Up discussietopic

een beetje wel;)

ik praat nu even vanuit mn werk want a is nog maar 10 weken dus er valt nog niet zoveel te uppen. Ben ik ook niet van plan eigenlijk Maar het positief benaderen, het proberen ombuigen en afleiden bij negatief gedrag, benoemen van emoties is ook gewoon een pedagogische houding die hoort bij de cognitieve gedragstherapie ( vanuit die basis werken wij op school) wel word daar belonen bij ingezet maar dit kan ook een beloning in de vorm van een compliment zijn. Straffen is minimaal ,wordt altijd voroaf gewaarschuwd en de tijd gegeven om te herstellen maar de grenzen zijn wel redelijk strak (op school strakker als normaal,werk op een rec 4) deze werkwijze werkt eigenlijk voor alle kinderen.



wat ik bedoel te zeggen is eigenlijk dat t up ook elemeneten van andere methodes gebruikt en dat ik dus ook denk dat je elementen van up kunt gebruiken

Iedereen kan toch het verschil zien tussen een 2 en 5 jarige? Een kind van 2 overziet nog lang niet de dingen die een kind van 5 wel ziet. Een kind van 2 slaat gewoon uit een reflex terwijl een kind van 5 dat moedwillig doet. Ik ga nu ook op een andere manier met mijn zoon om.

Rejoy. schreef:

Supertalentje schreef:Ik snap nog steeds niet zo goed waarom je er geen 'losse' dingen uit mag/kunt pikken... Ik hoef mezelf geen UPper te noemen, een halve vegetarier vind ik ook geen scheldwoord, maar het is toch niet het een of het ander?

het mág wel, maar dan vind ik niet dat je volgens UP aan het opvoeden bent. Hier wordt nu een aantal keren kort door de bocht gezegd: ik doe dit en dat ook zo, dus voed ik ook een beetje volgens UP op. Je kunt er bepaalde dingen uithalen of herkennen, maar dan ben je niet direct volgens UP aan het opvoeden. UP gaat veel verder dan een aantal losse dingen eruit halen en toepassen. Klinkt dit als één of andere sekte nu?

Ow, oke. Dus als ik er dingen uitpik en mezelf vervolgens presenteer als iemand die opvoedt volgens UP, dan vind jij van niet? Zoiets? Dan mag je dat 'label' houden
Maar je kunt gewoon dingen toepassen uit UP zonder de hele filosofie te volgen en deze volledig te integreren in je dagelijkse denken/doen, toch? Dan werkt dat wat je eruit gepikt hebt toch wel gewoon? Ik lees het alsof je er geen dingen uit kúnt pikken omdat dat niet 'zou werken', alsof het alles of niets is.

zoals bolleke zegt denk ik dat de intenties die een kind met bepaald gedrag heeft erg verschillen dus ook de manier waarop je ermee omgaat. leeftijd speelt hierbij wel een rol bijv de mogenlijkheid om oorzaak gevolg te kunnen zien maar ook karakter en t niveau van soc-em. ontwikkeling

zo heb ik een leerling die liegt om zn zin te krijgen en een leerking die liegt zodat anderen hem leuker vinden. deze benader ik allebei anders. terwijl de leugen en de leeftijd hetzelfde is

Supertalentje schreef:

Rejoy. schreef:

Supertalentje schreef:Ik snap nog steeds niet zo goed waarom je er geen 'losse' dingen uit mag/kunt pikken... Ik hoef mezelf geen UPper te noemen, een halve vegetarier vind ik ook geen scheldwoord, maar het is toch niet het een of het ander?

het mág wel, maar dan vind ik niet dat je volgens UP aan het opvoeden bent. Hier wordt nu een aantal keren kort door de bocht gezegd: ik doe dit en dat ook zo, dus voed ik ook een beetje volgens UP op. Je kunt er bepaalde dingen uithalen of herkennen, maar dan ben je niet direct volgens UP aan het opvoeden. UP gaat veel verder dan een aantal losse dingen eruit halen en toepassen. Klinkt dit als één of andere sekte nu?

Ow, oke. Dus als ik er dingen uitpik en mezelf vervolgens presenteer als iemand die opvoedt volgens UP, dan vind jij van niet? Zoiets? Dan mag je dat 'label' houden
Maar je kunt gewoon dingen toepassen uit UP zonder de hele filosofie te volgen en deze volledig te integreren in je dagelijkse denken/doen, toch? Dan werkt dat wat je eruit gepikt hebt toch wel gewoon? Ik lees het alsof je er geen dingen uit kúnt pikken omdat dat niet 'zou werken', alsof het alles of niets is.

Als je er enkele dingen uit pikt, dan voed je inderdaad niet op volgens UP. Dat is net als je een aantal vleesloze dagen per week inlast en zegt dat je vegetariër bent.

Als jij wel benoemt waarom je kind iets doet wat hij niet mag doen, maar ondertussen wel op de gang zet, dan strookt dat laatste niet met de ideeën van UP. Dan kunnen er wel bepaalde dingen overlap hebben, maar is je hele handelen niet volgens UP. Zo moeilijk is dat toch niet? Waarom zou je willen zeggen dat je volgens UP opvoedt als je dat niet doet?

Bolleke schreef:Iedereen kan toch het verschil zien tussen een 2 en 5 jarige? Een kind van 2 overziet nog lang niet de dingen die een kind van 5 wel ziet. Een kind van 2 slaat gewoon uit een reflex terwijl een kind van 5 dat moedwillig doet. Ik ga nu ook op een andere manier met mijn zoon om.

Maar als ik jou goed begrijp zou UP niet werken bij een ouder kind? Ik wil graag weten waarom je denkt dat dit niet werkt? Ik denk namelijk dat júist als ze ouder worden het beter gaat werken, omdat kinderen steeds meer empatisch vermogen krijgen.

Je kan overal dingen uit meepikken om in je eigen opvoeding toe te passen. Dat is ook verder prima. Alleen de gedachtengang of visie die bij UP hoort is wel specifiek. Ik hoef mezelf ook niet per se UP te noemen, alleen als ik het aan anderen uitleg gebruik ik die term wel. Ik heb mijn eigen ideeën over opvoeding. Deze sluit toevallig (bijna) in zijn geheel aan bij de UP visie, dus ja.. dan ben ik officieel een UP'per

Ik ben geen echte UP-er. Ik kan me wel helemaal vinden in de gedachtengang, maar de uitwerking lukt me niet altijd en ik heb ook geen zin om daar harder mijn best voor te doen, omdat de manier waarop wij het nu doen ook werkt voor ons.

Nog even een toevoeging over t goedzo zeggen, ik heb t vroegr te pas en te onpas gehoord, en ik merk nu nog dat ik dingen pas echt leuk vind en erin doorga als andere dat goed of knap van me vinden. Op de een of andere manier boeit t me anders bijna niet, heel vervelend. Zo vind ik zingen bijv heel leuk, maar durf niet op les te gaan, bang dat ze me niet goed vinden. Een soort faalangst dus.

Wat verder nog een nadeel is aant goedzo zeggen is dat je kindje misschien wel meer in zn mars heeft, maar omdat t toch al als goed bevonden wordt is de kans dat t door t kindje als goed genoeg wordt gezien en t zo wel prima vindt. Want waarom meer moeite doen als t al goed is?

Ik snap niet zo goed wat er mis is met 'Goedzo!' zeggen?

Er is niks mis met ´goed zo´ zeggen. Ik zeg het zelf alleen liever op een andere manier, zonder waarde oordeel. En meestal als ik toch ´goed zo´ zeg dan is dat op een moment dat ik er met mijn aandacht niet helemaal bij ben. Voor mij werkt dit goed zo, maar ik vind helemaal niks mis met het zeggen van ´goed zo´ als je daar zelf achter staat.
Wat ik wel vervelend vind is als mensen om de haverklap ´goed zo´ zeggen tegen mij kinderen bij normale dingen. Op het CB bij de ogentest riep de verpleegkundige steeds ´goed zo, wat knap´ als ze een plaatje goed zag, dat vind ik dan erg overdreven.

Ik zou ook wel willen weten waarom UP niet zou werken bij een ouder kind, ik merk namelijk het tegenovergesteld bij mijn dochter.

Rejoy. schreef:

Supertalentje schreef:

Rejoy. schreef:

Supertalentje schreef:Ik snap nog steeds niet zo goed waarom je er geen 'losse' dingen uit mag/kunt pikken... Ik hoef mezelf geen UPper te noemen, een halve vegetarier vind ik ook geen scheldwoord, maar het is toch niet het een of het ander?

het mág wel, maar dan vind ik niet dat je volgens UP aan het opvoeden bent. Hier wordt nu een aantal keren kort door de bocht gezegd: ik doe dit en dat ook zo, dus voed ik ook een beetje volgens UP op. Je kunt er bepaalde dingen uithalen of herkennen, maar dan ben je niet direct volgens UP aan het opvoeden. UP gaat veel verder dan een aantal losse dingen eruit halen en toepassen. Klinkt dit als één of andere sekte nu?

Ow, oke. Dus als ik er dingen uitpik en mezelf vervolgens presenteer als iemand die opvoedt volgens UP, dan vind jij van niet? Zoiets? Dan mag je dat 'label' houden
Maar je kunt gewoon dingen toepassen uit UP zonder de hele filosofie te volgen en deze volledig te integreren in je dagelijkse denken/doen, toch? Dan werkt dat wat je eruit gepikt hebt toch wel gewoon? Ik lees het alsof je er geen dingen uit kúnt pikken omdat dat niet 'zou werken', alsof het alles of niets is.

Als je er enkele dingen uit pikt, dan voed je inderdaad niet op volgens UP. Dat is net als je een aantal vleesloze dagen per week inlast en zegt dat je vegetariër bent.

Als jij wel benoemt waarom je kind iets doet wat hij niet mag doen, maar ondertussen wel op de gang zet, dan strookt dat laatste niet met de ideeën van UP. Dan kunnen er wel bepaalde dingen overlap hebben, maar is je hele handelen niet volgens UP. Zo moeilijk is dat toch niet? Waarom zou je willen zeggen dat je volgens UP opvoedt als je dat niet doet?

Niet zo lelijk doen Ik heb niks tegen UP! Ik ga alleen geen discussie met je voeren over een label als Upper of vegetarier. Wanneer jij vindt dat iemand opvoed volgens UP of niet vind ik niet zo spannend. Ik heb nooit geroepen op te voeden volgens UP, al zou ik dat doen en zou jij vinden van niet, dan maakt me dat niets uit.

Wat ik wel interessant vind is dat ik nog steeds van mening ben dat je er best dingen uit kunt pikken en ik zie geen tegenargumenten, danwel een aantal keer de opmerking dat het of UP is óf niet. Alsof de dingen die je uit UP toepast teniet gedaan worden door al je andere handelen dat niet-UP is.

Fortissimo schreef:Ik snap niet zo goed wat er mis is met 'Goedzo!' zeggen?

Daar is net al een paar keer uitgebreid op gereageerd toch?

Supertalentje, tuurlijk kun je er dingen uitpikken, dat is toch met alles zo? Dat er zo worst ingegaan op dat je dan nog niet volgens up opvoedt is omdat t veel verder gaat dan wat er nu als voorbeeld wordt genoemd hier. Het voorbeeld van de vegetarier vind ik wat dat betreft een goede vergelijking. Maar nogmaals, je mag eruitpikken wat je wil.

Liadan schreef:Ik zou ook wel willen weten waarom UP niet zou werken bij een ouder kind, ik merk namelijk het tegenovergesteld bij mijn dochter.

Dat denk ik ook, ik denk dat t in de pubertijd de meeste vruchten afwerpt.

Rejoy, omdat je bij oudere kinderen in andere situaties komt. Daarom denk ik dat het inderdaad niet werkt om sommige dingen via UP te doen. Ik kan mijn zoon heel vaak uitleggen waarom iets niet kan, en dan vind hij toch dat het wel kan. Een kind van 2 geeft veel makkelijker toe, tenminste bij mij was dat zo.
Ik geloof ook niet echt dat kinderen vanuit hun intrisieke motivatie gaan denken. Kinderen spiegelen zichzelf aan anderen, en juist dmv complimenten groeien en leren ze. Ik denk dat je van een jong kind niet kan verwachten om zelf te overzien wat de gevolgen zijn van hun daden.

Tuurlijk kan ik van mijn kinderen nog niet verwachten dat ze alle gevolgen overzien van hun daden, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik ben ervoor om ze daarin te begeleiden.
Ik ben wel benieuwd wat jij dan doet als je 100 keer hebt uitgelegd aan je kind dat iets niet kan en hij wil het toch. Dat gebeurt hier namelijk ook regelmatig en het is niet zo dat ze het dan opeens toch mag. Ik blijf dan gewoon uitleggen dat het niet kan en waarom het niet kan.
Mijn dochter groeit ook als ik enthousiast op haar reageer of vragen stel over hetgeen ze gedaan heeft.

Ik moet N. ook 100 keer uitleggen dat iets niet kan, terwijl zij ervan overtuigd is dat het wel kan. Ik begeleid haar in het leren van 'goed' en 'fout' en wat wel en niet kan. Ik leg haar dit niet direct op, ik probeer haar zelf dingen in te laten inzien, haar intrinsieke motivatie dus te stimuleren. De meeste ouders zullen dit proberen, alleen de manier waarop verschilt. De ene ouder vindt dat een kind leert door straf, of juist door te belonen. Zelf vind ik het prettig om het op een andere manier te leren. Ongeacht de leeftijd.

Mijn dochter ziet oorzaak-gevolg al redelijk goed. Ze kan al aardig goed inschatten wat het gevolg is van haar handelen of haar gedrag. Ik zie haar het een willen doen, maar toch kiest ze voor het 'juiste'. En ja, ik denk dat dat al voor een aardig deel vanuit haar intrinsieke motivatie komt. Bij ons werkt het dus prima!

Als ik al een aantal keren heb uitgelegd waarom iets niet kan, en ik ben er van overtuigd dat hij begrijpt waarom het niet kan is op een gegeven moment de discussie klaar. Dan ga ik er niet meer op in, want dan is het wat mij betreft afgesloten. Ik blijf niet bezig want als mijn zoon in de dram stand staat kan dat wel uren duren. Vaak geef ik dan een alternatief wat hij kan doen, maar dat is dan allemaal stom Dus dan is de discussie gesloten, hij kan dan kidzen of blijven mokken, of hetgeen doen wat ik hem heb voorgesteld.

In dat geval laat ik N. mokken. Als iets niet kan en een alternatief is niet goed, dan mag ze wat mij betreft daar even verdrietig/boos om zijn. Ik geef dan aan dat ik heel goed snap dat het even moeilijk is, maar dat niet altijd alles maar kan. Ik geef aan dat ze, zodra ze er zelf behoefte aan heeft, altijd bij me kan komen. Vaak gaat ze ergens even heel boos zitten zijn, om zich vervolgens al snel in mijn armen te storten. Ze doet dan even haar verhaal ('ik mocht niet met jou telefoon spelen mama, dat vind ik jammer'), we praten er nog heel even over en vaak is het dan gewoon klaar en kan ik haar wel een alternatief bieden.

Ik doe het net zoals Parisienne. Als kinderen ouder zijn kun je samen overleggen hoe je het samen kunt oplossen op een manier die voor beide acceptabel is.

Stofzuiger schreef:Mijn ene zoon roept de hele dag al "goed zo" bij alles wat hij, zijn broertje of ik doe. Voor ons geen redden meer aan

Ik heb net op Youtube een stukje zitten kijken van Alfie Kohn en hij zei daarin:
"Saying 'good job!' is like giving a verbal doggybiscuit"

Moest het gewoon even hier melden hahaha

Nou, een hond word blij van een koekje, en het is ook nog eens gezond. Dus juist goed lijkt me zo!
Ik denk trouwens dat geen enkele ouder te pas en te onpas goed zo roept, maar er verder geen betekenis aan geeft.
Wat ik opvallend vond een paar pagina's terug, was dat als je vaak "goed zo" hoort als kind, en dan een keertje niet dat een kind meteen denkt dat hij of zij het niet goed gedaan heeft. Denken jullie dat echt?