Mijn man trekt de nachtvoeding niet meer,

Mauwmauw: Ik vind het heel knap dat je er zo in kan staan, die van mij had echt een probleem gehad als hij me hele dagen alleen liet liggen!

Wow wat veel reacties, dat had ik echt niet verwacht. Ik vind het fijn dat iedereen er hetzelfde over denk als ik.
Het is niet zo dat het alleen maar gezeur is. En net wat chipa zegt, nu ze wat ouder wordt vind mijn man het ook steeds leuker worden. In het begin huilde ze veel en sliep ze weinig en als mijn man dan thuis kwam of in het weekend nam hij haar meestal van mijn over. En als ik weg wil is dat ook meestal geen probleem.
Het zijn alleen de nachten, en die vind ik heel zwaar. Ik wordt daar ook niet gezelliger van. Maar er is hoop want ze is al 2 nachten maar 1 keer geweest voor een voeding in plaats van 2 keer. Hoop dat dit doorzet. Dat mag toch ook wel na bijna 4 maanden?

mauwmauw schreef:

chipa schreef:

Wat niet wegneemt dat ik het gedrag dat hij vertoonde gedurende mijn zwangerschap en de eerste weken na de bevalling ben vergeten. Maar dat is geweest en we kijken nu vooruit. Als ik hem zijn gedrag kwalijk blijf nemen wordt het er ook niet leuker op. Maar mogen we ooit een 2e kindje krijgen dan weet ik wel dat ik eerder iets zeg en hem echt een schop onder zijn kont geef.

helemaal mee eens,ik baal nog steeds hoe alles is gegaan na de bevalling(ik lag in het ziekenhuis,en hij kwam eens per dag even langs(hooguit 30-45 minuten)lag veel alleen en kon niks omdat ik nog aan alle toeters en bellen lag.Maar goed heb nu ook voor mezelf zoiets van dit is nu allemaal bijna een jaar geleden,neuzen naar voren en we kijken niet meer hoe het is gegaan.al blijft het natuurlijk wel bij me.En bij een eventueel volgend kindje,moet hij een stuk meer doen.

Wat kan jij daar goed mee omgaan, vind het echt knap.
En idd bij een volgend kindje er van te voren over praten wat je verwachtingen zijn. Als je net bent bevallen heb ik ook niet de puf om ergens wat van te zeggen.

Op zich hebben wij vooral bij de eerste ook wel ruzie gehad in de eerste periode, we waren allebei op van het slaapgebrek en dan vallen er wel eens wat harde woorden over en weer, maar het verschil is wel dat ik nooit het gevoel heb gehad dat hij mij overal voor op liet draaien of meer recht had op slaap of dat de verzorging van de baby mijn taak was en niet de zijne. Als dat wel zo was geweest dan had ik me echt heel erg in de steek gelaten gevoeld.

ProudMama schreef:Mauwmauw: Ik vind het heel knap dat je er zo in kan staan, die van mij had echt een probleem gehad als hij me hele dagen alleen liet liggen!

+1 de mijne ging overdag gewoon werken, ik kreeg zat bezoek, maar vanaf 5 tot 11 was hij in het ziekenhuis en soms smorgens ook nog 1 a 2 uurtjes. Zo hoort het toch ook!

Ik heb echt met verbazing dit topic vannacht gelezen op mijn mobiel.

@ Mauwmauw, vind het knap dat je het pikt van je vriend/man, ik was echt allang een keer ontploft. En dat ie dan ook bijna niet in het ziekenhuis kwam

@ Chipa, ook al zo'n vervelende situatie bij jou. Kan me voorstellen dat de bom op een gegeven moment barst, ik zou ook zijn ontploft (wie niet trouwens). Hoop dat hij nu en bij een eventuele volgende wel vanaf het begin betrokken is.

@ Missy, ik vind die opmerking van je man over dat je niet werkt en dus geen inkomsten hebt en hij wel eigenlijk best kwetsend. Ben het dan ook wel eens met Susan over hoe je man dat wil gaan doen als je straks ook werkt, ik vind dat ondanks dat hij niet werkt hij wel wat meer sympathie mag hebben. Kun je je dochter trouwens niet uit haar ritme trekken van het 2x in de nacht komen of heb je dat al eens geprobeerd?

Misschien een brutale vraag voor de dames met zo'n botte vriend/man thuis, maar als je vriend/man niet verandert, wil je dan wel een 2e (wetende wat je te wachten staat)? Hebben jullie man/vriend dan ook een papa-dag en hoe gaat het dan?

Als ik dit alles doorlees, mag ik in mijn handen knijpen met mijn vriend. Hij is gelukkig vanaf dag 1 dat bekend werd dat ik zwanger was betrokken geweest en we hebben van te voren duidelijke afspraken gemaakt over hoe de rol verdeling zou zijn.

@Fearie: Als mijn man niet was veranderd dan had ik nu denk ik niet meer hier bij hem thuis gezeten. Wil niet gelijk zeggen dat we dan helemaal uit elkaar waren gegaan maar zeker wel een time-out. Het was gewoon echt niet leuk meer. Maar gelukkig ziet hij ook wel in dat het voor mij niet leuk was zo en is hij 360 graden gedraaid.

Morgen is hij voor het eerst een paar uurtjes met onze zoon alleen. Ben erg benieuwd hoe dat gaat!

Ik zou zeker nog wel een 2e kindje willen, maar dan zorg ik wel dat ik zelf van het begin af aan mijn mond opendoe als iets me niet zint. Ik heb gewoon teveel over me heen laten lopen.

chipa schreef:@Fearie: Als mijn man niet was veranderd dan had ik nu denk ik niet meer hier bij hem thuis gezeten. Wil niet gelijk zeggen dat we dan helemaal uit elkaar waren gegaan maar zeker wel een time-out. Het was gewoon echt niet leuk meer. Maar gelukkig ziet hij ook wel in dat het voor mij niet leuk was zo en is hij 360 graden gedraaid.

Morgen is hij voor het eerst een paar uurtjes met onze zoon alleen. Ben erg benieuwd hoe dat gaat!

Ik zou zeker nog wel een 2e kindje willen, maar dan zorg ik wel dat ik zelf van het begin af aan mijn mond opendoe als iets me niet zint. Ik heb gewoon teveel over me heen laten lopen.

Jullie hebben er dus over gepraat, toch? Weet je achteraf ook wat de reden was van zijn houding? Was hij bang dat hij het niet goed zou doen of had hij gewoon geen zin en vond hij dat hij het best op jou af kon schuiven? Of wist hij gewoon niet beter?

Ik vind het helemaal niet zo knap dat mauwmauw, chipa en nog wat meiden dit pikken (of hebben gepikt) van hun man. Ik vind het juist een teken van over jezelf heen laten lopen. Misschien ben ik daar wel wat feller in, maar ik had het NO WAY gepikt als mijn man zo met mij om was gegaan.

Hoe durft hij zeg! Hij weet dat er een kleintje komt en dat er gebroken nachten bij horen. En dan hoeft hij nog niet eens te voeden....

Mijn vriend heeft de eerste paar weken alle nachtvoedingen gedaan zodat ik bij kon komen van de bevalling en ik de volgende dag, als hij ging werken, weer helemaal op en top fit was.

Jolicious schreef:Ik vind het helemaal niet zo knap dat mauwmauw, chipa en nog wat meiden dit pikken (of hebben gepikt) van hun man. Ik vind het juist een teken van over jezelf heen laten lopen. Misschien ben ik daar wel wat feller in, maar ik had het NO WAY gepikt als mijn man zo met mij om was gegaan.

Ik doelde hierop: Maar goed heb nu ook voor mezelf zoiets van dit is nu allemaal bijna een jaar geleden,neuzen naar voren en we kijken niet meer hoe het is gegaan.al blijft het natuurlijk wel bij me.En bij een eventueel volgend kindje,moet hij een stuk meer doen.

Jolicious schreef:Ik vind het helemaal niet zo knap dat mauwmauw, chipa en nog wat meiden dit pikken (of hebben gepikt) van hun man. Ik vind het juist een teken van over jezelf heen laten lopen. Misschien ben ik daar wel wat feller in, maar ik had het NO WAY gepikt als mijn man zo met mij om was gegaan.

Op zich ben ik het wel met je eens, nu denk ik ook dat ik dat nooit van mijn leven zou pikken.
Maar als je een zware bevalling hebt gehad, met ks en absoluut niet fit meer bent denk ik wel dat dit je makkelijker 'overkomt'. En om het daarna nog te veranderen vergt nog veel meer energie die je misschien op dat moment niet hebt.

Ik ben van plan om er de eerste periode voor te proberen te zorgen dat mijn man zo min mogelijk last heeft van de nachtvoedingen omdat hij dan zijn nachtrust harder nodig heeft dan ik (dat denk ik tenminste, misschien valt het tegen). Wij willen allebei onze dochter niet zo lang bij ons op de slaapkamer en er staat een fijne stoel in de babykamer, dus op zich moet dat wel goedkomen denk ik.

blondje1313 schreef:

Op zich ben ik het wel met je eens, nu denk ik ook dat ik dat nooit van mijn leven zou pikken.
Maar als je een zware bevalling hebt gehad, met ks en absoluut niet fit meer bent denk ik wel dat dit je makkelijker 'overkomt'. En om het daarna nog te veranderen vergt nog veel meer energie die je misschien op dat moment niet hebt.

Ik ben van plan om er de eerste periode voor te proberen te zorgen dat mijn man zo min mogelijk last heeft van de nachtvoedingen omdat hij dan zijn nachtrust harder nodig heeft dan ik (dat denk ik tenminste, misschien valt het tegen). Wij willen allebei onze dochter niet zo lang bij ons op de slaapkamer en er staat een fijne stoel in de babykamer, dus op zich moet dat wel goedkomen denk ik.

Ik zou daar inderdaad nog niks zwart op wit over beloven, want het kan er flink in hakken hoor, die gebroken nachten.

Ik beloof ook echt niks, maar gezien het feit dat mijn man vandaag te horen heeft gekregen dat hij de ziekte van Pfeiffer heeft (wat een timing!), wil ik hem wel zo veel mogelijk zijn nachtrust proberen te geven (en hopelijk werkt ons meisje ook een beetje mee!)

Dat is naar. Is het dan niet een optie dat hij de eerste periode apart slaapt zodat jij wel de baby bij je op de kamer kan laten slapen? Dat scheelt wel een stuk met voeden.

Hopelijk blijft de baby nog mooi een paar weken zitten en gaat het met hem dan een stuk beter, we hebben ruimte genoeg in huis, dus kijken straks wel of hij of ik moet verhuizen (kan ook altijd een bed in de babykamer erbij zetten). Ik slaap nu redelijk door 's nachts en hij daarom ook!

Maar we dwalen zo wel wat af geloof ik...

Ik verbaas me echt vaak over de hoeveelheid horkerige mannen er toch zijn op dit forum..
En dan in dit geval de vaders die maar vinden dat de moeders alles moeten doen.. je vrouw wakker maken als het kind een schone luier moet..echt..mankeert je wat aan je handjes? Ik hoop voor de desbetreffende forummers dat dat bij eventuele volgende kinderen niet meer aan de orde is want dat slaat toch echt nergens op.

Ik heb maar een paar reacties gelezen, maar wat heb ik het dan getroffen met mijn vriend!
Hij deed 's nachts de luiers, zodat ik nog even beter wakker kon worden en ik voedde daarna onze zoon. Als I. klaar was met eten, dan legde ik hem terug in zijn bedje. Inmiddels was mijn vriend al weer in slaap gevallen.
Zo kan het dus ook! Mijn vriend staat trouwens om 5 uur op om aan het werk te gaan...

Ik kan niet geloven dat er zulke botte horken zijn die zo respectloos met hun vrouw/vriendin omgaan

Mijn man is ook geen makkelijke, kan ook een ontzettende botte hork zijn, maar zeker NIET naar mij toe! Hij behandelt mij met respect, heeft onwijs goed geholpen tijdens de kraamtijd. Nachtvoedingen heb ik (gelukkig) geen ervaring mee, A. sliep vanaf de dag dat we thuis waren door. A. en ik werden op handen gedragen door mijn man, en zo hoort dat ook. Ik kan me ook voorstellen dat wanneer wij er een kindje bij krijgen dat wél 's nachts komt wij er om beurten uit gaan. Dat lijkt mij eigenlijk meer dan logisch, maar blijkbaar is dat niet vanzelfsprekend.

@Susan: We hebben er idd uitgebreid over gesproken en het was niet zozeer onwil of gemeen willen doen, maar het was meer omdat hij zelf niet zo lekker in zijn vel zat. Hij was erg bezorgd over het feit dat hij alleen de kar moet trekken financieel (momenteel). Opeens kwamen er bij hem allemaal angsten naar boven. Wat als hem wat zou overkomen? (zijn vader en broer zijn ook op jonge leeftijd overleden) enz. Helaas heeft hij dat op deze manier geuit.
Daarnaast heeft hij denk ik ook gewoon niet echt het goede voorbeeld thuis gehad. Zijn vader deed thuis ook niets. Die kwam thuis uit zijn werk, dronk een biertje en ging op de bank liggen slapen. Gelukkig doet mijn man dat allemaal niet!

@Jolicious: is idd helemaal niet knap. Heb gewoon over me heen laten walsen. Zou willen dat ik ook af en toe wat feller was.

Gelukkig is hij ook heel vaak heel lief en attent hoor! Niet dat ik nou zo'n vervelende vent heb. Zeker niet. Maar op dit punt was ik wel erg teleurgesteld in hem.

Missy: ik wil graag nog even reageren omdat ik jou en je man goed begrijp. Wij hebben dezelfde soort gesprekken gehad hier denk ik. Dat ging dan zo:

Man: 'ik slaap zo slecht als jij twee keer per nacht borstvoeding geeft. Jij valt na de voeding meteen weer in slaap, maar ik lig daarna soms nog een uur wakker'.
Ik: 'das lullig voor jou, ik offer me op door onze zoon te voeden, jij moet je dan maar opofferen door een beetje nachtrust in te leveren'.
Man: 'dat zou ik best willen, als ik me er niet zo beroerd door ging voelen. Ik heb overdag amper energie om te werken en als ik thuis ben heb ik geen puf meer voor het huishouden. Ik kan erg slecht tegen weinig slaap.'
Ik: 'dan ga je toch op het luchtbed of de bank in de huiskamer slapen?'
Man: 'met mijn rugklachten slaap ik dan alleen nog maar slechter.'

Tja wat moet je dan nog zeggen? Ik heb er ook niks aan als hij overdag amper rechtop kan staan natuurlijk. Uiteindelijk ben ik Tomas op zijn kamer gaan voeden. En dan niet op een krukje maar op een bank of op de schommelstoel. Die hadden we daar allebei speciaal voor de voedingen neergezet. En dat ging prima. Manlief sliep weer beter, kon overdag meer helpen, waardoor ik meer rust had. Iedereen blij.

Maar van onderstaande opmerking schrok ik wel een beetje:

missy. schreef:Ben op dinsdag bevallen en op woensdag mocht ik het ziekenhuis uit, hij vond het raar dat ik graag in een rolstoel wilde dacht serieus dat ik een grapje maakte, en 's avonds kon ik toch best helpen om de slingers in huis op te hangen?

Heeft je man wel eens boeken/tijdschriften gelezen over bevallingen en baby's? Praat hij erover met andere jonge vaders, of met zijn eigen ouders? Het klinkt namelijk alsof hij er totaal geen kaas van heeft gegeten. Dat lijkt me niet fijn voor jou.
Kunnen jullie wel samen praten over dingen, zoals wat het beste is voor jullie kindje, opvoeding etc?

Susan schreef:Op zich hebben wij vooral bij de eerste ook wel ruzie gehad in de eerste periode, we waren allebei op van het slaapgebrek en dan vallen er wel eens wat harde woorden over en weer, maar het verschil is wel dat ik nooit het gevoel heb gehad dat hij mij overal voor op liet draaien of meer recht had op slaap of dat de verzorging van de baby mijn taak was en niet de zijne. Als dat wel zo was geweest dan had ik me echt heel erg in de steek gelaten gevoeld.

Helemaal mee eens, je moet allebei wennen aan de nieuwe situatie en je hebt beide (andere) verwachtingen van hoe de aanpak zal zijn. Hier ook welleens woorden gehad ook door slaapgebrek en heftige periode en dingen dus verkeerd brengen. Maar heb ook altijd het gevoel gehad dat hij achter me stond, en er ook echt was voor de kinderen. Hij is in de ziekenhuis periode zoveel mogelijk daar geweest. Als hij wakker werd kwam hij en ging vanuit ziekenhuis weer werken ( werkt avond/nacht). Hij was minder bij mij, maar dat vond ik niet erg want hij was bij onze dochter. Door het ziekzijn van mij kon ik niet vaak naar beneden, dus samen met mijn moeder en man werd het zo geregeld dat de meeste voedingen 1 van ons bij haar was.
Na de bevalling en nu nog, heb ik een depressie. En hij heeft het best zwaar gehad, en hoewel hij niet alles altijd snapt of doorheeft, heeft hij al die tijd super zijn best gedaan om dingen op te vangen.

Lavendel schreef:Ik verbaas me echt vaak over de hoeveelheid horkerige mannen er toch zijn op dit forum..
En dan in dit geval de vaders die maar vinden dat de moeders alles moeten doen.. je vrouw wakker maken als het kind een schone luier moet..echt..mankeert je wat aan je handjes? Ik hoop voor de desbetreffende forummers dat dat bij eventuele volgende kinderen niet meer aan de orde is want dat slaat toch echt nergens op.

Nou idd, wat een horken zeg! Nu moeten de mannen ook wel wennen maar wij vrouwen ook. Dus betekend niet meteen dat zij meer recht hebben op iets.

Ik weet nog niet hoe het straks zal gaan. Mijn man word nu al wel van mij wakker als ik moet plassen. (twee keer in de nacht) Maar hij draait zich dan weer om en slaapt terwijl ik dan een uur wakker lig . Maar goed ik klaag niet, is een kwaal wat erbij hoort. Straks worden we wakker van de baby.

@Filoria
Die gesprekken gaan idd zo zoals jij ze beschrijft. En jou man zegt dat hij nog heel lang wakker ligt maar die van mij slaapt alweer voordat ik klaar ben met de voeding.
Het klopt dat hij echt geen kaas heeft gegeten van bevallingen en kinderen. Zijn meeste vrienden zijn nog vrijgezel en de vriend die wel kinderen heeft heeft geen nachtvoedingen, zijn dochter sliep al vanaf de eerste week door. En zijn ouders tja daar zal ik maar niet over beginnen.
Mijn man heeft nog nooit iets over bevallingen en baby's gelezen, en hij had nog wel dat boek van Kluun gekregen.
Praten over de opvoeding kunnen we zeker wel. Soms heb ik het idee dat hij wat onzeker is, want ik zeg dit en zijn collega's zeggen weer heel wat anders. Hij heeft dan toch de neiging om meer zijn collega's te geloven dan mij. Over het bv wel of niet laten huilen. Maar meestal als ik het hem goed uitleg ongeveer 100x dan snapt hij het wel.

Misschien tip voor de volgende keer: Via de site van WIJ (dacht ik, weet niet 100% zeker meer, kan ook babyinfo zijn) kan je je man aanmelden voor de 'papa planner'. Dan krijgt hij iedere week een mail over de vorderingen van de zwangerschap, ontwikkeling van de baby enz.
Mijn man vond het altijd erg leuk, en verdiepte zich er echt in. Terwijl hij niet zo snel een zwangerschapsboek/ tijdschrift zou pakken!