Gepest en jeugdsentiment

Gister zat ik het programma gepest te kijken. Best erg hoe sommige mensen hier een trauma aan over hebben gehouden.
Werden jullie vroeger gepest? Of waren jullie de pesters? Of zagen jullie het liever gewoon aan en bemoeiden jullie je er niet mee.

Ik werd op de basisschool best wel gepest. Ik speelde altijd met jongens, gaf niet om kleding of hoe me haar zat en straalde flink wat onzekerheid en gevoeligheid uit. Dit pesten ging door tot op de middelbare school. Daar werd ik altijd Anne Frank genoemd (vanwege mijn mislukte boblijn) en er werd gezegd dat ik op een hond leek (vanwege mijn mooie bruine ogen, haha) Op een dag nam een van de pesters eens een hondenbrokje voor me mee naar school. Op dat moment niet leuk. Maar als ik er op terug kijk, doet het me weinig eigenlijk.

Op de basisschool had ik een soort van knipperlicht vriendje. En op de kleuterschool altijd het zelfde vriendje waar ik verkering mee had. In groep zeven zei mijn knipperlicht vriendje: als je mij een zoen geeft, mag je mijn vierkleurenpen hebben. Nou, die wilde ik wel. Vervolgens ellenlange liefdesbrieven over en weer gestuurd. Ik heb er nog twee van liggen. Er staan gedichten in die ik nu nog niet begrijp. Later op de fiets wilde hij graag dat ik zijn hand vasthield, Dat wilde ik niet. maar hij zei, als je het niet doet, maar ik het uit. Toen deed ik het toch maar. Daarna was het weer uit.
In groep acht maakte ik met knipperlichtvriendje en met kleuterschool vriendje samen een werkstuk over de 2e wereldoorlog. Knipperlichtvriendje vroeg tussen de bedrijven door: wil je verkering met me? Waarop ik volmonig ja op antwoorde. Hier kon basisschool vriendje natuurlijk niet achterblijven en vroeg: En met mij ook? Hier zei ik ook ja op. Wahahahaha, sletje.

Jullie nog leuke jeugdsentimenten te delen?

Op de basisschool ben ik zelf niet gepest, ik heb wel gezien wat het met mijn zusje deed. Zij werd daar heel erg gepest en de leraren deden er niets aan. Ik kwam erg voor mijn zusje op... en dat zorgde ervoor dat het uiteindelijk minder werd.


Op de middelbare school ben ik wel gepest, ik was iets flinker dan mijn klasgenoten, slecht in gym en deed het verder goed op school. Met de jongens had ik nooit problemen, maar de meiden daar waren echt hard. En dan viel het bij mij en een paar vriendinnen nog mee... er waren mensen die voor van alles en nog wat werden uitgescholden, kleding onder de douche gegooid bij gym, werd gezegd dat mensen niet fris ruikten dus werd er met deo naar die mensen gespoten.

Het heeft mij heel onzeker gemaakt, en nog steeds! Ik heb het heel goed, een lieve man, een mooi kindje, vriendinnen, een fijne familie, maar toch ben ik bang om nieuwe contacten aan te gaan gewoonweg omdat ik bang ben dat ze me niet mogen, of "iets" van me vinden.

Op de basisschool werd ik niet echt gepest, kan me toch niks noemenswaardigs herinneren.

Middelbare school was wel een drama de eerste anderhalf jaar. Ik heb deze in Belgie gedaan en was toen de enigste nederlander. Ook ben ik eerst in het TSO begonnen (technische richting) maar dit bleek toch te hoog gegrepen en ben ik overgeschakeld naar het BSO (praktische richting) na de kerstvakantie. De eerste 4 maanden wat ik al aan leerstof had gehad daar lagen ze enorm mee achter in m`n nieuwe klas dus het was allemaal herhaling voor me waardoor ik superhoge punten haalden. Dit vonden m`n klasgenoten niet echt super en dat in combinatie met dat ik NLer ben/was was ik het pispaaltje. Wat ik al wel niet naar m`n hoofd geslingerd heb gekregen is verschrikkelijk. En het waren 2 grote pestkoppen en de rest van de klas + andere kinderen liepen/deden maar mee als een stel schoothondjes. Uiteindelijk zijn ze van school gegaan en toen werd het gelukkig een stuk beter maar jeetje dit hoop ik nooit meer mee te maken. De leraren deden er ook helemaal niks aan, ja praten met de pestkoppen waardoor het alleen maar erger werd.

Helaas heb ik dit ook gemerkt op diverse stages die ik later moest doen. Werd vaak minder beoordeeld of alleen maar negatieve kritiek omdat ik een NLer was.

Ik ben heel erg gepest op de de basisschool en daarna ook de middelbare. Ik zag er ook niet echt uit als een van de popular girls, puistjes, dikke pluizige krullen, bril. En uiteindelijk na 2e jaar op middelbare besloten dat ik naar een andere school ging, het pesten werd zo erg dat ik ook ging spijbelen omdat ik zo bang was. Op de andere school ging het eigenlijk meteen goed omdat ik daar echt niet meer met me liet sollen.

Kan niet zeggen dat het me traumas gegeven heeft, maar ik ben nu wel extra op me hoede nu ik zelf een kind heb, kan er dan ook echt niet tegen als J.oaquin huilend thuiskomt met zijn handen en blouse onder getekend met stift door een van zijn klasgenootjes (die dit bij meerdere doet). Desondanks wil ik wel dat hij leert voor zichzelf op te komen.

Ik ben gelukkig nooit gepest en ik heb ook nooit gepest

Ik ben heel vroeger op de basissschool wel eens gepest...denk tenminste dat de pesters t zo bedoeld hebben (ze riepen 'vuurtoren' of 'spring eens op groen' vanwege mijn rossige haren) maar t deed mij zo weinig dat voor hun de lol er al snel vanaf was. Ik heb ook wel eens gepest...denk puur uit verveling.

Op de middelbare school ben ik voor zover ik weet nooit gepest en heb ik dat zelf ook niet gedaan.

Ik ben vroeger niet gepest. Wel heb ik gepest en ben ik niet trots op, zeker niet, schaam me er best voor.
De gene die gepest werd, is van school gegaan, en de pesters, waaronder ik dus, kwamen weg met alleen een waarschuwing. Ik peste niet alleen klasgenoten, ook leraren waren de pispaal! Dit is toen thuis meerdere keren besproken en het werd alleen maar erger.

Waarom ik dat deed, is dat er thuis weinig werd besproken, ouders gescheiden en walste over mijn vader heen. Ik dacht wat ik thuis kan, kan ik ook op school. En ja dat klopte dus wel.

Wat ik mij nog goed kan herinneren, was met mijn buurjongen (klasgenoot basisschool) die ik totaal niet leuk vond, (heeft mij ooit eens een gebroken pols bezorgd, vandaar) dat wij in de struiken bij iemand anders gingen zitten en elkaar kusjes gaven. Later gebeurde dit vaker, dit gebeurde wanneer we echt alleen waren. Op school moesten we weinig van elkaar hebben.

Op Terschelling, samen met een camping vriendje, midden in de zomer, Jingle Bells zingen met een tennis racket in de hand.
Is ook nog een foto van gemaakt

Ik ben mijn hele schoolperiode gepest. Ben hierdoor ook na het behalen van mijn MAVO diploma gestopt met school, dit in overleg met de schoolpsychiater en de leerplichtambtenaar. Op voorwaarde dat ik een LOI opleiding ging doen, destijds werkte ik al in een dierenspeciaalzaak dus de opleiding dierverzorging was snel gekozen!

Ik was altijd een stil meisje dat niet van zich af durfde te bijten dus ik was een makkelijk slachtoffer. Hoe vaak mijn moeder ook naar school is geweest en gepraat heeft met leraren en de leraren weer met de pesters, het heeft nooit iets uitgemaakt. Elke dag ging ik met buikpijn en hoofdpijn naar school.
Aan het einde van groep 8 heb ik de laatste maanden ook in het ziekenhuis gelegen. Volgens de dokters heb ik door alle stress van toen migraine ontwikkeld. Voordat ze tot die ontdekking kwamen waren ze bang dat ik een hersentumor had, de artsen hebben mijn moeder toen ook op het ergste voorbereid maar na verschillende scans kwam er de diagnose migraine uit.
Op school riepen ze ondertussen dat ze hoopten dat ik dood zou gaan.

Op de middelbare school is het gewoon weer doorgegaan, veel kinderen van de basisschool zaten daar ook en begonnen weer van voor af aan en de rest van de klas deed mee.
Ik ben hierdoor zeer depressief geweest, met zelfmoordpogingen en al.
Toen ik eenmaal van school af was was gelijk mijn buikpijn verdwenen, net zoals het nagelbijten. Migraine heb ik helaas nog veel last van, hoofdpijn bijna dagelijks.
Ook heb ik een tijd lang een soort van straatvrees gehad, durfde absoluut niet alleen over straat en ook met iemand anders erbij voelde ik me door iedereen bekeken en bespot.

Nu heb ik er eigenlijk geen last meer van, heb wel een vertekend zelfbeeld maar weet niet of dat met het pesten te maken heeft. Als ik ergens met iemand heb afgesproken waar ik nog nooit geweest ben ga ik altijd een paar dagen van te voren met bijvoorbeeld m'n moeder daar vast heen zodat ik weet hoe ik moet rijden, waar ik m'n auto kan parkeren en hoe ik moet lopen om op de afgesproken plek te komen zodat ik op de dag zelf niet volledig in de stress schiet.

Aan dat programma zou ik zelf nooit mee doen, ik zie tot nu toe echt totaal geen berouw bij de pesters. Ze doen het allemaal af met 'Iedereen pest wel eens, we hadden niks tegen jouw persoonlijk en iedereen wordt wel eens gepest'. Toch vind ik het wel goed dat dit programma er is. Wie weet dringt het een beetje bij pesters door wat een impact het kan hebben op iemands leven.

Toen ik van de MAVO naar de HAVO ging had ik een akkefietje met de bitch van de klas waarop ik vervolgens door de hele klas genegeerd werd. Echt gepest werd ik dus niet al deden ze wel vervelende dingen als ik in het weekend uit was (rare dingen tegen mijn vriendje enzo zeggen). Uiteindelijk heeft een vriendin van me het aan mijn ouders verteld (zonder mijn medeweten) en zij gaven aan dat ik ook wel naar een andere school mocht als ik wilde. Dat heb ik gedaan en was echt de oplossing. Daar heb ik nog een leuke tijd gehad. Heeft wel zo'n drie maanden geduurd voor ik weer mezelf kon zijn ipv het stille meisje dat ik was geworden maar ik denk dat als ik niet weg was gegaan van die school, ik nu een heel ander mens was geweest.

De verhalen hier maken mij verdrietig. Wat moet dat erg voor jullie zijn geweest. Vooral voor jou Sorella, wat rot dat pesten zo'n impact heeft gehad. Hoe is het nu, heb je nu wel fijne mensen om je heen?

Caresses schreef: De verhalen hier maken mij verdrietig. Wat moet dat erg voor jullie zijn geweest. Vooral voor jou Sorella, wat rot dat pesten zo'n impact heeft gehad. Hoe is het nu, heb je nu wel fijne mensen om je heen?

Ik kan nu gelukkig zeggen dat het pesten geen invloed meer heeft op me. Ik heb niet heel veel vrienden maar degene die ik heb die staan altijd voor me klaar (en ik voor hun natuurlijk). Ik heb echt een fijn groepje mensen om me heen waar ik dankbaar voor ben.
Ik ben nog steeds wel een stil meisje alleen ben ik verbaal nu zoveel sterker geworden. Ik laat het kaas niet meer van m'n brood eten en durf ook steeds meer. Ik word steeds zekerder en dat is fijn om te merken.

Lief dat je ernaar vraagt!

Ik ben op de basisschool erg gepest.
Dat begon al in groep 3. Ik had toen volgens een aantal andere kinderen vlooien etc.
Daarna is het heel lang minder geweest, maar vooral in groep 8 was het weer heel erg.

Ik durfde aan het eind van het jaar ook niet meer naar school toe en mijn moeder heeft me toen ook een paar dagen thuis gehouden.
De leraar deed er ook niks aan. Hij heeft 1 keer mij en de 'hoofd'pester bij zich gehaald tegelijk en toen konden we allebei ons zegje doen. Ik sloeg dus helemaal dicht en zij verzon een leuk verhaaltje.

In de eerste klas ging het pesten ook gewoon verder, maar toen werd er wel echt wat aan gedaan. Ik had toen wel 1 vriendin en tijdens mentorles kon je invullen of iemand gepest werd en door wie (anoniem). Bijna de hele klas vulde dezelfde jongen in, maar wij vulden elkaar dus in.
Daarna zijn er gesprekken tussen de mentor en ons en mentor en pestkoppen geweest en hield het ineens op.

Ik merk dat ik door die hele periode erg onzeker ben geworden. Mede daardoor is het mij denk ik ook niet gelukt om de Pabo te doen. Bij de eerste stage in de bovenbouw klapte ik helemaal dicht en kwam mijn eigen tijd in de bovenbouw weer terug. Ik heb hier ook een hele tijd toen voor bij een psycholoog gelopen.
De afgelopen jaren ben ik wel steeds sterker geworden en vooral sinds ik mijn zoontje heb kom ik steeds beter voor mijzelf op.

Dolphinne en Parel wat een verhaal. Zo naar om te lezen wat voor invloed het heeft op je verdere leven.

Daarom ben ik wel blij met het programma, misschien dat mensen eens inzien dat het niet 'zomaar een beetje klieren' is. Het kan echt een groot deel van je leven vergallen.

Parel schreef:Een tijd terug was er trouwens een programma met Arie Boomsma, Over de Streep, en als ik daar naar keek bleef ik zo hangen in mijn verdriet, echt verschrikkelijk. Dat is ook de reden dat ik dat soort programma`s op tv ontwijk.

Zo, de eerst keer dat ik dat zag was het de Amerikaanse versie. Man o man, helemaal over m'n toeren was ik! Ik besefte me ook dat ik bij bijna alle vragen over de streep had moeten lopen Ik vind dat een ontzettend goed initiatief en vind dat het verplicht moet worden op alle scholen! Kinderen moeten zich bewuster worden van de situatie bij anderen. Van de Nederlandse serie heb ik ook alle afleveringen gezien.

Parel, wat een aangrijpend verhaal zeg

Ik ben van mijn 6e tot mijn 16e vreselijk gepest. Dag in, dag uit was het 'feest'. Spullen werden gesloopt, ik werd uitgescholden, buitengesloten, bedreigd en op zijn tijd geslagen. Ik zou stinken, vlooien hebben en weet ik het allemaal meer.

Heb echt nare dingen meegemaakt. Met mijn verjaardag moesten traktaties eerst ontsmet worden, als ze al niet gewoon geweigerd werden. Waar ik ook ging, ik werd altijd nageroepen, zelfs midden in de stad. Ik kreeg dreigtelefoontjes, hoorde nergens bij en zat altijd alleen. Met gym wilde niemand mij in hun team, het andere team mocht mij wel hebben. Heb meermalen klappen gehad, zomaar.

Dit alles heeft grote gevolgen gehad voor mijn zelfbeeld en verdere leven. Dit werd alleen maar versterkt door mijn thuissituatie. Zo snapte mijn vader niet dat ik altijd de pineut was, dan moest het toch.ook aan mij liggen. Ook mijn moeder deed niet altijd wat ze had moeten doen (wil hier niet verder op ingaan), wat mij een makkelijk slachtoffer maakte.

Ik loop nog dsgelijks tegen de gevolgen aan, maar neem niemand iets kwalijk. De pesters niet, ik was nou eenmaal een makkelijk slachtoffer en kinderen kunnen gewoon keihard en genadeloos zijn. Maar ook mijn ouders niet, ze hebben altijd het beste voor mij gewild, het heeft alleen wel eens anders uitgepakt.

Parel schreef:Jasmine

Pippa, sorry! Lief dat je er op reageert.

Gek, geen sorry! Ik weet alleen daardoor niet zo heel goed hoe ik erop moet reageren. Vind het echt erg om te lezen dat mensen zo gepest kunnen worden, terwijl als ik jou zie gewoon denk, wat een super leuke meid

Ik ben ook gepest, 7 maanden lang op de middelbare school. Ik weet het nog heel goed, begin van het jaar was er niks aan de hand, toen kwam de herfstvakantie. Met een aantal meiden uit mijn klas zelfs nog afgesproken in de vakantie. En ik kwam maandags op school en opeens was alles anders. Het grootste gedeelte van de klas was opeens tegen mij, en de anderen hielden zich stil. De meest vreselijke dingen zijn tegen mij gezegd, ze wisten precies bij welke leraren ze dingen konden maken onder de les omdat die toch niet ingrepen. Ik probeerde het te negeren, maar het was gewoon aan me te zien hoeveel pijn het me deed. In het begin was ik blij als ik vrij was want dan hoefde ik niet meer aan te horen hoe dom, stom, dik, lelijk etc. ik wel niet was. Maar na ongeveer een maand ging het thuis gewoon verder via de sms, msn en mail. Ik had alleen nog rust als ik sliep. Op een gegeven moment was al mijn zelfvertrouwen en zelfrespect helemaal weg, en begon te geloven in wat ze zeiden. Wat was ik nog waard? Niks dacht ik. Heb zelfs serieus gedacht dat ik misschien maar beter dood kon zijn want ja ik was toch niks waard, wat hadden mensen nog aan mij. Al die tijd heb ik ook niemand wat verteld. Pas toen het geweld echt lichamelijk begon te worden, en ik brandblaren op mijn hielen had. Want ze vonden het wel grappig om een steekvlam onder de deur door te maken bij gym, heb ik alles op papier gezet en die brief op het kussen van mijn moeder gelegd. Die heeft contact opgenomen met de decaan, en toen moest ik bij hem op gesprek komen. Voelde me weinig serieus genomen, en achteraf blijkt dat hij me ook niet serieus heeft genomen. Tegen de pesters heeft hij gezegd dat ze maar beter konden ophouden voor een tijdje want anders moest hij wel maatregelen nemen omdat mijn ouders dan ik opstand zouden komen. En toen was het 3 weken wat rustiger voor mij en toen begon het langzaam weer. Gelukkig kwam toen al snel de zomervakantie en kwam ik na de vakantie in een andere klas en kon ik langzaam aan beginnen met er mentaal weer bovenop komen.

En dat laatste heeft best wel een tijdje geduurd voordat ik er weer helemaal bovenop was. Ik kon na 6 jaar denk ik weer zeggen dat ik er 100% bovenop was, en nu na bijna 10 jaar ben ik sterker dan ooit.

Sorella schreef:

Parel schreef:Een tijd terug was er trouwens een programma met Arie Boomsma, Over de Streep, en als ik daar naar keek bleef ik zo hangen in mijn verdriet, echt verschrikkelijk. Dat is ook de reden dat ik dat soort programma`s op tv ontwijk.

Zo, de eerst keer dat ik dat zag was het de Amerikaanse versie. Man o man, helemaal over m'n toeren was ik! Ik besefte me ook dat ik bij bijna alle vragen over de streep had moeten lopen Ik vind dat een ontzettend goed initiatief en vind dat het verplicht moet worden op alle scholen! Kinderen moeten zich bewuster worden van de situatie bij anderen. Van de Nederlandse serie heb ik ook alle afleveringen gezien.

Dat was idd. een erg confronterend programma. Zou ook bij bijna elke vraag hebben moeten oversteken.

Parel, voor jou ook . Jij bent trouwens een van de laatsten bij wie ik zo'n verhaal had verwacht. Vind jou zo'n mooie, sterke vrouw om te zien. Ook op het forum kom je zo sterk en positief op mij over.

Wat een heftige verhalen hebben sommigen! Wat hard kunnen kinderen/pubers toch zijn.
voor iedereen die gepest is!

En over de streep vind ik ook zo'n mooi programma. Ik zal er ook alles aan doen wat in mijn macht ligt om later mijn kinderen niet zo vaak te moeten laten oversteken als dat ik had gemoeten als ik toen mee had gedaan.