Hoe schuldig is een minnares?

Zelda schreef:

Smikkell schreef:Jandoe, maar je hebt je vriendin dus zwaarder gestraft (en/of meer kwalijk genomen) dan je vriend?

Ja dit is ook iets wat ik vreemd vind, ze zijn allebei net zo fout geweest.

Al was dat zo, dat zou toch haar goed recht zijn geweest? Ze was niet verplicht om bevriend te blijven met dat meisje en ook niet om de relatie te verbreken. Het zou een beetje raar zijn als ze tegen haar zin een vriendschap moet aanhouden of een relatie moet verbreken omdat het anders niet eerlijk is.

Bazinga schreef:Maar niet elke situatie is 't zelfde toch? Ik ben ook wel 's de 'andere vrouw' geweest (nouja, meisje, ik was 19) maar ik vond mezelf niet triest of zo dat ik met 'm 't bed in dook, ondanks zijn relatie. Ik vond 'm leuk/aantrekkelijk etc en heb 't geprobeerd; hij ging er op in en sja.. Ik heb niks met dat andere meisje te maken gehad, 't deed me ook vrij weinig, wat zij er van zou vinden etc.

Dat laatste begrijp ik dan weer niet. Juist als je hem leuk vindt zou het je toch wel moeten boeien wie zij is en of hij het niet eerst wil uitmaken met haar?

Dat laatste is nog geen garantie hoor. Ooit pakte ik het zo netjes aan. Ik wachtte tot hij het uit had gemaakt en begon daarna een relatie met hem. Hij is 4 jaar lang vreemd gegaan met haar. Ik heb hem uit mijn leven geschopt en hij is nu alweer jaren met haar...

In een relatie ben je samen. Als een van beiden ervoor kiest om met een ander het bed in te duiken dan blijft dat in mijn ogen het probleem van (een of beide) de twee mensen in de relatie. Natuurlijk zou ik het mens dat het bed zou delen met mijn lief verfoeien en alle lelijks van de wereld toewensen maar mijn vriend zou dan de keuze hebben gemaakt om niet trouw te zijn in de relatie. Het verhaal wordt anders als de minnares een bekende is van beiden, als een vriendin van mij met mijn lief het bed zou delen zou ik wél boos zijn op beiden en het haar ook kwalijk nemen. Volgens mij geldt het pact "van andermans vent blijf je af" niet onder vrouwen in het algemeen maar wat mij betreft wel onder vriendinnen.

Nouja, zó leuk vond ik 'm dus niet, maar goed ik was toen ietsjes meer onbezonnen dan ik nu ben.. En ik was niet op zoek naar iets vasts, ook niet eens echt naar seks of zo, alleen zo pakte 't wel uit. Ik ben ook niet naar haar toe gegaan naderhand of zo, heb 't verder helemaal voor me gehouden, dus ik bedoelde 't niet om de homewrecker te spelen of zo. Ik snap wel dat 't behoorlijk egoistisch was, bijna zo'n 'Ik wil 't, dus ik pak 't' situatie, maar dan nog vind ik mezelf niet schuldig, triest of wat dan ook; hij was degene die er (behoorlijk gretig..) op in ging.

Hoe ontstaat vreemdgaan trouwens in de eerste instantie? Wanneer gaan die minaressen e.d. de fout in? Als ze hun interesse uitspreken? 't Is dan toch aan de partnersinrelaties wat ze ermee doen? Of moet iemand z'n interesse/verlangens/nieuwsgierigheid(?) maar stil houden, alleen omdat die ander een relatie heeft? Da's dan toch ook geen coole manier van leven...

Als ik verliefd ben op iemand die een relatie heeft, dan zie ik dat niet direct als een verloren zaak. En als ik heel eerlijk naar mezelf ben, dan zou ik denk ik best 'iets' met een man kunnen hebben die gebonden is. Ik kan alleen niet zeggen of ik mij dan wel of niet schuldig zou voelen, aangezien het mij nog niet is overkomen.

Bazinga schreef:Nouja, zó leuk vond ik 'm dus niet, maar goed ik was toen ietsjes meer onbezonnen dan ik nu ben.. En ik was niet op zoek naar iets vasts, ook niet eens echt naar seks of zo, alleen zo pakte 't wel uit. Ik ben ook niet naar haar toe gegaan naderhand of zo, heb 't verder helemaal voor me gehouden, dus ik bedoelde 't niet om de homewrecker te spelen of zo. Ik snap wel dat 't behoorlijk egoistisch was, bijna zo'n 'Ik wil 't, dus ik pak 't' situatie, maar dan nog vind ik mezelf niet schuldig, triest of wat dan ook; hij was degene die er (behoorlijk gretig..) op in ging.

Hoe ontstaat vreemdgaan trouwens in de eerste instantie? Wanneer gaan die minaressen e.d. de fout in? Als ze hun interesse uitspreken? 't Is dan toch aan de partnersinrelaties wat ze ermee doen? Of moet iemand z'n interesse/verlangens/nieuwsgierigheid(?) maar stil houden, alleen omdat die ander een relatie heeft? Da's dan toch ook geen coole manier van leven...

Ik kan alleen voor mezelf spreken. Ik heb een vriend gehad die 4 jaar lang vreemd ging, uiteindelijk ging ik ook een keer vreemd en daarna heb ik het uitgemaakt. Vorig jaar heb ik seks gehad met iemand die een vriendin heeft (inmiddels zelfs 2 dus). Ik heb alle kanten wel gezien dus . Hoe het ontstaat, tja... Tussen ons werd het langzaam opgebouwd, hadden er geen erg in, tot we drie keer per week bij elkaar zaten en er een soort spanning begon op te bouwen tussen ons. Eigenlijk hadden we een relatie zonder intimiteit. We waren erg veel samen en goed op elkaar ingespeeld, zelfde humor etc. De klik was er gewoon. Dat hoefden we niet uit te spreken, er was een moment dat we beide beseften dat het zo was, dat er meer was. Dat was de eerste keer dat ik het contact verbrak en zo volgden er meerdere keren. Hij haalde altijd het contact weer aan en ik kon zelden nee zeggen. 'Gewoon wat drinken moet toch kunnen?' Zo ging dat dan. In al die jaren heb ik mezelf in kunnen houden en dat vind ik toch behoorlijk knap van mezelf gezien de hoogte van de spanning tussen ons haha . Maar goed, vorig jaar ging het dus fout... Tja... Ieder mag ervan denken wat ie wil, ik zit daar niet zo mee.

Ik weet het eigenlijk niet. In de situatie waarin ik besodemieterd ben was de minnares echt HEEL erg fout, maar dat was omdat ze een heel goeie vriendin (dacht ik dan) was, die vanwege geldproblemen 3x per week bij ons mee at en meereed met de auto en alles. En achter mijn rug om pakte ze dus ook nog m'n ex. Zowel man als 'vriendin' waren dus exit, en wel direct, alhoewel ik met mijn ex natuurlijk nog wel omga omdat hij de vader van mijn zoons is.

Ik weet niet hoe het zou zijn als ik de andere vrouw niet gekend zou hebben. Rationeel weet ik dat ik dan met die vrouw niets te maken zou hebben en zij mij geen verantwoording schuldig is, maar ik denk dat ik emotioneel gereageerd zou hebben en in staat geweest zou zijn haar ogen uit te krabben. Verstandig en rationeel zijn is in zo'n situatie zelden makkelijk, denk ik.

2CKC2 schreef:Hm. Nee, ik vind dat je als minares niet schuldig bent. Dat is hij, jij bent niet verantwoordelijk voor wat hij doet in zijn relatie. Hij is er zelf bij.
Ik vind het wel behoorlijk laag als je als vrouw sex wil hebben met een vreemdganger, ik zou mezelf daar te goed voor voelen.

Tuurlijk is hij verantwoordelijk, dat staat als een paal boven water.
Maar ik vind het altijd wel slap als men bovenstaande zegt eigenlijk, zo makkelijk. Als jouw man vreemd zou gaan en jij komt erachter en weet dat zij het wist, vind je haar ook een kutwijf neem ik aan.

Carrie schreef:

2CKC2 schreef:Hm. Nee, ik vind dat je als minares niet schuldig bent. Dat is hij, jij bent niet verantwoordelijk voor wat hij doet in zijn relatie. Hij is er zelf bij.
Ik vind het wel behoorlijk laag als je als vrouw sex wil hebben met een vreemdganger, ik zou mezelf daar te goed voor voelen.

Tuurlijk is hij verantwoordelijk, dat staat als een paal boven water.
Maar ik vind het altijd wel slap als men bovenstaande zegt eigenlijk, zo makkelijk. Als jouw man vreemd zou gaan en jij komt erachter en weet dat zij het wist, vind je haar ook een kutwijf neem ik aan.

Kutwijf ja. Maar ik zou haar niet de schuld geven. Hij kent mij, hij houdt van mij, wij delen een leven samen, onze levens zijn verwikkeld met elkaar. Wie is zij dan?! Een vrouw. Zou zij zich schuldig moeten voelen omdat mijn man graag zijn ding in haar wil steken?! Nee. Want immers, ik heb geen leven met haar, zij houdt niet van mij én deelt geen leven mét mij. Wie is hier schuldig?! Hij, omdat hij mij dit aan doet. Niet zij.

2CKC2 schreef:

Carrie schreef:

2CKC2 schreef:Hm. Nee, ik vind dat je als minares niet schuldig bent. Dat is hij, jij bent niet verantwoordelijk voor wat hij doet in zijn relatie. Hij is er zelf bij.
Ik vind het wel behoorlijk laag als je als vrouw sex wil hebben met een vreemdganger, ik zou mezelf daar te goed voor voelen.

Tuurlijk is hij verantwoordelijk, dat staat als een paal boven water.
Maar ik vind het altijd wel slap als men bovenstaande zegt eigenlijk, zo makkelijk. Als jouw man vreemd zou gaan en jij komt erachter en weet dat zij het wist, vind je haar ook een kutwijf neem ik aan.

Kutwijf ja. Maar ik zou haar niet de schuld geven. Hij kent mij, hij houdt van mij, wij delen een leven samen, onze levens zijn verwikkeld met elkaar. Wie is zij dan?! Een vrouw. Zou zij zich schuldig moeten voelen omdat mijn man graag zijn ding in haar wil steken?! Nee. Want immers, ik heb geen leven met haar, zij houdt niet van mij én deelt geen leven mét mij. Wie is hier schuldig?! Hij, omdat hij mij dit aan doet. Niet zij.

Nah, ben ik het niet mee eens Hij is de grootste schuldige, maar zij ook dat zij er aan mee doet. (Als ze weet dat hij een vriendin/vrouw heeft)

Het is dubbel: enerzijds vind ik ook dat er een soort impliciete sisterhood behoort te bestaan tussen vrouwen, maar anderzijds besef ik ook heel goed dat het leven nou eenmaal anders in elkaar steekt en dat de minnares in principe iedere vrouw had kunnen zijn. De partner die jou willens en weten heeft bedonderd, vind ik veel laakbaarder. Hij heeft toevallig minnares A, maar dat had net zo goed B, C of D kunnen zijn. Hij heeft verantwoording af te leggen; zij veel minder. Ik zou me er alleen niet voor willen lenen.

Ik heb zelf ook wel eens seks gehad met een getrouwde man, ik heb ook gevoelens voor hem maar mijn intentie is nooit geweest een relatie met hem te beginnen.

We hebben ook heel lang om elkaar heen gedraaid en afegvraagd of het wel verstandig is, en ik heb op een gegeven moment die keus aan hem gelaten en het is toen dus gebeurd, en misschien dat het nog wel eens gebeurd. En bij hun relatie is het zo dat hij overal alleen voor staat en ze echt langs elkaar heen leven, hij slaapt op de bank of op de logeerkamer, want zij heeft haar rust nodig, hij word dus geweigerd uit de slaapkamer. Nou wil ik niet goedpraten wat er gebeurd, maar vaak is er wel een reden.

En ik heb geen relatie, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, en op een gegeven moment had ik iets van so what, we vinden elkaar leuk, hebben een super vriendschap en voelen ons ontzettend aangetrokken...

Het kan gebeuren, dan kun je nog zo hard roepen dat het je nooit overkomt, en dat je het dan anders zou aanpakken..

En bedrogen worden heb ik zelf ook ervaring mee, en natuurlijk vond ik die vrouw een kreng en een bitch en wat dan nog allemaal, maar mijn ex had aan haar niet verteld dat hij getrouwd was, daar kwam ze pas achter toen mijn vader mijn ex zijn adres achterhaald had en een pakket post van oa onze advocaat achter had gelaten. Nu 3 dagen stond mijn ex op straat

Ik was ook altijd heel erg tegen vreemdgaan. Toch heb ik ook een aantal keren seks gehad met een jongen die een vriendin had. Hier gingen echter een hele geschiedenis aan vooraf en ik ben jarenlang verliefd op hem geweest voordat er iets gebeurde. Toen het eindelijk gebeurde was ik niet eens meer verliefd, maar had ik nog wel altijd een enorm zwak voor hem. Toch was ik vastbesloten weerstand te bieden, maar hij dook letterlijk bovenop me en dat was het breekpunt... Het scheelde dat ik zijn vriendin toch al een dom wijf vond, dus tegenover haar heb ik me nooit echt schuldig gevoeld.

Ik vind dan ook dat de man verreweg het meest verantwoordelijk is, maar van de 'minnares' is het natuurlijk ook niet bepaald netjes. Ik hoop dan ook dat dit de enige keer is geweest (oh trouwens, heb ook nog een keer met een getrouwde man gezoend, maar dat hoorde ik pas achteraf, hij had nog twee kinderen ook; kwáád was ik!!) dat ik hieraan mee heb gedaan.

Je eigen partner heeft veel meer verantwoordelijkheid aangezien je met hem een relatie hebt, maar die heeft over het algemeen ook meer credits opgebouwd dan een minnares en je hebt er, als je de relatie wil voortzetten, meer belang bij om met hem weer op goede voet te komen dan met haar, dus ik vind het eigenlijk vrij normaal dat vrouwen hun boosheid meer richten op de minnares dan op hun eigen partner.

Heel schuldig wanneer ze willens en wetens bezig is een bezette man te versieren. Je kunt het niet voorspellen. Al gok ik dat wanneer ik een partner heb het haar meer kwalijk neem omdat hij meer credits heeft, tenzij het mijn beste vriendin is want dan rijg ik ze alle twee aan het spit.

Mijn gevoel zegt dat als je bewust vreemdgaat met een bezette man, je net zo schuldig bent. Ik vind dat je er ook voor kunt kiezen om het niet te doen, omdat je weet dat hij bezet is.

kruimelje schreef:En bij hun relatie is het zo dat hij overal alleen voor staat en ze echt langs elkaar heen leven, hij slaapt op de bank of op de logeerkamer, want zij heeft haar rust nodig, hij word dus geweigerd uit de slaapkamer. Nou wil ik niet goedpraten wat er gebeurd, maar vaak is er wel een reden.

Dit zou ik persoonlijk dus wel een slap excuus vinden. Ik begrijp niet wat zo iemand nog in die relatie doet en heb dan snel de neiging te denken dat hij vooral medelijden met zichzelf heeft, in een slachtofferrol zit en dat wel prima vindt (helemaal als hij sex toe krijgt van een andere vrouw).

Mijn ex belazerde me nogal eens en eigenlijk was ik vooral erg kwaad op hem. Ik kende haar ook en zij was behoorlijk stokerig, ook over mij, constant gemene roddels verspreiden enzo. Daar werd ik ook wel boos over maar ik was meer teleurgesteld in mijn toenmalige vriend dan in haar. Tot ze mij begon lastig te vallen (toen was het al uit), dan ga je wel echt een stap te ver.

Ik ben nogal van het 'wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet'. Vind de 'minnares' dus guilty as hell (mits ze weet dat de betreffende man een relatie heeft).

Wanneer het mijn man zou betreffen zou ik vermoed ik dan ook net zo kwaad zijn op haar als op hem. Als je die vent dan zo graag wilt hebben, heb dan ook de guts om het zijn vriendin/vrouw te vertellen wanneer hij dat niet doet. Ik zou het zelf denk ik nooit kunnen. Willens en wetens met een getrouwde man een affaire aangaan. Zou me smerig voelen.

Maar, zoals zovelen al zeggen, je kunt natuurlijk nooit met 100% zekerheid zeggen hoe je reageert en hoe je mening (wel of niet) verandert als je zelf in zo'n situatie zit.

Overigens is er bij mij wel een verschil tussen een eenmalige neukpartij en een affaire. Bij het eerste zou ik beiden misschien kunnen vergeven. Bij het tweede wordt dat toch lastiger en is het gevoel van verraad denk ik ook groter.

Zusje schreef:

Sugarfall schreef:Ik vind de vrouw niet perse schuldig, het is zijn relatie, hij heeft een verantwoordelijkheid naar haar toe. Neemt niet weg dat ik het van heel weinig zelfrespect vind getuigen, als je seks hebt, of een relatie begint met een getrouwde man. Als je jezelf leuk genoeg vind, dan heb je daar toch helemaal geen zin in?

Maar is dat het ook niet gewoon meestal? Vrouwen die dan die man zo leuk vinden en hopen dat hij toch wel voor hun kiest... Blijven wachten op iets dat niet komt. Onzeker zijn, blijven hopen... Het is niet altijd maar zo dat het om kutwijven gaat die er op zinnen een relatie willens en wetens kapot te krijgen natuurlijk. Ik heb in ieder geval nooit een relatie kapot willen maken. Het begon als een vriendschap, we waren beide 'alleen' door omstandigheden en brachten gewoon te veel tijd samen door. Zo groeide er iets wat nooit had mogen groeien want hij had/ heeft een vriendin. Ik heb nooit gedacht dat hij het uit zou maken met haar, dat was gewoon niet mogelijk vanwege omstandigheden. Daarom heb ik het ook constant weg proberen te duwen. Ik weet nog goed hoe gek ik af en toe van mezelf werd. Ik was echt verliefd op hem. Ik heb daar toen eens een topic over gepost. Let wel, ik had niets met hem gedaan, ik was verliefd op hem en wist niet wat ik er mee aan moest. Ik werd me toch uitgescholden voor alles wat vies en lelijk was, niet normaal. Alsof ik dit allemaal op mezelf had afgeroepen en met voorbedachte rade had gedaan... Ik stond toen blijkbaar wel sterk genoeg in mijn schoenen om hem te weerstaan. Hij heeft inmiddels namelijk wel een 2e vriendin en ik ben maar wat blij dat ik dat niet ben.

Nee, zo bedoelde ik het ook niet, dat ik die vrouwen maar kut wijven vind. Een vriendin van mij heeft ook een tijdje iets gehad met een getrouwde man, zij bleef inderdaad maar hopen, en op een gegeven moment was ze zo blind voor alles, dat ze er ook echt in geloofde dat hij zijn vrouw ging verlaten voor haar. In haar verhaal was het wel echt dat zij zichzelf niet leuk genoeg vind, dus dat ze hier maar ''genoegen'' mee nam. Ik zie het als dat je iets aangaat met een getrouwde man, je het jezelf dus niet waard vind om met iemand te zijn die helemaal voor jou gaat, en waar je geen tweede viool hoeft te spelen. Ik zeg niet dat het voor iedereen zo is, maar in de meeste gevallen toch wel (een beetje) denk ik.
Het lijkt me heel moeilijk om verliefd te worden op iemand met een relatie/huwelijk, knap dat je het zo hebt kunnen afkappen! Iemand erom uitschelden vind ik ook wel ver gaan eerlijk gezegd, er zit altijd wel een verhaal achter, ik vind het dus alleen zo zonde als vrouwen dit doen, maar ik vind ze niet even schuldig als de man, ook niet als ze er wel vanaf weet, ik vind het echt helemaal niet netjes maar zij heeft gewoon geen relatie, hij wel.

Ik vind het allemaal niet zo zwart wit als vaak gedacht wordt. Lange tijd dacht ik ook: doe je niet, je begint geen affaire, je begint niks buitenechtelijks en vreemdgaan is exit. Maar zo werkt de wereld niet.

Is een vrouw even schuldig? Ik weet het niet... de partner is degene die de actie onderneemt en kiest om zijn vrouw te bedriegen. In een eerlijke en wonderlijke wereld zou geen enkele vrouw (of man) het bed induiken met iemand die in een andere relatie zit. Maar goed, zo zwart wit is het niet.

Ja moreel gezien is het fout. Zo fout. Maar als er emoties bij komen dan wordt de wereld minder zwart wit. Dan zijn er ineens 'uitvluchten', redenen om het wel of niet te doen ongeacht je ratio. En dat is moeilijk te vangen in één oordeel.

Tenzij het een bekende is vind ik niet dat zij schuldig is. Zij heeft toch niemand iets beloofd? Ik vind dat de verrantwoordelijkheid geheel bij de man ligt.

Ik heb het zelf nooit gedaan en zou het ook niet doen, dat dan weer niet.

En het hoeft ook niet te gaan om het inpikken van een man hè? Sommige vrouwen vinden het prima om geen vaste relatie je hebben. En veel mensen die vreemdgaan doen dat met iemand die ook bezet is.

Ik zou haar uiteindelijk dankbaar zijn. Zij laat me inzien wat voor zak het zou zijn en ze mag hem dan met alle liefde hebben.
(Al zou ik dan wel benieuwd zijn of zij wel de enige voor hem ken zijn) Ik ben van mening, eens een vreemdganger altijd een vreemdganger. Ze vallen op de kick ofzo. Nou zo'n man hoef ik niet.

Maar als de vrouw het niet weet en je begint als minnares een relatie met een grtouwde man. Tja, het is maar wat je zelf wilt. Ik zou nooit op de tweede plaats willen staan als vriendin, maar op nummer 1 als de vrouw van.
En niet dat ik het moet doen met de overgebleven uurtjes en het snel snel contact.
Als je verliefd bent wil je dat wel uitjubelen en aan iedereen vertellen. Dan word het wat stiekems. Nee dat lijkt mij niets.

SarahKey schreef:Ik zou haar uiteindelijk dankbaar zijn. Zij laat me inzien wat voor zak het zou zijn en ze mag hem dan met alle liefde hebben.
(Al zou ik dan wel benieuwd zijn of zij wel de enige voor hem ken zijn) Ik ben van mening, eens een vreemdganger altijd een vreemdganger. Ze vallen op de kick ofzo. Nou zo'n man hoef ik niet.

Ik ben daar ook altijd wel benieuwd naar. In het topic 'hoe heb jij je vriend leren kennen' staat ook een aantal keer dat een forumster haar vriend leerde kennen terwijl hij nog bezet was en hij dus vreemdging met de forumster. Ik snap dat niet hoor, wat moet je dan nog met zo`n vent als hij met jou al vreemdging?