Up discussietopic

Parisienne; kritiek/ opmerkingen over je manier van opvoeden is idd niet leuk. Heeft de psycholoog geen adviezen voor jullie!

Zoals ik al zei in dat waarover discussie topic, zou ik heel graag eens gewoon het gesprek, geen discussie, aangaan over die manier van opvoeden. Het lijkt me idd af en toe te flauw/ onduidelijk/ niet consequent voor een kind maar ik heb me er ook niet verder in verdiept. Maar als ik hier soms lees over 30 x iets uitleggen dan denk ik, eerlijk gezegd wel, kom op jij bent de ouder soms moet een kind nu eenmaal iets.

Psycholoog geeft adviezen, maar helaas werken die ook niet. Zo hebben we laatst die slaapwekker gekocht, maar N. zegt zelf al tegen iedereen dat 'ie nep is en dat ze zelf de ogen van het aapje open kan doen De enige optie die mijn vriend oppert is om de deur dicht te trekken en om N. een tijd lang te laten huilen. Geen 5 minuten, minstens een kwartier. Dit om haar te leren dat ze gewoon moet slapen. Hier kan ik zelf echter niet in meekomen, dit gaat voor mij te ver. Ik ben consequent in het naar bed brengen, ik ben al veel strenger soms dan dat eigenlijk goed voor me voelt. Dit ziet mijn vriend eigenlijk nooit omdat hij 's avonds nagenoeg nooit thuis is. Maar ik krijg het gewoon niet aan zijn (en aan de psycholoog haar) verstand.

Maar misschien heel dom (vanuit een redelijke leek gezegd), maar is ze jou niet gewoon aan het testen? Ik kan best in de methode van jouw vriend komen, in de zin van ze krijgt niet altijd haar zin. Want ze weet nu dat als ze gaat huilen, dat jij wel komt. Nou, dan hebben we toch mooi weer een uur gerekt?

Pfff lastig zeg. Aan de ene kant snap ik je man wel maar als het voor jou niet goed voelt... Jj zal het moeten doen. Ik denk aan d ene kant ook dat ze dodersgoed begrijpt dat haar mama, hoe lief jij het ook bedoeld, bij iedere kik weer op d'r kamer staat. Maakt ze er ook misschien geen spelletje van, peuters kunnen ook maar moeilijk afscheid nemen vd dag natuurlijk misschien is het voor haar juist el lastig dat je dan iedere vijf minuten weer komt kijken.

Ik vind het overigens onwijs knap dat jij het volhoudt om zovaak naar haar toe te gaan in de avond en nacht. Ik zou dat niet kunnen en op een gegeven moment echt denken zoek het maar ff uit of hem in ons bed leggen.

Fortissimo schreef:Maar misschien heel dom (vanuit een redelijke leek gezegd), maar is ze jou niet gewoon aan het testen? Ik kan best in de methode van jouw vriend komen, in de zin van ze krijgt niet altijd haar zin. Want ze weet nu dat als ze gaat huilen, dat jij wel komt. Nou, dan hebben we toch mooi weer een uur gerekt?

Dit bedoel ik dus ook te zeggen, het lijkt aan de ene kant wel of ze gewoon ook een spel met je speelt. Mama komt toch wel en dat is natuurlijk veel leuker dan slapen.

Het is ook wel lekker makkelijk praten voor hem als hij er 's avonds nooit is. Ik zou echt balen van die situatie bij de psycholoog en ik zou zeker aangeven dat het zo niet de bedoeling is. Als ik bij een hulpverlener het gevoel zou hebben dat Dion en zij het de hele tijd met elkaar eens zijn en op mij in zitten te praten dan zou ik er snel mee klaar zijn.

Wat je zegt over UP: ik begrijp dat het over kan komen als erg onduidelijk of niet consequent. Zelf zie ik dit echter anders. Ik denk dat de manier van benaderen net wat anders is. N. krijgt geen snoep als ontbijt, nooit, ook al zou ze dit graag willen. Als ze erom zou staan te schreeuwen/drammen zou mijn reactie iets als dit zijn: "Jij wil graag een snoepje he, dat vind jij erg lekker. Ik heb de tafel gedekt, we gaan nu een boterhammetje eten, dat vind je ook altijd lekker" Ik vermijd negatieve zinnen, zeg bijna nooit dat iets niet mag of gewoonweg 'nee'. Benader alles positief of geef er een positieve draai aan. Blijft N. doordrammen dan zou ik er alles aan doen om haar af te leiden, bijvoorbeeld door haar zelf haar beleg te laten kiezen of door zelf te mogen smeren. Weigert ze brood te eten, tsja.. dan is dat heel jammer. Dat snoepje krijgt ze toch echt niet. Ze wordt dan boos, dat mag van mij, dat mag ze uiten. Ik zal haar nooit zeggen: "Doe eens normaal. Stop met huilen." Dit wil ik zelf ook niet horen als ik boos ben. Ik laat N. even gaan, in mijn bijzijn of desnoods even alleen als ze dat aangeeft.

Zo zijn er bij mij ook heus nog wel meer grenzen en dingen die gewoonweg echt niet mogen. Men denkt vaak dat er altijd maar ja gezegd wordt, dat een kind altijd maar zijn of haar zin krijgt, maar de intentie die erachter ligt is bij velen niet duidelijk. Mijn doel is om N. uiteindelijk van binnen zelf te laten beoordelen of iets juist is of niet en of iets mag of niet, met daarbij de voorafgaande sturing die ze van mij heeft gekregen. Die sturing bestaat uit vertellen en uitleggen, heel veel en heel vaak. Geduld is ons geval hierbij wel een aardige vereiste

Sowieso even een hele dikke knuffel voor jou

Jeetje wat moet dit moeilijk zijn, het is moeilijk als slapen zo moeizaam gaat en als je dan ook nog eens te horen krijgt dat het min of meer jouw schuld is.
Ik vind echt dat je het goed doet, ik vind dat je heel consequent bent met naar bed brengen als ik het zo lees (consequenter dan dat ik ben ) en ik vind dat er niks mis mee is dat je haar niet laat huilen en ook niet boos op haar wilt worden.

Zou het misschien helpen als je je nog meer inleest en voor jezelf opschrijft waarom je het zo aanpakt zodat je hier beter over kunt vertellen aan je vriend en de psycholoog. Eventueel met hulp van het dragen en voeden forum.

Succes meid, en ga niet jouw manier van opvoeden aanpassen als dit voor jou goed voelt. Dit is echt niet de reden dat ze slecht slaapt, het is niet jouw schuld!

Als kind wil je toch ook dat mama komt? Ze wil niet alleen zijn en als moeder wil je haar niet verdrietig alleen laten.
Snap je parisienne.
Dit is ook waar man en ik het niet over eens zijn. Momenteel ben ik niet fit, mankeer van alles, en heb ook de puf 's nachts niet om naar de kinderen toe te gaan. Dit doet r. nu. Zoveel mogelijk op "mijn" manier, want hij weet ook dat laten huilen gewoon niet helpt. De kinderen worden niet wakker om ons te plagen, ze worden wakker omdat er iets is. En dat iets kan ook gewoon een knuffel tekort zijn. Met K. is het makkelijk, als zij wakker wordt, is er goed te praten en slaapt ze binnen 5 minuten weer. Met T. is het stukken moeilijker, omdat hij niet praat. Wat er 's nachts met hem is, is onduidelijk. Juist omdat hij het niet vertellen kan, laten wij hem niet huilen. Het is voor hem al frustrerend genoeg dat hij niet praten kan.

Wat vervelend dat het lijkt dat jullie psycholoog en je man zich niet willen verdiepen in jouw standpunten/beweeg redenen.
Er is een klein boekje van justine mol, hier heb ik een aantal dingen uit vertelt aan R. hierdoor werd het voor hem duidelijker wat ik bedoelde.

Fortissimo schreef:Maar misschien heel dom (vanuit een redelijke leek gezegd), maar is ze jou niet gewoon aan het testen? Ik kan best in de methode van jouw vriend komen, in de zin van ze krijgt niet altijd haar zin. Want ze weet nu dat als ze gaat huilen, dat jij wel komt. Nou, dan hebben we toch mooi weer een uur gerekt?

Ik denk dit zelf ook vaak genoeg, soms zit ze natuurlijk ook te testen hoe ver ze kan gaan. Dit gaat gepaard met ondeugende blikken en lachjes, ook 's nachts. Echter, als ze intens verdrietig is 's nachts omdat ze niet kan slapen weet ik genoeg. Ze kán gewoon echt heel moeilijk slapen. Er zijn vaak genoeg momenten dat ze, na het terugleggen, een half uur stil is. Door de babyfoon hoor ik haar zuchten, draaien.. ze ligt overduidelijk wakker. Dat ze pas na een half uur of soms zelfs drie kwartier gaat roepen vind ik eigenlijk alleen maar knap van haar. Ze probeert het, omdat ze heel goed weet dat ze moet slapen 's nachts. Ik zou na een lange tijd wakker liggen ook gek worden, ik geef haar dus groot gelijk dat ze gaat roepen.

Uit bed komen zie ik zelf nu echt als een fase. Ze heeft ontdekt dat het veel makkelijker is om zelf uit bed te komen. Daarom ga ik niet met haar op de bank zitten, ik geef niet toe aan wat zij wil, maar blijf consequent door haar telkens gewoon terug in bed te leggen.

Bedankt voor je duidelijke uitleg, deels kan ik me erin vinden en doe ik het zelf ook maar soms vind ik het gewoon klaar en is het einde uitleggen
Ik zal hem ook nooit negatief iets zeggen maar ik gebruik dan de ik- boodschap ( vast wel bekend bij de juffen). Ik vind het niet fijn R dat je nu nog blijft huilen omdat je nat bed moet. Ik snap dat je wilt spelen maar dat kan morgen weer. ( zoiets dan)


Ik denk dat het voor jonge kinderen soms nog te hoog gegrepen is om een weloverwogen beslissing te nemen, dat kan een volwassenen nog niet eens altijd.

Volgens mij heb ik het wel ooit verteld maar ik heb ook ooit een kindje gehad die niet kon slapen, ben de naam ff kwijt maar die kreeg geen slaapprikkel door vd hersenen. Hij kreeg hiervoor medicijnen en daarna ging het beter.

Het is verder ook ieders goed recht, je hoeft je ook niet te verdedigen hoor Printje Ik wil bij deze ook duidelijk aangeven dat ik niet oordeel of denk dat andere manieren slechter zijn. Ik doe wat voor mij en voor N. goed voelt, een ander zal ongetwijfeld hetzelfde doen. Ik zeg eerlijk dat ik me soms wel 'gezegend' voel, want echt.. ik heb ontzettend veel geduld

En bedankt voor de lieve woorden meiden, die doen me nu echt even goed!

Printje schreef:Volgens mij heb ik het wel ooit verteld maar ik heb ook ooit een kindje gehad die niet kon slapen, ben de naam ff kwijt maar die kreeg geen slaapprikkel door vd hersenen. Hij kreeg hiervoor medicijnen en daarna ging het beter.

Ik zal het binnenkort eens opperen bij de kinderarts. Misschien dat er toch grondiger onderzoek gedaan kan worden. De melatonine die N. nu krijgt werkt sinds een paar weken echt stukken minder. Ze is echt hyper rond bedtijd, alsof heel die melatonine juist averechts bij haar gaat werken.

Parisienne schreef:
Ik zal het binnenkort eens opperen bij de kinderarts. Misschien dat er toch grondiger onderzoek gedaan kan worden. De melatonine die N. nu krijgt werkt sinds een paar weken echt stukken minder. Ze is echt hyper rond bedtijd, alsof heel die melatonine juist averechts bij haar gaat werken.

Dit had J op een gegeven moment ook, we zijn toen gestopt met de melatonine en de eerste dagen had ze wat meer moeite met slapen maar nu slaapt ze echt stukken beter en rustiger dan met de melatonine en is ze ook ineens gaan doorslapen.

Dan ga ik bij deze stoppen met de melatonine. Vanavond slaapt ze bij mijn moeder en stiefvader, daar gaat ze voor het slapen gaan altijd een anderhalf uur in bad (is ze dus ontspannen genoeg om rustig in slaap te komen) en slaapt ze bijna altijd goed.

Haha, ik moest wel lachen om je reactie in het andere topic Happinaz, zo gaat het hier ook ongeveer!

Hebben jullie geen bad, Parisienne? Wij zetten het zoontje van mijn vriend (3) altijd in een babybadje. Vindt hij nog steeds geweldig. En misschien kun je proberen de middagslaapjes over te slaan.

Misschien zeg ik allemaal dingen die jullie allang geprobeerd hebben, aangezien ik geen voorstander ben van UP heb ik het topic verder niet gelezen, maar ik wil graag met je meedenken over het slaapprobleem van je dochter.

Bedankt Lady4 voor het meedenken. Erg lief We hebben een heel kleine badkamer, met enkel een wastafel en douchebak. Ze zit weleens in 'bad' (een grote wasteil zegmaar), alleen het is voor N. altijd erg moeilijk om uit bad of uit de douche te komen. Of het nou na 5 minuten is, na een half uur of na een uur, het eindigt altijd in een woedeaanval. Inclusief haren uittrekken en zichzelf (op haar blote lichaam) slaan. Aankleden is een drama. Vervolgens duurt het weer erg lang voordat ze bijgekomen is. Ik doe haar dus liever niet elke dag in bad of onder de douche, omdat ik niet elke dag zin heb in een anderhalfuur durende strijd. Om dit op te lossen hebben we alles al geprobeerd, zonder resultaat. Elke keer zoeken we weer naar een nieuwe oplossing of manier om haar tevreden weer aan te kunnen kleden

's Middags slaapt ze inderdaad ook niet echt meer. Eens in de paar dagen gaat ze even naar bed, omdat ze het dan nodig heeft. Oververmoeid naar bed gaan 's avonds werkt ook niet.

Oh.. maar verder is het een geweldig meisje en ik geniet oprecht elke dag van haar en van haar kunnen, zelfs als we bijna niet geslapen hebben

Parisienne? Hoe gaat dat met N dan, met uit bad gaan, bij opa&oma?

Daar accepteert ze sneller dat het badderen voorbij is, maar is ze wel altijd erg verdrietig en even boos. Hier duurt het echter langer.

Ik lees dit topic echt met verbasing. Ik snap niet waarom men kiest voor deze methode, vooral niet wanneer ik lees dat mensen in hun omgeving de kindjes die al wat ouder zijn en met deze methode zijn opgevoegd ze liever zien gaan dan komen. Omdat het hele vervelende kinderen zijn die de boel slopen en niet luisteren.
Vind je dat het werkt Parisienne? Dat is geen sarcasme, maar een opdrechte vraag. De psych is het niet met je eens, zou hij geen punt kunnen hebben aangezien hij er voor gestudeerd heeft? En je hebt hierdoor spanningen met je man. Hij geeft voorzichtig aan dat je best strenger mag zijn, en jij bent helemaal gekwetst. Ik denk dat je je eigen ding, het zelf vervelend vindt genegeerd te worden, teveel op je dochter projecteert. Hoe kan zij ooit leren dat ze gewoon moet slapen als mama 20 keer per nacht haar in komt stoppen? Dat werk toch gewoon niet? Ik vind het echt heel erg bijzonder.
Moet je dan echt zo eigenwijs zijn en jouw methode doordrukken, terwijl het op een aantal vlakken helemaal niet werkt?

Carrie schreef:Ik lees dit topic echt met verbasing. Ik snap niet waarom men kiest voor deze methode, vooral niet wanneer ik lees dat mensen in hun omgeving de kindjes die al wat ouder zijn en met deze methode zijn opgevoegd ze liever zien gaan dan komen. Omdat het hele vervelende kinderen zijn die de boel slopen en niet luisteren.
Vind je dat het werkt Parisienne? Dat is geen sarcasme, maar een opdrechte vraag. De psych is het niet met je eens, zou hij geen punt kunnen hebben aangezien hij er voor gestudeerd heeft? En je hebt hierdoor spanningen met je man. Hij geeft voorzichtig aan dat je best strenger mag zijn, en jij bent helemaal gekwetst. Ik denk dat je je eigen ding, het zelf vervelend vindt genegeerd te worden, teveel op je dochter projecteert. Hoe kan zij ooit leren dat ze gewoon moet slapen als mama 20 keer per nacht haar in komt stoppen? Dat werk toch gewoon niet? Ik vind het echt heel erg bijzonder.
Moet je dan echt zo eigenwijs zijn en jouw methode doordrukken, terwijl het op een aantal vlakken helemaal niet werkt?

Dat zijn natuurlijk ook maar een paar negatieve ervaringen, daarbij weet je niet of die kinderen zich beter hadden gedragen als de ouders geen UP hadden gebruikt. Sommige kinderen zijn gewoon heel moeilijk en voor sommige ouders is het heel moeilijk om grenzen te stellen, UP of niet. Ik vind het ook niet fair om op basis van een paar voorbeelden te concluderen dat kinderen die met UP worden opgevoed vervelende kinderen worden.

Oh ja, en psychologen weten ook niet alles, ik ben het ook echt niet eens met ALLES wat elke psycholoog/orthopedagoog over ons gezin zegt. Je hoeft niet alles klakkeloos aan te nemen omdat diegene ervoor gestudeerd heeft. Als het een goede psycholoog is zoekt ze samen naar een oplossing waar Parisienne zich ook in kan vinden, in plaats van op haar in te praten terwijl zij die aanpak overduidelijk niet ziet zitten.

Ik kan mij wel vinden in wat Carrie zegt. Ik vind het heel knap van Parisiene dat zij haar geduld kan bewaren en niet boos word. Ik zou dat echt niet kunnen en heb vaak genoeg gefrustreerd en boos naast zijn bedje gestaan. Nee, dat was voor hem niet leuk, maar voor mij is het niet leuk om nachten niet te slapen en overdag gewoon te moeten functioneren. Je vind het zielig als ze genegeerd word, maar echt negeren doe je toch niet? Er zijn nachten geweest dat ik ook 20 keer op en neer liep en net als ik dan weer bijna sliep begon het weer maar op een gegeven moment ben ik daar mee gestopt en sprak ik hem vanuit mijn bed toe, dan werd hij niet genegeerd maar kreeg ook niet de aandacht die hij wilde. Want dat is het gewoon.