Mijn man trekt de nachtvoeding niet meer,

Pussycat schreef: Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Dat is knap.

Pussycat schreef:Niet? Pff wat een egoistische man heb jij zeg! Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Maar ja je had ook niet genoeg voorraad inderdaad om heel lang weg te blijven las ik ergens? Maar ja ze zijn ook nog maar 2 maandjes hé... Mijn man was ook pas voor het eerst alleen met haar toen ik weer ging werken.

als mannen dat eens zouden kunnen....ideaal om en om de bv geven hahaha

Mag ik het kolfapparaat van je man eens lenen dan? Wie weet werkt het hier ook

Als ik een dag weg wil kunnen ze ook fv krijgen, geen probleem. Maar het idee dat hij ze best een tijdje laat huilen... Ik vind dat zo zielig...

Pussycat schreef:

mauwmauw schreef:
@pussycat,maar ik neem aan dat als hij een keer vraagt of jij de nacht voeding(als ze nog kreeg)wilde doen,je het wel zal doen.toch?

Ja dat is waar. En in het begin toen werd ik er nog wel wakker van. Maar we hebben wel altijd afgewisseld.
Maar gaat hij zelfs niet als jij het hem vraagt dan? Of als je zegt dat jij het ook eens zat bent etc.. Pfff ik ben nu al gesloopt elke dag

V krijgt al heel lang geen nacht voeding meer ,dus in zoverre hoef ik het niet te vragen,maar hij is gewoon zo moeilijk wakker te krijgen(of doet alsof)dat ik zoiets had van ik ga dat kleine ventje niet zolang laten huilen,omdat zijn vader te lui is om zijn bed uit te komen.

'Haha ze zeggen toch dat sommige mannen ook melk kunnen produceren? Nooit zoveel als bij een vrouw (denk ik) maar het had mij ook wel handig geleken ja

Tea-Leaf schreef:

Pussycat schreef: Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Dat is knap.

Je hebt altijd baas boven baas, ook als het om emancipatie gaat.

Susan schreef:

Tea-Leaf schreef:

Pussycat schreef: Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Dat is knap.

Je hebt altijd baas boven baas, ook als het om emancipatie gaat.

Over 10 jaar is dit heel normaal. Dan kijkt niemand er meer van op. Relactatie bij papa's.

Susan schreef:

Tea-Leaf schreef:

Pussycat schreef: Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Dat is knap.

Je hebt altijd baas boven baas, ook als het om emancipatie gaat.

Susan schreef:

Tea-Leaf schreef:

Pussycat schreef: Mijn man kolfde wel gewoon als ik weg was...

Dat is knap.

Je hebt altijd baas boven baas, ook als het om emancipatie gaat.

Haha grappig! Pritt en proudmama, precies dezelfde post!

maiadebij schreef:Haha grappig! Pritt en proudmama, precies dezelfde post!

maak er maar printje van

maiadebij schreef:Haha grappig! Pritt en proudmama, precies dezelfde post!

Pritt?

ProudMama schreef:

maiadebij schreef:Haha grappig! Pritt en proudmama, precies dezelfde post!

Pritt?

oeps... Printje Bedoelde ik natuurlijk

ProudMama schreef:
Maar het idee dat hij ze best een tijdje laat huilen... Ik vind dat zo zielig...

Herkenbaar. Mijn man wachtte ook vaak wat langer met naar haar toe gaan dan ik. De eerste keer dat ik een avondje weg ging heb ik hem laten beloven haar niet te laten huilen. Geen idee of hij dat ook echt gedaan heeft.
Tegenwoordig is hij juist degene die bij de eerste kik naast haar staat. Vooral op dagen dat hij buiten de deur heeft gewerkt want dan is hij van 7 tot 19 weg en ziet haar dus weinig.

Wat zijn manne toch rare wezens zeg!

Die van mij zei een paar maanden terug dat hij het maar zwaar vond dat ik alle voedingen kolfde...hij had namelijk geen zin meer om de kolfstukken af te wassen (1 a 2x per dag, de rest deed ik het zelf)! Ik heb hem toen maar even flink de waarheid gezegd!

Dit is natuurlijk nog lang niet zo erg als mauwmauw...dat lijkt me echt verschrikkelijk

Pff schrik eigenlijk wat sommige mannen zeggen en doen. Je hebt toch samen gekozen voor een kindje?
Merk dat ik het heb getroffen met mijn man. Als hij niet hoeft te werken neemt hij met alle liefde en plezier de zorg voor kindjes over! Doordeweeks is dit wat lastiger, hij werkt in de avond/nacht. Maar in het weekend heb ik lekker mijn uitslaapdagje, en als ze doordeweeks 's nachts komen als hij terug is zorgt hij ook voor de kindjes.

mijn vriend zegt juist dat ik best wat vaker weg mag of voor mezelf wat mag gaan doen..
maar ik vind het op een of andere manier best lastig om zomaar weg te gaan :S wil niet zeggen dat ik het niet doe

wel kan hij soms zo verdiept zijn in een serie dat hij het niet op lijkt te merken wanneer t. spuugt of zo,
dat vind ik wel vervelend.. maar verder mag ik niet klagen, flessen van 23uur doen we een beetje om-en-om
en in het weekend doet hij de eerste ook zeker 1 keer.


edit: nu ik hem net het verhaal van missy vertelde zegt hij 'ik kan me het wel voorstellen, je wordt toch wakker als de ander eruit gaat.'
de eerste week na de geboorte gaven we (gaf ik) nog bv, toen kwam hij er ook altijd wel uit omdat we gewoon lang bezig waren met voeden, bijvoeden, kolven.. daarna moest hij nog 2 weken werken en inmiddels gaven we fv, dus toen heb ik vrijwel alle voedingen vrijwillig op me genomen, maar dat zou ik een volgende keer toch anders doen..

Ik heb niet alles gelezen maar ik ben verbaasd over wat ik wel heb gelezen.

Ik denk dat ik in mijn handen mag klappen hoor. Mijn ex en ik hadden het zo geregeld. Ik deed de avond voeding van 23:00 uur en hij altijd de nacht ! Hij kon er goed tegen om 's nachts op te staan en zo weer in te slapen en dus vond hij het geen enkel probleem. Tenzij hij een keer echt goed moe was dan deed ik het.

Daarbij moet ik wel zeggen dat ik het moeder instinct niet heb mee gekregen bij de geboorte. Als S huilde werd ik er niet wakker van..... ik sliep zelfs dieper dan ooit te voren

Dus heeeeeeeeeeel wat nachten heb ik niet eens gemerkt dat mijn zoon een nachtvoeding heeft gekregen.....

Mijn vriend was voor de nacht en ochtend ook echt niet te porren, maar ergens kan ik dat wel begrijpen als je ´s ochtends om 5.00 uur de deur uit gaat en om 20.00 uur weer thuis komt. Dit is gelukkig maar een korte periode geweest en is hij nu op normale tijden weer thuis. Als hij nu thuis is houdt hij zich met J. bezig (in de zin van speelt met hem, geeft eten en brengt hem af en toe naar bed) en in het weekend is het bordje pap voor mij en als J. daarna weer wakker wordt is het papa tijd.

Maar ook dit is wel eens anders geweest. Ik lag met 40 graden koorts en een borstontsteking op bed en hij was echt boos dat ik niet kon stoppen met rillen en niet uit bed ging omdat J. huilde. Hij heeft z´n vet daarna wel gehad want toen de verloskundige ´s ochtends kwam heeft hij de wind wel van voren gehad en heeft die hele week voor J. gezorgd omdat het niet anders kon. Daarna is er niets meer voorgevallen.

Ik moet ook wel eerlijk bekennen dat ik best een ´hoog deegrol gehalte´ heb. Als ik wat vraag en hij doet het niet dan kan hij beter maken dat hij wegkomt want ik doe ´m echt wat

Susan schreef:Het lijkt me echt heel erg frustrerend als je partner dat zo onderschat en ook niet van je aan wil nemen dat het pittig is. Ik begrijp het ook gewoon niet goed, je hoort toch samen een team te zijn, niet twee tegenstanders die als kemphanen moeten touwtrekken om privileges als doorslapen en tijd voor jezelf. Ik vind het niet meer dan normaal dat als je een relatie hebt met elkaar, je elkaar het beste en het fijnste gunt. Sommige verhalen vind ik echt heel liefdeloos en respectloos overkomen.

+1. Zit echt met mijn mond open van verbazing te lezen..

mauwmauw schreef:het had een opmerking van mijn vriend kunnen zijn geweest,die is ook zo'n botte l*l wat dat betreft.Ik heb altijd fles voeding gegeven,maar hij heeft nooit een nacht voeding gegeven,nou was V ook wel al snel van de nacht voeding af,maar wel nog een laatste fles om 23-23.30 en als ik dan op bed lag haalde meneer me gewoon me bed uit om de luier te verschonen en de fles te maken.Zelfs toen ik nog last had van mijn keizersnede en moeilijk op kon staan,moest ik er s'nachts uit voor de voeding,optrekkend aan het hoeslaken kwam ik me bed uit.Achteraf ontzettend stom dat ik er niks van had gezegd,maar op dat moment ging het zo.

Hier ook zo'n boerenpummel. Kon 2-3 dagen na de bevalling niet meer lopen van de pijn door de knip en toch ging ik iedere 2 uur eruit op een flesje te geven. En toen ik eindelijk eens lekker lag te slapen, wat ik bijna nooit doet kwam hij ook de slaapkamer in: Chipa, de kleine moet een schone luier. Achteraf baal ik ook zo van mezelf dat ik nooit mijn irritatie heb uitgesproken in die tijd.

maar dat is vaak het probleem. Je bent zo druk met jezelf, je baby en de hele nieuwe situatie dat je dat gezeur van je man/ vriend/ partner er helemaal niet bij kunt hebben. Je hebt de energie ook niet om er iets mee te doen, de discussie aan te gaan oid. Het liefst wil je dat je man gewoon ZIET dat je het best zwaar hebt en zijn steentje bijdraagd.

Mijn man en ik slapen altijd in het weekend beide 1 dag uit. Maar als ik hem het bed niet uitschop, blijft hij lekker liggen. Een paar weken geleden stond ik ook weer op de 2e dag van het weekend WEER beneden en dacht "wat doe ik hier eigenlijk!?" ik denk dan veel te snel "ach ik ben nu toch al wakker..." ik ben weer naar boven gegaan en heb hem eruit geschopt .

De eerste maanden met een kindje eisen echt wel hun tol, en ook je relatie moet weer een nieuwe weg vinden. Praten is dan belangrijk, ook al heb je er de energie niet voor. Het lucht op en geeft rust als je beide weer met je neus 1 kant op staat.

Klopt maia!
Na zo'n 6-8 weken was ik zijn geklaag en nare opmerkingen zo zat dat de bom is gebarsten. Ik stond werkelijk op het punt weer bij mijn ouders in te trekken! We hebben toen een heel goed gesprek gehad en sindsdien is hij veel veranderd. Ik begrijp hem nu ook beter en ik zeg nu eerder als ik iets niet leuk vind. Hij moest zo ontzettend wennen aan de nieuwe situatie en hij had gewoon nog geen band met zijn zoon. Nu onze zoon lacht en wat beter slaapt is het voor mijn man ook stukken leuker geworden. Hij is nu echt papa. In de vakantie heeft hij mij ook een aantal keren laten uitslapen en 's nachts ging hij er vaak samen met mij uit. Ik maakte het flesje en hij gaf de kleine aan.

Wat niet wegneemt dat ik het gedrag dat hij vertoonde gedurende mijn zwangerschap en de eerste weken na de bevalling ben vergeten. Maar dat is geweest en we kijken nu vooruit. Als ik hem zijn gedrag kwalijk blijf nemen wordt het er ook niet leuker op. Maar mogen we ooit een 2e kindje krijgen dan weet ik wel dat ik eerder iets zeg en hem echt een schop onder zijn kont geef.

Ik denk dat dat het grote voordeel is van een tweeling, als je samen bent doe je er allebei 1. Zo heb je geen discussie wie wat en wanneer doet.
En we hoeven nooit te vechten om een ukkie om te kroelen, we hebben er allebei 1

chipa schreef:

Wat niet wegneemt dat ik het gedrag dat hij vertoonde gedurende mijn zwangerschap en de eerste weken na de bevalling ben vergeten. Maar dat is geweest en we kijken nu vooruit. Als ik hem zijn gedrag kwalijk blijf nemen wordt het er ook niet leuker op. Maar mogen we ooit een 2e kindje krijgen dan weet ik wel dat ik eerder iets zeg en hem echt een schop onder zijn kont geef.

helemaal mee eens,ik baal nog steeds hoe alles is gegaan na de bevalling(ik lag in het ziekenhuis,en hij kwam eens per dag even langs(hooguit 30-45 minuten)lag veel alleen en kon niks omdat ik nog aan alle toeters en bellen lag.Maar goed heb nu ook voor mezelf zoiets van dit is nu allemaal bijna een jaar geleden,neuzen naar voren en we kijken niet meer hoe het is gegaan.al blijft het natuurlijk wel bij me.En bij een eventueel volgend kindje,moet hij een stuk meer doen.