Biechttopic 4

Biechtje01 schreef:Ik slik al Ad, lange tijd. Dit zou niet moeten mogen dan. Misschien heb ik een psychose ofzo, als je me herkent niets zeggen ik wil dit niet met bekenden delen dan krijg ik weer een suicidewatch aan mijn broek.

Ik heb een psycholoog, waar ik al een tijdje niet geweest ben, begin te begrijpen dat dat niet zo handig is. Ik ga douchen en nu toch naar die persoon toe, mijn vriend kan de hik krijgen. Ik eet al een week amper iets en hij doet niks. Niemand doet wat. Straks heb ik nog een eetstoornis ook.

Ik vind het heel naar voor je dat je je zo rot voelt. Hoe is het nu met je? Heeft die persoon waar je het over hebt je kunnen helpen?

Ik vraag me even een paar dingen af, gewoon om je te helpen:
Ten eerste, kun je een nieuwe (spoed)afspraak maken met je psycholoog? Als je hem/haar laat weten hoe je je voelt (zoals je dat hier op het forum hebt gedaan) kan er vast wel snel een afspraak voor je geregeld worden. Zo niet, zou ik als ik jou was naar de huisarts gaan.

Ten tweede: wat is de reden dat je vriend niet wil dat je naar die persoon toegaat waar je het over hebt? Ik denk dat het sowieso belangrijk is dat je iemand hebt om mee te praten. Ik snap dat dat heel moeilijk is, zeker als je bang voor suicide watch. Maar het allerbelangrijkste is dat je dit niet in je eentje gaat proberen op te lossen.

En ten derde: je zegt dat je je niet zo zou moeten voelen, omdat je ad slikt. Maar dat is volgens mij niet waar, hoor. Ad zijn geen wondermiddelen. Ze werken bij de ene persoon minder goed dan bij de ander. En zelfs als ze wel bij je werken, halen ze niet alle nare gevoelens weg. Het zijn geen happy-pillen, zeg maar. Ik hoor echt heel vaak van mensen die zich diepellendig of depressief voelen, ook al slikken ze ad.

Waarom denk je aan een psychose? Zie/hoor je dingen die er niet zijn?

Tot slot: weet in ieder geval dat dit tijdelijk is. Dat klinkt misschien heel goedkoop, want ik weet natuurlijk niet wat er in je omgaat. Maar ik weet wel dat er altijd hoop is. Het is even volhouden, maar je gaat je echt op een gegeven moment weer beter voelen.

Dank je voor je lieve post Aletta en de rest natuurlijk ook.

Ik voel me normaalgesproken niet zo beroerd zonder reden. Ad zijn geen happypills idd, dat weet ik. De wereld komt heel surrealistisch binnen, net alsof ik toekijk. Kan ook van het gebrek aan eten komen denk ik.

Ik zit nu buiten, voel me alweer wat beter. Ik mag die persoon niet zien omdat mijn vriend bang is dat ik vreemdga, maar eigenlijk is hij de enige met wie ik goed kan praten. Mijn vriend en ik groeien uit elkaar op dit punt. Hij kan en wil het niet meer aanhoren....maar ik heb zo'n verdriet. Als ik zeg om wie dan weten jullie wie ik ben. Ik mis hem gewoon afschuwelijk erg.

Ben je verliefd op die vriend?

Enige advies is contact opnemen met je hulpverleners en volgens mij weet jij wel hoe dat werkt. Zelfs diagnoses stellen en roepen dat je dood wilt lost niets op. Praat met die persoon als jij denkt dat het helpt, maar een hulpverlener lijkt me daarnaast ook verstandig. Zeker als dit niet iets eenmaligs is

Biechtje01 schreef:Ik slik al Ad, lange tijd. Dit zou niet moeten mogen dan. Misschien heb ik een psychose ofzo, als je me herkent niets zeggen ik wil dit niet met bekenden delen dan krijg ik weer een suicidewatch aan mijn broek.

Ik heb een psycholoog, waar ik al een tijdje niet geweest ben, begin te begrijpen dat dat niet zo handig is. Ik ga douchen en nu toch naar die persoon toe, mijn vriend kan de hik krijgen. Ik eet al een week amper iets en hij doet niks. Niemand doet wat. Straks heb ik nog een eetstoornis ook.

Wat moeten ze doen dan en waarom doe je zelf niets? Jij bent toch verantwoordelijk voor jezelf?

Neem morgen contact op met je psycholoog en wees daar volkomen eerlijk. Suicidewatch is niet leuk, maar als dat de enige oplossing is, dan is dat zo. Heb je er wel eens aan gedacht om dagbehandeling/ deeltijd te gaan doen? En als je bent wie ik denk dat je bent; blijf dan vooral je medicatie goed nemen, je hebt het nodig (oh, en als je niet bent wie ik denk dat je bent; ook blijven nemen, het is niet voor niets voor geschreven)... lekkere nuttige opmerking dus van mij.
Depressies zijn zwaar, maar je kunt er weer uit komen.

Nee, ik ben niet verliefd op die vriend. Hij vind mij wel erg leuk, daarom wil mijn vriend niet dat ik hem zie. Maar hij is binnenkort weer mijn collega, dus dat wordt een beetje lastig. Ik kan gewoon erg goed met hem praten. Veel vriendinnen zeggen alleen maar wat ze denken dat ik wil horen, hij is tenminste echt een beetje kritisch op me. Dat heb ik nodig.

Ik geloof dat ik een beetje een zelfmedelijdendip had, of een lichte paniekaanval. Ik voel me nu weer goed, het was ook fijn om het even van me af te schrijven.

En idd, het is mijn eigen verantwoordelijkheid om goed voor mezelf te zorgen en goed te eten.

Als ik het date topic lees krijg ik zo'n zin om te daten en te flirten. Terwijl ik een vriend heb en daar kei gelukkig mee ben...

Biechtje01 schreef:Als ik het date topic lees krijg ik zo'n zin om te daten en te flirten. Terwijl ik een vriend heb en daar kei gelukkig mee ben...

Dat is toch niet erg? Als ik terug denk aan die tijd mis ik het ook wel is. Maar ik zou het echt niet willen ruilen met wat ik nu heb. Zolang je niet echt met andere mannen gaat daten is er geen probleem lijkt me.

Biechtje01 schreef:Als ik het date topic lees krijg ik zo'n zin om te daten en te flirten. Terwijl ik een vriend heb en daar kei gelukkig mee ben...

Lijkt me niks bijzonders aan. Het daten geeft een leuke spanning, het gevoel dat iemand je leuk vindt, dat er met je geflirt wordt en dat je er steeds naartoe kunt leven ("wanneer is de volgende date? wie neemt er initiatief? wat gaan we doen? yes, dan zie ik hem weer!" zijn leuke dingen)

Biechtje01 schreef:Als ik het date topic lees krijg ik zo'n zin om te daten en te flirten. Terwijl ik een vriend heb en daar kei gelukkig mee ben...

Plan een date met je vriend

Weer echt zo'n suffe vraag hoor, maar wanneer kun je op z'n vroegst een zwangerschapstest doen?
Ik denk niet echt dat ik zwanger ben, maar ik hoop het stiekem wel. Ik verloor gisterenochtend een druppeltje bloed, echt bijna niets en daarna was het gelijk weer over. Ik ben onregelmatig ongesteld, maar een cyclus van 21 dagen is wel erg kort voor mij, we hebben wel seks gehad rond de vruchtbare dagen. Ik verwacht mijn ongesteldheid ergens donderdag of vrijdag eigenlijk, dus dan zou dit de innesteling kunnen zijn? Of is dat veel te ver gezocht? En áls het dat wel zou zijn, wanneer kun je dan testen?
Ik wil het alleen wel heel graag weten, omdat het eigenlijk een beetje onhandige timing is, wel enorm gewenst, maar net even iets minder handig.
En vanaf wanneer kun je de eerste symptomen krijgen? Want ik heb wel gevoelige tepels, maar dat heb ik rond mijn ongesteldheid ook vaak.

Koop zo'n doosje met twee zwangerschapstesten van het Kruidvat voor 5 euro en doe er eentje op vrijdag. Als die test negatief is wacht je nog even af, blijft je ongesteldheid uit, dan test je een week later nog een keer.

girli schreef:

Biechtje01 schreef:Als ik het date topic lees krijg ik zo'n zin om te daten en te flirten. Terwijl ik een vriend heb en daar kei gelukkig mee ben...

Plan een date met je vriend

Daar zat ik ook al aan te denken. Ga gewoon met je vriend op date! Het kan misschien verfrissend zijn.

*weggehaald*

Het contact met mijn moeder verloopt ook vrij moeizaam. Geen contact maakt voor mij echter dat ik er denk ik meer 'last' van heb, dan met een beetje contact. Dat is wat ik altijd probeer te bedenken bij dit soort dingen: waar voel ik me het beste bij en waar heb ik het minste last van? Heb jij na vandaag steeds de neiging om te denken: Had ik maar gebeld. Dan zou ik nu besluiten om haar een mailtje te sturen, te bellen of een sms te sturen om haar te feliciteren. Je hoeft er dan geen heel beladen bericht/gesprek van te maken door te beginnen over het feit dat je weet dat het lastig voor haar is, maar gewoon even laten weten dat je ondanks alles wel aan haar denkt op haar verjaardag.
Als je echter denkt dat contact opnemen niets oplevert en dat je na vandaag of morgen die hele verjaardag alweer vergeten bent, dan zou ik het denk ik zo laten. Bij mij zou dat niet werken, ik zou me schuldig voelen, maar als dat bij jou niet zo is, zou ik niet nu, na een jaar, weer contact opnemen. Zeker niet omdat je zegt dat je verder eigenlijk ook geen behoefte hebt aan contact met haar. Nu contact opnemen kan daardoor wel verwarrend zijn.

Ik baal ongelooflijk van onze financielle situatie op het moment! Mijn vriend heeft een eigen bedrijfje wat niet lekker loopt en ik werk maar 18 uur en kan bij mijn huidige werk helaas niet meer werken.
Heeft er iemand tips om thuis te werken? inpakwerk ofzo waar moet ik dan zijn.

En kan ik gewoon een uitzendburo bellen? of moet je daarvoor ingeschreven staan?

Wil gewoon ff vanme afschrijven, dit is ook niet iets wat je aan de grote klok hangt dat je moet bezuinigen enzo

Thuiswerk is er bijna niet. Je kan je gewoon inschrijven bij het uitzendbureau. Maar bij een tweede baan kan je geen loonheffingskorting krijgen en dan betaal je in verhouding best veel belasting. Dat krijg je bij je belastingaangifte wel weer terug, maar op korte termijn hou je er niet enorm veel aan over.

Laatste Biechtje, is een andere baan waar je meer kan werken geen optie dan? Desnoods nog een baan erbij (in het weekend of s avonds ofzo)

Ik ben mijn vriendinnen echt meer dan zat..
Elke keer komen ze met hun problemen bij mij. Het klinkt heel ondankbaar, ik ben er juist namelijk wel voor mijn vriendinnen, maar op dit moment ben ik er zo klaar mee. Ik lijk wel een hulpverlener. Zo komen ze bijvoorbeeld vaak met hun problemen vlak voor of net in het weekend aan en dat neem ik dan ook mee naar bed en zo gaat vaak ook een groot gedeelte van het weekend op aan het adviseren, luisteren en steunen via msn. Zo ook afgelopen weekend weer. Het is zelfs zo erg dat ik vaak op zondagmiddag helemaal geleefd ben omdat ik op ben door andersmans problemen en daardoor weinig aan mezelf toe kom. Ik ben op maandag vaak nog moeier dan vlak voor het weekend. Vanmorgen zat ik zowat te slapen in het verkeer.

En nou is het allemaal niet erg als vriendinnen bij mij komen, ik wil er ook voor ze zijn, maar ik denk ook dat ik gewoon te lief ben. Zo ook die vriendin die afgelopen weekend weer aankwam met problemen. Ik heb haar nu al een paar maanden niet gezien, omdat er telkens vanuit haar een reden is waarom we niet afspreken. Dan heeft ze geen geld, dan is ze moe etc. En dat kan allemaal wel zo zijn, maar ik vraag me wel af tot in hoeverre ik dat moet accepteren. Er zijn namelijk wel vaker van die periodes geweest, soms zelfs meer dan een half tot 3/4 jaar dat we elkaar niet zagen en nu ik er dieper over nadenk gaat dat al jaren zo, dat we afspreken als het haar uitkomt en zij geen problemen heeft op dat moment. Ze verwacht ook dat als zij wel weer kan, ik ook wel weer kan afspreken en dus op haar blijf wachten. 2 jaar geleden was er ook zo'n situatie en ben ik een paar keer achter elkaar haar kant opgeweest met de trein, maar dat doe ik nu niet meer. Ik heb wel het idee dat ze wil afspreken, maar er niet teveel voor over heeft. Ik mis eigenlijk net dat beetje extra, wat je voor een vriendin over hebt om zo maar te zeggen. Ik ben er altijd voor haar en ook voor haar problemen, maar afspreken vanuit haar kant zit er niet in. En iedereen heeft wel eens keer of een periode dat het niet uitkomt met afspreken, prima hoor, maar nu heb ik toch mijn twijfels over deze jarenlange vriendschap. Ik heb ook wel eens problemen en niet veel geld te makken, maar ik blijf wel investeren in de vriendschap en ik laat er zeker geen maanden overheen groeien.

Schijnbaar heb ik toch meer verwachtingen of heb ik gewoon meer voor ze over dan zij voor mij. Denk ook dat ik wel te lief ben door er altijd maar voor mijn vriendinnen te zijn. En ben ik gewoon verdrietig nu, mijn hoofd is overvol. Ik wilde het toch een keer van me afschrijven.

Over een paar maanden willen wij voor een kindje gaan. Maar nu ben ik de afgelopen tijd een paar keer de pil vergeten. Aangezien de kans klein is dat daardoor zwanger zou raken ben ik daar verder niet meer mee bezig geweest en we hebben beide ook zoiets van 'het is nu nog niet zo handig, maar als het komt dan komt het'.
Afgelopen dagen voel ik me snel misselijk en ben erg gevoelig voor geurtjes. Vanmorgen heb ik voor de zekerheid dus maar een test gedaan. In de eerste paar min kwam er maar één streep (kruidvat test 2 voor 5euro), ik ben toe. Naar beneden gegaan en heb de test in de badkamer laten liggen. Toen ik een paar uur later weer in de badkamer kwam, keek ik naar de test voordat ik hem weg wilde gooien... En zag een hele lichte streep! In een reflex daarna dacht ik dat er misschien een pluisje ofzo opzat (haha dom) en wilde dat er afvegen. Hierbij maakte ik het met m'n nagel kapot. Voel me nu zo'n sukkel want nu kan ik het dus ook niet nog eens bekijken. Maar met nauwelijks een streep zal er later op de dag wel helemaal niks zichtbaar zijn toch?

Alleen ik lees verschillende verhalen over lichte streepjes. Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Sommigen hebben het over indroogstrepen en anderen dat het na 10min aflezen sowieso niet betrouwbaar is, en een ander zegt dat als je niet zwanger bent je dan ook geen streep ziet. Oh help ik maak mezelf zo zenuwachtig!!

Als je die twee-voor-vijf-euro-test hebt, waarom doe je dan die andere test niet?
Overigens heb ik ook eens gehad dat er bij die testen na een paar uur een lichte streep tevoorschijn kwam, was ook vals positief.

Ik biecht even op dat ik me zorgen maak, mijn vriend belde net, hij heeft vanmiddag te horen gekregen dat hij vanaf volgende maand geen werk meer heeft. Nu komt dat werk zoeken vast wel goed, maar ik zie wel op tegen die periode dat we van 1 salaris moeten leven, tussen z'n baan en z'n ww-akkoord in... En ik had vandaag al omgedoopt tot kutdag, dus dit kan er ook nog wel bij.

Als het goed is heb je nog een test over in het doosje, dus ik zou morgenvroeg even opnieuw testen. (Je kunt ook nu testen, maar omdat het streepje niet snel kwam en ook heel licht is werkt het waarschijnlijk beter met ochtendurine).
Op zich hoort er ook na een paar uur geen streepje te komen, maar het zou eventueel wel kunnen.

Ik doe die 2e sowieso niet vandaag omdat ik dan eigenlijk niet meer te weten kom. Dus dat zal morgen ochtend worden.
Maar statler, jij had dus serieus gewoon een vals positieve test? En wel goed uitgevoerd?

Biechtje01 schreef:Ik doe die 2e sowieso niet vandaag omdat ik dan eigenlijk niet meer te weten kom. Dus dat zal morgen ochtend worden.
Maar statler, jij had dus serieus gewoon een vals positieve test? En wel goed uitgevoerd?

Er staat niet voor niets op dat de test na 10 minuten niet meer betrouwbaar is.

Biechtje01 schreef:Ik doe die 2e sowieso niet vandaag omdat ik dan eigenlijk niet meer te weten kom. Dus dat zal morgen ochtend worden.
Maar statler, jij had dus serieus gewoon een vals positieve test? En wel goed uitgevoerd?

Ja, het gebeurt bij die testen vaker dat ze na een paar uur een tweede streep aangeven. Daarom staat er ook in de bijsluiter dat je hem binnen een bepaalde tijd moet aflezen.