Up discussietopic

Linda schreef:

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Maar het principe van straffen en belonen is toch heel simpel? Ik denk dat een kind dat wel kan snappen ook al gaat het thuis niet zo.

Toch denk ik wel dat een kind bij de eerste keer straf echt enorm zal gaan schrikken en er misschien wel een tijdje lang van slag van is.

Tuurlijk gaat het op school anders dan dat het thuis gaat, maar ik denk dat dat voor elk kind geldt. Ik denk ook dat kinderen heel erg goed onderscheid kunnen maken tussen hoe het op school gaat en hoe het thuis gaat.
Mijn kinderen kunnen van kleins af aan ook al heel goed onderscheid maken tussen hoe het thuis gaat en hoe het bij oma gaat, daar gelden weer andere regels dan thuis.

Maar ook andere kinderen hebben allemaal andere bagage. Het ene kind leert al heel vroeg discussiëren en ook meningsverschillen uitpraten, in het andere gezin wordt niet echt inhoudelijk gediscussieerd, maar wel veel gevochten en ruzie gemaakt, in het derde gezin worden alle meningsverschillen gesust en vermeden uit angst voor een conflict en weer ergens anders wordt wel veel gediscussieerd, maar alleen op volwassen niveau, kinderen houden zich daarbuiten. Iedereen leert andere dingen, het is niet dat binnen de niet-UP-groep iedereen op dezelfde manier leert communiceren en ruzie maken.

Communiceren bedoel ik, trouwens. Ooit eens verkeerd ingetikt en nu neemt autocorrect dat over, stomme copycat.

uet[quote="Linda"]Maar Bolleke, zachtaardig zijn is toch gewoon een karaktereigenschap. Of vermoed jij dat alle kinderen die volgend UP opgevoed worden zachtaardige mensen worden/zijn?[/quote

Dan zou de wereld wel héél mooi worden als iedereen 'up' zou opvoeden

Zelf kan ik me erg goed vinden in AP/UP. Ik doe de dingen zoals ik ze doe niet omdat het zo in een boekje staat, maar omdat het goed en natuurlijk voor me voelt. En nee, ik denk ook niet dat kids die volgens deze methode zijn opgevoed per definitie makkelijke slachtoffers zijn. Misschien wel juist niet doordat je vaak ziet dat door het vertrouwen dat de ouders in hun kind hebben het kind veel zelfvertrouwen krijgt.

Lennox schreef:

Linda schreef:

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Maar het principe van straffen en belonen is toch heel simpel? Ik denk dat een kind dat wel kan snappen ook al gaat het thuis niet zo.

Toch denk ik wel dat een kind bij de eerste keer straf echt enorm zal gaan schrikken en er misschien wel een tijdje lang van slag van is.

Maar dat is toch geen reden om je kind dan maar te straffen als je daar zelf niet achter staat omdat het misschien op school een keer straf kan krijgen?!

Susan schreef:Maar ook andere kinderen hebben allemaal andere bagage. Het ene kind leert al heel vroeg discussiëren en ook meningsverschillen uitpraten, in het andere gezin wordt niet echt inhoudelijk gediscussieerd, maar wel veel gevochten en ruzie gemaakt, in het derde gezin worden alle meningsverschillen gesust en vermeden uit angst voor een conflict en weer ergens anders wordt wel veel gediscussieerd, maar alleen op volwassen niveau, kinderen houden zich daarbuiten. Iedereen leert andere dingen, het is niet dat binnen de niet-UP-groep iedereen op dezelfde manier leert communiceren en ruzie maken.

Inderdaad, dat bedoelde ik ook.

Lennox. Ja, ik weet het niet hoor. Ik kan me van vroeger herinneren dat het wel een behoorlijke indruk op me had als ik bij gezinnen kwam waar het wel zo ging. Maar ik kon dat gewoon met m'n ouders bespreken en dan hadden legden ze het me uit.

Vorige week had ik een huisbezoek van een leidster van de psz waar mijn dochter binnenkort naar toe gaat. Toen kwam het onderwerp straffen ook aan de orde. Ze vertelde dat ze daar een bankje hebben staan waar kinderen een time out krijgen, 1 van de leidsters gaat er dan bij zitten. Ik heb haar verteld dat ik er geen moeite mee heb dat dat daar zo gaat. Maar ik heb uitgelegd dat wij dat niet doen en dat ze dat dus ook niet gewend is en dat ik het dus prettig zou vinden als ze het dochter wel eerst goed uitleggen. Dat was allemaal geen probleem.

Susan schreef:Maar ook andere kinderen hebben allemaal andere bagage. Het ene kind leert al heel vroeg discussiëren en ook meningsverschillen uitpraten, in het andere gezin wordt niet echt inhoudelijk gediscussieerd, maar wel veel gevochten en ruzie gemaakt, in het derde gezin worden alle meningsverschillen gesust en vermeden uit angst voor een conflict en weer ergens anders wordt wel veel gediscussieerd, maar alleen op volwassen niveau, kinderen houden zich daarbuiten. Iedereen leert andere dingen, het is niet dat binnen de niet-UP-groep iedereen op dezelfde manier leert communiceren en ruzie maken.

hier ben ik het mee eens, plus dat ik denk dat kinderen prima onderscheid kunnen maken tussen de benadering thuis en op school. Onze dochter wordt bij mijn schoonouders ook anders benaderd en heeft daar echt geen moeite mee. Thuis gelden er andere regels dan bij mijn schoonouders, bij mijn ouders gelden weer andere regels en op school zullen er ook weer andere regels gelden dan thuis, bij mijn schoonouders of bij de gastouder.

Fiwen schreef:

Lennox schreef:

Linda schreef:

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Maar het principe van straffen en belonen is toch heel simpel? Ik denk dat een kind dat wel kan snappen ook al gaat het thuis niet zo.

Toch denk ik wel dat een kind bij de eerste keer straf echt enorm zal gaan schrikken en er misschien wel een tijdje lang van slag van is.

Maar dat is toch geen reden om je kind dan maar te straffen als je daar zelf niet achter staat omdat het misschien op school een keer straf kan krijgen?!

Nee, maar ik zou er wel rekening mee proberen te houden. Stel, je hebt een gevoelig kind, dan zou het sneu zijn dat hij drie dagen lang van slag is omdat hij voor het eerst in z'n leven even is afgezonderd uit de situatie omdat hij maar bleef kletsen in de kring, bijvoorbeeld.

Lennox schreef:

Fiwen schreef:

Lennox schreef:

Linda schreef:

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Maar het principe van straffen en belonen is toch heel simpel? Ik denk dat een kind dat wel kan snappen ook al gaat het thuis niet zo.

Toch denk ik wel dat een kind bij de eerste keer straf echt enorm zal gaan schrikken en er misschien wel een tijdje lang van slag van is.

Maar dat is toch geen reden om je kind dan maar te straffen als je daar zelf niet achter staat omdat het misschien op school een keer straf kan krijgen?!

Nee, maar ik zou er wel rekening mee proberen te houden. Stel, je hebt een gevoelig kind, dan zou het sneu zijn dat hij drie dagen lang van slag is omdat hij voor het eerst in z'n leven even is afgezonderd uit de situatie omdat hij maar bleef kletsen in de kring, bijvoorbeeld.

maar dit is toch ook gewoon 'part of life'? Kinderen zullen wel vaker voor nare verrassingen komen te staan in het leven.

Ik vind het heel erg knap van de UP moeders dat ze zoveel geduld hebben, hoe doen jullie dat? (serieuze vraag)

Verder denk ik niet dat een volledige UP opvoeding bij ons zou passen. Op de 1 of andere manier krijg ik een beeld van een moeder die haar kind alleen maar zachtaardig en positief probeert toe te spreken. Ik vind dat op zich niet slecht, maar ik vind wel dat een kind moet weten dat mama of papa ook wel eens boos kunnen worden en dat er soms wel wat strenger opgetreden mag worden. Ik denk bij zulke dingen meestal wel dat de kindjes over de ouders heen gaan lopen op den duur; en op school juist minder weerbaar zijn dan andere kindjes.

Maar dit is mijn mening dus, wellicht heb ik het wel helemaal fout. Het staat er overigens zwart-witter dan ik het bedoel.

Sea of Trees schreef:Ik vind het heel erg knap van de UP moeders dat ze zoveel geduld hebben, hoe doen jullie dat? (serieuze vraag)

Verder denk ik niet dat een volledige UP opvoeding bij ons zou passen. Op de 1 of andere manier krijg ik een beeld van een moeder die haar kind alleen maar zachtaardig en positief probeert toe te spreken. Ik vind dat op zich niet slecht, maar ik vind wel dat een kind moet weten dat mama of papa ook wel eens boos kunnen worden en dat er soms wel wat strenger opgetreden mag worden. Ik denk bij zulke dingen meestal wel dat de kindjes over de ouders heen gaan lopen op den duur; en op school juist minder weerbaar zijn dan andere kindjes.

Maar dit is mijn mening dus, wellicht heb ik het wel helemaal fout. Het staat er overigens zwart-witter dan ik het bedoel.

Ik kan mijn geduld ook niet altijd bewaren hoor, maar ik ben op een hele andere manier gaan denken. Vooral het idee dat zij het op dat moment nog moeilijker heeft dan ik zorgt ervoor dat ik mijn geduld kan bewaren.

w.b. dat strenge toespreken... als onze dochter de hond loopt te treiteren spreek ik haar ook duidelijk toe, dan kijk ik haar recht aan en zeg dan duidelijk dat ze dat niet mag doen ('Y.inthe, niet doen, je doet de hond pijn zo). Waarom denk je dat mijn dochter dan over me heen gaat lopen? Ik heb mijn grenzen (al fluctueren die naar gelang mijn gemoedstoestand) en de grens die ik op dat moment aangeef hanteer ik ook. Als ik zo duidelijk aan geef dat ze dat niet mag doen is dat vaak al wel voldoende, ze heeft helemaal geen straf nodig, maar begrijpt dat ze dat niet moet doen.

Lennox schreef:

Fiwen schreef:

Lennox schreef:

Linda schreef:

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Maar het principe van straffen en belonen is toch heel simpel? Ik denk dat een kind dat wel kan snappen ook al gaat het thuis niet zo.

Toch denk ik wel dat een kind bij de eerste keer straf echt enorm zal gaan schrikken en er misschien wel een tijdje lang van slag van is.

Maar dat is toch geen reden om je kind dan maar te straffen als je daar zelf niet achter staat omdat het misschien op school een keer straf kan krijgen?!

Nee, maar ik zou er wel rekening mee proberen te houden. Stel, je hebt een gevoelig kind, dan zou het sneu zijn dat hij drie dagen lang van slag is omdat hij voor het eerst in z'n leven even is afgezonderd uit de situatie omdat hij maar bleef kletsen in de kring, bijvoorbeeld.

Ik denk dat je in zo'n geval echt je kind wel kunt uitleggen wat er aan de hand is en als J zoiets zou overkomen en er flink door van slag zou zijn zou ik samen met haar naar de juf gaan om het uit te praten.
Het is voor mij in ieder geval zeker geen reden om mijn opvoeding aan te passen en ik ben het ook eens met Susan dat het in elk gezin anders gaat en dat het echt niet alleen voor kinderen die UP opgevoed worden wennen is aan de school-regels.

En ook eens met Rejoy dat er wel meer dingen in haar leven zullen gebeuren die anders en/of niet prettig zijn maar dar zal ze mee moeten leren omgaan. Ik vind het daarom extra belangrijk dat ze een veilig thuis heeft waar ze altijd met alles terrecht kan zonder bang te hoeven zijn dat ze straf krijgt of iets dergelijks.

Mijn kinderen weten heel goed dat ik ook wel eens boos ben. Op het moment dat ik boos ben dan zeg ik dat ook tegen ze en echt niet op een lieve en aardige toon. Ik loop ook wel eens zelf weg als ik heel boos ben.
Geduld heb ik altijd wel veel gehad, maar ook ik verlies mijn geduld wel eens en op zo'n moment leg ik ook niet uit wat ik waarom doe. Ik val ook wel eens tegen mijn dochter uit, achteraf leg ik haar dan wel uit waarom en dat ik dat niet zo had moeten doen. Ik ben niet perfect, maar ik vind ook niet dat dat hoeft.

Als J iets aan het doen is wat ze niet mag hoef ik vaak alleen maar haar naam te zeggen (niet eens boos of zo) en dan weet ze al dondersgoed dat het niet mag. Dan zeg ik haar daarna nog wel wat ze niet mag en waarom niet. Als ze echt door het lint gaat (driftbui of zo) dan neem ik haar meestal op schoot en knuffel ik haar terwijl ik uitleg waarom ik het niet fijn vind wat ze doet en als ze rustiger is praten we over waarom ze het deed. Hier werkt het beter dan op haar mopperen want dat maakt het meestal alleen maar erger want 9 vd 10 keer is een boze bui juist omdat ze die (extra) knuffel nodig heeft maar ik even geen tijd voor haar heb.

Lennox schreef:Wat Bolleke probeert te zeggen is dat er op school een hele andere manier van comminuceren is, schoolvriendjes van huis uit een hele andere manier van comminuceren meekrijgen en dat het qua aansluiting dus misschien nog wel eens lastig kan zijn.

Dit bedoel ik. Maar kinderen kunnen vanuit huis wel een manier hebben om te communiceren, op school is dit dan toch onderling anders. Kinderen hebben gewoon zelf onderling een andere manier van met elkaar omgaan. Als C. thuis komt van school zit hij nog helemaal in het gedrag van school.
Ik heb bij die kinderen inderdaad het idee dat ze minder weerbaar worden gemaakt, te beschemd opgevoed worden. Misschien is dat niet zo, dat kan ook best. Maar daarom denk ik dat het op school dan nog wel eens moeilijk kan worden.

Fiwen schreef:Als J iets aan het doen is wat ze niet mag hoef ik vaak alleen maar haar naam te zeggen (niet eens boos of zo) en dan weet ze al dondersgoed dat het niet mag. Dan zeg ik haar daarna nog wel wat ze niet mag en waarom niet. Als ze echt door het lint gaat (driftbui of zo) dan neem ik haar meestal op schoot en knuffel ik haar terwijl ik uitleg waarom ik het niet fijn vind wat ze doet en als ze rustiger is praten we over waarom ze het deed. Hier werkt het beter dan op haar mopperen want dat maakt het meestal alleen maar erger want 9 vd 10 keer is een boze bui juist omdat ze die (extra) knuffel nodig heeft maar ik even geen tijd voor haar heb.

Dit vind ik best vreemd, want in principe wordt jouw dochter dus getroost om iets wat niet mag. Als iemand anders haar 'straft'(bijvoorbeeld je bent bij iemand anders thuis en ze doet iets wat de gastvrouw niet wil hebben en die zegt daar wat van), hoe reageert ze daar dan op? Hier zie ik bij mijn neefje met name dat hij dan gillend op mama af rent, want die troost hem toch wel (hij krijgt standaard een driftbui als je hem 'straft')

Maar mijn dochter heeft helemaal geen andere manier van omgaan dan andere kinderen. Zij doet precies hetzelfde tegen andere kinderen als zij tegen haar.

Liadan schreef:Maar mijn dochter heeft helemaal geen andere manier van omgaan dan andere kinderen. Zij doet precies hetzelfde tegen andere kinderen als zij tegen haar.

Dan is het goed toch?

Fortissimo schreef:

Fiwen schreef:Als J iets aan het doen is wat ze niet mag hoef ik vaak alleen maar haar naam te zeggen (niet eens boos of zo) en dan weet ze al dondersgoed dat het niet mag. Dan zeg ik haar daarna nog wel wat ze niet mag en waarom niet. Als ze echt door het lint gaat (driftbui of zo) dan neem ik haar meestal op schoot en knuffel ik haar terwijl ik uitleg waarom ik het niet fijn vind wat ze doet en als ze rustiger is praten we over waarom ze het deed. Hier werkt het beter dan op haar mopperen want dat maakt het meestal alleen maar erger want 9 vd 10 keer is een boze bui juist omdat ze die (extra) knuffel nodig heeft maar ik even geen tijd voor haar heb.

Dit vind ik best vreemd, want in principe wordt jouw dochter dus getroost om iets wat niet mag. Als iemand anders haar 'straft'(bijvoorbeeld je bent bij iemand anders thuis en ze doet iets wat de gastvrouw niet wil hebben en die zegt daar wat van), hoe reageert ze daar dan op? Hier zie ik bij mijn neefje met name dat hij dan gillend op mama af rent, want die troost hem toch wel (hij krijgt standaard een driftbui als je hem 'straft')

Maar waarom zou jij je neefje straffen dat is jouw taak toch helemaal niet. Zeggen dat hij iets niet mag in je huis is prima hoor, maar straf geven aan een kind van een ander terwijl diegene er gewoon bij is vind ik vreemd en dat zou ik ook echt niet waarderen.

Bolleke schreef:

Liadan schreef:Maar mijn dochter heeft helemaal geen andere manier van omgaan dan andere kinderen. Zij doet precies hetzelfde tegen andere kinderen als zij tegen haar.

Dan is het goed toch?

Ja en als ze wel anders deed tegen andere kinderen, dan was het ook goed.
Het is mijn manier van omgaan met haar die anders is dan de meeste ouders het doen, mijn dochter is zelf niet anders.

Fortissimo schreef:

Fiwen schreef:Als J iets aan het doen is wat ze niet mag hoef ik vaak alleen maar haar naam te zeggen (niet eens boos of zo) en dan weet ze al dondersgoed dat het niet mag. Dan zeg ik haar daarna nog wel wat ze niet mag en waarom niet. Als ze echt door het lint gaat (driftbui of zo) dan neem ik haar meestal op schoot en knuffel ik haar terwijl ik uitleg waarom ik het niet fijn vind wat ze doet en als ze rustiger is praten we over waarom ze het deed. Hier werkt het beter dan op haar mopperen want dat maakt het meestal alleen maar erger want 9 vd 10 keer is een boze bui juist omdat ze die (extra) knuffel nodig heeft maar ik even geen tijd voor haar heb.

Dit vind ik best vreemd, want in principe wordt jouw dochter dus getroost om iets wat niet mag. Als iemand anders haar 'straft'(bijvoorbeeld je bent bij iemand anders thuis en ze doet iets wat de gastvrouw niet wil hebben en die zegt daar wat van), hoe reageert ze daar dan op? Hier zie ik bij mijn neefje met name dat hij dan gillend op mama af rent, want die troost hem toch wel (hij krijgt standaard een driftbui als je hem 'straft')

Waarom mag een kind geen driftbui hebben? Boos zijn is een emotie die er gewoon bij hoort.

missy. schreef:

Fortissimo schreef:

Fiwen schreef:Als J iets aan het doen is wat ze niet mag hoef ik vaak alleen maar haar naam te zeggen (niet eens boos of zo) en dan weet ze al dondersgoed dat het niet mag. Dan zeg ik haar daarna nog wel wat ze niet mag en waarom niet. Als ze echt door het lint gaat (driftbui of zo) dan neem ik haar meestal op schoot en knuffel ik haar terwijl ik uitleg waarom ik het niet fijn vind wat ze doet en als ze rustiger is praten we over waarom ze het deed. Hier werkt het beter dan op haar mopperen want dat maakt het meestal alleen maar erger want 9 vd 10 keer is een boze bui juist omdat ze die (extra) knuffel nodig heeft maar ik even geen tijd voor haar heb.

Dit vind ik best vreemd, want in principe wordt jouw dochter dus getroost om iets wat niet mag. Als iemand anders haar 'straft'(bijvoorbeeld je bent bij iemand anders thuis en ze doet iets wat de gastvrouw niet wil hebben en die zegt daar wat van), hoe reageert ze daar dan op? Hier zie ik bij mijn neefje met name dat hij dan gillend op mama af rent, want die troost hem toch wel (hij krijgt standaard een driftbui als je hem 'straft')

Waarom mag een kind geen driftbui hebben? Boos zijn is een emotie die er gewoon bij hoort.

Dat zeg ik toch niet?

Ik denk dat ze bedoelt dat ze hem aanspreekt. En dat hij dan gillend naar mama rent.
Ik zou een kind dat een driftbui heefttrouwns ook niet gaan knuffelen, ten eerste zou ik het zelf heel vervelend vinden als ik boos ben dat iemand mij dan gaat knuffelen, en ten tweede denk ik dat je dan een hele verkeerde boodschap geeft. Hier liet en laat ik hem uitrazen en word er daarna over gepraat. Boos zijn mag best, maar ik vind niet dat je dan eens lekker geknuffeld moet worden. Naderhand werd er hier ook meestal geknuffeld maar echt niet tijdens een driftbui.