Stelling: overgewicht heb je aan jezelf te danken.

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Dat vind ik ook. Ik lees zovaak etiketten in de winkel om te kijken wat er nu eigenlijk inzit. Maar daarbij moet je wel weten wat het inhoud wat je leest. Als je denkt.. Oh deze zak heeft chips 500 Kcal, dan kan ik de rest (1500 Kcal) uit gezonde dingen halen. Leuke redenatie maar dat werkt natuurlijk niet. (denk aan koolhydraten en vetten, de verdeling hiervan. Je kunt dit zo makkelijk uitrekenen wat iemand met een bepaald lichaamsgewicht zou moeten eten aan eiwitten en vetten.)

Punk'd schreef:

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Dat vind ik ook. Ik lees zovaak etiketten in de winkel om te kijken wat er nu eigenlijk inzit. Maar daarbij moet je wel weten wat het inhoud wat je leest. Als je denkt.. Oh deze zak heeft chips 500 Kcal, dan kan ik de rest (1500 Kcal) uit gezonde dingen halen. Leuke redenatie maar dat werkt natuurlijk niet. (denk aan koolhydraten en vetten, de verdeling hiervan. Je kunt dit zo makkelijk uitrekenen wat iemand met een bepaald lichaamsgewicht zou moeten eten aan eiwitten en vetten.)

ja dat is ook zo. Nu moet ik zeggen dat ik zeker niet altijd etiketten lees maar in grote lijnen wel weet wat gezond is en niet.

Schaapke schreef:

Punk'd schreef:

(Een anorexia patient gaat er uiteindelijk ook op vooruit, maar moet eerst door een fase heen waarbij het lichaam niet meewerkt).

Deze zin vind ik interessant. Want werkt een lichaam wel mee als het moet afvallen? Ik ken talloze voorbeeld van mensen die de eerste 10 kilo eraf hebben en waarbij het afvallen dan stopt.
Daarnaast: is het zo leuk, als je altijd gewend bent om met eten je emoties te verbergen er dan mee te moeten stoppen en iets anders te moeten gaan zoeken om afleiding voor die emoties te krijgen. Terwijl eten zo vertrouwd is?
Dit geldt hetzelfde voor een anorexia-patiënten; door aan te komen trek je diegene uit de comfort-zone.

Als er na die 10 kg geen vooruitgang meer inzit is het tijd om het op een andere, nieuwe, frisse manier aan te pakken. Bijv. gezonde calorieen wat ophogen (tijdelijk - bijvoorbeeld 1 maand. Extra groentes, iets meer mager vlees, eitje extra etc.) om vervolgens weer te 'çutten', dus het weer af te bouwen naar hoe je het eerder deed. Op die manier krijgt de stofwisseling weer een nieuwe boost. In die maand zul je niet afvallen maar zet je wel weer een nieuwe basis neer om na die maand verder te gaan in de dalende lijn. Mocht dat niet lukken, probeer je het weer op een andere manier. Zo doen we het met alles in het leven wat we graag willen bereiken, dus waarom niet met afvallen.

Is het leuk? Nee, voor niemand niet. Niet voor een emo eter, niet voor een anorexia patient. Deze emoties zullen ook niet weggaan door het afvallen of aankomen. Ik denk dat je als echte emo eter of anorexia patient naast aankomen/afvallen zult moeten praten over je gevoelens. (bijv. een psycholoog.).

Wat ik al zei er word dan puur naar kcal gekeken. En dat doet iedereen eigenlijk tegenwoordig. En de voedselindustrie speelt daar vrolijk op in.

Neem als mooi voorbeeld blueband "wit" brood. De smaak van wit maar de voordelen van bruin. Of een liga evergreen. Per twee verpakt. Dat zijn toch de goede tussendoortjes.

Maar bekijk je de ingrediëntenlijst valt het volgende op:

Granen 52 % (waarvan volkorenhavermeel 37%, volkorentarwemeel 14%, tarwebloem 49%), vruchtenvulling 27 % (waarvan rozijnen 48,5 %, krenten 48,5 %, rijstbloem), suiker, plantaardige olie (koolzaad), glucosestroop, calciumcarbonaat, rijsmiddel (ammoniumwaterstofcarbonaat), zout, erwteneiwit, emulgator (sojalecithine), vanillearoma, ijzer, vitamine B6.

Vervolgens per stuk 70kcal, bijna 6 gram suiker, maar 1 gram vezels, en ga zo nog maar even door. Mensen weten het niet meer. De voedingsindustrie speelt er te veel op in. We willen afvallen en dus word er steeds meer "gezonde" voeding ontwikkeld die steeds verder van voeding af staat en dichter bij plastic.

En voor de gemiddelde consument is dat erg moeilijk want hoe weet je nou wat wel en niet goed voor je is.

Het scheelt ook wel heel erg wat je lekker vind en hoe je met eten bent groot gebracht. Ik heb altijd heel gevarieerd gegeten vanuit huis en altijd wel vrij gezond. Ik hou echt van veel groenten en vegetarisch eten. Daar heb ik al een streepje mee voor denk ik. Dat ik er en mee ben opgevoed en dat ik van gezond eten hou. Met bijvoorbeeld dat programma mijn kind is de dik, daar zie je gewoon al dat het begint met wat je thuis te eten krijgt. Die ouders hebben vaak ook geen idee. Wat ik wel slecht vind want het begint uiteindelijk toch bij goede voeding.

TGR schreef:Test test.

Je komt over, luid en duidelijk ;-).

тыквашка schreef:

TGR schreef:Test test.

Je komt over, luid en duidelijk ;-).

Oh gelukkig. Want ik had het idee dat ik de essentie van het antwoord al had samengevat op pagina 1.

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Maar er is natuurlijk maar weinig medicatie waardoor je puur door het innemen van de pillen aankomt. Meeste van de medicatie waardoor men zegt aangekomen te zijn, zijn medicatie die bijvoorbeeld de eetlust opwekken. Dat ben jij het echt nog zelf die daaraan toegeeft en dat eten naar binnen schuift.

Punk'd schreef:
Is het leuk? Nee, voor niemand niet. Niet voor een emo eter, niet voor een anorexia patient. Deze emoties zullen ook niet weggaan door het afvallen of aankomen. Ik denk dat je als echte emo eter of anorexia patient naast aankomen/afvallen zult moeten praten over je gevoelens. (bijv. een psycholoog.).

Eerlijk, nu ik er veel mee bezig ben vind ik het wel leuk. Tuurlijk heb ik ook af en toe mijn dipjes. Maar dingen die voorheen als "slecht" bestempeld werden blijken ergens toch wel goed te zijn. En de dingen die slecht waren goed. Ik leer weer naar mijn lichaam te luisteren. Ook test ik wel dingen uit hoor. Afgelopen zondag bijvoorbeeld nog, heerlijk snoepjes weg zitten eten en verder de hele dag gezond gegeten. Resultaat buikpijn en diarree de volgende dag. Melk net zo, Snoepjes is het natuurlijk bekend van maar dat ik zo op suiker reageer dat wist ik niet. Het is uit proberen, en zo kom je er achter dat veel "gezonde" dingen helemaal niet zo gezond voor je lichaam zijn.

Smikkell schreef:

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Maar er is natuurlijk maar weinig medicatie waardoor je puur door het innemen van de pillen aankomt. Meeste van de medicatie waardoor men zegt aangekomen te zijn, zijn medicatie die bijvoorbeeld de eetlust opwekken. Dat ben jij het echt nog zelf die daaraan toegeeft en dat eten naar binnen schuift.

Ik denk dat je het op zo een moment meer als een verslaving moet zien. Je moet het hebben en dan moet je heel sterk in je schoenen staan om nee te kunnen zeggen.

Smikkell schreef:

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Maar er is natuurlijk maar weinig medicatie waardoor je puur door het innemen van de pillen aankomt. Meeste van de medicatie waardoor men zegt aangekomen te zijn, zijn medicatie die bijvoorbeeld de eetlust opwekken. Dat ben jij het echt nog zelf die daaraan toegeeft en dat eten naar binnen schuift.

Hmm ja dat is waar. Ik heb er zelf geen ervaring mee met medicijnen. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je een grotere eetlust krijgt het best moeilijk is meer eten te weerstaan.

TGR schreef:Je hebt het iig zelf in de hand hoe ver je het laat komen. Sommige mensen zijn ziek waardoor ze niet kunnen bewegen of slikken medicatie waardoor ze dikker worden of hebben een ziekte (Lipoedeem) waardoor veel vet zich ophoopt in bijv. de benen.

Iedere vorm van beweging is beter dan geen beweging en het helpt altijd als je let op wat je in je mond stopt.

Daar had ik het laatst over met een forummer. Zal haar naam even niet noemen. Die redelijk wat kilo's aankwam en het vermoeden had dat dit door medicatie kwam. Toch is er niet door haar of omgeving aan de bel getrokken. Pas tientalle kilo's later. Dan speelt de medicatie misschien wel een rol, in welke vorm dan ook, maar nog ligt het aan jezelf hoe ver je het laat komen. Je kan ook na de eerste 10 kilo al bij de huisarts zitten, overleggen, onderzoek laten doen, andere medicatie proberen, op je voeding letten.

loura schreef:

Smikkell schreef:

loura schreef:Als ziektes en of medicijnen niet meegerekend worden dan vind ik het wel. Mij is altijd verteld dat elk pondje door het mondje gaat. Mensen hebben geen stop en eten maar door en denken niet na bij de gevolgen. Ook hebben veel mensen echt geen idee wat ze allemaal in hun mond stoppen. Dat vind ik zelf een beetje naïef.

Maar er is natuurlijk maar weinig medicatie waardoor je puur door het innemen van de pillen aankomt. Meeste van de medicatie waardoor men zegt aangekomen te zijn, zijn medicatie die bijvoorbeeld de eetlust opwekken. Dat ben jij het echt nog zelf die daaraan toegeeft en dat eten naar binnen schuift.

Hmm ja dat is waar. Ik heb er zelf geen ervaring mee met medicijnen. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je een grotere eetlust krijgt het best moeilijk is meer eten te weerstaan.

Lijkt me ook moeilijk. maar de schuld ligt dan, vind ik, wel bij jezelf en niet bij de medicatie.

Ik denk dat overgewicht een onderkent probleem is wat deels in de samenleving ligt.
Ik ben bijvoorbeeld te dik, echt overduidelijk te dik. Ik heb een veel te hoog bmi, maar zelfs als ik daar niet naar zou kijken zou de conclusie te dik wel getrokken kunnen worden. Ik woog 90 kilo bij 1,68 m, kortom véél te zwaar. Inmiddels ben ik 10 kilo afgevallen, maar nu ben ik nog steeds te zwaar.

Alleen het gekke vind ik dus dat mensen steeds maar blijven zeggen dat het allemaal best meevalt, dat ik toch helemaal niet zo dik ben etc.
Sterker nog... ik moest maar niet meer gaan afvallen volgens een aantal mensen. Dat was een halve grap, ik kreeg er ook complimenten voor, maar ik kreeg ook chocolaatjes van 1 van die meiden...

Ik heb soms het idee dat in de huidige samenleving het idee van een gezond gewicht geheel verschoven is. Als je dun bent heb je gelijk anorexia maar je moet wel heel dik zijn naar mijn idee voor mensen je echt té dik vinden.

Ik denk wel dat dit beeld meespeelt in hoever mensen het laten komen. Als ik in de spiegel kijk zie ik niet een heel dik meisje, ik zie een meisje met hier en daar een beetje te veel vet, maar ik schaal mezelf ook niet echt onder té dik want dan denk ik aan mensen die echt obesitas hebben. Waarom ik dan afval? Omdat ik me niet lekker voel in mijn lijf met zo veel kilo's, omdat elke kilo die ik meezeul er voor mijn heupgewricht er eentje te veel is én omdat ik met een betere conditie en minder vet de volgende (afgelopen) operatie in wilde gaan. Vorige keer hebben ze namelijk huid moeten wegsnijden omdat die te gekwetst was, dit kwam doordat ze er niet goed bij konden door de omvang van mijn benen... En echt hoor, zo absurd dik ben ik niet.

Kortom, ik denk dat er een verkeerde mindset is en een enorm aanbod van ongezond eten. Tel daar nog eens de haastmaatschappij bij op waarbij mensen rondsjezen en vaak niet eens rustig de tijd nemen om te eten, maar ook niet om de fiets te pakken als het sneller met de auto kan.

Ik denk dat we met z'n alleen een gedachtensprong moeten gaan maken willen we dit probleem oplossen. En dan heb ik het over het geheel.

Ik denk niet dat iedereen er altijd wat aan kan doen. Ik zie dit bij mijn mans zoontje, die is 14 en echt véél te dik. Maar hij is nooit anders geweest. Hij is onder behandeling, op dieet, sport maar hij valt niet of nauwelijks af. En zijn 16-jarige broer...lang en broodmager, wat hij ook eet...

En dan mijn nichtje, met BED, die worstelt met zo veel dingen en dat uit ze door te eten. Tja, kan die er wat aan doen? Ja, ze doet daar ook wat aan, volgt zware therapiëen etc. Maar neemt niet weg dat het een groot obstakel voor haar blijft én haar zwakke plek. Ik zeg niet dat ze er niks aan kan doen, maar ik denk dat het soms wel wat genuanceerder ligt.

Smikkell schreef:

TGR schreef:Je hebt het iig zelf in de hand hoe ver je het laat komen. Sommige mensen zijn ziek waardoor ze niet kunnen bewegen of slikken medicatie waardoor ze dikker worden of hebben een ziekte (Lipoedeem) waardoor veel vet zich ophoopt in bijv. de benen.

Iedere vorm van beweging is beter dan geen beweging en het helpt altijd als je let op wat je in je mond stopt.

Daar had ik het laatst over met een forummer. Zal haar naam even niet noemen. Die redelijk wat kilo's aankwam en het vermoeden had dat dit door medicatie kwam. Toch is er niet door haar of omgeving aan de bel getrokken. Pas tientalle kilo's later. Dan speelt de medicatie misschien wel een rol, in welke vorm dan ook, maar nog ligt het aan jezelf hoe ver je het laat komen. Je kan ook na de eerste 10 kilo al bij de huisarts zitten, overleggen, onderzoek laten doen, andere medicatie proberen, op je voeding letten.

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

TGR schreef:

тыквашка schreef:

TGR schreef:Test test.

Je komt over, luid en duidelijk ;-).

Oh gelukkig. Want ik had het idee dat ik de essentie van het antwoord al had samengevat op pagina 1.

Gheghe, ik had al zo'n idee dat je de aandacht probeerde te trekken ja .

Fairytale schreef:

Punk'd schreef:
Is het leuk? Nee, voor niemand niet. Niet voor een emo eter, niet voor een anorexia patient. Deze emoties zullen ook niet weggaan door het afvallen of aankomen. Ik denk dat je als echte emo eter of anorexia patient naast aankomen/afvallen zult moeten praten over je gevoelens. (bijv. een psycholoog.).

Eerlijk, nu ik er veel mee bezig ben vind ik het wel leuk. Tuurlijk heb ik ook af en toe mijn dipjes. Maar dingen die voorheen als "slecht" bestempeld werden blijken ergens toch wel goed te zijn. En de dingen die slecht waren goed. Ik leer weer naar mijn lichaam te luisteren. Ook test ik wel dingen uit hoor. Afgelopen zondag bijvoorbeeld nog, heerlijk snoepjes weg zitten eten en verder de hele dag gezond gegeten. Resultaat buikpijn en diarree de volgende dag. Melk net zo, Snoepjes is het natuurlijk bekend van maar dat ik zo op suiker reageer dat wist ik niet. Het is uit proberen, en zo kom je er achter dat veel "gezonde" dingen helemaal niet zo gezond voor je lichaam zijn.

Ik heb dat ook hoor, ik schep er best wel veel plezier in om gezond te eten en beter op mezelf te letten en daar ook het resultaat van te zien en te voelen. Ik reageer ook beroerd op suiker en sinds ik dat nauwelijks nog eet gaat het zó veel beter! Mijn maag is minder van streek, ik heb minder buikpijn en het aller allerbelangrijkste, ik heb veel minder honger en minder last van dips in mijn bloedsuiker waardoor ik trillerig werd, chagrijnig en dus erg hongerig... Voor mij is dat het leeuwendeel van het afvallen geweest, stoppen met suiker! En verder bewegen, regelmatig eten en ook gewoon dingen eten die ik wél echt lekker vind. Ik eet echt geen magere kaas op brood (bah) en miniporties avondeten. Maar ik ga ook niet meer zitten snaaien, ik eet geen chips, koek, snoep, hoogstens een keer een appel en na het avondeten eet ik niks meer tenzij ik echt honger heb, dan eet ik een boterham.

Maar dit is een beetje offtopic, maar om maar even aan te geven dat goed voor jezelf zorgen nog helemaal niet zo vreselijk moeilijk is, als je maar luistert naar je lijf en doorzet in het begin (afkicken van suiker is echt wel moeilijk).

тыквашка schreef:

Smikkell schreef:

TGR schreef:Je hebt het iig zelf in de hand hoe ver je het laat komen. Sommige mensen zijn ziek waardoor ze niet kunnen bewegen of slikken medicatie waardoor ze dikker worden of hebben een ziekte (Lipoedeem) waardoor veel vet zich ophoopt in bijv. de benen.

Iedere vorm van beweging is beter dan geen beweging en het helpt altijd als je let op wat je in je mond stopt.

Daar had ik het laatst over met een forummer. Zal haar naam even niet noemen. Die redelijk wat kilo's aankwam en het vermoeden had dat dit door medicatie kwam. Toch is er niet door haar of omgeving aan de bel getrokken. Pas tientalle kilo's later. Dan speelt de medicatie misschien wel een rol, in welke vorm dan ook, maar nog ligt het aan jezelf hoe ver je het laat komen. Je kan ook na de eerste 10 kilo al bij de huisarts zitten, overleggen, onderzoek laten doen, andere medicatie proberen, op je voeding letten.

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

Zoals?

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

Zoals?

Ik bedoel dat als je AD gaat slikken er een heleboel aan de hand is, er is dan sprake van een depressie, waarschijnlijk is daarvoor ook een onderliggende oorzaak. Kortom, als je AD gaat slikken is er psychisch heel wat meer aan de hand dan dat je een paar pillen slik waar je van kunt aankomen. Mensen die depressief zijn hebben over het algemeen niet de neiging erg goed voor zichzelf te zorgen. En met AD neemt de depressie wellicht af, maar de onderliggende oorzaken zijn dan natuurlijk niet ineens weg.

тыквашка schreef:

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

Zoals?

Ik bedoel dat als je AD gaat slikken er een heleboel aan de hand is, er is dan sprake van een depressie, waarschijnlijk is daarvoor ook een onderliggende oorzaak. Kortom, als je AD gaat slikken is er psychisch heel wat meer aan de hand dan dat je een paar pillen slik waar je van kunt aankomen. Mensen die depressief zijn hebben over het algemeen niet de neiging erg goed voor zichzelf te zorgen. En met AD neemt de depressie wellicht af, maar de onderliggende oorzaken zijn dan natuurlijk niet ineens weg.

Maar dan is de AD toch niet de oorzaak van het aankomen? Dus dan komt je niet aan van een medicijn.

Alle mensen hebben zwakheden. Alleen zie je bij mensen die te dik zijn waar hun zwakheid zit. En dat maakt het lekker makkelijk oordelen terwijl je je eigen zwakheid misschien nog kunt verbergen

De één is te dik, de ander rookt, weer één ander liegt of gaat vreemd, weer één ander kan niet met geld omgaan en weer één ander is een sociale ramp. Zo hebben we allemaal wel wat.

Eucalypta schreef:Alle mensen hebben zwakheden. Alleen zie je bij mensen die te dik zijn waar hun zwakheid zit. En dat maakt het lekker makkelijk oordelen terwijl je je eigen zwakheid misschien nog kunt verbergen

De één is te dik, de ander rookt, weer één ander liegt of gaat vreemd, weer één ander kan niet met geld omgaan en weer één ander is een sociale ramp. Zo hebben we allemaal wel wat.

dikkerd.

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Smikkell schreef:

тыквашка schreef:

Ja, maar als jij bijvoorbeeld door AD aankomt, dan zit daar nog zo veel meer achter. Dan is je hele mindset volgens mij niet ingesteld op goed voor jezelf zorgen. Daar valt veel te dik worden ook onder wat mij betreft.

Zoals?

Ik bedoel dat als je AD gaat slikken er een heleboel aan de hand is, er is dan sprake van een depressie, waarschijnlijk is daarvoor ook een onderliggende oorzaak. Kortom, als je AD gaat slikken is er psychisch heel wat meer aan de hand dan dat je een paar pillen slik waar je van kunt aankomen. Mensen die depressief zijn hebben over het algemeen niet de neiging erg goed voor zichzelf te zorgen. En met AD neemt de depressie wellicht af, maar de onderliggende oorzaken zijn dan natuurlijk niet ineens weg.

Maar dan is de AD toch niet de oorzaak van het aankomen? Dus dan komt je niet aan van een medicijn.

Eh nou, als antidepressiva als bijwerking gewichtstoename heeft dan betekend dat dat je zonder medicijnen waarschijnlijk niet aan komt en met medicijnen waarschijnlijk wel. Dan kun je denk ik toch wel stellen dat je aankomt door de medicijnen. Nog even afgezien van of je daar wel of niet wat aan kunt doen, het komt dan wel door de medicijnen want zonder medicijnen was dit hoogstwaarschijnlijk niet gebeurd.
Ik weet niet precies waarin de gewichtstoename bij AD 'm zit, maar wat ik wel weet is dat als het door hongergevoel komt of toegenomen eetlust, dat dat iets heel moeilijk is. Honger kan zo schreeuwend en zo'n rotgevoel zijn! Ik heb zelf ook wel eens onbedwingbare honger gehad, dat is echt bijna niet tegen te houden. Ik kan me voorstellen dat als jij AD slikt en daardoor bijvoorbeeld constant gigantische honger hebt, dat je dan wel gewoon meer gáát eten omdat het anders niet te doen is. Ik kan bijvoorbeeld met zo'n schreeuwende honger écht niet slapen.

Afgezien van de mensen die door ziekte/medicatie e.d. overgewicht hebben, vind ik dat het grotendeels de schuld is van de mensen zelf. Zij stoppen het zelf in hun mond. Desalniettemin heeft de overheid hier ook een aandeel in. Mensen worden niet goed voorgelicht in wat welke voeding precies met je doet. Daar zouden ze op de basisschool al les in moeten krijgen wat mij betreft, dat zal denk ik wel een goede preventiemaatregel zijn.
Ook vind ik dat de overheid strenger moet zijn op producten die in de supermarkten liggen, maar doordat de voedingsindustrie een hele grote invloed heeft, is dit denk ik slechts beperkt mogelijk.

Oh ik ben niet alleen te dik, ik ga ook vreemd, kan niet met geld omgaanen ik kan maar nauwelijks van hou roken afblijven.