Stelling: overgewicht heb je aan jezelf te danken.

Eucalypta schreef:Oh ik ben niet alleen te dik, ik ga ook vreemd, kan niet met geld omgaanen ik kan maar nauwelijks van hou roken afblijven.

En een fatsoenlijke Nederlandse zin tikken wil ook al niet lukken.

тыквашка schreef:

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

Zoals?

Ik bedoel dat als je AD gaat slikken er een heleboel aan de hand is, er is dan sprake van een depressie, waarschijnlijk is daarvoor ook een onderliggende oorzaak. Kortom, als je AD gaat slikken is er psychisch heel wat meer aan de hand dan dat je een paar pillen slik waar je van kunt aankomen. Mensen die depressief zijn hebben over het algemeen niet de neiging erg goed voor zichzelf te zorgen. En met AD neemt de depressie wellicht af, maar de onderliggende oorzaken zijn dan natuurlijk niet ineens weg.

Maar dan is de AD toch niet de oorzaak van het aankomen? Dus dan komt je niet aan van een medicijn.

Eh nou, als antidepressiva als bijwerking gewichtstoename heeft dan betekend dat dat je zonder medicijnen waarschijnlijk niet aan komt en met medicijnen waarschijnlijk wel. Dan kun je denk ik toch wel stellen dat je aankomt door de medicijnen. Nog even afgezien van of je daar wel of niet wat aan kunt doen, het komt dan wel door de medicijnen want zonder medicijnen was dit hoogstwaarschijnlijk niet gebeurd.
Ik weet niet precies waarin de gewichtstoename bij AD 'm zit, maar wat ik wel weet is dat als het door hongergevoel komt of toegenomen eetlust, dat dat iets heel moeilijk is. Honger kan zo schreeuwend en zo'n rotgevoel zijn! Ik heb zelf ook wel eens onbedwingbare honger gehad, dat is echt bijna niet tegen te houden. Ik kan me voorstellen dat als jij AD slikt en daardoor bijvoorbeeld constant gigantische honger hebt, dat je dan wel gewoon meer gáát eten omdat het anders niet te doen is. Ik kan bijvoorbeeld met zo'n schreeuwende honger écht niet slapen.

En weg was mijn post

In je post hierboven schrijf je dat wanneer je AD slikt er meer speelt. Daar ben ik het mee eens. Maar als je depresief bent, eetbuien hebt of heel weinig beweging hebt, is dat de oorzaak van het aankomen, niet de AD. Van AD kan je hongergevoel wel toenemen, maar je komt niet aan door enkel alleen die pil in te nemen. Je moet ook nog toegeven aan dat eten. Dat je, doordat je depresief bent daar eerder aan toegeeft, dat geloof ik. Maar dan is het eten nog steeds de oorzaak van het aankomen, en niet de AD.

Hongergevoel kan een sterke drang zijn. Ik denk dat mensen met overgewicht dit overgewicht hebben omdat ze moeilijk tegen die drang opkunnen, wilskracht missen etc. Ze eten meer dan ze nodig hebben en daarom komen ze aan. In dit geval gaan elk pondje echt door het mondje.

Klopt. Dom, lui, dik en onbetrouwbaar. Daar komt het wel op neer.

Elk pondje gaat door het mondje.. dat is mij altijd geleerd.

Maar vetzucht (corrent me if i'm wrong, maar dacht dat dat de term was voor mensen die niet kunnen stoppen met eten?) is volgens mij wel echt een psychische aandoening en ik dacht zelfs met een lichamelijk component. Als je heel erg lang een bepaalde celvulling hebt gehad, blijven die cellen altijd hongerig. Iig dat is mij ooit verteld, daarom is het dus zo lastig om af te vallen en daarna op gewicht te blijven.

Met de juiste begeleiding denk ik dat het wel heel erg goed mogelijk moet zijn om de knop om te zetten. Overigens vraag ik mij af of er nog meer preventie nodig is, komop zeg we weten inmiddels toch wel wat gezond en ongezond eten is? Iedereen weet dat je beter een appel kunt pakken dan een bakje chips en dat je alles met mate moet doen. Niet iedereen is misschien compleet gespecialiseerd in voedingswetenschappen, maar je kunt mij niet vertellen dat de gemiddelde Nederlander niet weet wat het verschil qua voedingswaarden is van friet en magere yoghurt.

Ik vind dat het ook vaker een smoes is, dan een feit dat men is aangekomen door medicatie. Het is makkelijk om de oorzaak buiten jezelf te leggen.

Ik denk dat het in veel meer gevallen men het echt aan zichzelf, of iig aan het eigen gedrag te danken heeft.

Eucalypta schreef:Klopt. Dom, lui, dik en onbetrouwbaar. Daar komt het wel op neer.

Toch hou ik van je

TGR schreef:

Eucalypta schreef:Oh ik ben niet alleen te dik, ik ga ook vreemd, kan niet met geld omgaanen ik kan maar nauwelijks van hou roken afblijven.

En een fatsoenlijke Nederlandse zin tikken wil ook al niet lukken.

Verder ben ik het met Euc eens dat het lekker gemakkelijk oordelen is. Mensen met obesitas zijn over het algemeen 'gewoon' verslaafd aan eten. Waar we voor mensen met anorexia bergen geduld en begrip op kunnen brengen, net zoals we ons daar zorgen om maken, is er voor mensen met een eetverslaving bar weinig begrip. Mensen maken zich naar mijn idee ook minder zorgen. Er wordt onterecht met twee maten gemeten. Niet eten is net zo goed een verslaving als veel te veel eten. In plaats van te veroordelen en te roepen dat iemand maar gewoon minder moeten eten, kun je vaak beter op zoek gaan naar de oorzaak. Ik geloof niet dat er mensen bewust en met veel plezier 100 kilo te zwaar zijn. Net zoals ik niet geloof dat er iemand 'schuld' heeft aan zijn/haar anorexia. Eten kan een troost worden, een stukje waar je controle over hebt. Zo'n verslaving is denk ik moeilijker te overwinnen dan drugs/alcohol. Geheelonthouding zit er tenslotte niet in.
Roepen dat het luiheid is en discipline is zo gemakkelijk. Een ander is verslaafd aan poetsen, maar daar zal men niet zo hard over oordelen, want het is immers toch enorm gedisciplineerd om ervoor te zorgen dat je huis altijd HELEMAAL schoon is?

Smikkell schreef:Ik vind dat het ook vaker een smoes is, dan een feit dat men is aangekomen door medicatie. Het is makkelijk om de oorzaak buiten jezelf te leggen.

Ik denk dat het in veel meer gevallen men het echt aan zichzelf, of iig aan het eigen gedrag te danken heeft.

Maar waarom gaat iemand ineens zoveel eten? Waarom heeft iemand dat nodig? Daar zit toch een reden achter? Dan kun je nog wel zeggen dat het je eigen gedrag is, want jij steekt het in je mond, maar dat is toch niet voor niets?

June schreef:

TGR schreef:

Eucalypta schreef:Oh ik ben niet alleen te dik, ik ga ook vreemd, kan niet met geld omgaanen ik kan maar nauwelijks van hou roken afblijven.

En een fatsoenlijke Nederlandse zin tikken wil ook al niet lukken.

Verder ben ik het met Euc eens dat het lekker gemakkelijk oordelen is. Mensen met obesitas zijn over het algemeen 'gewoon' verslaafd aan eten. Waar we voor mensen met anorexia bergen geduld en begrip op kunnen brengen, net zoals we ons daar zorgen om maken, is er voor mensen met een eetverslaving bar weinig begrip. Mensen maken zich naar mijn idee ook minder zorgen. Er wordt onterecht met twee maten gemeten. Niet eten is net zo goed een verslaving als veel te veel eten. In plaats van te veroordelen en te roepen dat iemand maar gewoon minder moeten eten, kun je vaak beter op zoek gaan naar de oorzaak. Ik geloof niet dat er mensen bewust en met veel plezier 100 kilo te zwaar zijn. Net zoals ik niet geloof dat er iemand 'schuld' heeft aan zijn/haar anorexia. Eten kan een troost worden, een stukje waar je controle over hebt. Zo'n verslaving is denk ik moeilijker te overwinnen dan drugs/alcohol. Geheelonthouding zit er tenslotte niet in.
Roepen dat het luiheid is en discipline is zo gemakkelijk. Een ander is verslaafd aan poetsen, maar daar zal men niet zo hard over oordelen, want het is immers toch enorm gedisciplineerd om ervoor te zorgen dat je huis altijd HELEMAAL schoon is?

Helemaal mee eens.

Soms zijn mensen het zelf schuld....die kunnen bijvoorbeeld naar hun werk fietsen maar pakken de auto.

Charlie schreef:Soms zijn mensen het zelf schuld....die kunnen bijvoorbeeld naar hun werk fietsen maar pakken de auto.

ik denk niet dat je alleen daarvan overgewicht krijgt

June schreef:

TGR schreef:

Eucalypta schreef:Oh ik ben niet alleen te dik, ik ga ook vreemd, kan niet met geld omgaanen ik kan maar nauwelijks van hou roken afblijven.

En een fatsoenlijke Nederlandse zin tikken wil ook al niet lukken.

Verder ben ik het met Euc eens dat het lekker gemakkelijk oordelen is. Mensen met obesitas zijn over het algemeen 'gewoon' verslaafd aan eten. Waar we voor mensen met anorexia bergen geduld en begrip op kunnen brengen, net zoals we ons daar zorgen om maken, is er voor mensen met een eetverslaving bar weinig begrip. Mensen maken zich naar mijn idee ook minder zorgen. Er wordt onterecht met twee maten gemeten. Niet eten is net zo goed een verslaving als veel te veel eten. In plaats van te veroordelen en te roepen dat iemand maar gewoon minder moeten eten, kun je vaak beter op zoek gaan naar de oorzaak. Ik geloof niet dat er mensen bewust en met veel plezier 100 kilo te zwaar zijn. Net zoals ik niet geloof dat er iemand 'schuld' heeft aan zijn/haar anorexia. Eten kan een troost worden, een stukje waar je controle over hebt. Zo'n verslaving is denk ik moeilijker te overwinnen dan drugs/alcohol. Geheelonthouding zit er tenslotte niet in.
Roepen dat het luiheid is en discipline is zo gemakkelijk. Een ander is verslaafd aan poetsen, maar daar zal men niet zo hard over oordelen, want het is immers toch enorm gedisciplineerd om ervoor te zorgen dat je huis altijd HELEMAAL schoon is?

Waarschijnlijk omdat aankomen zoveel sneller/makkelijker gaat dan afvallen/anorexia. Ik denk dat mensen daarom meer begrip hebben voor anorexia, die mensen zijn door een hel gegaan om uiteindelijk 40 kg te kunnen wegen. Mensen die emo-eten of zwaar overgewicht hebben hebben alleen hoeven eten. (los gezien van het psychische aspect wat beide groepen hebben moeten doorstaan).

Daarbij denk ik niet dat ze verslaafd zijn aan eten, maar aan koolhydraten/suikers. Daar wil je meer van omdat het je snel energie geeft en de suikers een fijn gevoel afgeven.

Net als met alcoholisten. Ze hoeven niet te stoppen met drinken, alleen met alcohol.

Charlie schreef:Soms zijn mensen het zelf schuld....die kunnen bijvoorbeeld naar hun werk fietsen maar pakken de auto.

Rejoy. schreef:

Charlie schreef:Soms zijn mensen het zelf schuld....die kunnen bijvoorbeeld naar hun werk fietsen maar pakken de auto.

ik denk niet dat je alleen daarvan overgewicht krijgt

Klopt!

Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Daarbij hebben alle anorexia patienten psychisch wel ergens een probleem met zichzelf. Niet alle mensen met overgewicht hebben dat. Daarom denk ik dat het lijkt alsof anorexia meer begrip krijgt dan overgewicht.

Smikkell schreef:Ik vind dat het ook vaker een smoes is, dan een feit dat men is aangekomen door medicatie. Het is makkelijk om de oorzaak buiten jezelf te leggen.

Ik denk dat het in veel meer gevallen men het echt aan zichzelf, of iig aan het eigen gedrag te danken heeft.

Dat ben ik zeker met je eens en ik ben het ook eens met je eerdere post dat uiteindelijk hetgene wat je opeet over het algemeen de oorzaak is het van het aankomen. Maar ik denk wel dat AD een complicerende factor kan zijn, en ik vind ook dat je schuld voor overgewicht niet altijd zonder meer bij iemand zelf kunt of moet neerleggen. Maar ik ben het zeker met je eens dat het ook een mooi excuus kan zijn.

Ik ben te dik... ik kan je zeggen dat die 10 kilo die ik nu ben afgevallen ik ben aangekomen in de periode dat ik depressief was én het erg slecht ging met mijn heup/ik een operatie kreeg waardoor ik nauwelijks in beweging was.
Op dat moment had ik dat écht niet in de hand, evenals dat ik de depressie niet in de hand had.
Maar uiteindelijk heb ik het zelf gedaan en ook weer zelf opgelost, ik besefte me dat ik mijn winterdepressie o.a. in stand hield door me over te geven aan veel suiker en koolhydraatrijk eten, waardoor ik me nog vermoeider ging voelen. En ik besefte ook dat een deel van het niet lekker in mijn vel zitten kwam door mijn gewicht wat ik mee moest sjouwen. Voor mij betekende dat een knop om en ik kan zeggen dat dat redelijk succes heeft gehad. De winterdepressie heeft me wel nagejaagd maar niet te pakken gekregen.

Alleen niet iedereen kan dat en de vraag is: moet je dan gaan praten over schuld. Of zeggen: eigen schuld dikke bult? Kortom, wat heb je er aan om over een schuldvraag te praten in het geval van te dik zijn?

Punk'd: Ik begrijp wel waarom er meer begrip voor is, maar ik vind het niet terecht. Je geeft in beide gevallen toe aan een verslaving. Waarmee ik niet wil zeggen dat dat zwak is, dat denk ik niet. Het is niet voor niets dat je in zo'n situatie beland. Veel alcoholisten hadden net zo goed suikerverslaafden kunnen zijn. Net zoals iemand met anorexia zich ook in alcohol had kunnen verliezen. Vaak ligt er toch iets anders aan ten grondslag. Voor de rest van je leven compleet stoppen met koolhydraten en suikers lijkt me overigens toch echt behoorlijk lastig. Waarmee ik niet wil zeggen dat stoppen met alcohol dat niet is, maar ga maar eens bij een ander eten. Daar zul je standaard pasta/aardappelen etc. krijgen. Een wijntje kun je nog wel afslaan, maar wat zeg je dan? Sorry, ik ben net afgekickt van koolhydraten?

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Van wat ik van dichtbij heb meegemaakt is dat wel zo, maar ik heb geen wetenschappelijke onderzoeken. Overgewicht is toch voornamelijk 'zwak' en ondergewicht zorgwekkend.

Punk'd schreef:

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Daarbij hebben alle anorexia patienten psychisch wel ergens een probleem met zichzelf. Niet alle mensen met overgewicht hebben dat. Daarom denk ik dat het lijkt alsof anorexia meer begrip krijgt dan overgewicht.

Eh maar nu meet je scheef. Mensen met anorexia hebben een geestelijk probleem, mensen met overgewicht niet persé.
Dan moet je mensen met ondergewicht vergelijken met mensen met overgewicht denk ik. Of mensen met Anorexia en mensen met BED, maar je kunt mensen met anorexia niet vergelijken met mensen met overgewicht.

Pompoen: dat is mijn schuld. Ik heb het in het extreme getrokken .

Ik denk dat er bij veel mensen met extreem overgewicht wel degelijk een psychische oorzaak is.

тыквашка schreef:

Punk'd schreef:

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Daarbij hebben alle anorexia patienten psychisch wel ergens een probleem met zichzelf. Niet alle mensen met overgewicht hebben dat. Daarom denk ik dat het lijkt alsof anorexia meer begrip krijgt dan overgewicht.

Eh maar nu meet je scheef. Mensen met anorexia hebben een geestelijk probleem, mensen met overgewicht niet persé.
Dan moet je mensen met ondergewicht vergelijken met mensen met overgewicht denk ik. Of mensen met Anorexia en mensen met BED, maar je kunt mensen met anorexia niet vergelijken met mensen met overgewicht.

Ja ik snap wat je bedoelt maar ik denk dat veel mensen zo denken.

Ondergewicht = altijd anorexia = altijd psychisch
Overgewicht = Komt soms door medicijnen, soms door teveel eten, of soms psychisch = niet altijd psychisch.

Daarom denk ik dat er meer begrip getoond wordt voor mensen met anorexia dan mensen die overgewicht hebben. (met of zonder psychische grondslag).

Niet iedereen met ondergewicht heeft anorexia hoor.

Ik geloof gewoon niet dat mensen 'zomaar' te dik zijn. Mensen zitten toch ook niet heel de dag expres lusteloos op de bank te veel te eten? Alleen maar uit luiheid? Daar word je toch niet gelukkig van?

Punk'd schreef:

тыквашка schreef:

Punk'd schreef:

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Daarbij hebben alle anorexia patienten psychisch wel ergens een probleem met zichzelf. Niet alle mensen met overgewicht hebben dat. Daarom denk ik dat het lijkt alsof anorexia meer begrip krijgt dan overgewicht.

Eh maar nu meet je scheef. Mensen met anorexia hebben een geestelijk probleem, mensen met overgewicht niet persé.
Dan moet je mensen met ondergewicht vergelijken met mensen met overgewicht denk ik. Of mensen met Anorexia en mensen met BED, maar je kunt mensen met anorexia niet vergelijken met mensen met overgewicht.

Ja ik snap wat je bedoelt maar ik denk dat veel mensen zo denken.

Ondergewicht = altijd anorexia = altijd psychisch
Overgewicht = Komt soms door medicijnen, soms door teveel eten, of soms psychisch = niet altijd psychisch.

Daarom denk ik dat er meer begrip getoond wordt voor mensen met anorexia dan mensen die overgewicht hebben. (met of zonder psychische grondslag).

Impliceer je nu dat ondergewicht altijd anorexia is?

Punk'd schreef:

Smikkell schreef:Ik heb trouwens helemaal niet het idee dat er voor het een meer begrip is dan het ander

Daarbij hebben alle anorexia patienten psychisch wel ergens een probleem met zichzelf. Niet alle mensen met overgewicht hebben dat. Daarom denk ik dat het lijkt alsof anorexia meer begrip krijgt dan overgewicht.

Ook niet mee eens. Ik denk dat een aantal mensen die willen toegeven dat ze problemen hebben met hun gewicht. Omdat ze met het toegeven ook het probleem erkennen.

Als je ze een pil zou geven waardoor ze de volgende ochtend slank zouden zijn, denk ik dat ze die nemen. Ook zij die heel hard roepen hun gewicht en lichaam prima te vinden.

Heb ook wel gehoord dat mensen best graag slank zouden willen zijn, maar het eten zo lekker (lees: verslavend) vinden, dat ze het er niet voor over hebben om dat op te geven.