Biechttopic 2

Biechtje01 schreef:

pinklady85 schreef:

Biechtje01 schreef:ik biecht op dat ik me heel vaak alleen voel,in de zin van dat ik me wel es afvraag wanneer ik de ware tegenkom.
hierdoor voel ik me vaak verdrietig en de mensen om me heen die begrijpen dat gevoel wel maar zitten zelf al jaren in een relatie.
t vertellen dat ik zo'n leuke meid ben en dat t echt nog wel komt ben ik zat om steeds aan te horen.
op internet wil ik niet zoeken naar een relatie,ik hoop stiekum nog steeds dat ik in t normale leven iemand tegenkom.
maar de hoop dat het uberhaubt nog gebeurd zakt steeds verder weg...

Ik snap je wel een beetje,ik voel me ook weleens alleen.
Ik vraag me soms ook af wanneer ik de ware tegenkom,
nouja ik geloof niet zozeer in de ware.
Maar ik vraag me wel af wanneer ik eens een keer een leuke vent tegen het lijf aanloop.
Ik heb een tijd lang niet van mezelf gehouden,
niet dat ik mezelf haatte maar ik was ontzettend onzeker.
Nu heb ik zelfvertrouwen en hou ik wel van mezelf.
Iemand zei mij toen:als je niet van jezelf houdt,kun je ook niet van een ander houden.
en dat klopt ook wel,want toen ik zo onzeker was,trok ik de verkeerde mannen aan.
Ik wou een tijd even niets,ik wou van mezelf leren gaan houden. En dat doe ik nu.
Maar nu begin ik dingen wel te missen,en ik merk dat ik nu hele andere mannen aantrek.
De mannen die ik vroeger aantrok,foute mannen. Blijven nu op afstand.
Ik ben zelf niet op zoek.
Want ik weet dat er een dag komt dat ik een leuke vent tegen het lijf aanloop.
Mijn moeder zei laatst;je moet de hoop niet opgeven!
Geluk komt meestal uit een onverwachte hoek.

wat lief dat je reageert..
ik heb helemaal geen contact met mannen in t algemeen,dus foute mannen of goeie mannen zijn aan mij niet besteed geloof ik.
ik noem t de ware,omdat ik geen zin meer heb om te kijken of t wat wordt daar heb ik simpelweg de leeftijd niet meer voor..
ben trouwens boven de 30..
en tuurlijk hoop ik gewoon dat ik ooit een fijne vent tref maar die mag zich dan wel haasten want ik heb er genoeg van om alleen te zijn..

Ow maar dan weet ik al wie je bent biegje Wil even zeggen dat ik het erg vevelend voor je vindt. Je bent een mooie meid om te zien. Ja i know al duizend keer gehoord maar als ik iets zeg meen ik het ook Is het misschien ook niet zo dat je je te veel focust op een relatie want dan kan misschien in je nadel werken. Je komt dan wanhopiger over dan je misschien denk en wie weet schrikt dat mannen af. Ze willen immers geen wanhopige vrouw. (als ik me ga verplaatsen in het mannelijke collegabrein)

@ Cimic,ik weet heel zeker dat je mij niet kent want ik post heel weinig.ook heb ik nog nooit foto's op dit forum geplaatst.
wel ontzettend lief dat je op me hebt gereageerd.

zegmaar_ schreef:


N.a.v. quoted-biechtje. Jullie zitten pas op dag 10 van jullie proefmaand en er wordt pas 10 dagen gewerkt aan het gevoel dat jij vast zit, dat alles wat je deed in twijfel werd getrokken, dat je alles moest verantwoorden. Ik was het met Susan eens dat een proefmaand mij te kort lijkt. Na een flinke ruzie heb ik soms ook een week nodig waarbij ik geen trek heb in intimiteiten en het moeilijk vind om lief te zijn. Ik kan me voorstellen dat jij je al geruime tijd niet lekker voelde in je relatie. Je kan volgens mij echt niet verwachten dat in 10 dagen heel je gevoel gefixt is, dat je uit die gedachtengang en gevoel bent da tje weer op 'oude' voet verder kan. Als je er nog steeds voor wilt gaan, dan zou ik jezelf tijd geven. Het is in elk geval duidelijk voor je dat hij zijn best doet, dat is al heel wat ten op zichte van wat je hier twee weken geleden opbiechtte. Natuurlijk zit je nog in twijfel, dat is ook helemaal niet raar. Je weet dat het nog zo pril is en dat er nog van alles kan gebeuren. Dat brengt onzekerheid, natuurlijk zit je nog niet gerust op je stoel (of in de club). Heel veel sterkte, ik hoop dat het een beetje klopt/logisch klinkt wat ik heb opgeschreven, zij het niet zo helder.

Dus eigenlijk vindt je dat het nog te kort is om een echte keuze te maken? Ik voel me elke dag zo verdrietig. Ik heb zo het gevoel dat het al te laat is. Ik zit er echt ontzettend mee in de knoop.
Ik heb een telefoon gekregen van hem. Al een jaar geleden. Nu wil ik graag een blackb. Maar hij is helemaal uit zijn slof gesprongen omdat ik een nieuwe telefoon wil. Ik ben ondankbaar en krijg niks meer van hem.
Uiteidenlijk na wat geschreeuw zei hij dat ik zelf maar moest weten of ik zo'n ding neem of niet. Ik moest die telefoon van hem maar aan de kant schoppen en blablabla..

Ik kom er maar niet echter of ik mijn hele leven met hem wil delen. Ik mis iets. Dat hij zo zijn best doet vind ik lief. Maar voel me niet zoals hij zich voelt. En dat heeft misschien ook tijd nodig. Maar zoals vanmiddag dat hij zo uit zijn slof sprong... Dat wil ik gewoon niet meer. Dat doet me pijn. Ik besefte me ineens dat ik de rest van de periode nog niks heb gedaan waar hij niet achter stond. Dus misschien dat hij daarom anders lijkt? Vandaag wilde ik iets doen waar hij niet achter staat. En ik krijg de wind van voren.
Ik voel me zo vreselijk verdrietig. Ik kom er gewoon niet uit. Ik weet dat jullie ook geen keuze voor mij kunnen maken. Maar ik voel me er zo rot over. Is het wel mijn relatie wat mij op het moment zo ongelukkig maakt? Of is het toch iets anders. Waarvan ik niet weet wat.
Ik wil hem ook geen pijn doen. Maar ik heb het vandaag wel gezegd dat ik me niet zo voel als hij. Hij zei gelijk dat we morgen de advocaat maar moeten bellen etc. En dat we er maa rmee moeten stoppen.

Eigenlijk wil ik dat hij me gewoon met rust laat.

Biechtje01 schreef:@ Cimic,ik weet heel zeker dat je mij niet kent want ik post heel weinig.ook heb ik nog nooit foto's op dit forum geplaatst.
wel ontzettend lief dat je op me hebt gereageerd.

Ow het spijt me, dacht dat je degene was die ook op het oude forum kwam. Maar dan heb ik een heel ander gezicht voor me

Cimic schreef:

Biechtje01 schreef:@ Cimic,ik weet heel zeker dat je mij niet kent want ik post heel weinig.ook heb ik nog nooit foto's op dit forum geplaatst.
wel ontzettend lief dat je op me hebt gereageerd.

Ow het spijt me, dacht dat je degene was die ook op het oude forum kwam. Maar dan heb ik een heel ander gezicht voor me

ik kwam ook op t oude forum maar ben niet te herkennen denk ik

Biechtje01 schreef:Eigenlijk wil ik dat hij me gewoon met rust laat.

Volgens mij heb jij de keuze al gemaakt. Zoals je over hem praat krijg ik het idee dat je toch al hebt besloten dat je niet verder met hem wilt.

In mijn ogen is het simpel, probeer eraan te werken of maak de keuze om weg te gaan.

nisavi schreef:

Biechtje01 schreef:Eigenlijk wil ik dat hij me gewoon met rust laat.

Volgens mij heb jij de keuze al gemaakt. Zoals je over hem praat krijg ik het idee dat je toch al hebt besloten dat je niet verder met hem wilt.

In mijn ogen is het simpel, probeer eraan te werken of maak de keuze om weg te gaan.

Gezien haar eerdere reacties heb ik meer het idee dat ze nu langzaam tot het besef komt dat het op is dan dat ze haar keuze al (bewust) gemaakt heeft. Ze heeft toch weer even hoop gehad, als het dan toch niet blijkt te werken is dat wel een klap in je gezicht. Ik denk dat weinig mensen zo zakelijk en koud even de keuze maken tussen eraan werken en weggaan.

Susan schreef:

nisavi schreef:

Biechtje01 schreef:Eigenlijk wil ik dat hij me gewoon met rust laat.

Volgens mij heb jij de keuze al gemaakt. Zoals je over hem praat krijg ik het idee dat je toch al hebt besloten dat je niet verder met hem wilt.

In mijn ogen is het simpel, probeer eraan te werken of maak de keuze om weg te gaan.

Gezien haar eerdere reacties heb ik meer het idee dat ze nu langzaam tot het besef komt dat het op is dan dat ze haar keuze al (bewust) gemaakt heeft. Ze heeft toch weer even hoop gehad, als het dan toch niet blijkt te werken is dat wel een klap in je gezicht. Ik denk dat weinig mensen zo zakelijk en koud even de keuze maken tussen eraan werken en weggaan.

Dat begreep ik er ook wel uit, maar het komt wel op die twee opties neer. Zakelijk vind ik het niet, ik heb er alleen niet een heel verhaal omheen getypt.

Nee, maar de manier waarop jij het bracht kwam op mij een beetje over alsof jij vindt dat ze hem aan het lijntje houdt, omdat ze toch haar beslissing al heeft genomen.

Als je je er echt voor wilt gaan, moet je elkaar wel een kans gunnen en niet na 10 dagen de handdoek in de ring gooien. In die 'proef'periode moet je hem ook zeker wel uitdagen, dus écht zelf ondernemen waar je zo naar verlangt. Relatietherapie is geen optie voor jullie toch (dat wil hij niet)? Of verwar ik je nu met een andere situatie?

Mocht je er eigenlijk niet meer voor willen gaan, dan zou ik me langzamerhand dus wel voorbereiden om ook echt bij hem weg te gaan (ook praktisch; heb je een slaapplaats veilig gesteld, enz).

Veel sterkte.

Waar zijn alle pagina's gebleven???

Yvette schreef:Waar zijn alle pagina's gebleven???

Dit gebeurt om de +/- 75 pagina's: een deel van de pagina's wordt afgesloten en er blijven 8 over. Dit is ook in het nachttopic gebeurd.

De rest van de pagina's staan op pagina 2/3.

Qiara schreef:

Yvette schreef:Waar zijn alle pagina's gebleven???

Dit gebeurt om de +/- 75 pagina's: een deel van de pagina's wordt afgesloten en er blijven 8 over. Dit is ook in het nachttopic gebeurd.

De rest van de pagina's staan op pagina 2/3.

Oh dat wist ik niet... das wel jammer zeg dat dat zo gebeurd. bedankt voor je reactie

[quote="Yvette] Oh dat wist ik niet... das wel jammer zeg dat dat zo gebeurd. bedankt voor je reactie[/quote]

Graag gedaan! Ik geloof dat er wel naar wordt / is gekeken hoe het komt, maar het is dus nog niet veranderd.

alleen jammer dat er een slot op komt en je niets meer kunt aanpassen of weghalen.

Biechtje01 schreef:Dus eigenlijk vindt je dat het nog te kort is om een echte keuze te maken? Ik voel me elke dag zo verdrietig. Ik heb zo het gevoel dat het al te laat is. Ik zit er echt ontzettend mee in de knoop.
Ik heb een telefoon gekregen van hem. Al een jaar geleden. Nu wil ik graag een blackb. Maar hij is helemaal uit zijn slof gesprongen omdat ik een nieuwe telefoon wil. Ik ben ondankbaar en krijg niks meer van hem.
Uiteidenlijk na wat geschreeuw zei hij dat ik zelf maar moest weten of ik zo'n ding neem of niet. Ik moest die telefoon van hem maar aan de kant schoppen en blablabla..

Ik kom er maar niet echter of ik mijn hele leven met hem wil delen. Ik mis iets. Dat hij zo zijn best doet vind ik lief. Maar voel me niet zoals hij zich voelt. En dat heeft misschien ook tijd nodig. Maar zoals vanmiddag dat hij zo uit zijn slof sprong... Dat wil ik gewoon niet meer. Dat doet me pijn. Ik besefte me ineens dat ik de rest van de periode nog niks heb gedaan waar hij niet achter stond. Dus misschien dat hij daarom anders lijkt? Vandaag wilde ik iets doen waar hij niet achter staat. En ik krijg de wind van voren.
Ik voel me zo vreselijk verdrietig. Ik kom er gewoon niet uit. Ik weet dat jullie ook geen keuze voor mij kunnen maken. Maar ik voel me er zo rot over. Is het wel mijn relatie wat mij op het moment zo ongelukkig maakt? Of is het toch iets anders. Waarvan ik niet weet wat.
Ik wil hem ook geen pijn doen. Maar ik heb het vandaag wel gezegd dat ik me niet zo voel als hij. Hij zei gelijk dat we morgen de advocaat maar moeten bellen etc. En dat we er maa rmee moeten stoppen.

Eerlijk gezegd begrijp ik wel dat hij het niet zo leuk vind dat je nu alweer een nieuwe telefoon wilt. Vorig jaar heeft hij er tijd en moeite ingestoken om die telefoon voor jou te regelen en nu wil je alweer een andere, terwijl die oude waarschijnlijk nog gewoon goed is.

Ik weet natuurlijk niet precies hóe hij gereageerd heeft, en dat wil ik ook niet goedpraten. Maar ik kan me wel voorstellen dat hij het niet leuk vind. Het komt ook behoorlijk verwend over.

Ik ben eigen wel benieuwd hoe het met de schulden-biechtje gaat?

*

Ik heb idd het idee dat ik er langzaam achter kom dat de koek op is. Ik heb me voorgenomen om het in elk geval nog wel tot eind jan. te bekijken hoe het gaat. Want jullie hebben wel gelijk. Dat ik het wel echt een kans moet geven.

Prosecco schreef:

Biechtje01 schreef:Dus eigenlijk vindt je dat het nog te kort is om een echte keuze te maken? Ik voel me elke dag zo verdrietig. Ik heb zo het gevoel dat het al te laat is. Ik zit er echt ontzettend mee in de knoop.
Ik heb een telefoon gekregen van hem. Al een jaar geleden. Nu wil ik graag een blackb. Maar hij is helemaal uit zijn slof gesprongen omdat ik een nieuwe telefoon wil. Ik ben ondankbaar en krijg niks meer van hem.
Uiteidenlijk na wat geschreeuw zei hij dat ik zelf maar moest weten of ik zo'n ding neem of niet. Ik moest die telefoon van hem maar aan de kant schoppen en blablabla..

Ik kom er maar niet echter of ik mijn hele leven met hem wil delen. Ik mis iets. Dat hij zo zijn best doet vind ik lief. Maar voel me niet zoals hij zich voelt. En dat heeft misschien ook tijd nodig. Maar zoals vanmiddag dat hij zo uit zijn slof sprong... Dat wil ik gewoon niet meer. Dat doet me pijn. Ik besefte me ineens dat ik de rest van de periode nog niks heb gedaan waar hij niet achter stond. Dus misschien dat hij daarom anders lijkt? Vandaag wilde ik iets doen waar hij niet achter staat. En ik krijg de wind van voren.
Ik voel me zo vreselijk verdrietig. Ik kom er gewoon niet uit. Ik weet dat jullie ook geen keuze voor mij kunnen maken. Maar ik voel me er zo rot over. Is het wel mijn relatie wat mij op het moment zo ongelukkig maakt? Of is het toch iets anders. Waarvan ik niet weet wat.
Ik wil hem ook geen pijn doen. Maar ik heb het vandaag wel gezegd dat ik me niet zo voel als hij. Hij zei gelijk dat we morgen de advocaat maar moeten bellen etc. En dat we er maa rmee moeten stoppen.

Eerlijk gezegd begrijp ik wel dat hij het niet zo leuk vind dat je nu alweer een nieuwe telefoon wilt. Vorig jaar heeft hij er tijd en moeite ingestoken om die telefoon voor jou te regelen en nu wil je alweer een andere, terwijl die oude waarschijnlijk nog gewoon goed is.

Ik weet natuurlijk niet precies hóe hij gereageerd heeft, en dat wil ik ook niet goedpraten. Maar ik kan me wel voorstellen dat hij het niet leuk vind. Het komt ook behoorlijk verwend over.

+1 ( en dat is alleen op basis van dit berichtje )

En ik snap Biechtje wel weer met die BlackBerry. Dat is gewoon iets wezenlijk anders dan een gewone mobiele telefoon en ik begrijp best dat als je zoiets heel graag wil hebben en je kunt het betalen, je je uiteindelijk toch niet laat tegenhouden door het feit dat je al een mobiel hebt. Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje overgevoelig om je daar zó gepasseerd door te voelen.

Idd Susan.
Ik heb niet alles erover gelezen maar het lijkt alsof hij gewoon heel onzeker is en daarom zo reageert. Hiermee praat ik het overigens niet goed.

Ik heb wel eens iets vergelijkbaars meegemaakt, ik heb mijn man ooit, toen ze net op de markt waren, een iPod Touch cadeau gedaan en voor mij zat daar heel veel emotionele waarde aan, het was om hem te bedanken voor zijn steun in een heel zware tijd en hij wilde er heel graag eentje hebben toen. Een tijd later wilde hij graag een iPhone hebben. Ik heb toen wel aangegeven dat ik het jammer zou vinden als hij zijn iPod Touch dan niet meer zou gebruiken, maar no way dat ik er zo'n drama van had gemaakt als hij tóch een iPhone had gekocht (wat hij uiteindelijk niet heeft gedaan omdat zijn keuze op een andere smartphone is gevallen).

heb iets op te biechten maar ik weet niet zo goed waar te beginnen. (mocht iemand mij herkennen zeg dan aub niks of per pb omdat er bekenden van mij op het forum zijn)
Ik heb al 9 jaar een relatie. We hebben samen 1 kind. In het begin was alles heel leuk. We hebben samen 2 heel heftige situaties meegemaakt.(kan ik niet uit de doeken doen omdat dat wel heel herkenbaar is) Sinds een aantal maanden slaat hij mij af en toe. Als ik iets zeg of doe wat hij niet leuk vindt. Als hij een slecht humeur heeft. Na al die jaren samen realiseer ik me nu opeens dat ik niet meer mezelf ben. Ik heb geen vrienden meer. Familie komt niet meer langs. Ik ben heel erg onzeker. Sinds een paar maanden ga ik weer naar school maar ik hou het niet vol.Ik doe het huishouden,stage,school,volledige verzorging van ons kind. En hij? Hij ligt de godganse dag in bed. s'Avonds werkt hij.
Ik voel me zo rot.Bij het minste of geringste begin ik te janken. Ik heb nergens meer zin in. Ik ben het zo zat!
Voor ons kind doe ik mijn best om een leuke en lieve moeder te zijn. Het is een schat van een kind. Heel sociaal en vriendelijk.
Ik weet dat ik hem de deur uit moet schoppen. Dat we beter af zouden zijn zonder hem.(ik in ieder geval wel) Maar ik wil het ons kind niet aan doen. Gescheiden ouders. Daarbij ben ik ontzettend bang dat hij ons kind mee zal nemen naar zijn geboorteland.(afrika)(daar dreigt hij mee)En hij is wel een lieve vader.
Ik weet niet wat ik hier mee wil bereiken maar ik moet het gewoon even kwijt.