NAV werd jij vroeger gepest?

Ik ben verschillende periodes buitengesloten geweest (of later dat ik me zo voelde, maar het misschien niet direct zo was) en heb ook wel pesterij dingen naar mijn hoofd gekregen. Maar heb niet het idee dat ik echt gepest ben ofzo. Ik heb zeker wel mijn onzekere periodes gehad, dat het weer een beetje raak was. Maar heb ook altijd goede vriendinnen gehad en geweten dat ik echt wel wat waard was, ondanks dat anderen mij soms het leven zuur wilde maken ofzo..

Ik denk dat pestkoppen zich niet realiseren (en ik denk dat jonge kinderen zich dat ook niet kunnen realiseren), hoeveel problemen mensen op latere leeftijd nog kunnen ondervinden van het pestgedrag. Kijk maar naar dat programma ook op rtl4 'gepest', als je de reactie van de pestkoppen soms zag, die waren echt perplext dat de gepeste er nog zoveel hinder van ondervond.

Lorna mercedez schreef:

Bacio schreef:

Lorna mercedez schreef:Ja, omdat mijn ouders rijk waren. Het heeft niet heel veel sporen nagelaten maar als ze over het zebrapad lopen zal ik misschien het gaspedaal met de rem kunnen verwisselen.
1 van de pester is nu kassajuf en ik ga altijd bij haar in de rij staan en vragen hoe het met haar flitsende carrière is.

Vind je dat niet een beetje kinderachtig van jezelf?

Ja. Maar ik vind het prima zo. Ze had in die 8 jaar toch wel een keer kunnen nadenken.

Ik snap heel goed dat je zo reageert, Lorna.

Sweety, vreselijk

Ik mocht vroeger ineens niet meer bij een vriendinnetje spelen, omdat mijn ouders gescheiden waren. Haar moeder was bang dat het besmettelijk was. Heel bijzonder hoe simpel je kan zijn.

Misschien was het ook wel besmettelijk, jaren later zijn haar ouders ook gescheiden.

Veel verhalen komen hard binnen zeg! Sweety, jouw verhaal heb ik vol verbazing gelezen, wat naar dat je dat hebt moeten meemaken! ook voor de andere dames die gepest zijn.

Zelf ben ik niet echt gepest, wel eens buitengesloten of wat opmerkingen gekregen, verder was ik stil en verlegen dus hoorde nooit echt bij de populaire groep, maar dat was het wel.

Waar ik me heel erg over verbaas in dit topic, dat er ook echt fysiek geweld wordt/werd gebruikt. Ook al keur ik het absoluut af, ik kan me nog voorstellen, dat je verbaal pest. Op die leeftijd heb je niet altijd door dat woorden zo veel pijn kunnen doen en dat het jaren later nog invloed kan hebben op iemand.
Maar het gebruiken van geweld, dat doe je echt om iemand op dat moment moedwillig pijn te doen. Ik ben oprecht benieuwd, waarom je zou besluiten om dat te doen.

Jolicious schreef:Ik mocht vroeger ineens niet meer bij een vriendinnetje spelen, omdat mijn ouders gescheiden waren. Haar moeder was bang dat het besmettelijk was. Heel bijzonder hoe simpel je kan zijn.

Misschien was het ook wel besmettelijk, jaren later zijn haar ouders ook gescheiden.

Jemig....

Jeetje wat een heftige verhalen.
Ik ben nooit echt gepest, heb zelf wel gepest.

Op de basisschool was telkens 1 iemand uit de klas het pispaaltje, om de zoveel tijd wisselde dat. En ja dat ben ik ook weleens geweest.
Op de middelbare school viel er 1 meisje uit onze klas er echt buiten, samen met klasgenootjes heb ik haar gepest.
En daar heb ik, makkelijk gezegd, spijt van.
Het was uit onzekerheid, als van 'mij zullen ze niet krijgen, ik zal wel eens laten zien hoe 'stoer' ik ben'.
Het pesten was vooral in het begin van de brugklas, daarna ook nooit meer gedaan.

Pff wat komen er heftige dingen voorbij zeg .

Ik ben wel gepest, ja. Gedurende alle basisschool jaren en ook de eerste drie jaren van de middelbare school. Van bijnamen geven, tot mij uitlachen in de klas, tot dingen achter mijn rug om zeggen, tot de weg versperren naar school of huis, door te fluisteren als ik in de buurt kwam, door mijn kleding te verstoppen na de gym zodat ik als laatste het kleedhok uit kwam en daar nog eens om uitgelachen werd, mij als laatste kiezen in je team bij gym en mij er eigenlijk niet bij willen hebben, enz. Helaas heb ik er nu nog last van ja. Ik werd lelijk genoemd en vind mijzelf nu nog niet mooi, al hoor ik (zonder op te scheppen) nu wel eens dat mannen/mensen mij mooi vinden. Ik denk eerlijk gezegd enorm negatief over mijzelf en ik hoop dat wel ooit te kunnen omdraaien, maar het is mij jaren lang zo aangepraat.
Buiten de onzekerheid over mijn uiterlijk, ben ik ook heel onzeker over mijn kunnen. Ik ben sociaal bij mijn vriendinnen, maar in een vreemde groep ben ik stil en teruggetrokken omdat ik denk dat ze toch niet willen horen wat ik zeg. En nu ik dit terug lees denk ik ook wat een aansteller haha, maarja het is zo.

Ik ken een jongen, nu 9 jaar, die zegt dat hij het leven niet leuk genoeg meer vindt. Wordt gigantisch gepest. De school had na een gesprek met een psycholoog toch maar eens het pestbeleid van de plank gehaald. Alsof het dan nog veel zin heeft.

In de 3e klas van de middelbare school werd ik gepest. Ik werd uitgescholden voor spook. (ik heb hele lichte wenkbrauwen en heel licht haar) Ik werd buitengesloten door de hele klas en zelfs vriendinnen waar ik al jaren mee omging begonnen te schelden. 1x heeft een jongen mij zo'n harde duw gegeven dat ik met mijn neus op een tafel viel. Ik had toevallig zo'n grote bosatlas bij me en daar heb ik hem heel hard mee op zijn hoofd geslagen. Ik kreeg niet eens straf van de leraar. Hij vond het goed dat ik eindelijk eens iets terug deed. Die jongen mocht 2 dagen de klas niet in. Daarna werd het pesten een stuk minder.

Ik vind het trouwens benoemingswaardig dat sommige meiden die pesters kunnen vergeven. Ik kan dat dus echt (nog) niet. Ik wens ze al het slechts van de wereld toe.

Twee jaar geleden zag ik een meisje wat mij altijd pestte omdat ik dikkig was. Terwijl ik behoorlijk ben afgevallen was zij juist dik geworden. Ik had zo'n zin om een kutopmerking te maken over haar figuur, maar heb het uiteindelijk niet gedaan.

Jeetje Sweety dat wist ik niet. Ik vind jou altijd zo zeker overkomen.

Ben zelf nooit zo erg gepest, ik was wel onzeker (ben ik nog steeds) dus wisten ze me wel te pakken, maar niet zo erg als bij sweety.

Ik kan me wel een vriendin herinneren die haar haar had laten knippen en tegen mij zeggen moet je ook zo laten knippen zal je hartstikke leuk staan. Ik dus gedaan en de volgende dag op school werd ik door die vriendin een naaperd genoemd.

Ik ben vroeger aangerand, en er was altijd 1 jongen die me er heel erg mee gepest heeft.

ik ben op de basisschool gepest, gelukkig heb ik er niet veel last van nu ik ouder ben.
wel ben ik best onzeker, ik durf mensen niet in de ogen aan te kijken. (dit heeft ook andere reden, helaas)
de laatste 2 jaar gaat het heel goed, ik verplicht het mezelf en heb super lieve collega's die me allemaal helpen!

Ja, op de basisschool was ik regelmatig 'de sjaak'.
Ik had een bril, was de langste van de klas, werd Miss Piggy genoemd en nog wat andere dingen.

Ik ben een tijdje heel onzeker geweest maar heb er nu totaal geen last meer van, voel me fijn en vind dat ik er mag zijn.
Ik ben best tevreden, het enige wat ik soms wel jammer vind is dat ik geen leuke vriendengroep van vroeger heb.

Bazinga schreef:

Ik vind dat wel een leuk plaatje, maar als je het echt over pesten hebt denk ik dat je de plank daarmee wel een beetje misslaat. Dat heeft zoveel impact op een kind, dat kun je niet van je af laten glijden en je hebt dan ook niet de keuze om die pester wel of niet je dag te laten verpesten. Als je het simpelweg je ene oor in en je andere oor uit kan laten gaan dan denk ik niet dat het echt pesten is.

Nee dat weet ik wel hoor Begrijp me niet verkeerd, ik kwam 'm gewoon tegen en moest toen aan dit topic denken. Ik wil niemand tegen de schenen schoppen; ik ben me er terdege van bewust wat voor effect pesten kan hebben op iemands leven..

Linnie1985 schreef:Jeetje Sweety dat wist ik niet. Ik vind jou altijd zo zeker overkomen.

Ben zelf nooit zo erg gepest, ik was wel onzeker (ben ik nog steeds) dus wisten ze me wel te pakken, maar niet zo erg als bij sweety.

Ik kan me wel een vriendin herinneren die haar haar had laten knippen en tegen mij zeggen moet je ook zo laten knippen zal je hartstikke leuk staan. Ik dus gedaan en de volgende dag op school werd ik door die vriendin een naaperd genoemd.

Ik ben vroeger aangerand, en er was altijd 1 jongen die me er heel erg mee gepest heeft.

Dank je wel. Ik wil nog wel steeds graag aardig gevonden worden, maar heb ook zo mijn momenten dat ik wel zeker ben.

Wat erg dat je dat heb meegemaakt, dat je bent aangerand. Al helemaal dat er dan nog iemand is die je ermee gaat pesten. En van je vriendin vind ik het ook maar raar, komt ze er zelf mee en dan zeggen dat je haar na doet.

Weet je wat ook is, nu kunnen de meeste volgens mij wel denken van "Ik ben wie ik ben, en zo moet je mij maar accepteren" maar als kind wil je graag ergens bijhoren, en als dat niet lukt en je wordt gepest heeft dat veel meer impact. Wat je niet kapotmaakt maakt je sterker. Zijn wel ff 2 uitspraken die mij altijd erg geholpen hebben.



Wat Zelda? zegt vind ik trouwens wel heel erg, een jochie van 9! Die moet zo nog niet denken.

Ik ben nooit gepest en ik heb nooit gepest. Ik weet wel dat mijn beste vriendin vroeger vaak de lul was bij ons in de klas (op de basisschool) en dat was niet echt leuk maar het was wel meer van het kaliber "jongens tegen de meisjes" en dan was er om en om een meisje aan de beurt. We namen het wel altijd voor elkaar op met alle meiden. Ik ben alleen nooit aan de beurt geweest, kan me het tenminste niet herinneren dus als het wel zo was dan was het niet indrukwekkend.

Ik ben jarenlang ontzettend gepest, zodanig dat de therapeute die ik er later voor nodig had zei dat het niet meer onder pesten maar onder geestelijke en fysieke mishandeling viel en ik aangifte had kunnen doen. Ik heb nog heel lang last gehad van nieuwe groepen ontmoeten maar de laatste jaren ben ik er gelukkig helemaal niet meer mee bezig. Wat wel blijft is dat ik ontzettend boos kan worden als ik genegeerd word en dat ik me snel persoonlijk aangevallen voel. Maar voor mijn gevoel is dit niet buiten proportie.

Als ik de pesters van toen tegenkom, wat zelden gebeurt omdat ik ben verhuisd, voel ik eigenlijk vooral medelijden. Zoals al eerder werd genoemd pesten kinderen ook niet zomaar, op mijn opleiding heb ik geleerd dat de echte pesters vaak een gedragsstoornis hebben en de gezonde gezinssituaties van pesters zijn ook op een hand te tellen. Ik heb het ze dan ook vergeven en ben trots op wie ik ondanks, of misschien wel dankzij, het pesten ben geworden.

Wat een verschrikkelijke verhalen komen hier voorbij, ik kan me helemaal voorstellen wat voor een invloed zo'n pesterij moet hebben op iemands leven. Sommige kinderen zijn zó gemeen!

Ik ben zelf nooit gepest, er zaten wel drie arrogante trutten in mijn klas die hun best deden om me buiten te sluiten, maar daar had ik eigenlijk niet echt een boodschap aan. Op één gemeen briefje na (dat de lerares te pakken kreeg en vervolgens negeerde) hebben ze eigenlijk geen indruk op me gemaakt. En dan nóg doet het me goed om te zien dat de één moeder is geworden op haar 15e en de ander dezelfde vervolgopleiding als ik wilde doen maar niet is aangenomen.
Ik vind het echt knap van degenen die echt gepest zijn dat ze hun pesters kunnen vergeven, maar ik vind het nergens voor nodig. Ook al is een pester zelf niet gelukkig, dat is nog geen reden om een ander willens en wetens het leven zuur te maken. Dat kun je op je 14e best begrijpen, vind ik.

*

*