is dit wat je altijd al leest hoor, op het forum en eigenlijk overal. Het valt gewoon tegen omdat je je het nou eenmaal mooier voorstelt dan het is. Slapeloze nachten kun je je voorstellen, maar je weet pas hoe het is als je er midden in zit. En als je zwanger bent of wilt worden kun je 100x lezen dat het zwaarder is dan gedacht of dat het tegenvalt, maar dan denk je toch dat dat aan die ander ligt en dat het bij jou anders is
Volgens mij zijn dat de hormonen

Volgens mij is het geen taboe, maar dringt het gewoon pas door als de hormonen uitwerken. Het is een val, zodat we ons blijven voortplanten

Met de 1e heb ik het nooit als zwaar ervaren. Dat kwam pas toen de 2e er was. Daarna was alles weer in een rustig vaarwater en toen kwam de 3e. Nou echt ik heb mijzelf heel vaak afgevraagd waarom ik in godsnaam een 3e wilde.
Niet om hem maar soms denk ik wel eens dat het beter was geweest om het bij 2 te laten. Al denk ik dat ik deze gedachte niet zou hebben als ik er niet zoveel lichamelijke problemen aan had overgehouden.

Moeder zijn is zwaar! Maar jezelf zijn, moeder zijn, echtgenote, werknemer etc alles bij elkaar zijn is gewoon rete zwaar!

Over de taboe ben ik het trouwens niet eens. Zo'n taboe heerst er niet vind ik.

Artemis schreef:Het is een val, zodat we ons blijven voortplanten

Ik heb helemaal niks met baby's, en nu nog meer niet.
L is een schat van een kind, als het op haar manier gaat.
Dit is al vanaf baby af aan. Ik vind het niet makkelijk, en ook vaak niet leuk.
Natuurlijk, je hoort je kind leuk te vinden, maar soms is het echt een onwijze etterbak, en ik ben de eerste om dat toe te geven.

Parel, volgens mij hebben jullie echt een pittige tante haha
Ik zou er zo 10 van R willen (tenzij ze dan allemaal wel gewoon de hele nacht doorslapen hahaha) ik vind de leeftijd van R helemaal geweldig.

Ik vond de eerste weken ook slopend. Op zich hadden wij best een makkelijke baby, maar gewoon het feit dat heel je dag ( en nacht) om zo'n kleintje draait. Ik had soms nog geen tijd om zelf even te douchen of mezelf op te maken ofzo. Ik moest gewoon heel erg wennen dat er bijna geen me-time meer was. De laatste weken vind ik het ook erg pittig, aangezien D. een erg pittige tante blijkt te zijn en flink driftig kan worden, ook slaapt ze weer een stuk slechter.
Wat het naar mij idee ook vooral pittig maakt, is dat je al die verschillende rollen moet vervullen; vriendin van, vrouw van, werknemer, moeder, dochter etc.

Nou zoals ik stuiterbal ken bedoel ze het niet zo en die kinderen horen bij hem en dus ook bij haar omdat ze een relatie met hem heeft!!

De 1e vond ik een makkie!! Maar na 22 maanden kwam de 2e en toen begon de ellende allemaal. Er speelde/speel prive nog wel wat dingen waardoor ik me niet lekker in mijn vel zat/zit. Waardoor ik me een heel erg slechte moeder voelt. Ik kan mijn kinderen niet geven wat ze eigenlijk willen. Ze vergen mij zoveel veel energie. Helaas werkt mijn man ook niet echt mee altijd.
Hopelijk komt er snel verandering in de situatie als verder ben met mijn onderzoeken en komt er nu een diagnose waardoor ik meer hulp krijg van GGnet!

Want nu voel ik me kut als moeder zijnde!!!

Bruintje Beer; dikke knuffel meis

Printje, wij hebben echt een temperamentvol ding!
Maar het venijnige maakt ze onwijs goed met haar gekke, drukke, grappige gedrag hoor! En ze slaapt 15 van de 24 uur haha

Bruintje Beer; het ging toch juist weer wat beter met je? Of haal ik je nu met je zus door de war ofzo

In ieder geval een

Bruintje Beer, hele dikke knuffel voor jou!!

_Lana_ schreef:Als ik nu wel eens in het wintermama's topic lees ( sorry mama's ), denk ik, oh wat ben ik blij dat ik dat niet meer heb .

tssss....en babies zijn zo schattig (als ze stil zijn)

Flower_L schreef:

_Lana_ schreef:Als ik nu wel eens in het wintermama's topic lees ( sorry mama's ), denk ik, oh wat ben ik blij dat ik dat niet meer heb .

tssss....en babies zijn zo schattig (als ze stil zijn)

hahaha Lana ik heb dat ook altijd gehad, en toen ik zwanger was dacht ik ow shit dat krijg ik dadelijk ook weer allemaal. Maar goed dat het een paar mnd duurt en dat ze langer 'leuk' zijn dan net wat minder leuk...al ervaar ik dat bij N nu toch anders mdat ze tot nu toe erg makkelijk is.

Je bent welkom hoor lana!

Ik vond t de eerste,wekenecht heerlijk! maar nu ze afgelopen week meer huilt als anders en ik zelf grieperig ben viel t me zwaar,met name de kortere nachten, ze slaapt nu gelukkig wel door dat scheelt al! Verder merk ik dat ik wel weer behoefte heb om te,gaan werken/ om wat voor mezelf te doen al wil ik daarna ook weer snel naar haar toe!

Idd een beetje overtrokken reactie. Miss volgende keer eerst verduidelijking vragen voor je meteen een hele preek op mijn bordje gooit cupcake.

Natuurlijk speel ik geen moedertje over de 2 van mijn vriend. Ze hebben een eigen moeder.
Maar deze 2 jongens horen bij hem, hij hoort bij mij dus ook de 2 kids.
Daarnaast heb ik een hart voor kinderen en sla ik mijn armen voor hun open net als dat ik dat voor ieder ander kind zou doen.
En wat heeft die week relatie daar nu mee te maken ?
Eerst ging ik door het leven met 1 kind en nu met 3 kinderen. Zo is het toch ook. ?? Ik kan er niet meer van maken.

Maar sommige meiden kennen mij idd en weten hoe ik het bedoel. Je bent de enige die over mijn reactie valt dus het ligt waarschijnlijk aan je eigen interpretatie.

De oudste was wennen, maar goed ze was een makkelijk kind, huilde alleen als er écht wat was. En nog steeds is ze heel makkelijk, luistert goed echt een rustig en makkelijk kind. Goed te combineren met ons drukke leven aan boord. Af en toe een slapeloze nacht of in ieder geval minder slaap dan normaal. Goed te doen, dus nee ik vond het echt niet zwaar.
Maar nu met de jongste! Pfff! Hij is druk, laat zich horen, vaak en veel (en lang) wakker 's nachts. Een totáál ander kind dan de oudste. De eerste periode veel gehuild. Dit in combinatie met ons drukke, onregelmatige bestaan maakt het zwáár! Gelukkig is de oudste zo rustig en lief.

Taboe herken ik bij sommige in mijn omgeving wel, maar de meesten zijn gewoon eerlijk. Ze noemen het niet voor niks tropenjaren. Als ik eerlijk ben ben ik blij dat we het eerste halfjaar 'overleefd' hebben, het wordt alleen maar beter, ik hou het altijd maar in mijn achterhoofd. En het huishouden heb ik ondertussen aardig mijn ritme in gevonden, ja het is soms wat rommeliger dan normaal, maar ach ik heb er geen last van en de kindjes al helemaal niet.

Annie24:Het gaat met ups en downs!! Helaas!!
Ik zit nu bij therapeut van GGZ en ze vermoed dat ik PDD-nos heb daarom ga ik nu de onderzoeken in bij GGnet.