Biechttopic 4

Verschrikkelijk Biechtje! Hoe kan hij zoiets in zijn hoofd halen? Ik heb er geen woorden voor!

Mijn relatie van +/- 8 jaar is sinds 3 weken over en ik heb t hier heel erg moelijk mee.

Het komt erop neer dat hij geen contact wil, hij neemt zijn telefoon niet op of zet deze uit en hij heeft me geblokt op whatsapp. En k ga eraan kapot. Ik wil hem zo graag zien en spreken. Ik mis hem verschrikkelijk. Ik kan alleen maar thuis op de bank zitten janken.(we woonden niet samen) Mijn gedachten gaan nergens anders meer heen dan naar hem. En dat weet hij ook maar hij wil gewoon geen contact met me op dit moment.

Ik heb 3 jaar geleden bij een psycholoog gelopen omdat ik erg slecht in mijn vel zat en het nut van het leven niet inzag. En deze gedachten beginnen nu weer heel sterk terug te komen. Mijn school loopt totaal niet lekker, op mijn werk gaat het stroef en mijn vriend was altijd diegene die me motiveerde om door te gaan en niet op te geven.

En nu is hij er niet meer voor me en heb ik het zo moeilijk. Ik krijg weer slechte gedachten. Ik heb het totaal niet naar mijn zin in mijn leven zoals het nu is, en mijn leven helemaal omgooien zodat ik het wel weer leuk vind is op korte termijn geen optie.

Ik zit echt met mezelf in de knoop nu. Ik wil mijn ex zien en vasthouden en knuffelen en dit kan niet en dit doet pijn. En het sloopt me. Ik begin weer sterk te twijfelen aan het nut van mijn leven. Ik trek dit echt niet meer.

Biechtje hierboven Weet je wel waarom het uit is? Dat mis ik even in je verhaal? Of heeft hij daar niks ovcer gezegd

Biechtje met de gebroken relatie. Wat ontzettend rot voor je dat je relatie uit is! Wat is de reden van de breuk als ik vragen mag? Dat je nu nergens meer zin in heb is heel begrijpelijk. Maar je moet zeker niet gaan twijfelen over het leven, je wilt je Leven toch niet opgeven voor je verbroken relatie? Het klinkt bot maar daar krijg je je vriend niet mee terug! Het is erg pijnlijk nu, en het missen en houden van maken het erger. Maar merk en lees ook dat je erg door de war bent en dat je gevoelens nu met je aan het spelen zijn. Kun je niet met je ouders praten? Of met vriendinnen? Huil, schreeuw, wordt boos krop je gevoelens niet op! Hopelijk kun je er over een tijdje weer anders tegen aankijken! Veel sterkte en een

Yvette schreef:Biechtje hierboven Weet je wel waarom het uit is? Dat mis ik even in je verhaal? Of heeft hij daar niks ovcer gezegd

Onze relatie is altijd een soort achtbaan geweest. We zijn beide erg koppig en de communicatie ging wel eens mis waardoor we vaak ruzie/kleine argumentjes hadden met elkaar die eigenlijk nergens over gingen. Met oud en nieuw ging het weer mis. Ik wil niet te herkenbaar zijn op dit forum maar we hadden weer ruzie. Hij heeft de hele avond niks van zich laten horen (hij zat bij vrienden en ik bij vriendinnen) en daar confronteerde ik hem mee toen ik hem zag op een feest waar we beiden heen zouden gaan.

Ik reageerde daar dus nogal pissed op dat ik het niet leuk vond dattie de hele avond niks van zich had laten horen, en waarom hij gezegd had dat er geen aanhang zou zijn bij die vriend van hem. (terwijl later bleek dat iedereen zijn aanhang mee had genomen) Naja om een lang verhaal kort te maken: alle irritaties en ruzies stapelden zich de laatste tijd maar op en eigenlijk kwamen we steeds verder in een negatieve spiraal te zitten. En hij heeft dus besloten er nu definitief een punt achter te zetten.

Ik had nog zoiets van we laten elkaar even een paar weken met rust en kijken daarna hoe het gaat, maar nee, hij niet. Hij is er echt klaar mee. En hij heeft zelfs vorige wee gezegd dat hij een meisje heeft leren kennen (1 week na oud&nieuw) waarmee het klikt en waarmee hij leuke gesprekken heeft e.d. Hij heeft verder nog niks met haar maar hij sluit ook niet uit dat het met haar iets kan worden. Dit steek me zo erg!! Dat hij na amper 2 weken zoiets kan zeggen!!

We waren beide 15 toen wel wat kregen met elkaar en dus nog erg jong, maar we zijn dus echt samen volwassen geworden en waren naast geliefden ook echt dikke maatjes. En het doet zo'n pijn dat ik nu dus ook mijn beste maatje kwijt ben. Ik heb niet zoveel vriendinnen waar ik dit mee kan delen en dat is ook gewoon kl*te.

Biechtje01 schreef:Ik ga idd ook nergens naar toe, hij flikkert maar een eind op. Hij zegt dat ie haar gebeld heeft om te zeggen dat ik het weet en dat ze geen contact meer kunnen hebben. Maar ik weet niet of ik het geloof. Ik ga straks z'n telefoon vragen en als ik zie dat ze nu nog contact hebben is het sowieso gebeurt.
Ik ben ook zo woedend op haar. Zij wist dat we net een kindje hebben gekregen.

wat kut voor je. Is hij eerder vreemdgegaan? en waarom is hij vreemdgegaan?

en hoe gedraagt hij zich nu?
ik zou ook niet weggaan, laat hem maar even vertrekken. Ik zou alleen ook niet definitief knopen doorhakken nog. Eerst even alles laten bezinken. Ik vermoed alleen niet dat ze om je hebben zitten lachen, of dat het hem niets kon schelen. Maar dat zie je nu nog niet, logisch ook. Ik zou even de vijf nemen en kijken wat er nog over is van jullie relatie over een poosje. En ook kijken waarom hij hou deed. Miste hij iets? was het gewoon voor de lol? Valt er aan jullie relatie nog iets te verbeteren? enz.

Ik snap je reactie, maar persoonlijk zou ik het echt het ultieme verraad vinden als mijn partner in die periode (zwangerschap, rond de bevalling, net daarna) intiem zou zijn met een ander en ik zou het héél moeilijk vinden om me daar ooit overheen te zetten. Je kunt soms niks doen aan je gevoelens, dat snap ik best, maar ik vind dit echt zo schaamteloos. Ik zou het gevoel hebben dat hij een periode die zo bijzonder en breekbaar is willens en wetens gruwelijk heeft besmeurd.

Ik zeg altijd wel dat ik vreemdgaan niet het eind van de wereld vind en dus ook niet noodzakelijkerwijs het eind van een relatie, maar dit geval vind ik echt heel erg. Dat is ook maar mijn mening en ik zit er natuurlijk niet midden in, maar meer kan ik er ook niet echt van maken.

Susan schreef:Ik snap je reactie, maar persoonlijk zou ik het echt het ultieme verraad vinden als mijn partner in die periode (zwangerschap, rond de bevalling, net daarna) intiem zou zijn met een ander en ik zou het héél moeilijk vinden om me daar ooit overheen te zetten. Je kunt soms niks doen aan je gevoelens, dat snap ik best, maar ik vind dit echt zo schaamteloos. Ik zou het gevoel hebben dat hij een periode die zo bijzonder en breekbaar is willens en wetens gruwelijk heeft besmeurd.

Ik zeg altijd wel dat ik vreemdgaan niet het eind van de wereld vind en dus ook niet noodzakelijkerwijs het eind van een relatie, maar dit geval vind ik echt heel erg. Dat is ook maar mijn mening en ik zit er natuurlijk niet midden in, maar meer kan ik er ook niet echt van maken.

+1 Ik vind het walgelijk en onbeschoft !

Hij doet heel erg z'n best nu. Ik voel me zo vreselijk verraden.
Hij is nooit eerder vreemd gegaan, tenminste voor zover ik weet dan.
Ik kan nu ook niet beslissen, m'n verstand en gevoel zeggen allebei wat anders..
Ik ben zo bang dat ik hem nooit weer kan vertrouwen. Ik heb ook gezegd als je me niet meer moet is dat prima maar heb dan ook de ballen om t te zeggen.

Susan schreef:Ik snap je reactie, maar persoonlijk zou ik het echt het ultieme verraad vinden als mijn partner in die periode (zwangerschap, rond de bevalling, net daarna) intiem zou zijn met een ander en ik zou het héél moeilijk vinden om me daar ooit overheen te zetten. Je kunt soms niks doen aan je gevoelens, dat snap ik best, maar ik vind dit echt zo schaamteloos. Ik zou het gevoel hebben dat hij een periode die zo bijzonder en breekbaar is willens en wetens gruwelijk heeft besmeurd.

Ik zeg altijd wel dat ik vreemdgaan niet het eind van de wereld vind en dus ook niet noodzakelijkerwijs het eind van een relatie, maar dit geval vind ik echt heel erg. Dat is ook maar mijn mening en ik zit er natuurlijk niet midden in, maar meer kan ik er ook niet echt van maken.

Eens. Ik zou hem ook nooit kunnen vergeven dat hij die periode, waarbij je samen, uit liefde, een kindje krijgt, daarmee heeft besmet. Niet alleen vanwege je relatie en je vertrouwen, maar ook vanwege het feit dat je dit niet zomaar achter je kan laten en je er altijd aan herinnerd zal worden. Onvoorstelbaar.

Hij zit fouter dan fout, dat zeg ik ook niet. Maar was de zwangerschap gepland? was de relatie goed? werd er wel gepraat over alle gevoelens, ook die van hem? was er wel aandacht voor elkaar als partner in plaats van alleen voor de zwangerschap? hoe wat het met seks?

allemaal geen excuses om vreemd te gaan, en het is je goed recht om op te stappen, maar als je de relatie wilt redden zul je er uiteindelijk wel naar moeten kijken. Niet dat dat het goedpraat, want hij had het moeten aangeven als er iets scheef wat. Maar mensen maken fouten.soms hele grote. Die hoef je niet te vergeven, maar wil je je gezin compleet houden dan zal dat wel moeten. Hij zal dan ook door het stof moeten en zichzelf goed onder de loep nemen en het vertrouwen terugverdienen, en het is nooit een plicht om bij elkaar te blijven. Maar met 'wat een lul, dumpen die handel' kom je niet ver.


Al is het gevoel van verraad nu zo heftig dat je daar nog helemaal niet baan toe bent, en dat is prima.

Er zijn gelukkig ook niet echt mensen die reageren met 'dumpen die zak', gelukkig zijn de reacties wat genuanceerder dan dat. Wel kan ik me goed de eerste woeste reactie voorstellen (en herinneren) waarin je echt niet gaat nadenken over hoe het eigenlijk zat met zijn eigenwaarde, de relatie en het seksleven. Dan ben je zo boos, zo verdrietig en zo verscheurd dat je echt niet daarmee bezig gaat. Er is alleen maar rauwe emotie dan, en dat is normaal en helemaal niet erg, zo mag je je voelen.

Het helpt misschien om te bedenken dat hij je ws niet doelbewust pijn heeft gedaan, mensen zijn er niet op uit om een ander gericht te beschadigen, over het algemeen. Dat hij dat wel heeft gedaan is een feit, en dat is heel erg. Maar voor mij maakt het altijd wel een verschil als ik bedenk dat iets niet per se regen mij gericht is, maar dat het een effect is van een stomme keuze en dat de ander dat waarschijnlijk ook liever anders had gezien. Dat hij het maar wel mooi gedaan heeft is waar, maar. zolang je niet weet waarom kun je er weinig over zeggen. Kut is het wel, ontzettend.

RYW schreef:Er zijn gelukkig ook niet echt mensen die reageren met 'dumpen die zak', gelukkig zijn de reacties wat genuanceerder dan dat. Wel kan ik me goed de eerste woeste reactie voorstellen (en herinneren) waarin je echt niet gaat nadenken over hoe het eigenlijk zat met zijn eigenwaarde, de relatie en het seksleven. Dan ben je zo boos, zo verdrietig en zo verscheurd dat je echt niet daarmee bezig gaat. Er is alleen maar rauwe emotie dan, en dat is normaal en helemaal niet erg, zo mag je je voelen.

Klopt. Dat zeg ik ook.

Eucalypta schreef:Hij zit fouter dan fout, dat zeg ik ook niet. Maar was de zwangerschap gepland? was de relatie goed? werd er wel gepraat over alle gevoelens, ook die van hem? was er wel aandacht voor elkaar als partner in plaats van alleen voor de zwangerschap? hoe wat het met seks?

allemaal geen excuses om vreemd te gaan, en het is je goed recht om op te stappen, maar als je de relatie wilt redden zul je er uiteindelijk wel naar moeten kijken. Niet dat dat het goedpraat, want hij had het moeten aangeven als er iets scheef wat. Maar mensen maken fouten.soms hele grote. Die hoef je niet te vergeven, maar wil je je gezin compleet houden dan zal dat wel moeten. Hij zal dan ook door het stof moeten en zichzelf goed onder de loep nemen en het vertrouwen terugverdienen, en het is nooit een plicht om bij elkaar te blijven. Maar met 'wat een lul, dumpen die handel' kom je niet ver.


Al is het gevoel van verraad nu zo heftig dat je daar nog helemaal niet baan toe bent, en dat is prima.

De zwangerschap was idd gepland. Het was ook nog niet zo makkelijk, ziekenhuis en hormonen slikken enzo. Relatie was prima, sex ook.
Aan de ene kant wil ik zo graag samen blijven ook voor ons kindje, maar ik vind het zo moeilijk. Hij had me niet harder kunnen raken dan met dit..

Hij heeft het waarschijnlijk inderdaad niet doelgericht gedaan om haar een hak te zetten nee, dat geloof ik ook niet, maar het gevoel dat iemand enorm veel schijt aan jou en aan zijn hele relatie heeft gehad vind ik ongeveer wel net zo kwetsend en dat gevoel zou ik persoonlijk wel hebben in deze situatie. Zeker als hij net na de bevalling ook nog met haar bezig was, niet alleen in zijn hoofd, maar ook daadwerkelijk contact had. Dat hij toen op dat moment niet heeft bedacht dat dat zwaar ongepast was, of dat wel heeft bedacht, maar het naast zich heeft neergelegd. Dat zou ik echt heel moeilijk kunnen vergeven.

Susan schreef:Hij heeft het waarschijnlijk inderdaad niet doelgericht gedaan om haar een hak te zetten nee, dat geloof ik ook niet, maar het gevoel dat iemand enorm veel schijt aan jou en aan zijn hele relatie heeft gehad vind ik ongeveer wel net zo kwetsend en dat gevoel zou ik persoonlijk wel hebben in deze situatie. Zeker als hij net na de bevalling ook nog met haar bezig was, niet alleen in zijn hoofd, maar ook daadwerkelijk contact had. Dat hij toen op dat moment niet heeft bedacht dat dat zwaar ongepast was, of dat wel heeft bedacht, maar het naast zich heeft neergelegd. Dat zou ik echt heel moeilijk kunnen vergeven.

Ook weer eens. Ik vind het ook verdrietig om te zien dat Biechtje nu degene is die voor een voldongen feit is gesteld en zich afvraagt of ze moet blijven voor hun kindje, terwijl hij het dus niet kon laten voor hun kindje. Als hij ergens mee in de knoop had gezeten, verliefd geworden was, vond dat de sex niet goed was, wat dan ook, dan had hij zijn zwangere vriendin en hun situatie serieus genoeg moeten nemen om erover te praten.

Inderdaad was het vast niet puur om haar te kwetsen. Hij had echter binnen de nanoseconde kunnen bedenken dat dit haar wél zou kwetsen.

Wanneer is het vreemdgaan begonnen? De zwangerschap ging dus niet helemaal vanzelf, hoe was jullie relatie daaronder? En de seks was goed zeg je, weet je zeker dat hij dat ook vindt? Praten jullie veel met elkaar over hoe je dingen beleefd? over de moeilijkheden met zwanger worden bijvoorbeeld? kan zijn dat het allemaal goed zit hoor en dat hij gewoon een kans gepakt heeft omdat die zag voordeed, maar ik kan me voorstellen dat het wel een oorzaak heeft.

Hij heeft je inderdaad op een heel kwetsbaar moment verraden, dat lijkt me heel erg je hoeft nu niets te beslissen, dat mag altijd nog. Eerst even tot rust komen en de boel verwerken. Daarna kun je altijd nog beslissen of je verder wilt. En het is geen verplichting om de reden te onderzoeken hoor, je mag ook gewoon kappen en beslissen dat je dit niet wilt.

Dat zeg ik ook allemaal nergens ik probeer alleen alle kanten te bekijken. Dikke kans dat hij ook geworteld heeft en het allemaal niet meer wist. Mensen zijn niet altijd logisch. Hij zit fout, biechtje hoeft niets te doen en mag gewoon weggaan, maar het kan zin hebben om hem te snappen.

Eucalypta schreef:Dat zeg ik ook allemaal nergens ik probeer alleen alle kanten te bekijken. Dikke kans dat hij ook geworteld heeft en het allemaal niet meer wist. Mensen zijn niet altijd logisch. Hij zit fout, biechtje hoeft niets te doen en mag gewoon weggaan, maar het kan zin hebben om hem te snappen.

Ik zeg ook niet dat jij dat zegt alleen, ik vind dat je een beetje snel gaat. Zij heeft dit net vandaag gehoord, en als iemand mij op dag 1 dit soort dingen had aangeraden, dan zou ik daar niet echt voor openstaan nog. Ik ben het trouwens met je eens dat je tijd moet nemen voor je beslissing, zeker als er een kindje in het spel is. Wat enorm triest voor dat kindje, geboren worden in zo'n situatie.

Ik zei zélf ook al dat het daar nu te vroeg voor is.

Ik heb gevraagd of hij de sex niet goed vond, of dat het niet spannend genoeg was. Hij geeft aan dat het daar niks mee te maken heeft. Ik zou liever hebben dat ie het dan eerlijk zegt daar heb ik veel meer aan.
Hij weet zelf ook niet waarom hij het gedaan heeft, hij weet het gewoon niet zegt ie.
Maar hij heeft wel spijt zegt ie, maar daar kan ik op het moment ook niks mee.

En hij heeft haar laten weten dat ze geen contact meer kunnen hebben? Op die manier klinkt het of hij zelf niet echt van plan was om het contact te stoppen. Verder ben ik het roerend eens met Susan, ik zou niet graag in je schoenen willen staan en wens je heel veel sterkte met welke beslissing je dan ook gaat nemen.

Dat je vriend vreemd ging is al walgelijk genoeg natuurlijk, maar dat hij tijdens en net na je bevalling vrolijk met haar loopt te sms-en kan er bij mij echt niet in. Dat is inderdaad hoogverraad. Hij zou op dat moment gewoon dolgelukkig moeten zijn met zijn vriendin en pasgeboren kindje, dat die meid in uberhaupt toen in zijn hoofd opkwam is gewoon niet in woorden uit te drukken.
Ik kan me voorstellen dat je vanbinnen helemaal verscheurd bent, ik wil je alle sterkte wensen voor de tijd die komen gaat, wat je 'keuze' ook gaat zijn.

@vreemdgaan in het algemeen:
Al was de seks (voor hem slecht) en al heb je niet veel over je gevoelens en dergelijke zaken gepraat, dat maakt echt helemaal niets uit. Vreemdgaan is gewoon nooit goed te praten. Als hij minder tevreden was over de relatie in wat voor zin dan ook, dan moet hij de 'ballen' hebben om het te zeggen ipv zo'n verraad te plegen. Wat jij er vervolgens als vrouw mee doet is natuurlijk aan jou. Ik zelf denk niet dat ik ermee zou kunnen leven. Ik heb al een keer aan de andere kant gestaan en bij mij bleef de onzekerheid een heel groot probleem, er bleef niet veel van mij over. Je verdient in een relatie iemand die net zoveel van jou houdt als jij van hem.

Lieskuh schreef:Dat je vriend vreemd ging is al walgelijk genoeg natuurlijk, maar dat hij tijdens en net na je bevalling vrolijk met haar loopt te sms-en kan er bij mij echt niet in. Dat is inderdaad hoogverraad. Hij zou op dat moment gewoon dolgelukkig moeten zijn met zijn vriendin en pasgeboren kindje, dat die meid in uberhaupt toen in zijn hoofd opkwam is gewoon niet in woorden uit te drukken.
Ik kan me voorstellen dat je vanbinnen helemaal verscheurd bent, ik wil je alle sterkte wensen voor de tijd die komen gaat, wat je 'keuze' ook gaat zijn.

@vreemdgaan in het algemeen:
Al was de seks (voor hem slecht) en al heb je niet veel over je gevoelens en dergelijke zaken gepraat, dat maakt echt helemaal niets uit. Vreemdgaan is gewoon nooit goed te praten. Als hij minder tevreden was over de relatie in wat voor zin dan ook, dan moet hij de 'ballen' hebben om het te zeggen ipv zo'n verraad te plegen. Wat jij er vervolgens als vrouw mee doet is natuurlijk aan jou. Ik zelf denk niet dat ik ermee zou kunnen leven. Ik heb al een keer aan de andere kant gestaan en bij mij bleef de onzekerheid een heel groot probleem, er bleef niet veel van mij over. Je verdient in een relatie iemand die net zoveel van jou houdt als jij van hem.

+1