Up discussietopic

Even mijn reactie uit het andere topic gekopieerd, dit verduidelijkt het misschien een beetje. Zo niet, dan hoor ik het graag

Ze heeft inderdaad de ruimte om veel dingen te doen die zij wil, echter binnen bepaalde grenzen die ik stel. Hier zie ik verder geen problemen mee. Dit zie ik alleen los van het slapen, het slapen is en blijft een probleem. Haar ontwikkelingsvoorsprong zorgt voor heel erg veel onrust in haar hoofd. Haar hooggevoeligheid zorgt ook niet bepaald voor rust. Ik zorg voor zoveel mogelijk rust en regelmaat thuis, al helemaal bij het naar bed gaan. Het is een probleem wat niet zomaar op te lossen is met een juiste manier van opvoeden of handelen, helaas.

Er zit wel degelijk een consequentie/gevolg aan haar gedrag. Deze consequentie vertel ik haar en/of ervaart ze zelf. Dit is niet een consequentie die ik haar op leg. Voorbeeld: als ze iemand slaat leg ik uit dat het pijn doet of ziet ze aan de reactie van de ander dat het pijn doet. Ik leg haar uit dat pijn niet fijn is, dat zij dat zelf ook niet fijn vindt. De 'consequentie' die ze ervaart is dat ze zich misschien schaamt van haar daad of dat ze spijt heeft. Dit gevoel komt bij haar van binnen uit. Zo zal ze uiteindelijk de link leggen dat het niet goed/fijn is om iemand te slaan en zal ze dit niet meer zomaar doen. Als ik haar een straf op leg zal ze niet meer slaan omdat ze die straf niet wil. Niet omdat ze direct de link legt met 'pijn is niet fijn'. Het gevoel van spijt/schaamte heeft ze niet ervaren, omdat de straf op dat moment de overhand neemt. Dus consequenties zijn er wel, alleen vind ik het goed als ze die zelf ervaart en leg ik consequenties niet bij haar op. Dit houdt in dat ik veel uitleg en haar veel laat zien wat de consequentie van haar gedrag is. Zo heeft ze ervaren dat opzettelijk knoeien niet prettig is, want elke keer een doekje moeten pakken om het schoon te maken vindt ze vervelend. Opzettelijk knoeien doet ze dan ook niet meer. Het werkt hier allemaal prima (uiteraard duurt het even voordat ze iets echt door hebben en gebeurt het incidenteel heus nog weleens), maar het staat los van het slechte slapen in mijn ogen.

Boos worden en streng zijn helpt niet, haar 'chanteren' of dingen ontnemen als ze niet gaat slapen helpt niet en haar langer dan 5 minuten laten huilen (wat ik als 'straf' zie) helpt niet. Ik ben zo een beetje door de standaard leren-slapen-methodes heen. Naast haar bed zitten is nog een optie (voorheen nooit gelukt, misschien inmiddels wel), muziek zachtjes opzetten is een optie, zelf nadenken over een oplossing is een optie.. er zijn nog wel wat tips die ik kan proberen.

Je zegt dat boos worden niet helpt, maar sta je dan ongecontroleerd tegen haar te schreeuwen of spreek je haar streng toe met een duidelijke boodschap, dat is nog wel een verschil. Het slapen is voor jullie zo'n probleem maar ik denk dat het meer jouw probleem is als dat van je dochter. Als ik het zo lees wil zij niet slapen, en mama komt wel 1000x per nacht en word dan ook nog niet boos maar is heel lief en begripvol. Als ik moeite met slapen zou hebben zou ik dan ook kiezen voor al die aandacht 's nachts.
En waarom pak je haar anders niet gewoon bij jou in bed?

Bolleke schreef:Ik kan mij wel vinden in wat Carrie zegt. Ik vind het heel knap van Parisiene dat zij haar geduld kan bewaren en niet boos word. Ik zou dat echt niet kunnen en heb vaak genoeg gefrustreerd en boos naast zijn bedje gestaan. Nee, dat was voor hem niet leuk, maar voor mij is het niet leuk om nachten niet te slapen en overdag gewoon te moeten functioneren. Je vind het zielig als ze genegeerd word, maar echt negeren doe je toch niet? Er zijn nachten geweest dat ik ook 20 keer op en neer liep en net als ik dan weer bijna sliep begon het weer maar op een gegeven moment ben ik daar mee gestopt en sprak ik hem vanuit mijn bed toe, dan werd hij niet genegeerd maar kreeg ook niet de aandacht die hij wilde. Want dat is het gewoon.

Ik vind (noem het maar de supernannymethode) het ook geen negeren als je eerst wel uitlegt dat het bedtijd is, de tweede/derde keer korter bent in je uitleg en daarna niks meer zegt maar je kindje gewoon terug naar bed brengt. Je negeert haar dan niet in mijn ogen, ze krijgt aandacht en je kunt haar liefdevol terug in bed leggen (dat kan toch ook zonder woorden) en ja dat zal inderdaad wel 20x moeten maar zo krijgt ze waarschijnlijk wel de boodschap mee dat het nacht is, geen tijd om te praten (kletsen, spelen, weetikveelwat) maar gewoon tijd om te slapen (eventueel dan maar gewoon in bed stil te liggen en te rusten).

Carrie schreef:Ik lees dit topic echt met verbasing. Ik snap niet waarom men kiest voor deze methode, vooral niet wanneer ik lees dat mensen in hun omgeving de kindjes die al wat ouder zijn en met deze methode zijn opgevoegd ze liever zien gaan dan komen. Omdat het hele vervelende kinderen zijn die de boel slopen en niet luisteren.
Vind je dat het werkt Parisienne? Dat is geen sarcasme, maar een opdrechte vraag. De psych is het niet met je eens, zou hij geen punt kunnen hebben aangezien hij er voor gestudeerd heeft? En je hebt hierdoor spanningen met je man. Hij geeft voorzichtig aan dat je best strenger mag zijn, en jij bent helemaal gekwetst. Ik denk dat je je eigen ding, het zelf vervelend vindt genegeerd te worden, teveel op je dochter projecteert. Hoe kan zij ooit leren dat ze gewoon moet slapen als mama 20 keer per nacht haar in komt stoppen? Dat werk toch gewoon niet? Ik vind het echt heel erg bijzonder.
Moet je dan echt zo eigenwijs zijn en jouw methode doordrukken, terwijl het op een aantal vlakken helemaal niet werkt?

Ik ken ook aardig wat kinderen die opgevoed zijn met straffen en belonen en die ik liever zie gaan dan komen en toch kiezen heel veel mensen evengoed voor die methode.

Parsienne het lijkt me heel frustrerend om zo alleen te staan met je eigen ideeen. Dat je man je niet snapt en het er niet mee eens is mag natuurlijk maar ik vind niet dat hij je echt iets kan verwijten. Hij is er al die tijd gewoon bij geweest dus dan had hij eerder de discussie aan moeten gaan over hoe jullie op haar reageren als ze wakker wordt enz. Verwijten heeft weinig zin, jullie moeten het nu samen zien op te lossen en dat zal dan uiteindelijk betekenen dat jullie het niet 100% op jullie eigen manier kunnen doen omdat de ander het daar niet mee eens. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het uiteindelijk goed werkt voor jullie dochter.

Carrie schreef:Ik lees dit topic echt met verbasing. Ik snap niet waarom men kiest voor deze methode, vooral niet wanneer ik lees dat mensen in hun omgeving de kindjes die al wat ouder zijn en met deze methode zijn opgevoegd ze liever zien gaan dan komen. Omdat het hele vervelende kinderen zijn die de boel slopen en niet luisteren.
Vind je dat het werkt Parisienne? Dat is geen sarcasme, maar een opdrechte vraag. De psych is het niet met je eens, zou hij geen punt kunnen hebben aangezien hij er voor gestudeerd heeft? En je hebt hierdoor spanningen met je man. Hij geeft voorzichtig aan dat je best strenger mag zijn, en jij bent helemaal gekwetst. Ik denk dat je je eigen ding, het zelf vervelend vindt genegeerd te worden, teveel op je dochter projecteert. Hoe kan zij ooit leren dat ze gewoon moet slapen als mama 20 keer per nacht haar in komt stoppen? Dat werk toch gewoon niet? Ik vind het echt heel erg bijzonder.
Moet je dan echt zo eigenwijs zijn en jouw methode doordrukken, terwijl het op een aantal vlakken helemaal niet werkt?

Op nagenoeg alle vlakken werkt het hier prima. Alleen het slapen is en blijft een probleem. Zoals ik eerder aangaf zie ik het inmiddels ook los van onze opvoedmethode, los van welke opvoedmethode dan ook. Ze heeft 'serieuze' problemen: een ontwikkelingsvoorsprong, hooggevoeligheid, misschien ook ADHD. Ik vind het dan persoonlijk erg kwetsend als haar slechte slapen volledig bij mij en mijn manier van opvoeden neergelegd wordt. Terwijl ik zelf heel goed zie dat gewoon echt niet het geval is.

Verder luistert ze prima (af en toe niet, maar dit doet geen enkel kind), kan ze zelf heel goed de juiste beslissingen maken, overziet ze oorzaak en gevolg heel goed, weet ze wat 'goed' en 'fout' is, kent en herkent ze emoties perfect, weet ze van veel dingen wat de gevolgen van haar handelen zijn.. kortom, ze is een hartstikke net opgevoed kind Ik ken kinderen die veel 'strenger' opgevoed zijn met veel meer regels en die kinderen zie ik liever gaan dan komen. Dus nee, ik ben van mening dat haar slaapprobleem niet ligt aan mijn visie over opvoeden.

Ik moet nu écht even studeren.. reageer vanmiddag verder.

Oké, die pijn-boodschap snap ik. Maar waarom kun je dan niet én uitleggen dat pijn niet leuk is én er vervolgens een consequentie aan verbinden?

En, ondanks dat jouw kindje intelligent is, zij kan toch nog lang niet overzien dat dertig uit bed komen haar en haar ouders slopende moeheid oplevert?

Floor schreef:

Bolleke schreef:Ik kan mij wel vinden in wat Carrie zegt. Ik vind het heel knap van Parisiene dat zij haar geduld kan bewaren en niet boos word. Ik zou dat echt niet kunnen en heb vaak genoeg gefrustreerd en boos naast zijn bedje gestaan. Nee, dat was voor hem niet leuk, maar voor mij is het niet leuk om nachten niet te slapen en overdag gewoon te moeten functioneren. Je vind het zielig als ze genegeerd word, maar echt negeren doe je toch niet? Er zijn nachten geweest dat ik ook 20 keer op en neer liep en net als ik dan weer bijna sliep begon het weer maar op een gegeven moment ben ik daar mee gestopt en sprak ik hem vanuit mijn bed toe, dan werd hij niet genegeerd maar kreeg ook niet de aandacht die hij wilde. Want dat is het gewoon.

Ik vind (noem het maar de supernannymethode) het ook geen negeren als je eerst wel uitlegt dat het bedtijd is, de tweede/derde keer korter bent in je uitleg en daarna niks meer zegt maar je kindje gewoon terug naar bed brengt. Je negeert haar dan niet in mijn ogen, ze krijgt aandacht en je kunt haar liefdevol terug in bed leggen (dat kan toch ook zonder woorden) en ja dat zal inderdaad wel 20x moeten maar zo krijgt ze waarschijnlijk wel de boodschap mee dat het nacht is, geen tijd om te praten (kletsen, spelen, weetikveelwat) maar gewoon tijd om te slapen (eventueel dan maar gewoon in bed stil te liggen en te rusten).

Ja inderdaad, ik zei ook gewoon als hij een gesprekje begon om 5u 's nachts dat ik daar niet op in ging en dat we dat konden doen als we geslapen hadden en uitgerust. Ik weet dat het moeilijk is, vooral slaapproblemen want je functioneert gewoon anders als je niet slaapt, en je reageert anders. Dus ik vind het oprecht knap dat Parisienne zo geduldg blijft want ik kan het niet. Alleen misschien is het gewoon niet de manier maar heeft ze gewoon die grens nodig van 's nachts moet ik slapen en mag ik niet spelen en met de step naast mama's bed komen staan.

jij verwoord het denk ik nog wat beter dan ik ja, dat bedoel ik ook, dat ze de vrijheid en ruimte waar ze normaal zo goed mee overweg kan, 's nachts juist niet moet hebben, dat ze juist dan grenzen nodig heeft.

ik vind het ook knap dat ze nog steeds zo rustig kan reageren, ik ben na 1 slechte nacht meteen weer een monster

Tania schreef:Parsienne het lijkt me heel frustrerend om zo alleen te staan met je eigen ideeen. Dat je man je niet snapt en het er niet mee eens is mag natuurlijk maar ik vind niet dat hij je echt iets kan verwijten. Hij is er al die tijd gewoon bij geweest dus dan had hij eerder de discussie aan moeten gaan over hoe jullie op haar reageren als ze wakker wordt enz. Verwijten heeft weinig zin, jullie moeten het nu samen zien op te lossen en dat zal dan uiteindelijk betekenen dat jullie het niet 100% op jullie eigen manier kunnen doen omdat de ander het daar niet mee eens. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het uiteindelijk goed werkt voor jullie dochter.

Hij staat toch net zo goed alleen met zíjn ideeën?

Ik denk dat hij niet verwijt, maar dat hij nu eindelijk eens zegt hoe hij erover denkt. En wellicht heeft 'ie dat al vaker geprobeerd, maar als hij vanaf het begin met z'n hakken in het zand had gestaan, was het ook niet goed, want dan had 'ie het geen kans gegeven. Ik begrijp de man van Parisienne wel.

Dat onderscheid tussen dag en nacht vind ik trouwens wel een goeie. Kun je dat niet gaan toepassen? Dat je 's avonds/'s nachts strenger gaat zijn dan overdag?

Rood schreef:

Tania schreef:Parsienne het lijkt me heel frustrerend om zo alleen te staan met je eigen ideeen. Dat je man je niet snapt en het er niet mee eens is mag natuurlijk maar ik vind niet dat hij je echt iets kan verwijten. Hij is er al die tijd gewoon bij geweest dus dan had hij eerder de discussie aan moeten gaan over hoe jullie op haar reageren als ze wakker wordt enz. Verwijten heeft weinig zin, jullie moeten het nu samen zien op te lossen en dat zal dan uiteindelijk betekenen dat jullie het niet 100% op jullie eigen manier kunnen doen omdat de ander het daar niet mee eens. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het uiteindelijk goed werkt voor jullie dochter.

Hij staat toch net zo goed alleen met zíjn ideeën?

Ik denk dat hij niet verwijt, maar dat hij nu eindelijk eens zegt hoe hij erover denkt. En wellicht heeft 'ie dat al vaker geprobeerd, maar als hij vanaf het begin met z'n hakken in het zand had gestaan, was het ook niet goed, want dan had 'ie het geen kans gegeven. Ik begrijp de man van Parisienne wel.

Ja hij staat ook alleen, dat is vast net zo frustrerend, ik zeg toch ook niet van niet.

En ze schrijft dat hij haar de schuld geeft en dat is niet de eerste keer dat hij dat duidelijk maakt volgens mij want ik heb het al vaker gelezen. Dus ik denk wel dat hij het haar verwijt. Opvoeden doe je samen al vanaf het begin. Nu lijkt het net alsof hij zich er maar bij neer te leggen had vanaf het begin dat is natuurlijk onzin.

Tania schreef:Ja hij staat ook alleen, dat is vast net zo frustrerend, ik zeg toch ook niet van niet.

Nee, dat zei je inderdaad niet...

Tania schreef:En ze schrijft dat hij haar de schuld geeft en dat is niet de eerste keer dat hij dat duidelijk maakt volgens mij want ik heb het al vaker gelezen. Dus ik denk wel dat hij het haar verwijt. Opvoeden doe je samen al vanaf het begin. Nu lijkt het net alsof hij zich er maar bij neer te leggen had vanaf het begin dat is natuurlijk onzin.

Daarom zeg ik ook 'wellicht'. Het zou allemaal kunnen. Waar twee kijven, hebben twee schuld. Zowel hij als Parisienne zijn even verantwoordelijk voor het probleem. Wat ik nu lees, is dat zijn aanpak genegeerd wordt en die van P. gepraktiseerd. Ik snap dat hij daarvan baalt.

Dat zij schrijft dat hij haar de schuld geeft, zegt me niet zoveel. Da's interpretatie/samenvatting van een emotioneel gesprek.

Wat ik trouwens ook afvraag, het kind komt in een ruzie terecht met een ander kind op school, heeft het dan enig idee hoe hij/zij zich daaruit moet redden?

Tja lijkt mij wel moeilijk want voor deze aanpak zou ik ook niet kiezen. En als je dan een partner hebt die daar toch consequent mee doorgaat omdat ze wel de voordelen ziet snap ik dat dat gaat botsen. Maar volgens mij werkt het ook niet, in ieder geval voor 's nachts niet.
Op een gegeven moment heb ik heel duidelijk gezegd dat ik 's nachts niets meer extra's voor C. doe, dus niet gezellig knuffelen, kletsen etc. En daar ben ik mee begonnen toen hij 2,5 was ongeveer, toen kon ik hem dat duidelijk maken en dat werkte. Natuurlijk mopperde hij, en huilde hij, maar toen hij merkte dat ik er echt klaar mee was en gewoon ging slapen werd het stil.
Zazou, volgens mij worden dat de kinderen die heel makkelijk te pakken zijn en wellicht ook wel gepest. Ik merk dat het er op de basisschool best hard aan toe gaat tussen de kinderen en ik denk dat zo'n kind dan inderdaad niet weerbaar genoeg is.

Rood schreef:

Tania schreef:Ja hij staat ook alleen, dat is vast net zo frustrerend, ik zeg toch ook niet van niet.

Nee, dat zei je inderdaad niet...

Maar dat bedoel ik wel volgens jou? Wat wil je nou zeggen?

Tania schreef:En ze schrijft dat hij haar de schuld geeft en dat is niet de eerste keer dat hij dat duidelijk maakt volgens mij want ik heb het al vaker gelezen. Dus ik denk wel dat hij het haar verwijt. Opvoeden doe je samen al vanaf het begin. Nu lijkt het net alsof hij zich er maar bij neer te leggen had vanaf het begin dat is natuurlijk onzin.

Daarom zeg ik ook 'wellicht'. Het zou allemaal kunnen. Waar twee kijven, hebben twee schuld. Zowel hij als Parisienne zijn even verantwoordelijk voor het probleem. Wat ik nu lees, is dat zijn aanpak genegeerd wordt en die van P. gepraktiseerd. Ik snap dat hij daarvan baalt.

Dat zij schrijft dat hij haar de schuld geeft, zegt me niet zoveel. Da's interpretatie/samenvatting van een emotioneel gesprek.[/quote]

Ja ik snap ook dat hij daarvan baalt. Wij zijn het hier ook niet altijd eens en dat is soms behoorlijk frustrerend. De ene keer doen we het op mijn manier de andere keer op zijn manier of een combinatie daarvan(met verschillende dingen dan niet in dezelfde situatie).
Ik denk niet dat hij volledig genegeerd wordt in zijn ideeen. Ze schrijft eerder dat ze geprobeerd heeft om boos te worden, streng te zijn, haar te laten huilen en haar te straffen. Allemaal dingen die niet aansluiten bij UP maar bij zijn manier. Maar goed in de basis wordt ze opgevoed volgens UP, misschien werkt dat niet voor haar kindje misschien wel daar moeten ze samen uit zien te komen. Maar ik begrijp best dat het voor Parisienne moeilijk is om zoiets los te laten als je daar zo in gelooft.

Ik vind het best bijzonder dat het nu een Parisienne topic is geworden.
Het idee was om de Up methode te bediscussieren, niet om te of Parisienne het anders moet doen. Zij staat achter deze methode en past deze toe.

Maar de man van Parisienne is toch niet thuis savonds? En wie staat er snachts 60 keer naast haar bed? Hij is er niet of heeft er geen last van, wat is dan precies zijn probleem?
En ik denk dat het ligt aan de oorzaak van het probleem en dan dus hoe je erin staat. Hij denkt dat dochter de boel in de zeik neemt, "leuk, mama komt weer, gezellig"! Terwijl Parisienne denkt; 'ze heeft teveel impulsen gehad, haar denken gaat maar door, ze kan de slaap niet vatten en ik hoor haar zo haar best doen'.
Als je denkt dat je kind ziek is of iets mankeert dan laat je die niet huilen, als je denkt dat ze je in de zeik nemen pak je nog een bak koffie (oid). Dus, als je de oorzaak weet kun je de aanpak bepalen, lastig alleen dat ze het zelf niet kan aangeven.

Toch ben ik wel benieuwd, soms doe je dingen als ouder die je tegenstaan, omdat je je kind ermee goed doet. Heb je de ideeen van de psych+man mbt slapen zelf weleens een reeele periode de kans gegeven? Je kunt wel willen vasthouden, en dat siert je, maar vooralsnog werkt het niet. Daarnaast kun je moeilijk tegen je partner zeggen:'Nee, dat gebeurd niet', hij is als het op haar aankomt toch je gelijke.

Ik vind dat hele UP gedoe gewoon niks. Ik voed mijn kind op vanuit mijn gevoel en niet vanuit een boekje of een of andere methode.

Pruim schreef:Ik vind dat hele UP gedoe gewoon niks. Ik voed mijn kind op vanuit mijn gevoel en niet vanuit een boekje of een of andere methode.

Wat heeft het voor toegevoegde waarde dat je dat komt melden? Lees dit topic dan niet.

Tiara schreef:

Pruim schreef:Ik vind dat hele UP gedoe gewoon niks. Ik voed mijn kind op vanuit mijn gevoel en niet vanuit een boekje of een of andere methode.

Wat heeft het voor toegevoegde waarde dat je dat komt melden? Lees dit topic dan niet.

Ik geef mijn mening net als ieder ander. En dat dat toevallig niet in jou straatje valt daar kan ik niks aan doen.

Nou, Parisienne heeft in Algemeen gezegd dat iedereen mee mag komen discussiëren in dit topic. Vandaar dat er nu ook tegenstanders van UP mee komen kletsen. En ook een beetje: vandaar dat het net vooral over haar ging.

Rood schreef:Nou, Parisienne heeft in Algemeen gezegd dat iedereen mee mag komen discussiëren in dit topic. Vandaar dat er nu ook tegenstanders van UP mee komen kletsen. En ook een beetje: vandaar dat het net vooral over haar ging.

En dit dus.

Pruim schreef:

Rood schreef:Nou, Parisienne heeft in Algemeen gezegd dat iedereen mee mag komen discussiëren in dit topic. Vandaar dat er nu ook tegenstanders van UP mee komen kletsen. En ook een beetje: vandaar dat het net vooral over haar ging.

En dit dus.

Tuurlijk dat mag, maar je komt ook niet met tips, adviezen oid alleen om te melden dat jij het niks vind. Daar heeft ze de toch ook niets aan?

'Waar twee kijven, hebben twee schuld' vind ik echt een dooddoener. Verder kan ik best begrijpen dat hij er anders over denkt, maar hij is er 's avonds niet, zij draait voor de gebroken nachten op, dan vind ik het ook logisch dat ze niet hem volgt in een manier die totaal tegen haar gevoel indruist.