Mens houdt toch je waffel eens dicht voor een paar minuten!

Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een hele lieve schoonmoeder. Maar niet te druk om maken. Ik zou het denk ik ook niet echt prettig vinden, maar ik ken mijn vriend goed genoeg die er wel wat over zou zeggen tegen zn ma. Zou het zelf niet durven haha.

Maar het is gelukkig maar een paar keer per jaar toch , en het zal vast wel minder worden!

Caribbeanlover schreef:Waarom wil je dat weten? Die ergert zich er niet aan, heeft zoiets............laat haar maar.

Vraag me me gewoon af, kan me voorstellen dat dit voor hem niet leuk is.. Het is wel zijn familie.

Ik snap dat het voor jou niet leuk is, maar ik vind je wel grappig :-).

Linnie1985 schreef:Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een hele lieve schoonmoeder. Maar niet te druk om maken. Ik zou het denk ik ook niet echt prettig vinden, maar ik ken mijn vriend goed genoeg die er wel wat over zou zeggen tegen zn ma. Zou het zelf niet durven haha.

Maar het is gelukkig maar een paar keer per jaar toch , en het zal vast wel minder worden!

Nou dat denk ik niet,maar zodra ze wat ouder zijn zullen ze hun mondje hopelijk wel bij zich hebben en zich niet laten commanderen door haar.

Caro schreef:Ik snap dat het voor jou niet leuk is, maar ik vind je wel grappig :-).

Dank je. Hoezo?

Sogood, dat is zo, maar dan mag ik mij toch we ergeren.

Charlie schreef:

Caribbeanlover schreef:

Charlie schreef:Het klinkt eigenlijk écht wel erg irritant moet ik zeggen.

Meen je dat nou of zeg je dat in de zin van ''zeur niet''? Wil het even zeker weten nl.

Ik meen het serieus! Ik vind mijn eigen schoonmoeder ook vreselijk dus I get you, girl.

Vreselijk is misschien het verkeerde woord, eerder irritant en bemoeizuchtig. Hoe ga jij daarmee om?

Ik ging er best neutraal mee om tot ik haar afgelopen zomer toen ik hoogzwanger was vanuit de keuken (raam stond op kiep) hoorde roddelen over mij. Dat ik een slechte moeder zou worden, dat ik een slechte huisvrouw ben en dat ik dom ben (ze is zelf zo onderontwikkeld als het achtereind van een ...konijntje). Toen ben ik heel erg boos geworden. Sindsdien kan ik niet meer normaal tegen haar doen en negeer ik haar zo veel mogelijk.

Oh ja dat herinner ik me nog wel. Wat een naar wijf zeg! Die van mij zat gister te klagen ivm aow of weet ik veel wat dat ze dan bij iedereen komt eten en anders maar droog brood moet eten. Ik had echt de neiging om te zeggen ''mens dan moet je eens gaan werken met je luie reet, dan hoeft dat niet''.

Ik moet wel zeggen dat de hele situatie me hee erg verdrietig maakt vaak. Zeker nu er kleinkinderen in het spel zijn.

Charlie, wat ontzettend naar om dit te lezen... Dat verdien je helemaal niet!

Het kan misschien irritant zijn, maar leg je erbij neer. Bepaalde dingen zijn schijnbaar normaal voor haar.
Wees blij dat ze er nog zijn, ik heb er niet meer 1.

Moet ik daar blij om zijn?!

Kijk het gedrag van de schoonloeder van Charlie geeft een reden om boos te zijn en haar de nek om te willen draaien.

Een schoonloeder die enthousiast is tegen de kleinkinderen (en ok, misschien iets te, maar de kids krijgen er niks van) de nek om willen draaien.. is nogal euhm... overdreven?

`Het verhaal van Charlie ken ik verder niet, maar als je schoonmoeder enthousiast reageert op de klein kinderen, erger je er dan niet aan.
Je man doet het ook niet/ kan er misschien wat beter mee omgaan, maar het is dan ook wel zijn moeder.

Mijn schoonmoeder is nogal fan haar kleinzoon en laat hem ook echt niet met rust. Ik maak er weleens een grappige opmerking over en ja, de irritatie is er bij mij ook. Ik probeer haar daarom om een beetje te vermijden als haar kleinzoontje ook in de buurt is en ga liever bij mijn schoonouders op visite als ze alleen thuis zijn. Verder laat ik haar vooral haar gang gaan.

tienie31 schreef:`Het verhaal van Charlie ken ik verder niet, maar als je schoonmoeder enthousiast reageert op de klein kinderen, erger je er dan niet aan.
Je man doet het ook niet/ kan er misschien wat beter mee omgaan, maar het is dan ook wel zijn moeder.

Mijn man is mijn man en ik ben ik niet iedereen vind dat irritant, maar ik wel. Word er zo moe van!

Ja maar daarom zal je het misschien naast je neer moeten leggen, want je frustraties lopen alleen maar meer op en heb je alleen jezelf er maar mee te pakken plus je man want die staat er precies tussenin. Daarom zeg ik deal ermee jullie hebben beide moeders nog ik niet meer. Je kan ze straks nog heel hard nodig hebben. Ik had gewild dat mijn (schoon)moeder nog zo naar mijn kinderen had kunnen doen.

Ik kan me de irritatie wel voorstellen, ik kan er ook niet tegen als kinderen geen stap kunnen zetten zonder dat ze aangesproken worden bij elk dingetje wat ze doen. Maar ik kan me er verder niet zo druk om maken. Ik erger me maar vijf minuten later ben ik het weer vergeten.

Zoals jij het hebt omschreven, CBL, vind ik het eigenlijk ook écht zeer irritant klinken en ik kan me dan wel voorstellen dat je je er aan ergert. En wat anderen al zeggen; als je iemand toch al niet mag, gaat iets extra irriteren wat je van iemand anders veel beter kunt hebben.

Dat is echt irritant.

Mijn oma, de overgrootoma van mijn neefje, en zijn oma, hebben er beiden ontzettend veel last van. Continu aandacht vragen van het jongetje. Dan vraag ik me weleens af of ze misschien niet door hebben dat het de kind echt geen moer interesseert dat ze tegen hem praten. Hij kijkt ze ook letterlijk aan, bijna chagrijnig, en gaat weer verder met waar hij mee bezig was. Neefje is inmiddels drie. Dus in hoeverre hij echt chagrijnig kan kijken of zijn, is mij de vraag, maar hij kijkt ze aan. Dat dan weer wel.

Rumble schreef:Zoals jij het hebt omschreven, CBL, vind ik het eigenlijk ook écht zeer irritant klinken en ik kan me dan wel voorstellen dat je je er aan ergert. En wat anderen al zeggen; als je iemand toch al niet mag, gaat iets extra irriteren wat je van iemand anders veel beter kunt hebben.

Da's waar idd, maar zoals ik al zei als de andere oma het ook zou doen zou ik het evengoed irritant vinden hoor. Negeren is niet mogelijk aangezien ze EN luid praat EN continu wat tegen ze zegt, ik hoor het dus wel en het niet horen is onmogelijk.

Maura schreef:Dat is echt irritant.

Mijn oma, de overgrootoma van mijn neefje, en zijn oma, hebben er beiden ontzettend veel last van. Continu aandacht vragen van het jongetje. Dan vraag ik me weleens af of ze misschien niet door hebben dat het de kind echt geen moer interesseert dat ze tegen hem praten. Hij kijkt ze ook letterlijk aan, bijna chagrijnig, en gaat weer verder met waar hij mee bezig was. Neefje is inmiddels drie. Dus in hoeverre hij echt chagrijnig kan kijken of zijn, is mij de vraag, maar hij kijkt ze aan. Dat dan weer wel.

Chagrijnig kijken is niet leeftijdsgebonden vind ik. Als mijn schoonmoeder weer eens wat zegt voor de zoveeelste keer, dan doet mijn oudste nichtje zich verlegen voor en kijkt niet naar haar en/of reageerd er niet op. Bovendien is het vaak het geval dat zij aan de andere kant van de kamer staat en dan denk ik ''mens kan je dat kind dan ook niet eens met rust laten''.

Dan loopt mijn man te klagen dat we altijd zo snel weg zijn bij zijn familie, nou hierom dus en dat heb ik hem gister ook gezegd. Een aantal uur is lang genoeg met dat gelul voor mij.

Ik kan me daar ook vreselijk aan ergeren, dat getrek aan kinderen de hele tijd.

Ja he, laat ze gewoon met rust heb echt de neiging om er eens wat van te zeggen!

jij hebt zo vaak de neiging om ergens iets van te zeggen maar dit doe je nooit. Waarom niet? Misschien als je het toch op een nette manier brengt dat het dan tot haar doordringt?

Hier kwam mijn moeder toen ik bevallen was ook elke dag langs omdat ze zo trots was en haar kleinzoon wou zien. Ze was zelf zo enthousiast dat ze denk ik zelf niet doorhad dat het voor ons misschien wat vervelender kon zijn. Daarom belde ze na een ruime week ook op om te zeggen dat als ze wat minder vaak moest komen dat we dat dan moesten zeggen en dit gaven we toen ook netjes aan.