Gepest worden; subjectief?

Kort door de bocht;

Ligt het bij pesten aan de pester of de gepeste?

Wanneer is volgens jou iets pesten en hoe zou je er 't beste mee om kunnen gaan?

Ik kijk wel 's die programma's als 'Gepest' en sta er eigenlijk steeds weer raar bij te kijken; in mijn herinnering is er nooit zo erg gepest op mijn school en ik zie 't ook niet bij mijn broertje van 14, maar wij zijn behoorlijk zelfverzekerd (borderline arrogant zegmaar) en zijn heel sociaal, dus wij zien het pesten waarschijnlijk niet eens. Nu zeg ik niet, dat 't niet bestaat, maar is pesten niet meer iets, dat vooral bestaat in de ogen van de gepeste?

Ik denk zeker niet dat pesten iets is wat alleen door de gepeste zo wordt opgevat. In prullenbakken gegooid worden, in elkaar geslagen worden keer op keer, expres buitengesloten worden etc. etc. is toch heel duidelijk dat dat gewoon pesten is?

Wel ben ik van mening dat de gepeste vaak weinig zelfvertrouwen heeft, en dat dat juist is wat ze eruit pikken. Ik denk dus dat het goed is om het bij 'de bron' aan te pakken; dus de gepeste meer zelfvertrouwen geven door middel van (bijvoorbeeld) een zelfverdedigings sport zoals judo of karakte.

Nee. Pesten ligt aan de pester. Maar het is hoe de gepeste er mee omgaat.

Als ik mij nu gepest zou voelen door jou, dan is de eerste stap dat ik aangeef dat wat je zegt/doet mij pijn doet en dat ik het helemaal niet fijn vindt. Aan jou is dan de stap om ermee te stoppen, op te letten wat je zegt/doet tegen mij. Als je dat niet doet, dan ligt het toch echt wel aan jou want jij kiest ervoor om geen rekening met mij te houden.

Nee, dat denk ik niet. Al zal het zeker per persoon verschillen wat onder pesten wordt verstaan. Wat de een nog kan hebben als plagerijtje, vindt de ander al gepest. Maar ik denk dat iedereen herhaaldelijk geweld wel pesten vindt, net als steeds dezelfde persoon eruit pikken met bepaalde 'grapjes', buitensluiten of steeds weer negeren van een persoon etc.

Ik ben zelf vroeger ook een paar jaar gepest. Dat was dan meestal met woorden (rechtstreeks beledigen of tegen iemand anders iets over me zeggen zo hard dat ik het kon horen), buitensluiten en negeren, tas in prullenbak gooien, dreigen met opwachten en geweld (gelukkig nooit gebeurd maar daardoor ben je dan wel bang) etc. Ja, dat vond ik wel pesten, helemaal achteraf bekeken.

De 'schuld' ligt natuurlijk bij de pester maar het is wel een wisselwerking van twee (of meerdere) personen die beide sociaal niet goed (genoeg) ontwikkeld zijn.

Toet schreef:De 'schuld' ligt natuurlijk bij de pester maar het is wel een wisselwerking van twee (of meerdere) personen die beide sociaal niet goed (genoeg) ontwikkeld zijn.

Dat denk ik ook

Ik denk dat dat heel erg afhangt van de omstandigheden. Natuurlijk zijn er gevallen waarin echt heel erg gepest wordt (zoals in dat ene boek van Carry Slee, weet even niet meer hoe het heet, maar waarbij die jongen zelfmoord pleegt omdat hij zo gepest wordt). In die gevallen is het niet te ontkennen dat er iemand écht getreiterd wordt.

Maar er zijn ook gevallen waarbij ik me afvraag of iemand zich alleen maar gepest voelt, terwijl er eigenlijk geen sprake is van pesten. En dan bedoel ik niet de situaties waarin iemand uitgescholden wordt en dat de schelder later zegt: Zo had ik het niet bedoelt. Want in die gevallen is het natuurlijk ook gewoon duidelijk dat er wel gepest wordt.
Ik doel op de gevallen waarin er een objectief gezien normale opmerking wordt gemaakt, die door de 'gepeste' verkeerd en/of persoonlijk wordt opgevat. In die gevallen is er naar mijn mening geen sprake van pesten, hoe vervelend de 'gepeste' zich er ook onder voelt. Hoe kun je iemand pesten, als je niet eens weet dat je dat doet? Om het heel zwart wit te zeggen; in die gevallen denk ik echt dat het probleem bij de gepeste ligt. Door onzekerheid of wat dan ook kan een opmerking flink verkeerd aankomen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat het voor die gepeste niet heel vervelend is, en natuurlijk is het niet aan mij om te zeggen dat diegene het niet zo mag voelen omdat het niet zo bedoeld is, maar ik denk wel dat er in zo'n geval de 'pester' niets kwalijk genomen kan worden.

Bij programma's als gepest zie ik ook wel eens voorbij komen dat gepesten zich jarenlang vreselijk onzeker voelen door dingen die hen zijn aangedaan op school. Dat lijkt mij echt verschrikkelijk, laat ik dat voorop stellen. Maar ik denk echt dat, juist ook omdat het vaak lang geleden is, dingen in de hoofden van de gepesten veel erger lijken dan dat ze daadwerkelijk zijn. Ik weet niet zo goed hoe ik het duidelijk moet verwoorden, maar juist omdat die gepeste zo lang dagelijks terugdenkt aan die 'pesterijen' blaast die het onbewust voor zichzelf heel erg op, terwijl het in werkelijkheid niet zo erg was.

Nogmaals, dit neemt echt niet weg dat het voor de gepeste vreselijk is dat zij/hij zich zo voelt, en met die gevoelens moet echt wel serieus mee omgegaan worden! Communicatie is hierin echt belangrijk, de gepeste moet direct bij iemand aangeven hoe hij/zij zich voelt, zodat het meteen uitgepraat kan worden. Anders blijft het doorsudderen en wordt het in de ogen van de gepeste steeds erger en erger, terwijl het zo kan zijn dat de pester zich echt van geen kwaad bewust is.

Ik denk dat aan de ene kant dat pesters heel geraffineerd zijn. Ik werd in het begin voornamelijk gepest op de momenten dat er geen andere mensen bij waren. Dus via de sms, msn, in de kleedkamer bij gym, als de leraar nog niet in de klas was, in de pauze op de toiletten, buiten schooltijd etc. Later werd dit ook gewoon tijdens de les omdat de leraren er toch niks aan deden. Van twee leraren weet ik dat ze wel wisten dat ik gepest werd maar al zoveel moeite hadden met on ze klas dat ze er niks aan gedaan hebben. Daarbij steken de pesters ook meestal wel hun kop in het zand over wat ze doen, ook al weten ze dat ze fout zaten met hun daden. Door het alsmaar af te doen met het was een grapje. Maar sommige dingen zijn gewoon echt geen grapje. Net alsof ze het op die manier voor zichzelf willen goedpraten.

Aan de andere kant denk ik dat de gepeste meestal wel kwetsbaar is en daardoor een makkelijk slachtoffer. En doordat hij/zij gepest wordt daalt het zelfvertrouwen en zullen ze nog gevoeliger reageren, wat de pesters weer zien en waardoor je in een vicieuze cirkel beland.

Elliot schreef:Ik denk dat dat heel erg afhangt van de omstandigheden. Natuurlijk zijn er gevallen waarin echt heel erg gepest wordt (zoals in dat ene boek van Carry Slee, weet even niet meer hoe het heet, maar waarbij die jongen zelfmoord pleegt omdat hij zo gepest wordt). In die gevallen is het niet te ontkennen dat er iemand écht getreiterd wordt.

Maar er zijn ook gevallen waarbij ik me afvraag of iemand zich alleen maar gepest voelt, terwijl er eigenlijk geen sprake is van pesten. En dan bedoel ik niet de situaties waarin iemand uitgescholden wordt en dat de schelder later zegt: Zo had ik het niet bedoelt. Want in die gevallen is het natuurlijk ook gewoon duidelijk dat er wel gepest wordt.
Ik doel op de gevallen waarin er een objectief gezien normale opmerking wordt gemaakt, die door de 'gepeste' verkeerd en/of persoonlijk wordt opgevat. In die gevallen is er naar mijn mening geen sprake van pesten, hoe vervelend de 'gepeste' zich er ook onder voelt. Hoe kun je iemand pesten, als je niet eens weet dat je dat doet? Om het heel zwart wit te zeggen; in die gevallen denk ik echt dat het probleem bij de gepeste ligt. Door onzekerheid of wat dan ook kan een opmerking flink verkeerd aankomen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat het voor die gepeste niet heel vervelend is, en natuurlijk is het niet aan mij om te zeggen dat diegene het niet zo mag voelen omdat het niet zo bedoeld is, maar ik denk wel dat er in zo'n geval de 'pester' niets kwalijk genomen kan worden.

Bij programma's als gepest zie ik ook wel eens voorbij komen dat gepesten zich jarenlang vreselijk onzeker voelen door dingen die hen zijn aangedaan op school. Dat lijkt mij echt verschrikkelijk, laat ik dat voorop stellen. Maar ik denk echt dat, juist ook omdat het vaak lang geleden is, dingen in de hoofden van de gepesten veel erger lijken dan dat ze daadwerkelijk zijn. Ik weet niet zo goed hoe ik het duidelijk moet verwoorden, maar juist omdat die gepeste zo lang dagelijks terugdenkt aan die 'pesterijen' blaast die het onbewust voor zichzelf heel erg op, terwijl het in werkelijkheid niet zo erg was.

Nogmaals, dit neemt echt niet weg dat het voor de gepeste vreselijk is dat zij/hij zich zo voelt, en met die gevoelens moet echt wel serieus mee omgegaan worden! Communicatie is hierin echt belangrijk, de gepeste moet direct bij iemand aangeven hoe hij/zij zich voelt, zodat het meteen uitgepraat kan worden. Anders blijft het doorsudderen en wordt het in de ogen van de gepeste steeds erger en erger, terwijl het zo kan zijn dat de pester zich echt van geen kwaad bewust is.

Hier ben ik het mee eens. En het boek van Carry Slee heet Spijt

In 't geval van pesten bij kinderen; hoe zouden ouders zich op moeten stellen, volgens jullie? In hoeverre speelt de rol van de ouders mee in pesten?

Als jij er voor kiest iemand te pesten als de persoon niks heeft gedaan of geen indruk maakt zie ik dat niet als 'in de ogen van een gepest persoon'.Er zijn nu al verschillende jongens en meisjes die zelfmoord hebben gepleegd door pesten. Pesten is zeker veranderd, mede ook door sociaal media. Pesten is geen spelletje meer maar iemand 'bewust' pijn doen? Men gaat tegenwoordig zo ver dat er pas spijt komt als het te laat is. Dus nee het is zeker niet alleen door de ogen van een gepest iemand. Maar ook doordat de pester harder en wreder is.

Ik moet eerlijk zeggen dat toen ik de titel van het andere topic las ik wel meteen aan een bepaald persoon moest denken tegen de topicopenster. Ik snap best dat ze zich gepest voelt. En ze is in het verleden ook erg gepest op dit forum vind ik.

En als ik de topics lees over mensen die vroeger gepest zijn dan denk ik bij mezelf 'dat gebeurt hier ook, ook al zijn we allemaal inmiddels volwassen'. En ik heb me er bij andere forummers zelf ook wel eens schuldig gemaakt aan pesten en daar schaam ik me voor en het spijt me.

Misschien kunnen we er allemaal op letten vanaf nu.

Bazinga schreef:In 't geval van pesten bij kinderen; hoe zouden ouders zich op moeten stellen, volgens jullie? In hoeverre speelt de rol van de ouders mee in pesten?

Ik kan eigenlijk alleen voor mezelf spreken omdat ik niet weet hoe het er in andere gevallen eraan toe is gegaan. Maar mijn ouders hebben mij altijd gesteund, mij geprobeerd assertief te maken. Toen het echt te ver ging hebben ze de decaan opgebeld zodat die met mij kon gaan praten. Dus in mijn geval kan ik mijn ouders niks verwijten.

Ik ben op de basisschool en het voortgezet onderwijs heel erg gepest. Het pesten heeft tot op de dag van vandaag gevolgen voor mijn leven.

Ik was een bang grijs muisje en durfde, zelfs als andere kinderen mij schopten en sloegen, nog niet eens een tik uit te delen. Ik huilde bij het minste of geringste. Daarom was ik een heel makkelijk slachtoffer. Op het voortgezet onderwijs hetzelfde verhaal.

Ik had toen de gelegenheid moeten krijgen te leren van me af te bijten, haar op mijn tanden te krijgen. Als ik dat toen goed had geleerd, had ik later ook makkelijker met situaties kunnen omgaan, denk ik. Ik ben nl. vreselijk onzeker geworden en had geen eigenwaarde meer.

Het is gelukkig wel zo dat ik me nu sinds een aantal jaren eindelijk weer beter voel en het echt de goede kant op gaat, maar het had niet zo gehoeven..

Dus om de vraag van TO te beantwoorden, ik denk dat pesten voor een groot deel bestaat in de ogen van de gepeste. En als je van een slachtoffer een niet-slachtoffer kunt maken heb je al heel veel gewonnen.

Bazinga schreef:In 't geval van pesten bij kinderen; hoe zouden ouders zich op moeten stellen, volgens jullie? In hoeverre speelt de rol van de ouders mee in pesten?

Kinderen nemen vaak het gedrag van papa en mama over. Weten 9 van de 10 keer niet beter omdat het in hun ogen normaal is. Als ouders kun kind leren dat je erop los moet slaan als je gepest wordt vind ik dat persoonlijk ook geen goede zaak. Met knokken lost je niks op vind ik. Als je er als achter komt dat het kind de pester is, proberen te laten inzien wat pesten met het gedrag van iemand kan doen. Ik vind dat ouders wel een grote rol hierin hebben. Maar het ligt ook vaak aan de gedachtegang van de ouders zelf.

Ik kan me best voorstellen dat Nyx zich op een onprettige manier benaderd voelt door sommige mensen hier. Of dat ze bedoeld is of niet doet er niet toe, het enige wat ertoe doet is hie Nyx dit ervaart. En als je andere mensen respecteert en voorzichtig met ze omgaat, maak je bepaalde grappen gewoon niet. Maar ik snap ook dat wanneer in het verleden de betroffen persoon nooit heeft aangegeven dergelijke opmerkingen niet te waarderen, je zonder al te veel nadenken grappen maakt omdat dat je denkt dat die persoon daar wel tegen kan. Als ze nu zouden doorgaan, ondanks dat Nyx heeft aangegeven het niet fijn te vinden, dan zou het pesten worden.

Ik denk niet dat pesten iets subjectiefs is. Hoewel degene die gepest wordt, het anders ervaart dan de pester, moet deze laatste stoppen zodra hij (of zij natuurlijk) merkt dat zijn gedrag op weerstand stuit en door de ander als niet prettig wordt ervaren. Gebeurt dat niet, dan is het in mijn ogen toch echt pesten.

De rol die ouders hierbij spelen of zouden moeten spelen, vind ik een lastige. Je ziet vaak dat pesters juist meer gaan pesten als ouders of leraren proberen in te grijpen. Maar als ouders niets doen, houdt het ook niet op. Meer dan je kind steunen en proberen zo veel mogelijk zelfvertrouwen te geven, kun je volgens mij niet doen. Maar het lijkt me vreselijk als je kind wordt gepest. Dan voel je je volgens mij echt machteloos.

Toet schreef:De 'schuld' ligt natuurlijk bij de pester maar het is wel een wisselwerking van twee (of meerdere) personen die beide sociaal niet goed (genoeg) ontwikkeld zijn.

Ik ben het hier niet mee eens. Toen ik van de MAVO naar de HAVO ging werd ik al snel tot pispaaltje uitgemaakt en op een gegeven moment compleet genegeerd door de hele klas. Toen ik eens iemand vroeg waarom ze dat deed zei ze dat ik anders was omdat ik van de MAVO kwam. Ze stookten zelfs op zaterdagavond in de disco tegen mijn vriendje. Een vriendin (zat op een andere school) heeft het mijn ouders verteld en zij hebben mij toen gevraagd of ik naar een andere school wilde en dat heb ik toen gedaan. Als ik sociaal onderontwikkeld was geweest dat had ik daar niet binnen de kortste keren meer vrienden dan mijn zusje die daar al jaren zat. Er was niets mis met mij, ik kwam slechts van de MAVO. Sterker nog, na mijn vertrek werd mijn beste vriendin de lul, ik had op dat moment ruzie met haar maar we zijn samen van MAVO naar HAVO gegaan. Ze heeft het uitgehouden maar vraag niet hoe. Heb haar vaak gevraagd bij mij op school te komen maar ze wilde zich niet laten kennen. Ik heb nog een leuke tijd gehad, zij alleen maar een rottijd. Er zal best een kern van waarheid in bovenstaande zitten hoor maar het gaat niet altijd op naar mijn idee.

Gepest worden is niet altijd subjectief, lang niet. Pesten kan verschrikkelijke gevolgen hebben op de lange duur. als je verschrikkelijke dingen zijn aangedaan, zou ik dat echt niet meer subjectief durven noemen. Maar inderdaad, soms wordt het woord 'pesten' wel snel in de mond genomen. Ik denk dat die grens tussen het subjectieve pesten en het daadwerkelijke pesten eigenlijk maar gevaarlijk dun is.

Het ligt denk ik aan de pesters maar ook zeker aan de gepeste. Op de een of andere manier pik ik mensen er zo uit die vroeger gepest zijn. Ik weet niet wat het is maar het zal met een soort uitstraling en onzekerheid te maken hebben wat zo een persoon uitstraalt. Ik denk niet dat een gepest iemand daar zelf erg veel aan kan doen. Als ik terug denk aan vroeger dan kan ik mij twee personen nog erg goed herinneren die werden gepest. 1 was een jongen op de basisschool en de ander een meisje op de middelbare school. Allebei waren ze vrij assertief en sociaal, ze beten ook allebei echt wel van zich af maar toch werden ze keer op keer gepest. Bij hun was het echt de uitstraling en dat zit in je, ik weet niet of je daar iets aan kan veranderen, ik denk eigenlijk van niet.

loura schreef:Het ligt denk ik aan de pesters maar ook zeker aan de gepeste. Op de een of andere manier pik ik mensen er zo uit die vroeger gepest zijn. Ik weet niet wat het is maar het zal met een soort uitstraling en onzekerheid te maken hebben wat zo een persoon uitstraalt. Ik denk niet dat een gepest iemand daar zelf erg veel aan kan doen. Als ik terug denk aan vroeger dan kan ik mij twee personen nog erg goed herinneren die werden gepest. 1 was een jongen op de basisschool en de ander een meisje op de middelbare school. Allebei waren ze vrij assertief en sociaal, ze beten ook allebei echt wel van zich af maar toch werden ze keer op keer gepest. Bij hun was het echt de uitstraling en dat zit in je, ik weet niet of je daar iets aan kan veranderen, ik denk eigenlijk van niet.

Uitstraling op latere leeftijd kan ook gevolg zijn van pesten. Wie weet waren ze vroeger wel heel anders. Kinderen kunnen álles reden vinden om te pesten, daar hoef je geen onzekere uitstraling voor te hebben.

Lennox schreef:

loura schreef:Het ligt denk ik aan de pesters maar ook zeker aan de gepeste. Op de een of andere manier pik ik mensen er zo uit die vroeger gepest zijn. Ik weet niet wat het is maar het zal met een soort uitstraling en onzekerheid te maken hebben wat zo een persoon uitstraalt. Ik denk niet dat een gepest iemand daar zelf erg veel aan kan doen. Als ik terug denk aan vroeger dan kan ik mij twee personen nog erg goed herinneren die werden gepest. 1 was een jongen op de basisschool en de ander een meisje op de middelbare school. Allebei waren ze vrij assertief en sociaal, ze beten ook allebei echt wel van zich af maar toch werden ze keer op keer gepest. Bij hun was het echt de uitstraling en dat zit in je, ik weet niet of je daar iets aan kan veranderen, ik denk eigenlijk van niet.

Uitstraling op latere leeftijd kan ook gevolg zijn van pesten. Wie weet waren ze vroeger wel heel anders. Kinderen kunnen álles reden vinden om te pesten, daar hoef je geen onzekere uitstraling voor te hebben.

Ik zie het ook vaak bij kinderen hoor..

loura schreef:

Lennox schreef:

loura schreef:Het ligt denk ik aan de pesters maar ook zeker aan de gepeste. Op de een of andere manier pik ik mensen er zo uit die vroeger gepest zijn. Ik weet niet wat het is maar het zal met een soort uitstraling en onzekerheid te maken hebben wat zo een persoon uitstraalt. Ik denk niet dat een gepest iemand daar zelf erg veel aan kan doen. Als ik terug denk aan vroeger dan kan ik mij twee personen nog erg goed herinneren die werden gepest. 1 was een jongen op de basisschool en de ander een meisje op de middelbare school. Allebei waren ze vrij assertief en sociaal, ze beten ook allebei echt wel van zich af maar toch werden ze keer op keer gepest. Bij hun was het echt de uitstraling en dat zit in je, ik weet niet of je daar iets aan kan veranderen, ik denk eigenlijk van niet.

Uitstraling op latere leeftijd kan ook gevolg zijn van pesten. Wie weet waren ze vroeger wel heel anders. Kinderen kunnen álles reden vinden om te pesten, daar hoef je geen onzekere uitstraling voor te hebben.

Ik zie het ook vaak bij kinderen hoor..

Voor een deel klopt dat ook wel, maar de kinderen die gepest worden zijn niet altijd maar schuchter en schoorvoetend.

Zou je mij er ook tussenuit gepikt hebben Loura?

Ik voelde me op de basisschool gepest, maar ik denk niet dat de 'pesters' het zo ervaren hebben. Ik kreeg altijd een zucht, steun of opmerking bij alles wat ik zei en commentaar op alles wat ik deed. Ook werd ik regelmatig buitengesloten voor mijn gevoel. Ik denk dat ik het alleen maar zwaarder heb gemaakt door het allemaal serieus te nemen en me aangevallen te voelen, dus bij mij was het pesten wel subjectief. Op de middelbare school heb ik dat niet gehad gelukkig en heb ik me nooit buitengesloten of wat dan ook gevoeld.