Biechttopic 4

Tuinstoel schreef:Ik probeer niet in dat soort situaties te belanden op mijn werk. Wanneer mensen mij in vertrouwen proberen te nemen wanneer ze eigenlijk bij iemand anders zouden moeten zijn, verwijs ik ze gelijk door.

Ja maar dat is vrij lastig want op de momenten dat er iets gebeurd zal ik toch met hem in gesprek moeten en ik vind het vrij bot om hem dan af te kappen en te zeggen dat hij dan maar een paar dagen moet wachten tot hij zijn begeleider weer is ziet. Dat is ook niet bedoeling.

Ik heb het hier laatst wel met m'n collega over gehad trouwens. Zij vindt die gesprekken ook prima en wil graag dat ik het aan haar overdraag. Dat doe ik dus ook wel met de meeste dingen maar van sommige dingen snap ik wel goed dat hij die liever niet verteld. Het blijft een beetje vaag zo, maar ik kan er niet te veel op in gaan omdat ik dan te herkenbaar wordt en dit soort dingen natuurlijk ook niet zomaar op internet kan gooien.

Wanneer ik iemand anders vervang, geef ik aan dat ik dus alles van belang door geef aan de collega die er eigenlijk over gaat. Ik ben eerder ook wel eens in dit soort situaties beland en dat vond ik erg rot. Ik wil nu nergens meer tussenin zitten, vandaar dat ik dat gewoon aangeef.

Bij mij op het werk komt het ook weleens voor dat clienten niet willen dat iets gerapporteerd wordt. Ik probeer hier niet te veel in mee te gaan. Buiten dat sommige dingen belangrijk zijn voor collega's om te weten, wil ik mezelf 'ingedekt' hebben. Zwart op wit wat ik gedaan/gereageerd heb in bepaalde situaties, zodat als client een ander verhaal verteld dit erbij gehaald kan worden. Hebben jullie clientbesprekingen? Zo ja, dan zou ik de situatie daarin bespreken. Aangeven dat hij je vertelt heeft dat hij jou meer vertrouwt dan collega's, en bespreken hoe je daar mee om kunt gaan. Ik hou er niet van om informatie van een client te hebben die collega's niet mogen weten. Deze belofte maak ik dan ook nooit naar clienten.

Op mijn werk vertel ik mensen heel duidelijk dat ik niks "voor me hou" als ze daarom vragen. Heb het voorbeeld gehoord dat iemand het een eer vond dat een cliënt hem als enige vertrouwde en toen de cliënt hem iets wilde vertellen zonder dat de rest t wist, beloofde hij dat 't tussen hun zou blijven. Die cliënt heeft toen verteld dat ie t weekend daarop zelfmoord ging plegen...
Buiten "wat doe je dan, je hebt 't beloofd niet te vertellen" om, ik wil helemaal niet in die situatie komen, wil dat ten alle tijden voor willen zijn...

Hier gaat t (o.a.?) ook over hoe collega's van jou hem behandelen begrijp ik uit je verhaal? Dat zou ik ook allemaal open op tafel willen. Het is niet eerlijk naar collega's toe en als die cliënt wil dat er iets verandert, zal het verder moeten komen dan alleen tussen jullie...

Wat een lastige situatie. Ik heb ook geen idee hoe je hier het beste mee om kunt gaan. Maar begrijp wel dat je hem de ruimte geeft om dingen aan je te vertellen. Ook al word de situatie er wat lastig van.

Jerry schreef:Op mijn werk vertel ik mensen heel duidelijk dat ik niks "voor me hou" als ze daarom vragen. Heb het voorbeeld gehoord dat iemand het een eer vond dat een cliënt hem als enige vertrouwde en toen de cliënt hem iets wilde vertellen zonder dat de rest t wist, beloofde hij dat 't tussen hun zou blijven. Die cliënt heeft toen verteld dat ie t weekend daarop zelfmoord ging plegen...
Buiten "wat doe je dan, je hebt 't beloofd niet te vertellen" om, ik wil helemaal niet in die situatie komen, wil dat ten alle tijden voor willen zijn...

Hier gaat t (o.a.?) ook over hoe collega's van jou hem behandelen begrijp ik uit je verhaal? Dat zou ik ook allemaal open op tafel willen. Het is niet eerlijk naar collega's toe en als die cliënt wil dat er iets verandert, zal het verder moeten komen dan alleen tussen jullie...

Ja dat soort dingen over zelfmoord o.i.d. zou ik ook niet voor me houden hoor. Dat snap ik ook echt niet als je dat doet.

Hij vertelt inderdaad ook dingen over collega's, dat rapporteer ik niet algemeen maar wel naar zijn begeleider want daar moet gewoon wat mee gedaan worden. Ik bedoelde dat ik snap dat hij van sommige (persoonlijke) dingen niet wil dat iedereen het weet omdat er collega's zijn die wel echt onaardig tegen hem zijn en hem niet serieus nemen. Het feit dat die collega's dat doen vertel ik natuurlijk wel tegen zijn begeleider want dat is belangrijk hem om leuk te kunnen wonen.

Biechtje01 schreef:

Jerry schreef:Op mijn werk vertel ik mensen heel duidelijk dat ik niks "voor me hou" als ze daarom vragen. Heb het voorbeeld gehoord dat iemand het een eer vond dat een cliënt hem als enige vertrouwde en toen de cliënt hem iets wilde vertellen zonder dat de rest t wist, beloofde hij dat 't tussen hun zou blijven. Die cliënt heeft toen verteld dat ie t weekend daarop zelfmoord ging plegen...
Buiten "wat doe je dan, je hebt 't beloofd niet te vertellen" om, ik wil helemaal niet in die situatie komen, wil dat ten alle tijden voor willen zijn...

Hier gaat t (o.a.?) ook over hoe collega's van jou hem behandelen begrijp ik uit je verhaal? Dat zou ik ook allemaal open op tafel willen. Het is niet eerlijk naar collega's toe en als die cliënt wil dat er iets verandert, zal het verder moeten komen dan alleen tussen jullie...

Ja dat soort dingen over zelfmoord o.i.d. zou ik ook niet voor me houden hoor. Dat snap ik ook echt niet als je dat doet.

Hij vertelt inderdaad ook dingen over collega's, dat rapporteer ik niet algemeen maar wel naar zijn begeleider want daar moet gewoon wat mee gedaan worden. Ik bedoelde dat ik snap dat hij van sommige (persoonlijke) dingen niet wil dat iedereen het weet omdat er collega's zijn die wel echt onaardig tegen hem zijn en hem niet serieus nemen. Het feit dat die collega's dat doen vertel ik natuurlijk wel tegen zijn begeleider want dat is belangrijk hem om leuk te kunnen wonen.

En wat doe je verder met de info dat collega's niet aardig tegen hem zijn? Je zegt zelf dat dat klopt, dus ga er vanuit dat je het zelf ook hebt meegemaakt dat ze niet aardig tegen hem zijn.. Bespreek je dat da ook met hen?

Ik vind het niet leuk om te werken. Ik heb 2 lange studies gedaan. Deze studies vond ik erg interessant en vond ik over het algemeen ook heel leuk om te doen. Helaas heb ik geen baan kunnen vinden in mijn werkgebied en ben ik iets anders gaan doen. Ik vind er gewoon niks aan, ik zie werken als een noodzakelijk kwaad en ik vraag me af in hoeverre ik werken in een ander vakgebied wel interessant zou vinden.

Da's niet goed, werkbiechtje! Ik denk dat werken in jouw vakgebied wel degelijk verschil kan maken met wat je nu doet.

Ik werk in het basisonderwijs, sta voor de klas, maar werken op een, ik noem maar iets overeenkomstigs (nee, dat is geen woord), kinderdagverblijf of peuterspeelzaal zou mijn motivatie waarschijnlijk tot het vriespunt brengen. Terwijl er in die vakgebieden wel overeenkomsten zijn. Maar het is niet voor niets dat je studeert voor hetgeen je écht geïnteresseerd in bent. Nu weet ik niet of je werk enigszins gerelateerd is aan waar je interesses liggen, maar zoals ik het lees, lijkt het of je demotivatie komt doordat de vakgebieden te ver van elkaar vandaan liggen.

Kun je niet vrijwilligerswerk doen of een paar uren/dagen meelopen in die branche om zo te kijken of je hart daar ligt?

Biechtje01 schreef:

Jerry schreef:Op mijn werk vertel ik mensen heel duidelijk dat ik niks "voor me hou" als ze daarom vragen. Heb het voorbeeld gehoord dat iemand het een eer vond dat een cliënt hem als enige vertrouwde en toen de cliënt hem iets wilde vertellen zonder dat de rest t wist, beloofde hij dat 't tussen hun zou blijven. Die cliënt heeft toen verteld dat ie t weekend daarop zelfmoord ging plegen...
Buiten "wat doe je dan, je hebt 't beloofd niet te vertellen" om, ik wil helemaal niet in die situatie komen, wil dat ten alle tijden voor willen zijn...

Hier gaat t (o.a.?) ook over hoe collega's van jou hem behandelen begrijp ik uit je verhaal? Dat zou ik ook allemaal open op tafel willen. Het is niet eerlijk naar collega's toe en als die cliënt wil dat er iets verandert, zal het verder moeten komen dan alleen tussen jullie...

Ja dat soort dingen over zelfmoord o.i.d. zou ik ook niet voor me houden hoor. Dat snap ik ook echt niet als je dat doet.

Hij vertelt inderdaad ook dingen over collega's, dat rapporteer ik niet algemeen maar wel naar zijn begeleider want daar moet gewoon wat mee gedaan worden. Ik bedoelde dat ik snap dat hij van sommige (persoonlijke) dingen niet wil dat iedereen het weet omdat er collega's zijn die wel echt onaardig tegen hem zijn en hem niet serieus nemen. Het feit dat die collega's dat doen vertel ik natuurlijk wel tegen zijn begeleider want dat is belangrijk hem om leuk te kunnen wonen.

Hoe ik het lees is de relatie client-hulpverlener een beetje in het geding, door ' dingen' voor je te houden ga je meer een ' vrienden' relatie aan. Ook al verteld hij je nu meer, dit is niet de relatie die je wilt hebben als hulpverlener. Ik zou je collega's bij elkaar roepen en dit als casus voorleggen en samen bespreken hoe dit weer op te lossen. Misschien tijdelijk die meneer uit de weg gaan?

De vader van mijn man is overleden. Zijn ouders zijn al heel lang uit elkaar en mijn man heeft door omstandigheden jaren geen contact gehad. We regelen nu wel de uitvaart. Ik moet echt even het één en ander verwerken; zijn moeder weet al van het nieuws sinds zaterdagmorgen en heeft ons en andere familieleden niks verteld, ze heeft ook al voor de deur van zijn kamer gestaan om spullen op te halen, mijn man blijkt een oudere zus te hebben in het buitenland (wist hij van). Maar alles bij elkaar:

Ik wil even iets kwijt. Sommige dingen zijn een lang verhaal maar heb ik uit noodzaak even ingekort.

Sinds januari '12 ben ik weer single na een hele lange relatie van meerdere jaren. (lees >8 jaar) We woonden verder nog niet samen. We zijn uit elkaar gegaan omdat ik al jaren niet goed in mijn vel zat. Ik had gezondheidsproblemen en een drukke studie en baan die me veel stress opleverden. Ik voelde me vaak niet begrepen door hem terwijl hij wel echt zijn best deed en reageerde mijn stress vaak af op hem. We zagen elkaar in die periode weinig, en als we elkaar zagen wilde hij vaak intiem zijn terwijl mijn hoofd daar echt niet naar stond. Hij voelde zich daardoor vaak afgewezen. Dit is uiteindelijk gewoon steeds verder de negatieve kant op gegaan totdat hij er in januari dus een punt achter zette.

Nog geen maand later bleek hij een nieuwe vriendin te hebben. Een heel mannelijk meisje, waarvan ik echt stomverbaasd was want het is totaal zijn type niet. Hij gaf als "excuus" dat zij oprecht interesse in hem toont en dat ze een goede klik hadden. Ik zat er in die tijd zwaar doorheen en voelde me zeer gekwetst. Voelde me belazerd dat hij na zoveel jaren zo makkelijk een nieuwe relatie aanging. Ik had ook echt het idee dat hij een nieuwe relatie is begonnen om over ons heen te komen. Tijdens die periode heb ik zijn ouders een mail gestuurd met daarin kort dat ik ze bedankte voor al die jaren, en dat ik het jammer vond dat het zo gelopen was. Hier heb ik toen 0,0 reactie op teruggehad. Dat deed me zo'n pijn!! (mijn ex zegt dat zijn moeder niet goed wist wat ze terug moest sturen, maar ik vind dat wel heel makkelijk. Al stuurde ze maar: meid hou je taai het gaat je goed of wat dan ook)

Alle maanden vanaf januari tot nu aan toe is er een soort van vijandige sfeer (soort "oorlog") geweest tussen ons. We konden niet normaal met elkaar praten, altijd overheersden de frustraties van beide kanten. En ten tweede gaat zijn huidige vriendin meteen door het lint zodra ze in zijn telefoon ziet dat wij elkaar gesproken hebben.

Langzaam gaat het nu de betere kant op. Ik zit weer goed in mijn vel. Mijn studie (de grootste stressfactor) is afgerond, heb een baan en ook gaat het met mijn gezondheid nu echt heel goed. Ik voel me beter dan ooit. We hebben nu dus ook beter contact. We appen en spreken elkaar via facebook en beseffen beide dat we nog een hoop uit te praten hebben. Of beter gezegd te bespreken hebben. Hij wil graag een keer bij mij langskomen om dit te doen. Ik vind het prima, maar zijn huidige vriendin stelt het dus nog steeds niet op prijs dat wij contact hebben.

Hij zegt dat hij dit met haar elke keer probeert te bespreken en dat zijn huidige vriendin moet gaan inzien dat wij soulmates waren voor meerdere jaren, en dat we altijd diep van binnen om elkaar zullen geven, en graag vriendschappelijk contact met elkaar willen.

Probleem is nu dat ik nog steeds single ben en veel aan mijn ex denk. Heb in de tussentijd wel wat dates gehad maar niks serieus, en al helemaal geen nieuwe sekspartner. Ik droom regelmatig over mijn ex en hoe de intimiteit was tussen ons. We hadden niet vaak seks vanwege mijn depressie maar als we het hadden dan was het geweldig. Hij kon me ultiem laten genieten en ervoor zorgen dat mijn hoofd even helemaal leeg was van de stress en de negatieviteit.

Ik heb tegen hem gezegd dat ik hem best wil ontmoeten om te praten, maar dat ik het moeilijk vind omdat ik nog zoveel voor hem voel, en bang ben dat als wij elkaar knuffelen dat ik meer wil (wat natuurlijk niet kan). Hij zegt ook dat hij niet bereid is om vreemd te gaan, maar dat hij absoluut dezelfde gevoelens heeft als ik (hij mist me, hij vind het jammer dat het zo gelopen is en hij voelt ook nog steeds de aantrekkingskracht)

Ik weet niet goed waar ik goed aan doe. Mijn "evil me" zegt spreek met hem af en probeer hem te verleiden. Niet dat ik weer een relatie met hem wil, want ik denk niet dat ik zijn ouders ooit nog onder ogen kan komen. Ik wil gewoon puur intiem zijn met hem. Dat mis ik echt verschrikkelijk, en ik hou gewoon echt nog van hem.

De "good me" zegt spreek met hem af, en gedraag je. En zodra hij wat probeert ga je erop in anders niet.

Zit echt met mezelf in de knoop nu

Spreek met hem af en gedraag je.

Maura schreef:Spreek met hem af en gedraag je.

En wat als hij wat probeert? Krijg namelijk van de manier waarop hij mij berichtjes stuurt heel erg het gevoel dat hij nu had gehoopt dat hij vrijgezel was. Hij ziet namelijk zelf ook dat ik veel beter in mijn vel zit, en dat ik nu eigenlijk de vrouw ben die hij al die tijd had gewild.

Biechtje01 schreef:

Maura schreef:Spreek met hem af en gedraag je.

En wat als hij wat probeert? Krijg namelijk van de manier waarop hij mij berichtjes stuurt heel erg het gevoel dat hij nu had gehoopt dat hij vrijgezel was. Hij ziet namelijk zelf ook dat ik veel beter in mijn vel zit, en dat ik nu eigenlijk de vrouw ben die hij al die tijd had gewild.

Hij is en blijft op dit moment een bezette man. Hij kiest ervoor om met haar te zijn. Of ze nu mannelijk is of niet zijn type. Op dit moment heeft hij bepaald dat zij degene is die bij hem hoort. En dat hij een zwak voor jou heeft en dat dit wederzijds is, is voor beiden rot. Maar gedraag jullie. Het meisje heeft het nergens aan verdiend om verneukt te worden. Hoe sterk jullie gevoelens ook zijn.

Zelf heb ik een ontzettend goede vriend, waar ik in het verleden een relatie mee heb gehad. We hebben een gigantisch zwak voor elkaar. Denken veel aan elkaar, willen bij elkaar zijn, zouden zelfs intiem willen zijn als hij hier koffie komt drinken. Maar dat gaan we dus niet doen. Hij heeft gekozen voor zijn relatie. En zolang er nog relatie is, weiger ik om vijfde wiel aan de wagen te zijn. Weiger ik om hem te helpen met het vreemdgaan.

En zelfs dat terwijl mijn gevoel voor hem altijd even sterk is geweest. Ik wil dat niet. En dat moet jij ook niet willen, hoe sterk het gevoel ook is. Want dat wordt een driehoeksverhouding en iedereen verdiend beter dan dat.

Maura schreef:

Biechtje01 schreef:

Maura schreef:Spreek met hem af en gedraag je.

En wat als hij wat probeert? Krijg namelijk van de manier waarop hij mij berichtjes stuurt heel erg het gevoel dat hij nu had gehoopt dat hij vrijgezel was. Hij ziet namelijk zelf ook dat ik veel beter in mijn vel zit, en dat ik nu eigenlijk de vrouw ben die hij al die tijd had gewild.

Hij is en blijft op dit moment een bezette man. Hij kiest ervoor om met haar te zijn. Of ze nu mannelijk is of niet zijn type. Op dit moment heeft hij bepaald dat zij degene is die bij hem hoort. En dat hij een zwak voor jou heeft en dat dit wederzijds is, is voor beiden rot. Maar gedraag jullie. Het meisje heeft het nergens aan verdiend om verneukt te worden. Hoe sterk jullie gevoelens ook zijn.

Zelf heb ik een ontzettend goede vriend, waar ik in het verleden een relatie mee heb gehad. We hebben een gigantisch zwak voor elkaar. Denken veel aan elkaar, willen bij elkaar zijn, zouden zelfs intiem willen zijn als hij hier koffie komt drinken. Maar dat gaan we dus niet doen. Hij heeft gekozen voor zijn relatie. En zolang er nog relatie is, weiger ik om vijfde wiel aan de wagen te zijn. Weiger ik om hem te helpen met het vreemdgaan.

En zelfs dat terwijl mijn gevoel voor hem altijd even sterk is geweest. Ik wil dat niet. En dat moet jij ook niet willen, hoe sterk het gevoel ook is. Want dat wordt een driehoeksverhouding en iedereen verdiend beter dan dat.

Je hebt gelijk, ben het ook wel met je eens. Maar heb gewoon bepaalde haatgevoelens voor haar. Dat zij hem verbied contact met me te hebben dat steekt me echt. Vind haar zo onvolwassen in haar gedrag. Kan echt wel begrijpen dat het voor haar ook geen leuke situatie is, de ex van de huidige partner is nooit een leuk iets, maar we waren wel echt dikke maatjes en zijn zo lang samen geweest.

Zij hebben al liggen flikflooien terwijl de relatie tussen mij en mijn ex nog niet eens officieel voorbij was. Tuurlijk heb ik dan geen reden om kwaad te zijn op haar, maar ik kan haar op een of andere manier ook niet aardig vinden.

Ik zou mezelf toch afvragen of ik bij iemand wil zijn die alleen bij mij wil zijn wanneer het goed gaat met me.

Ik vind de vriendin van mijn goede vriend ook niet leuk. Ik haat haar niet. Maar ze heeft hem compleet onder de duim. En hij laat het gebeuren, dus dan is ze leuk genoeg om het voor onder de duim te zitten. In het weekend staat zijn telefoon uit, want zij heeft besloten dat het dan haar tijd is. Hij gehoorzaamt, dus vind eigenlijk ook dat ze gelijk heeft.

En het is niet netjes wat zij heeft gedaan. Rommelen met een bezette man. Absoluut niet netjes en dat veroordeel ik ook nog. Maar doe het niet, omdat zij het heeft gedaan. Het is nu zoals het is. En als het zo hoort te zijn, dan maakt hij het uit met haar en gaat met jou verder. Ook al wil je dat eigenlijk niet, toch?

RioolSpook schreef:Ik zou mezelf toch afvragen of ik bij iemand wil zijn die alleen bij mij wil zijn wanneer het goed gaat met me.

Dat lees ik dan weer niet.

RioolSpook schreef:Ik zou mezelf toch afvragen of ik bij iemand wil zijn die alleen bij mij wil zijn wanneer het goed gaat met me.

Nee dat klopt ook wat je zegt.

Ik was alleen jaren lang een ontzettende bitch. Hij kon niks goed doen, ik had altijd stress, was depri etc. Dus hij heeft het ook echt niet makkelijk gehad met me.

Maar ondanks dat vind ik dat we in al die jaren al zoveel meegemaakt en overwonnen hebben, dat we dit ook wel aan hadden gekund. Vooral na zoveel jaren samen had ik zelf meer doorzettingsvermogen van hem verwacht.

Maarja toen kwam zijn huidige vriendin ineens voorbijgewandeld... en tsja toen werd ie verliefd, dus zag ie blijkbaar genoeg redenen om het met mij uit te maken.

Ben gewoon ontzettend in de war door de hele situatie.

Alleen als je hem echt terug wilt als vriend zou ik zeggen "go for it" (ook al is dat misschien lullig voor zijn vriendin. Maar als hij ook nog zo aan jou hangt heeft zijn huidige relatie toch geen kans van slagen)
Wil je alleen sex met hem dan zeg ik "hou je in en laat het erbij"

Mamsie schreef:Alleen als je hem echt terug wilt als vriend zou ik zeggen "go for it" (ook al is dat misschien lullig voor zijn vriendin. Maar als hij ook nog zo aan jou hangt heeft zijn huidige relatie toch geen kans van slagen)
Wil je alleen sex met hem dan zeg ik "hou je in en laat het erbij"

Diep van binnen wil ik hem wel terug. Al zijn er genoeg minpunten aan hem op te noemen. Zijn betrouwbaarheid bijvoorbeeld.

En stel we zouden weer een relatie aangaan, dan zou ik me zeer ongemakkelijk voelen bij hem thuis (bij zijn ouders).

Als hij iets zou proberen bij jou zou ik er lekker in meegaan. Jij bent tenslotte vrijgezel (en mag doen en laten wat je wilt) en hij is dan diegene die dan de 1e verkeerde stap zet. Vooral omdat je geen relatie meer met hem wilt maar wel seks wilt.

Alleen moet je voor jezelf wel heel goed beslissen of je er geen spijt van gaat krijgen als er iets gebeurt.

Beachgirl_24 schreef:Als hij iets zou proberen bij jou zou ik er lekker in meegaan. Jij bent tenslotte vrijgezel (en mag doen en laten wat je wilt) en hij is dan diegene die dan de 1e verkeerde stap zet. Vooral omdat je geen relatie meer met hem wilt maar wel seks wilt.

Alleen moet je voor jezelf wel heel goed beslissen of je er geen spijt van gaat krijgen als er iets gebeurt.

Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. Want ook al is iemand vrijgezel, ze zijn niet gevrijwaard omdat ze dit zijn. 'Alles kan kapot' zei mijn collega eens. Ik krijg daar toch echt de kriebels van. En niet de goeden.

Maura schreef:

Beachgirl_24 schreef:Als hij iets zou proberen bij jou zou ik er lekker in meegaan. Jij bent tenslotte vrijgezel (en mag doen en laten wat je wilt) en hij is dan diegene die dan de 1e verkeerde stap zet. Vooral omdat je geen relatie meer met hem wilt maar wel seks wilt.

Alleen moet je voor jezelf wel heel goed beslissen of je er geen spijt van gaat krijgen als er iets gebeurt.

Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. Want ook al is iemand vrijgezel, ze zijn niet gevrijwaard omdat ze dit zijn. 'Alles kan kapot' zei mijn collega eens. Ik krijg daar toch echt de kriebels van. En niet de goeden.

Nouja als hij begint vind ik dat ze daar in mee kan gaan, omdat ze vrijgezel is ja. Dan begint hij en is hij blijkbaar van plan om zijn relatie op het spel te zetten.

Zou als ik haar was niet zelf beginnen met bepaalde intieme acties "omdat ze toch vrijgezel is".