Liefdesverdriet 2.0

Ik moet gewoon even van me afschrijven...

Ik kwam net mijn ex tegen, en nu zit ik heel hard huilend op de bank....
het ging de afgelopen weken zo goed met me, en nu ik hem heb gezien, we even hebben staan praten, besef ik pas hoe diep het allemaal nog zit, en hoe verschrikkelijk ik hem mis, ondanks alles wat hij me heeft aangedaan.

Het voelde alsof ik de liefde van mijn leven tegenkwam, nadat hij 3 maanden op wereldreis was geweest, en ik hem niet mocht zoenen,knuffelen etc. We stonden heel onbeholpen naast elkaar te praten, terwijl het ooit zo anders was, en het enige wat ik dacht was "ik wil je zoenen, knuffelen, bij je zijn etc".

ik ben verschrikkelijk jaloers als ik mijn vriendinnen hoor over hun vriend, het huis wat ze gekocht hebben, en hoe gelukkig ze zijn, en ik ben van de week weer onwijs hard in huilen uitgebarsten toen een vriendinnetje me vertelde dat ze zwanger was,
Ik zag al die dingen voor me met hem, kan dat nog niet uit mijn hoofd krijgen, en kan me er maar niet bij neerleggen dat de dingen die ik op korte termijn voor me zag, nu zo ver bij me vandaan liggen.

En ik kan me er vooral niet bij neerleggen dat dat niet met hem zal zijn.

Ik voel me nu zó ontzettend kut.....


Wanneer slijt dit toch eens???

Pffff ik weet echt hoe je je voelt
ik zit ongeveer in het zelfde schuitje. iig qua liefdesverdriet.
Alleen de ene dag voel ik me goed en de andere dag echt weer super rot.
ik weet ook echt niet goed wat hij wil, wel contact geen contact.
zoveel verwarring. me niet een verkeerd gevoel willen geven, maar daardoor dat alleen maar doen..

Ze zeggen dat het slijt, maar wil ik dat wel.
wat ik weet is dat ik me niet zo wil voelen..

Sterkte!!!

Herkenbaar wat je schrijft...

Aan de ene kant wil ik hem niet zien, want dan weet ik dat ik me erna zo voel als nu.
Maar toch voelde het ergens ook goed en fijn... Maar dat moet niet, want het gaat nooit meer goed komen tussen ons.

lastige is ook dat hij een baan heft waarbij ik hem waarschijnlijk nog wel veel vaker tegen zal komen, dus ik moet er maar aan gaan wennen geloof ik....

En ja, ze zeggen dat het slijt... ik wou dat ik een sprong in de tijd kon nemen, een jaar of 2 vooruit... ik wil dit gevoel niet meer hebben, en wil me open kunnen stellen voor iemand anders, in plaats van te blijven hangen in dit verdriet...

Heel herkenbaar JD. Ik spreek mijn ex nog vaak en zie hem zeker 2 keer in de week,vanwege onze zoon.De ene keer gaat dat makkelijker dan de andere keer.Wij hebben nog zoveel te regelen en te doen,waardoor ons contact ook niet altijd even makkelijk verloopt.De ene keer ben ik echt zo klaar met hem,en "blij"dat het uit is,maar de andere keer wil ik hem zo graag terug.Als ik jouw was zal ik proberen om zoiezo niet naar zijn werk tegaan.

Nee zijn werk vermijd ik sinds de dag dat het uit ging. Ben er 1x geweest om te lunchen, omdat ik weet dat hij dan niet werkt, maar verder zet ik er geen stap.
Maar ja....als het koninginnedag enzo is, is dat de plek waar al mijn vrienden staan en waar het gezellig is, dus uiteindelijk kom ik er niet onderuit.

Ah, wat rot! Ik kan alleen maar zeggen: het slijt, echt. Maar daar heb je nu niks aan.