mijn liefdesverdriet

Ah fijn voor je marsy! Hopelijk komt alles op zijn pootjes terecht. Maar nu moet je hem wel lang missen! (Dat moest je sowieso maar lijkt me toch moeilijk zo)

Wat fijn dat jullie weer bij elkaar zijn. Wel jammer dat hij zo snel al weg moet. Nu ben je toch in je vertrouwen geschaad en dat heelt makkelijker als je elkaar gewoon echt veel ziet. Ten minste dat was mijn ervaring. Ik had vier jaar een relatie toen mijn vriend het uit maakte. na een half jaar kwam het weer goed, maar het duurde wel een tijdje voordat het vertrouwen hersteld was!

Is hij al vertrokken Marsy en hoe voel je je nu?

Ik heb hem gisteren naar Schiphol gebracht. Het was zo vertrouwd en we waren beide erg verdrietig. We weten niet hoe het de komende maanden gaat lopen, mede dankzij zijn best vreemde ouders met vreemde beslissingen en helaas nog erg veel zegsrecht w.b. mijn vriend. Zijn ouders zijn nu naar het buitenland, de reden dat hij nu daar is is dus ook op zijn jongere broertje passen, en als ze terug komen zal wel wat meer duidelijker worden hoe en wat.
Plan voor mij is hier te blijven wonen en in augustus/september eruit. Dan 2 maandjes bij mijn moeder en dan gaan we naar Sydney voor maand bij vrienden en dan naar Melbourne.
Hij is 100% zeker van zijn liefde voor mij, 100% dat hij bij me wil zijn en 100% met mij naar Oz. Maar hij weet nu wel dat hij twijfelaar is en hij ziet op tegen de komende 6 maanden. Wat als hij me niet dagelijks ziet of minder gaan missen uiteindelijk (wat weer normaal is, maar ja, mijn vriends emoties zijn dus schijnbaar niet normaal en hij vertrouwt ze zelf niet meer). Maar hij is er nu wel bewust van in elk geval en weet dat ze weer komen.
Nooit was het leeftijdsverschil een probleem maar merk het nu voor het eerst, zo andere fase. Die heb ik allang gehad. Maar ruimte wil ik hem wel geven. Dus even 6 maand doorbikkelen voor hem, ik heb dit al eens eerder gedaan, ik weet dat ik het kan. Hopelijk kan hij in juli op mijn 30ste verjaardag zijn..

Ik moet wel zeggen dat ik nog steeds een beetje overspannen gevoel heb. Ben ook wel heel erg gecrashed maar dat had meer oorzaken. Zo kende ik mezelf niet. Maar ik wist dat hij nog gek op me was. Nu ben ik vandaag weer aan het werk gegaan en ik was gespannen, moe en zweette als een otter (ja, niet gek ook met dit weer), maar merk dus dat het impact heeft gehad. En dat ik het echt even moet verwerken. En dan baal ik dat hij daar zit! En tegelijkertijd ook weer niet, omdat even alleen op een rijtje zetten ook niet verkeerd is. Man, emoties, wat moet je ermee??

Ik kan me helemaal voorstellen hoe moeilijk het is dat hij zo ver weg zit en jij hem zo'n tijd niet ziet en jij maar vertrouwen moet houden en hebben. kan me voorstellen dat je allerlei emoties door elkaar hebt nu. Ik zou als ik jou was veel afleiding zoeken en alle gevoelens proberen rustig een plekje te geven. Het heeft best wel tijd nodig weet ik uit ervaring. En ik had toen wel regelmatig mijn vriend om me heen. Maar nog was het erg moeilijk!!

Wat naar dat zijn ouders zo veel invloed hebben op hem. Hoe komt het? En waarom staan zij niet achter jullie relatie?

Bedankt dat iedereen zo meeleeft! Ik ben nu net wakker, echt schandalig. Maar sinds mijn inklapmoment nu weken terug, ben ik er gewoon nog steeds niet. Wat een gek gevoel overspannen zijn. Gisteren moest ik dus voor het eerst werken en vanavond ook en mijn hart begint nu al zenuwachtiger te kloppen. Ga wel hoor, moet gewoon. Maar dat werk heb ik me altijd super gevoeld en nu ben ik er zenuwachtig voor? Misschien ook wel omdat ze het weten..

En zijn ouders.. Ik snap er niet veel van behalve dat ze veel hebben meegemaakt, moslimachtergrond hebben en veel invloed..

Dat is wel lastig inderdaad die achtergrond. Dan zit je toch vaak tussen je ouders en partner in. Zal voor hem ook niet makkelijk zijn zeg!! Hopelijk kiest hij voorgoed voor zijn liefde en geluk met jou!!