Stelling: overgewicht heb je aan jezelf te danken.

June schreef:Smik: een maagverkleining zonder begeleiding lijkt me sowieso niet echt een goede optie. Verder wil ik al helemaal niet zeggen dat het in alle gevallen een goed idee is.

Punk'd: toegeven dat het niet lukt, is eigenlijk toegeven dat je verslaafd bent. Hoeveel verslaafden ken jij die dat toegeven? Bovendien denk ik dat veel mensen dezelfde smoesjes aan zichzelf verkopen als aan de buitenwereld.

Eens.

Toegeven aan jezelf is moeilijker dan toegeven aan anderen.

Susan schreef:Word je er nu dan wel eens op aangesproken door je omgeving? Laat ik het zo zeggen, zou je nu een reden hebben om er stiekem over te doen? Ik denk dat je dat pas gaat doen als je bang bent dat je omgeving gaat ingrijpen en je gaat dwarsbomen in je lijn/sportgedrag.

Ja hoor, er zijn momenten geweest dat ik het ongezond wilde doen. (bijna niet eten). Toen is mijn vriend boos geweest. Hij zei ik vind het niet erg als je wilt afvallen, het is jou lijf (okee tot op bepaalde hoogte afvallen) maar je moet het wel op een gezonde manier doen. Sporten, gezond eten en snoep laten staan. (in die tijd at ik helemaal niets en dan 's avonds zo'n honger dat ik chips, chocolade ging eten bijv.)

Die periode duurde zeker een half jaar. Ik stond ook wel 4x per dag op de weegschaal.

Het schoot voor geen meter op en voelde mijzelf alleen maar slapjes. (En viel niet eens af).

Vanaf toen heb ik een tijd gewoon 'normaal' gegeten.. maar ik bleef op hetzelfde gewicht/figuur wat ik zelf dunner wil. Vandaar dat ik toen veel meer ben gaan sporten en echt gezond ben gaan eten. De binnekant van mijn lichaam vind ik ook belangrijk. Ook mijn huid/haar en ik merk dat door gezond eten en sporten dat allemaal veel meer straalt en ik voel mij daar ook veel prettiger bij.


Maar goed ik had dan ook niet de dicipline zoals een anorexiapatient om helemaal NIET te eten. Daarvoor hou ik teveel van eten, mijn lichaam kan dat gewoon niet.

Edit: en ik wilde dat ook echt niet. Nu weet ik niet of anorexiapatienten dat wel willen. Maar ik weigerde om zover te gaan.

Ik herken me echt heel erg in jouw verhaal punk'd.

June schreef:
Caresses: Waarom ben je gestopt met dat patroon dan?

Ik ging bij mijn zus wonen en zij at gezond, dat heb ik toen van haar over genomen.

Punk'd schreef:

Maar goed ik had dan ook niet de dicipline zoals een anorexiapatient om helemaal NIET te eten. Daarvoor hou ik teveel van eten, mijn lichaam kan dat gewoon niet.

Edit: en ik wilde dat ook echt niet. Nu weet ik niet of anorexiapatienten dat wel willen. Maar ik weigerde om zover te gaan.

Ik heb dat ook, herken me dus ook precies in jouw verhaal. Alleen is bij mij die knop nog niet om om daadwerkelijk gezond te gaan eten en te sporten.

Punk'd schreef:

Ja hoor, er zijn momenten geweest dat ik het ongezond wilde doen. (bijna niet eten). Toen is mijn vriend boos geweest. Hij zei ik vind het niet erg als je wilt afvallen, het is jou lijf (okee tot op bepaalde hoogte afvallen) maar je moet het wel op een gezonde manier doen. Sporten, gezond eten en snoep laten staan. (in die tijd at ik helemaal niets en dan 's avonds zo'n honger dat ik chips, chocolade ging eten bijv.)

Die periode duurde zeker een half jaar. Ik stond ook wel 4x per dag op de weegschaal.

Het schoot voor geen meter op en voelde mijzelf alleen maar slapjes. (En viel niet eens af).

Vanaf toen heb ik een tijd gewoon 'normaal' gegeten.. maar ik bleef op hetzelfde gewicht/figuur wat ik zelf dunner wil. Vandaar dat ik toen veel meer ben gaan sporten en echt gezond ben gaan eten. De binnekant van mijn lichaam vind ik ook belangrijk. Ook mijn huid/haar en ik merk dat door gezond eten en sporten dat allemaal veel meer straalt en ik voel mij daar ook veel prettiger bij.

Maar goed ik had dan ook niet de dicipline zoals een anorexiapatient om helemaal NIET te eten. Daarvoor hou ik teveel van eten, mijn lichaam kan dat gewoon niet.

Edit: en ik wilde dat ook echt niet. Nu weet ik niet of anorexiapatienten dat wel willen. Maar ik weigerde om zover te gaan.

Ik vind dit niet erg gezond klinken, Punk'd. Weet je hoe die obsessie komt?

Wat dat laatste stuk betreft: Er is geen enkele anorexiapatiënt die nooit eet. Ook anorexiapatiënten gaan dan gewoon dood. Ik at elke dag, alleen niet veel. En ik ambieerde ook niet om nooit te eten. Zolang als ik zelf kon bepalen wat ik at en in welke hoeveelheid, was het best prima. Ik nam me dan bijvoorbeeld voor om die dag 2 boterhammen te eten, 1 met jam en 1 met appelstroop, een kiwi en een glas appelsap. Als dat die dag ook zo gebeurde, was het prima, was ik niet gestrest ofzo. Pas als ik gedwongen werd om meer te eten, of als ik ander beleg/ander fruit/ander drinken moest nuttigen, dán was er een probleem.

Ik geloof ook niet dat er anorexiapatiënten zijn die er anders over denken. Volgens mij is het namelijk wel vrij algemeen bekend dat je van niet eten sterft. En hoewel anorexiapatiënten niet de gelukkigste bevolkingsgroep zijn, is dat toch niet het algemene streven. Of je al dan niet een eetstoornis hebt, ligt eigenlijk ook nauwelijks aan je daadwerkelijke eetpatroon. Het zit veel meer in je psyche. Als ik elke dag netjes de schijf van 5 eet, maar ik denk obsessief aan lijnen, krijg paniekaanvallen tijdens het eten en voer dwangmatige handelingen uit om de controle te behouden, is dat behoorlijk eetgestoord.

Ik bedoel hier overigens natuurlijk niet mee dat ik denk dat jij een eetstoornis hebt hoor

In het algemeen over de discussie: Ja, ik denk dat veel mensen met overgewicht dit te danken hebben aan een slecht eet en beweegpatroon, waar ze zelf uiteraard invloed op hebben. Maar om dan te spreken over schuld, dat geeft meteen zo'n nare lading. Mensen met BED eten al dat voedsel wel degelijk zelf, maar als je zegt dat hun overgewicht hun eigen schuld is, klinkt dat als "eigen schuld dikke bult". Ik zie daar ook niet zo het praktisch nut van. Ik denk dat deze mensen gewoon hulp nodig hebben, net zoals anorexiapatiënten.

Zelda schreef:

Punk'd schreef:

Maar goed ik had dan ook niet de dicipline zoals een anorexiapatient om helemaal NIET te eten. Daarvoor hou ik teveel van eten, mijn lichaam kan dat gewoon niet.

Edit: en ik wilde dat ook echt niet. Nu weet ik niet of anorexiapatienten dat wel willen. Maar ik weigerde om zover te gaan.

Ik heb dat ook, herken me dus ook precies in jouw verhaal. Alleen is bij mij die knop nog niet om om daadwerkelijk gezond te gaan eten en te sporten.

ook wel herkenbaar.
was een paar kilo kwijt, maar wilde nog wat kwijt, wat me niet lukte. dan maar door zo min mogelijk te eten, maar dat kan ik niet. ik krijg dan snaaibuien. en als er iets voor me ligt (bijv verjaardag) dan kan ik er niet vanaf blijven..
sporten daarentegen doe ik wel veel, en is ook meer dat ik me anders schuldig voel dan dat ik het altijd even leuk vind

@SG, ik begrijp zeker wat je bedoelt en ik ben op moment zeker obsessief. Maar ik kan ook zo 3x per week een zak chips leegeten en daarna geen schuldgevoel hebben maar er echt van genieten.

Ik ben ook blij met mijn lijf op het moment en ik besef zelfs dat er genoeg mensen zijn die er zo uit zouden willen zien. Maar ik blijf dun en strak gewoon heel mooi vinden. Waarschijnlijk zal ik dat nooit bereiken omdat ik mijzelf dan moet uithongeren.

Maar op een gezonde, sportieve manier wil ik er wel voor zorgen een stuk die richting op te gaan.