Mens houdt toch je waffel eens dicht voor een paar minuten!

Héél irritant... Heeft ze het ook over 'handjes', 'voetjes', 'mondje', 'happies doen' en dat soort geneuzel? Kinderen hebben HANDEN, VOETEN en een MOND

*eigen frustraties, even delen *

Lily schreef:jij hebt zo vaak de neiging om ergens iets van te zeggen maar dit doe je nooit. Waarom niet? Misschien als je het toch op een nette manier brengt dat het dan tot haar doordringt?

Hier kwam mijn moeder toen ik bevallen was ook elke dag langs omdat ze zo trots was en haar kleinzoon wou zien. Ze was zelf zo enthousiast dat ze denk ik zelf niet doorhad dat het voor ons misschien wat vervelender kon zijn. Daarom belde ze na een ruime week ook op om te zeggen dat als ze wat minder vaak moest komen dat we dat dan moesten zeggen en dit gaven we toen ook netjes aan.

Als ik het netjes zeg, dan gaat ze toch gewoon ermee door aangezien ze toch doet wat zij wil.

Jerry schreef:Héél irritant... Heeft ze het ook over 'handjes', 'voetjes', 'mondje', 'happies doen' en dat soort geneuzel? Kinderen hebben HANDEN, VOETEN en een MOND

*eigen frustraties, even delen *

Nee, dat niet, maar wel ''wat heb jij een lekker ''broodje'' en ''worstje''. Dat terwijl het gewoon een klein stukje stokbrood was dus verre van een broodje. Ze noemt dat altijd zo, echt dom!

Handje, mondje ed vind ik niet zo erg aangezien het bij kids ook allemaal klein van formaat is. Alleen zodra ze het begrijpen/praten, dan vind ik dat dat niet meer gezegd moet worden. Zolang ze nog baby zijn, dan kan dat wel, maar ze begrijpen toch nog niks dus snap ik nooit waarom men zoveel tegen ze praten als ze het toch niet snappen.

Maar ja, ze vergelijkt mij ook met een poppetje van Fisher Price alleen omdat die ook donker is

Linnie1985 schreef:Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een hele lieve schoonmoeder. Maar niet te druk om maken. Ik zou het denk ik ook niet echt prettig vinden, maar ik ken mijn vriend goed genoeg die er wel wat over zou zeggen tegen zn ma. Zou het zelf niet durven haha.

Maar het is gelukkig maar een paar keer per jaar toch , en het zal vast wel minder worden!

Dus jouw vriend zou er wat van zeggen als het om zijn neefjes/nichtjes zou gaan dus niet zijn eigen kids?

Caribbeanlover schreef:

Linnie1985 schreef:Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een hele lieve schoonmoeder. Maar niet te druk om maken. Ik zou het denk ik ook niet echt prettig vinden, maar ik ken mijn vriend goed genoeg die er wel wat over zou zeggen tegen zn ma. Zou het zelf niet durven haha.

Maar het is gelukkig maar een paar keer per jaar toch , en het zal vast wel minder worden!

Dus jouw vriend zou er wat van zeggen als het om zijn neefjes/nichtjes zou gaan dus niet zijn eigen kids?

Ja hoor. Hij is al een paar keer tegen zn ma uitgevallen dat ze meer bij zijn zusjes komen dan bij ons. Dus ik zie hem er zeker voor aan dat hij dat wel tegen zn moeder zegt.

Wat lullig van haar dan he.

Mijn schoonmoeder is ook redelijk irritant zodra mijn neefje in de buurt is. Kwam ze op de verjaardag van mijn man, loopt ze eerst direct naar haar kleinkind toe en trekt die uit de handen van degene die hem toen vast had. Heeft ze wel (voorzichtig) commentaar op gehad van meerdere kanten gelukkig, haha. En mijn vader zei later tegen me dat als ik ooit kinderen kreeg en hij zich zo ging gedragen ik dat alsjeblieft tegen hem moest zeggen. Verder is mijn schoonmoeder top hoor, maar wat kleinkinderen betreft slaat ze soms een beetje door. In het begin heb ik me daar wel aan geergerd ja, nu hij wat ouder is en de nieuwigheid eraf is doet ze wat rustiger en vind ik het niet zo irritant meer.

Caribbeanlover schreef:

Jerry schreef:Héél irritant... Heeft ze het ook over 'handjes', 'voetjes', 'mondje', 'happies doen' en dat soort geneuzel? Kinderen hebben HANDEN, VOETEN en een MOND

*eigen frustraties, even delen *

dus snap ik nooit waarom men zoveel tegen ze praten als ze het toch niet snappen.

Een kind moet toch leren praten en leren dat een hond een hond is en een poes een poes. Dat bedenkt hij echt niet op een dag zelf: he, dat zou wel een een hond kunnen zijn.. Dat moet hem verteld worden. Vandaar dat eeuwige geklets tegen kinderen.

Dat snap ik, maar men kan ook overdrijven he.

Ik praat ook heel veel tegen mijn dochter, altijd al gedaan vanaf dag één. Mensen dachten dan net als jij: "Ze is klein, ze snapt het nog niet. Waarom zou je zoveel tegen haar praten?" Maar veel praten tegen een baby/peuter is goed, daar leren ze van. Ik ben van mening dat dat zeker goed bij kan dragen aan de (spraak)ontwikkeling van een kind, net zoals voorlezen. Waarom zou je voorlezen aan een kind wat het toch niet snapt? Juist omdat ze later herkenning gaan zien, woorden die al eerder voorbij gekomen zijn. En daarbij.. kinderen snappen meer dan je denkt.

Ik snap niet wat er irritant is aan handjes, voetjes, mondje, et cetera, als je dat nou raar vindt als het van een volwassene wordt gezegd, maar kinderen zíjn toch gewoon nog klein? Sommige mensen storen zich wel echt aan alles.

Susan schreef:Ik snap niet wat er irritant is aan handjes, voetjes, mondje, et cetera, als je dat nou raar vindt als het van een volwassene wordt gezegd, maar kinderen zíjn toch gewoon nog klein? Sommige mensen storen zich wel echt aan alles.

Dat vind ik ook niet storend. Maar iemand in mijn omgeving zei bijvoorbeeld altijd 'dááááánk' als de kinderen haar wat moesten geven. Ik zei altijd gewoon 'dank je wel', maar dit was haar manier om de kinderen 'dankjewel' te leren zeggen. Maar ik vond dat zó stom, je wílt toch helemaal niet dat je kinderen 'daáááááááááaááánk' leren zeggen als ze 'dankjewel' bedoelen?'.

En dat handje/voetje/mondje, kan best ergerlijk zijn al dat ook nog eens voortdurend op een soort babytoontje gebeurt.

Ik snap de ergernis in ieder geval wel dat je als volwassenen onder elkaar geen normaal gesprek meer kunt voeren zonder dat er kinderen tussendoor komen. Mijn kinderen probeer ik te leren dat ze wachten als de volwassenen praten, of netjes iets vragen tussendoor. In mijn omgeving zitten héél veel mensen die alléén maar aandacht aan hun of mijn kinderen geven en dan zit jij net iets te vertellen over iets wat voor jou belangrijk is (nieuwe baan, ziekte, weet ik het) en dan midde

n in een zin is het 'ahkoetiepoetiekoeh, heb jij een lekker kóekje ja? Lekker kóekje? Ja, lekker he? zo'n kóekje'.

En dat dan de hele middag door. Heel vervelend vind ik dat.

Nee, dat klinkt inderdaad wel apart, vooral dat 'daaaaaank'.

Maar ik ben ergens wel altijd een beetje jaloers op mensen die heel goed op zo'n kindertoon kunnen praten, want ik ben daar helemaal niet goed in, ik vind mezelf altijd te houterig klinken, ook bij het voorlezen. Gelukkig ken ik Yrsa's lievelingsboekje nu uit mijn hoofd (het is mij vroeger ook voorgelezen) en daardoor gaat het iets soepeler, maar ik ben nog steeds geen natuurtalent. Dus in dat opzicht heb ik wel bewondering voor die mensen.

Maar ik praat volgens mij ook niet echt op kindertoon tegen mijn kinderen hoor, nooit gedaan. Gewoon zoals ik tegen iedereen praat, maar dan simpeler qua bewoordingen soms (nou ja, meestal niet dus, en dan snappen ze me niet en moet ik het weer uitleggen)

Op zich is dat ook wel prima, maar mijn zoontje ging natuurlijk niet gewoon praten en ik heb me vaak afgevraagd of dat kwam doordat ik niet op de juiste toon/met de verkeerde woorden/te weinig tegen hem praatte. Nu weet ik dan wel dat het ergens anders door komt, maar het heeft wel gemaakt dat ik er onzeker over ben gebleven en het moeilijker ben gaan vinden. Het was sowieso moeilijk om te blijven praten als er weinig tot geen reactie komt, maar ik dacht dat ik het gewoon niet kon.

Ja, dat snap ik. Maar volgens mij leren kinderen juist beter praten als je gewoon tegen ze praat en juist niet in babytaal, meen ik gelezen te hebben in een boek over taalontwikkeling. Maar ik snap wel dat je dat dan denkt ja.

Ik heb het allemaal wel geprobeerd in die tijd. Normaal praten, in babytaal, in losse woorden, ondersteund met gebaren, ondersteund met plaatjes, enzovoort. Nu hebben we gelukkig de juiste technieken geleerd en komt het eindelijk op gang.

@susan ,ik snap je gevoel, mijn broer is 25 en kan helemaal niet praten (door een andere stoornis) en mijn moeder dacht ook heel lang dat zij wellicht te weinig gestimuleerd had. Nou zijn mn zusje en ik spraakwatervallen dus dat scheelt wel. Ik heb op mijn werk van de logopediste juist gehoord dat gewone taal beter stimuleerd als ´ kinderlijke termen´ evt met visuele ondersteunig omdat dan de woord- beeld koppeling directer is. Dit is natuurlijk voor alle kinderen prima.




edit: ow je had al gereageerd zie ik:oops: spuit elf!


ontopic: ik kan me voorstellen dat je je er aan ergerst maar ze is natuurlijk altijd al een behoorlijk irritatiefacortje voor je dus dat help wellicht ook niet echt.

Eucalypta schreef:Maar ik praat volgens mij ook niet echt op kindertoon tegen mijn kinderen hoor, nooit gedaan. Gewoon zoals ik tegen iedereen praat, maar dan simpeler qua bewoordingen soms (nou ja, meestal niet dus, en dan snappen ze me niet en moet ik het weer uitleggen)

Dit doe ik ook. Aan 'babypraat' heb ik eigenlijk nooit gedaan. Af en toe wel eens een woordje, omdat het even erg schattig is, maar nu praat ik gewoon tegen N. zoals ik tegen een ouder kind ook zou doen. Zelfs met moeilijke woorden

Eucalypta, daar heb ik ook een bloedhekel aan als iemand ''dank'' zegt. Mijn schoonmoeder probeert mijn nichtjes dat dus aan te leren als zij hun wat geeft, maar als zij om niks gevraagd hebben en zij geeft wat dan vind ik dat ze helemaal niks hoeven te zeggen. Zij heeft er nogal een handje van om ze constant dingen te ''voeren'' alsof je dieren op de kinderboerderij te eten geeft. Ook vraagt ze het nooit aan mijn schoonzus en ik denk dan ''mens ze moeten straks nog eten en lusten amper wat omdat jij ze volpropt''.

De kids weten niet beter en eten het gewoon op wat zij geeft omdat ze er trek in hebben ofzo.

Trouwens wie is zij om te bepalen dat zij ''daaaaaankkkk'' moeten zeggen als ze wat krijgen! Het zijn haar kleinkids, niet haar kids, dus zij heeft dat niet te bepalen. Bovendien toen ze ermee begon kon mijn jongste nichtje amper wat zeggen, laat staan ''daaank''.

Ik vind het echt belachelijk klinken!

Ook probeert ze volgens mij erin te krijgen dat ze ''u'' tegen haar gaan zeggen ipv ''je''. Toen een van mijn nichtjes een keer ''wat?'' zei verbeterde mijn schoonmoeder het met ''wat zegt u''.

Denkt ze nou echt dat ze dat snappen en ook gaan zeggen, nou echt niet hoor! Denkt ze dat de koningin ofzo is. Wie is zij om te bepalen dat ze ''u'' moeten gaan zeggen.

Ze is gewoon te dom om te snappen dat die jonge kids geen verschil weten en niet weten hoe het zit. Ze is sowieso dom, weet amper wat. Ik dacht dat ik niet veel wist, maar zij spant de kroon hoor.

Caribbeanlover schreef:Eucalypta, daar heb ik ook een bloedhekel aan als iemand ''dank'' zegt. Mijn schoonmoeder probeert mijn nichtjes dat dus aan te leren als zij hun wat geeft, maar als zij om niks gevraagd hebben en zij geeft wat dan vind ik dat ze helemaal niks hoeven te zeggen. Zij heeft er nogal een handje van om ze constant dingen te ''voeren'' alsof je dieren op de kinderboerderij te eten geeft. Ook vraagt ze het nooit aan mijn schoonzus en ik denk dan ''mens ze moeten straks nog eten en lusten amper wat omdat jij ze volpropt''.

De kids weten niet beter en eten het gewoon op wat zij geeft omdat ze er trek in hebben ofzo.

Trouwens wie is zij om te bepalen dat zij ''daaaaaankkkk'' moeten zeggen als ze wat krijgen! Het zijn haar kleinkids, niet haar kids, dus zij heeft dat niet te bepalen. Bovendien toen ze ermee begon kon mijn jongste nichtje amper wat zeggen, laat staan ''daaank''.

Ik vind het echt belachelijk klinken!

Ook probeert ze volgens mij erin te krijgen dat ze ''u'' tegen haar gaan zeggen ipv ''je''. Toen een van mijn nichtjes een keer ''wat?'' zei verbeterde mijn schoonmoeder het met ''wat zegt u''.

Denkt ze nou echt dat ze dat snappen en ook gaan zeggen, nou echt niet hoor! Denkt ze dat de koningin ofzo is. Wie is zij om te bepalen dat ze ''u'' moeten gaan zeggen.

Ze is gewoon te dom om te snappen dat die jonge kids geen verschil weten en niet weten hoe het zit. Ze is sowieso dom, weet amper wat. Ik dacht dat ik niet veel wist, maar zij spant de kroon hoor.

Dus, als je zo maar wat krijgt van iemand, hoef je geen dank je wel te zeggen?
En volgens mij is jouw schoonmoeder nog altijd degene die bepaalt of zij aangesproken wil worden met jij, of met u. Dat maakt haar niet gelijk de koningin, dat zijn haar principes en die heb je te respecteren.
En als mijn kleuters 'HE?' of 'WAT?' tegen me zeggen, corrigeer ik ze ook met 'wat zeg je' (want van mij hoeven ze geen u tegen me te zeggen).

En om nou maar weer gelijk met dom te gaan smijten? Kids moeten dat aangeleerd krijgen, die snappen het inderdaad niet gelijk, en daar is je schoonmoeder nou juist mee bezig.

Zij kan dat wel willen, maar als zij dat niet zeggen heeft ze gewoon pech jammer dan!

Die kids moeten helemaal niks, zij bepaald dat niet dat kan mijn schoonzus heel goed voor ze doen. Net alsof je geen respect hebt als je geen ''u'' zegt.