Wat is liefdesverdriet moeilijk!

Ik heb er gelukkig nooit ervaring mee gehad tot nu... Maar echt it sucks! Zoveel dingen die je wilt doen, die je niet wilt doen, overal het gevoel hebben van: Wat doe ik hier? Alles heel erg missen. Niks meer kunnen delen met degene waarmee je altijd dingen hebt gedeeld... Pff echt verschrikkelijk! Van mij mag het verdriet alweer over zijn hoor...

Liefdesverdriet is inderdaad echt heel erg naar. Een gevoel dat je op de meest vreemde momenten ineens helemaal kan overvallen. Over een tijdje zal je merken dat die momenten steeds minder worden, maar voor nu een knuffel.

Sugarfall schreef:Liefdesverdriet is inderdaad echt heel erg naar. Een gevoel dat je op de meest vreemde momenten ineens helemaal kan overvallen. Over een tijdje zal je merken dat die momenten steeds minder worden, maar voor nu een knuffel.

Deze zin klopt echt exact! Ik heb niet echt liefdesverdriet maar ben wel verdrietig over hoe iets wederom gelopen is. En mijn gevoel kan echt binnen een minuut volledig omslaan. Ben ik eerst nog extreem vrolijk aan het meezingen en dan voel ik me ook echt gelukkig, 2 minuten later zit ik keihard te janken.

Het is gewoon klote en het heeft tijd nodig.. helaas kun je 't niet versnellen! Sterkte!

Wat rot om te lezen Feline, dat jij ook een ''soort'' van liefdesverdriet hebt.

Zo ervaarde ik het ook inderdaad, ik kan me nog herinneren dat ik dacht ''Oh, ik voel me vandaag eigenlijk wel goed!'' en dan een halfuur later zat ik tijdens het avondeten zomaar ineens heel erg te huilen. Het is echt klote!

Ik heb niet echt tips voor je, maar wil je wel een knuffel geven!

Hopen dat het nare gevoel inderdaad snel weer is verdwenen en je weer door kan met je leven. Sterkte!

Thanks! Ik ga ook verder hoor, ik moet wel...kan moeilijk hele dagen jankend op de bank blijven zitten. Tis ook gewoon moeilijk dat ik dan ook nog mijn katten en thuis moet missen. Dat zijn ook weer dubbele factoren. Is toch anders dan dat je bijvoorbeeld apart woont. Liefdesverdriet is gewoon zwaar kut. Helemaal als je een aantal jaren een relatie heb gehad...

Ja het is niet alleen een liefde die over is, maar ook een levensfase die over is, en je moet je leven ineens compleet indelen. Dat is ook heel moeilijk en heeft tijd nodig om te accepteren en weer vorm te krijgen.

Sugarfall schreef:Wat rot om te lezen Feline, dat jij ook een ''soort'' van liefdesverdriet hebt.

Zo ervaarde ik het ook inderdaad, ik kan me nog herinneren dat ik dacht ''Oh, ik voel me vandaag eigenlijk wel goed!'' en dan een halfuur later zat ik tijdens het avondeten zomaar ineens heel erg te huilen. Het is echt klote!

Ja, stom he.. maar mijn 'verdriet' is echt niets vergeleken bij wat Verona doormaakt hoor! Dat lijkt me echt heel naar.. Weet nog goed hoe ik me bij m'n ex voelde.. Dat is inmiddels 5,5 jaar geleden en bij mij is het nu meer verdriet van het steeds mislukken van eventuele leuke tijden met een man Ik mis niet specifiek 1 iemand.. heb meer heimwee naar het bij iemand zijn wat ik afgelopen tijd weer heel even heb mogen ervaren.

Verona, heb je wel wat afleiding?

Sterkte... Je kunt er inderdaad niets aan doen. Ik heb er nu al maandenlang last van, en het wordt niet eens een beetje minder. Zelfs als ik hem niet spreek en naar de andere kant van de wereld verhuis. Het overvalt je inderdaad. Ik hoop dat je je snel beter voelt!

Liefdesverdriet is ook vreselijk. Toen mijn eerste vriend het onverwachts uitmaakte voelde dat echt alsof mijn hele leven weg was. Hij, mijn thuis, katten, toekomstplannen. Vreselijk. Ik vind dat soms nog steeds verdrietig, hoe hij zo nonchalant met me om is gegaan. (Later zei hij spijt te hebben, maar omdat vervolgens helemaal niet zijn best deed om me terug te krijgen, dus ben ik er niet op in gegaan, paar maand later had hij een andere vriendin dus zo erge spijt zal hij niet gehad hebben.) Het heeft ook heel lang geduurd voor ik me beter voelde, de eerste week heb ik alleen maar in bed liggen janken, en daarna voelde ik me nog steeds een hele tijd een beetje dood/robot van binnen. Ik merkte wel dat afleiding wel fijn was, ook al hielp dat niet tegen het verdriet. Het was wel echt een beetje een rouwproces, en heb daarna ook heel lang geen vriend meer gewild.
Veel sterkte er mee!

Het idee dat liefdesverdriet zo lang duurt vind ik echt verschrikkelijk! Moet er niet aan denken dat ik mij nog langer zo voel zeg... Doe wel veel leuke dingen en probeer ook gewoon veel bezig te zijn. Maar tja je wordt er sowieso mee wakker en je gaat er mee naar bed, dat is ook zo irritant.

Pff weet precies hoe je je voelt op dit moment, bij mij is het ook net over. Voel me erg down, kan huilen uit het niets, heb nergens zin in. Ergste is dat ik het voor mijn gevoel niet af kan sluiten omdat mijn ex me waarschijnlijk gaat negeren. Ik wil graag met hem praten, hij weet de reden niet eens waardoor het uit is, en het lijkt erop dat hij dat niet wil en dat vind ik lastig te accepteren...

Liefdesverdriet is verschrikkelijk! Het gaat ook steeds met ups en downs, zo voel je je 'ok' en zo slaat het verdriet weer toe. Toen mijn ex bij me wegging ben ik er doodziek van geweest. Heeft héél lang geduurd voordat ik eroverheen was. Het is niet fijn als het zo lang duurt, maar neem wel je tijd om het echt goed te verwerken allemaal. Anders blijf je nog veel langer met de gevolgen zitten.

Hele dikke knuffel voor jou (ook voor Feline).

Aah, heel lief allemaal maar ik voel me wel een beetje schuldig zo want bij mij valt 't echt heel erg mee hoor.. bovendien zoek ik 't zelf steeds weer op dus ik moet niet zeuren