heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Flower_L vr 4 nov 2011 - 8:36

...achteraf gezien?

valt me op dat best veel meiden in mijn omgeving dat (al dan niet indirect) gevoel hebben.

We waren vorig weekend bijvoorbeeld bij een stel uit vriendengroep op kraambezoek, dat kindje was net 3 weken oud. Zij gaf aan dat ze het tot dusver eigenlijk nog niets vond, alleen maar verschonen/voeden/huilen/etc.. En was benieuwd vanaf wanneer het leuk werd.

Zelf heb ik eerste dagen ook niet op een wolk gezeten, maar heb nooit gedacht "waar ben ik aan begonnen". Tuurlijk is het de eerste maanden voornamelijk verzorgen, maar ik vond (en vind smile

) het een heel fijn idee dat ik voor zo'n klein mannetje mag en kan zorgen!
Er zijn wel momenten dat ik denk "zucht....is het nog geen bedtijd", maar ik vind het tot dusver eigenlijk heel erg meevallen qua 'last'. Nu is L. ook wel een makkelijk ventje, misschien dat ik er anders over zou denken wanneer hij dat niet zou zijn.

Ik moet ook wel eerlijk toegeven, dat ik soms wel verbaasd ben over uitspraken als "die van mij slaapt nog stééds niet door", terwijl het kindje nog maar 6 weken oid is.

Annie24 vr 4 nov 2011 - 8:37

Kort, maar krachtig: ja.

De 1e 3 maanden waren een ware nachtmerrie. Daarna ging het gelukkig beter en nu is het 99% van de tijd genieten. Misschien als de 1e 3 maanden anders waren verlopen mijn reactie ook anders was geweest angel

Flower_L vr 4 nov 2011 - 8:38

Annie24 schreef:Kort, maar krachtig: ja.

De 1e 3 maanden waren een ware nachtmerrie. Daarna ging het gelukkig beter en nu is het 99% van de tijd genieten. Misschien als de 1e 3 maanden anders waren verlopen mijn reactie ook anders was geweest

Jouw ventje huilde in het begin toch heel veel? Dan kan ik het mij wel goed voorstellen. Je rekent op slapeloze nachten, maar niet op een baby die dag in dag uit huilt.

Printje vr 4 nov 2011 - 8:40

Annie24 schreef:Kort, maar krachtig: ja.

De 1e 3 maanden waren een ware nachtmerrie. Daarna ging het gelukkig beter en nu is het 99% van de tijd genieten. Misschien als de 1e 3 maanden anders waren verlopen mijn reactie ook anders was geweest

+1!!! Ik vond die eerste maanden helemaal niet leuk, had soms zelfs zoiets van pfff neem mee neem mee Embarassed

Deels kwam dit doordat mijn man ziek was maar deels ook echt omdat ik het toch wel wat onderschat had. Slapen tussen voedingen??? meneertje niet hoor, die was serieus altijd wakker.
Maar na de eerste 3 mnd ging het steeds beter en kwam die prachtige roze wolk alsnog! Ik ben zo zo gelukkig met mijn mannetje.
Bij een tweede zie ik nu al op tegen die eerste mnd(dat is ook wat me tegenhoud oa)

Susan vr 4 nov 2011 - 8:41

Ja. Niet omdat ik andere verwachtingen had van de babytijd, maar ik heb er niet van tevoren rekening mee gehouden dat mijn kind autisme zou hebben. Ik denk dat de meeste mensen daar niet vanuit gaan.

Tania vr 4 nov 2011 - 8:44

Nee ik denk niet dat ik te makkelijk dacht. Maar het is/was wel heel anders dan ik me had voorgesteld. Veel heftiger en overweldigender dan ik bedacht had.

Gast vr 4 nov 2011 - 8:45

hmmm, ja en nee. De eerste tijd had ik dat gevoel wel, maar toen ik het anders aan ging pakken en meer naar mezelf ging luisteren en meer op gevoel ging doen veranderde dat gevoel.

Susan: ik ben nog wel benieuwd: ervaar je het nu als zwaarder, nu je weet dat E autistisch is? Ik snap dat het een andere manier vergt van opvoeden en dat je er meer zorgen omheen hebt, maar als je puur en alleen naar E kijkt, zonder alles er omheen, vind je de opvoeding en het omgaan met hem moeilijker, of is het alleen anders?

Gast vr 4 nov 2011 - 8:46

Bij mij duurde die roze wolk ook 6 weken tot die aankwam. Ik vond zo'n baby maar niks en als er iemand aan de deur zou komen om te vragen om ze 'm mochten hebben kregen ze 'm mee. Nu denk ik wat érg dat ik dat dacht maar ik was toen totaal mezelf niet. Nu val ik heel af en toe nog van die roze wolk maar ik zou 'm totaal niet willen missen. Hij is echt gewoon mijn alles en mijn kleine vriend. Maar soms vind ik het wel moeilijk om dingen om hem heen te combineren en dan vooral de tijd voor mezelf. Ik moet nu wel zeggen dat het de laatste paar weken erg goed gaat maar dat heeft er ook mee te maken dat hij wat groter is en dat het allemaal wat gezelliger en makkelijker wordt. Ik wist dat het zwaar zou worden het moederschap en heb het ook nooit onderschat. Het viel af en toe gewoon een beetje tegen. Maar zoals ik al zei nu kan ik hem absoluut niet missen en we hebben het fijn met z'n drietjes !

Susan vr 4 nov 2011 - 8:48

Rejoy. schreef:

Susan: ik ben nog wel benieuwd: ervaar je het nu als zwaarder, nu je weet dat E autistisch is? Ik snap dat het een andere manier vergt van opvoeden en dat je er meer zorgen omheen hebt, maar als je puur en alleen naar E kijkt, zonder alles er omheen, vind je de opvoeding en het omgaan met hem moeilijker, of is het alleen anders?

Nee, juist niet. Daar was ik anderhalf jaar geleden wel bang voor, dat een diagnose een soort game over zou zijn, zo van, dan is er niks meer aan te doen, dan komt het nooit meer goed. Nu weten we wel beter. Er is juist nog zo ontzettend veel te doen, zoveel kansen en mogelijkheden. Het is geen game over, we beginnen juist net. Ik geloof echt dat alles nog mogelijk is.

PapillonRose vr 4 nov 2011 - 8:50

Nee, ik heb er niet te moeilijk over gedacht tot dusver. Maar misschien komt mijn portie nog wel, al hoop ik natuurlijk van niet.

Sommige dingen gaan wel anders dan ik had gedacht, maar dat vind ik ook niet zo gek. Je weet pas wat het is om een kindje te hebben als je het ervaart. En dan blijken sommige dingen anders te gaan dan je eerst dacht. Maar echt zwaarder dan ik had gedacht is het niet. Ik zit vanaf dag 1 eigenlijk al op een roze wolk. Uiteraard heb ik ook weleens een dag dat ik er een beetje moe van word als ze weer geen avondeten wil bijvoorbeeld, of wanneer ze een dag heeft dat niets goed is ben ik wel blij als ze slaapt. Maar al met al ben ik hardstikke gelukkig met A. en ervaar ik het niet als bijzonder zwaar om moeder te zijn.

Annie24 vr 4 nov 2011 - 8:50

Flower_L schreef:
Annie24 schreef:Kort, maar krachtig: ja.

De 1e 3 maanden waren een ware nachtmerrie. Daarna ging het gelukkig beter en nu is het 99% van de tijd genieten. Misschien als de 1e 3 maanden anders waren verlopen mijn reactie ook anders was geweest

Jouw ventje huilde in het begin toch heel veel? Dan kan ik het mij wel goed voorstellen. Je rekent op slapeloze nachten, maar niet op een baby die dag in dag uit huilt.

Klopt. Y. was een 100% 'huilbaby': van 's morgens 7 tot middernacht. Hij sliep héél soms 1 uurtje overdag, maar verder was hij aan het huilen en alleen stil tijdens zijn fles. Vraag me nu soms nog steeds af hoe ik die maanden door ben gekomen Rolling Eyes

Inmiddels is het een héérlijk ventje hoor! Meneer kruipt, staat en stapt, maar die 1e tijd vergeet ik nóóit meer, al hoop ik dat het wel zal slijten met de tijd, want op dit moment kan ik me sommige dingen nog een beetje té goed herinneren: waar ik zat/stond, waar mijn vriend zat/stond, wat er op de tv was als het weer heel erg was, dat soort dingen.

@Susan; hug

Gast vr 4 nov 2011 - 8:56

Susan schreef:
Rejoy. schreef:

Susan: ik ben nog wel benieuwd: ervaar je het nu als zwaarder, nu je weet dat E autistisch is? Ik snap dat het een andere manier vergt van opvoeden en dat je er meer zorgen omheen hebt, maar als je puur en alleen naar E kijkt, zonder alles er omheen, vind je de opvoeding en het omgaan met hem moeilijker, of is het alleen anders?

Nee, juist niet. Daar was ik anderhalf jaar geleden wel bang voor, dat een diagnose een soort game over zou zijn, zo van, dan is er niks meer aan te doen, dan komt het nooit meer goed. Nu weten we wel beter. Er is juist nog zo ontzettend veel te doen, zoveel kansen en mogelijkheden. Het is geen game over, we beginnen juist net. Ik geloof echt dat alles nog mogelijk is.

wat fijn dat jullie er op deze manier in kunnen staan. De kansen en mogelijkheden zien, in plaats van alleen de belemmeringen!

Gast vr 4 nov 2011 - 8:57

Annie24 schreef:
Flower_L schreef:
Annie24 schreef:Kort, maar krachtig: ja.

De 1e 3 maanden waren een ware nachtmerrie. Daarna ging het gelukkig beter en nu is het 99% van de tijd genieten. Misschien als de 1e 3 maanden anders waren verlopen mijn reactie ook anders was geweest

Jouw ventje huilde in het begin toch heel veel? Dan kan ik het mij wel goed voorstellen. Je rekent op slapeloze nachten, maar niet op een baby die dag in dag uit huilt.

Klopt. Y. was een 100% 'huilbaby': van 's morgens 7 tot middernacht. Hij sliep héél soms 1 uurtje overdag, maar verder was hij aan het huilen en alleen stil tijdens zijn fles. Vraag me nu soms nog steeds af hoe ik die maanden door ben gekomen Inmiddels is het een héérlijk ventje hoor! Meneer kruipt, staat en stapt, maar die 1e tijd vergeet ik nóóit meer, al hoop ik dat het wel zal slijten met de tijd, want op dit moment kan ik me sommige dingen nog een beetje té goed herinneren: waar ik zat/stond, waar mijn vriend zat/stond, wat er op de tv was als het weer heel erg was, dat soort dingen.

@Susan;

Jouw verhaal van de eerste weken lijkt op ons verhaal van de eerste weken. Toen heb ik ontkend dat ze een huilbaby was, maar achteraf was ze dat wel. Hier is dat gevoel van de eerste weken wel een beetje gesleten.

Annie24 vr 4 nov 2011 - 9:01

Rejoy. schreef:Jouw verhaal van de eerste weken lijkt op ons verhaal van de eerste weken. Toen heb ik ontkend dat ze een huilbaby was, maar achteraf was ze dat wel. Hier is dat gevoel van de eerste weken wel een beetje gesleten.

Hier hebben we ook in die ontkenningsfase gezeten Wink

Denk dat dat, achteraf gezien misschien maar beter ook, de reden is dat we die 3 maanden zijn doorgekomen. We bleven maar volhouden dat Y. 'gewoon' een kindje was dat nu éénmaal wat meer huilde dan een ander kindje, maar dat hij echt een huilbaby was besefte ik me pas toen ik na 3 maanden weer aan het werk ging en mijn leventje eindelijk weer wat rustiger werd. Ondanks dat de artsen, toen hij met 2 maanden in het ziekenhuis werd opgenomen, zeiden dat hij een huilbaby was, wilde ik/we het blijkbaar nog steeds niet tot ons door laten dringen.

Fijn dat het gevoel bij jou wat gesleten is Very Happy

Gast vr 4 nov 2011 - 9:02

Oh, ik heb ook zeker wel eens gedacht :" mijn god, waar ben ik aan begonnen?" Ik denk dat 9 van de 10 moeders dat wel eens heeft gedacht. Wat wil je ook, van de een op de andere dag heb je een baby in huis die de eerste weken al je energie op slokt. Zelfs 's nachts kom je niet aan je rust toe. En iedereen kan een voorstelling maken van hoe het is, maar als het zover is, is het toch weer anders dan je dacht.

Ik zal het gevoel ook wel hebben bij de 2e straks, dat weet ik bijna wel zeker. Maar dat gaat ook gewoon weer over Wink

Flower_L vr 4 nov 2011 - 9:06

als ik nu zwangeren hoor praten over hun verwachtingen van eerste kindje, dan moet ik me soms wel inhouden. Ik ben eerlijk over hoe het is, maar ik zou nooit zwangeren uit hun dromerige gedachten halen. Had ik zelf ook een hekel aan, maar achteraf gezien klopte het wel wat die mensen toen zeiden smile

Gast vr 4 nov 2011 - 9:08

Annie24 schreef:

Hier hebben we ook in die ontkenningsfase gezeten Denk dat dat, achteraf gezien misschien maar beter ook, de reden is dat we die 3 maanden zijn doorgekomen. We bleven maar volhouden dat Y. 'gewoon' een kindje was dat nu éénmaal wat meer huilde dan een ander kindje, maar dat hij echt een huilbaby was besefte ik me pas toen ik na 3 maanden weer aan het werk ging en mijn leventje eindelijk weer wat rustiger werd. Ondanks dat de artsen, toen hij met 2 maanden in het ziekenhuis werd opgenomen, zeiden dat hij een huilbaby was, wilde ik/we het blijkbaar nog steeds niet tot ons door laten dringen.

Fijn dat het gevoel bij jou wat gesleten is

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Susan vr 4 nov 2011 - 9:08

Ik doe dat ook niet. Sowieso heb ik met twee kinderen ook niet de waarheid in pacht. Die van mij sliepen dan misschien niet zo goed, maar er zijn ook baby's die vrijwel vanaf het begin doorslapen.

Susan vr 4 nov 2011 - 9:10

Rejoy. schreef:

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Minnekes zoontje is ook echt een goede slaper, ze hebben hem bij ons ook een keer in Yrsa's bedje gelegd en binnen no-time was hij vertrokken.

Gast vr 4 nov 2011 - 9:15

Susan schreef:
Rejoy. schreef:

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Minnekes zoontje is ook echt een goede slaper, ze hebben hem bij ons ook een keer in Yrsa's bedje gelegd en binnen no-time was hij vertrokken.

aah, dat wist ik niet. Een paar weken later had ik een meeting met een hoop andere mama's en ook daar heb ik niet één kindje gezien dat zo moeilijk slaapt als Y. Lijkt me echt heeeerlijk als je een kindje hebt dat goed slaapt.

Gast vr 4 nov 2011 - 9:15

Rejoy. schreef:
Annie24 schreef:

Hier hebben we ook in die ontkenningsfase gezeten Denk dat dat, achteraf gezien misschien maar beter ook, de reden is dat we die 3 maanden zijn doorgekomen. We bleven maar volhouden dat Y. 'gewoon' een kindje was dat nu éénmaal wat meer huilde dan een ander kindje, maar dat hij echt een huilbaby was besefte ik me pas toen ik na 3 maanden weer aan het werk ging en mijn leventje eindelijk weer wat rustiger werd. Ondanks dat de artsen, toen hij met 2 maanden in het ziekenhuis werd opgenomen, zeiden dat hij een huilbaby was, wilde ik/we het blijkbaar nog steeds niet tot ons door laten dringen.

Fijn dat het gevoel bij jou wat gesleten is

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Het zoontje van mijn zusje is ook zo. Die is even oud als jouw dochter, en slaapt echt super slecht. Het is nu zelfs zo erg, dat hij overdag sowieso niet slaapt, en 's nachts amper 2 uur. De rest van de nacht is het huilen.
Ze lopen nu bij een kinderarts, want zelf kunnen ze ook echt niks meer, oververmoeid. Hij is ook heel pittig van karakter, en dat is echt al vanaf de geboorte. Het slechte slapen trouwens ook. Mijn zusje kan zich er echt over verbazen dat ik ze hier zo in bed kan leggen. Ik sta er eigenlijk nooit zo bij stil, maar het lijkt me wel heel moeilijk als ze zo pittig van karakter zijn, en dan ook nog eens super slecht slapen.

studiebol vr 4 nov 2011 - 9:19

Ik voel me nu nog niet echt moeder. In het ziekenhuis als ik bij de meiden ben wel, maar zoals nu, nu ik op de bank zit totaal niet. Dit kan ook een vrijdagavond zijn dat ik me straks ga omkleden en flink op stap ga met vriendinnen. Thuis heb ik dat moeder gevoel totaal niet.

Wat ik wel aan mezelf merk is dat ik misschien niet goed genoeg heb nagedacht dat de kindjes eerder konden komen. Vanaf het begin ben ik wel voorbereid op al het "ergs" wat kon gebeuren. Maar ik wilde daar niet altijd naar luisteren, ik dacht ook vaak van "Hallo het kan ook allemaal heus wel goed gaan" En ik had ook een hele goede zwangerschap, echt geen klachten en ik wist ook niet wat me overkwam die zondagochtend dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan. Nooit gedacht dat ik ging bevallen..

Ik merk dat ik er nu wel een zorg bij heb, ik ben best bezorgd om de meisjes, al die apparaten en slangetjes. En ach ze zijn nog zo klein, wat zielig allemaal. Ook sta ik er nu wel wat vaker bij stil hoe ik dat toch ga doen als ze thuis zijn, ik hoop dat dat super bezorgde gevoel nog wel wat afzakt dan kan ik straks als ze thuis zijn vast iets meer genieten.

Gast vr 4 nov 2011 - 9:19

mamarosa: dat heb je inderdaad wel eens verteld. Ik herkende toen heel veel in het karakter van dat kindje. Ik vind het ook wel heel pittig dat Y. nu nog steeds zo moeilijk slaapt. Ze is heel vaak gewoon nog moe als ze wakker wordt uit haar middagslaapje. Slapen is iets wat elke dag terug komt, we hebben elke dag een strijd (al voelt het niet zo, het voelt meer als intensief) met haar slaapjes. Tot nu toe heeft ze nog geen enkele nacht echt door geslapen. We hebben wel een hele tijd nachten gehad van 23u tot 5u, maar tegenwoordig krijgt ze om 7u nog wat drinken en wordt minimaal één keer per nacht wakker.

Tania vr 4 nov 2011 - 9:20

Rejoy. schreef:
Susan schreef:
Rejoy. schreef:

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Minnekes zoontje is ook echt een goede slaper, ze hebben hem bij ons ook een keer in Yrsa's bedje gelegd en binnen no-time was hij vertrokken.

aah, dat wist ik niet. Een paar weken later had ik een meeting met een hoop andere mama's en ook daar heb ik niet één kindje gezien dat zo moeilijk slaapt als Y. Lijkt me echt heeeerlijk als je een kindje hebt dat goed slaapt.

Vervelend is dat he. Mijn zoontje slaapt inmiddels gelukkig een beetje beter en kan tegenwoordig ook wel vaak zelf in slaap vallen. Maar dat heeft echt geduurd en soms heeft hij nogsteeds hele slechte nachten/weken. Als ik met hem naar een meeting zou gaan zou hij ook niet slapen. Hij slaapt nergens anders dan in zijn eigen bed, tenzij ik of mijn man bij hem lig.
Ik hoop voor je dat Y. ook snel wat beter gaat slapen!

Gast vr 4 nov 2011 - 9:26

Rejoy. schreef:mamarosa: dat heb je inderdaad wel eens verteld. Ik herkende toen heel veel in het karakter van dat kindje. Ik vind het ook wel heel pittig dat Y. nu nog steeds zo moeilijk slaapt. Ze is heel vaak gewoon nog moe als ze wakker wordt uit haar middagslaapje. Slapen is iets wat elke dag terug komt, we hebben elke dag een strijd (al voelt het niet zo, het voelt meer als intensief) met haar slaapjes. Tot nu toe heeft ze nog geen enkele nacht echt door geslapen. We hebben wel een hele tijd nachten gehad van 23u tot 5u, maar tegenwoordig krijgt ze om 7u nog wat drinken en wordt minimaal één keer per nacht wakker.

Dat klopt ja, dat was volgens mij over het eten van jullie dochtertje, het brood weigeren geloof ik. Dat klonk toen idd ook heel herkenbaar voor me.
Het is bij hen een tijdje wat beter gegaan 's nachts, maar sinds augustus is het helemaal mis. Hij heeft wel meerdere keren oorontsteking gehad, en nu bleek hij weer een geirriteerd oor te hebben. Dus dat gaan ze ook verder bekijken, of dat er ook mee te maken kan hebben.
Verder moesten ze het patroon proberen te doorbreken. Laten huilen en dan iedere 10 minuten gaan kijken, maar dat lijkt me ook geen oplossing. Voor mezelf zou dat ook niet erg prettig voelen.
Hij heeft eerst homeopathische druppels gehad voor de nacht die niet hielpen, en nu had hij van de arts andere gekregen, behoorlijk sterk, maar zelfs dat helpt niet. Hij slaapt gewoon niet, echt heel raar, want op die druppels van de arts zou dat wel moeten, op zijn minst een paar uur.

Hoop dat er voor jullie ook snel verbetering inzit, dat lijkt me echt heel zwaar. Overdag is tot daar aan toe, maar de nachten zouden wel erg fijn zijn als je zelf ook kunt slapen.

Gesponsorde inhoud

heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?