Als je vriend niet wil trouwen....

Ik wil dolgraag trouwen. Ben echt zo'n meisje die vroeger met carnaval op school elk jaar als bruid verkleed ging, wat al een top5 van trouwjurken klaar heeft.... etc...

we zijn 2,5 jaar samen, maar.....mijn vriend wil dus niet trouwen. hij ziet de toegevoegde waarde er niet van in.
maar ik wil het zo ontzettend graag....

nu zegt ie uiteindelijk dat "als ie me uberhaupt ooit al zou vragen, hij het alleen voor mij doet...omdat ie t zelf niet wil" ... mar dan denk ik weer... moet ik dat willen? dat ik trouw terwijl ik diep in mn hart wil dat hij het niet wil?

kortom - hoe erg zouden jullie het vinden als jullie vriend absoluut niet zou willen trouwen? leg je je erbij neer? f hoop je toch stiekem op dat aanzoek, ook al staat hij er niet 100% achter?...

Dan dwing ik hem. Klinkt vet gemeen natuurlijk, maar als bruidsfotograaf zie ik veel bruidjes en het zou voor mij onacceptabel zijn om dat zelf niet een keer te beleven.
Het enige wat mijn toekomstige vriend zou moeten doen, is een pak aan trekken, lachen en ja zeggen.
En betalen.

Nou, zo moeilijk is dat niet, dat gaat ie maar voor me over hebben. Maar ik ga er vanuit dat hij dat wel weet vanaf het moment dat hij me leert kennen.
Liever heb ik natuurlijk wel dat hij het ook echt wil, maar goed...

hahaha ik dacht dat ik erg was, maar dat valt dus wel mee hihi!

ik heb nu ook zoiets van "vraag me nou maar gewoon, of je het nou wil of niet".... maar ik ben bang dat ik dan toch in mn achterhoofd blijf houden dat hij het voor mij doet, en het zelf niet wil......althans, hij vind t allemaal best leuk, maar van hem hoeft het niet zo nodig.

en daarbij, ik wiwl persé trouwen voordat er kindjes komen, en aangezien mijn eierstokjes al een tijdje flink rammelen....

Moeilijk voor je! Ik zou t uiteindelijk dan toch doen als jij t zo graag wilt, maar de reden dat hij t doet, om jou, is toch al minder leuk.

Ik ben wel bang dat mijn vriend niet zou willen trouwen. Hij is al getrouwd geweest, en dus gescheiden, en ik kan me wel voorstellen dat ie t niet meer wil, door die negatieve ervaring. Aan de andere kant ben ik zn ex niet en is elke relatie anders. Ik wil zelf wel graag trouwen en zou t ook heel erg vinden als hij t niet wil. Maar, ik zou er uiteindelijk wel mee kunnen leven denk ik. Ik vind kinderwens belangrijker en die hebben we allebei. Ik vind t nu nog te vroeg in de relatie om er over te beginnen trouwens, dus vandaar dat ik niet weet van m of ie wil trouwen of niet, maar ben er wel bang voor. Maar uiteindelijk vinden we ook wel weer onze weg daarin.

Dat zou ik heel moeilijk vinden, want het is voor mij wel een droom!

Zero dat heb ik als bruidsfotograaf ook. Doe ook zoveel leuke ideetjes op. Ik zou t ook echt moeilijk vinden om dat werk te blijven doen wetende dat ik zelf nooit zo'n dag mee zal maken.

Je kan hem toch niet dwingen te trouwen? Dat vind ik echt heel raar!

Het is een beetje vergelijkbaar denk ik met wel of geen kinderen willen. Mensen hebben daar zelf hun ideeën over en dat kan flink botsen met de ideeën van je partner. Al vind ik kinderen wel een zwaarder onderwerp dan trouwen. Ik zelf vind bijvoorbeeld het idee van de jurk en het feest geweldig, maar verder zie ik in trouwen niet echt een toegevoegde waarde voor mijn relatie. Ik kan me dan ook best voorstellen dat je vriend dat ook vindt.

Waarom wil je graag trouwen? Gaat het om de zekerheid in de relatie ofzo? Of om één dag een prinsesje te zijn? Als je jouw redenen goed onder woorden kan brengen bij je vriend, is er misschien makkelijker over te praten.

Ik hoef niet te trouwen, ik zie er de meerwaarde niet zo van in, ik ben niet het type wat heel graag in een witte jurk wil, ik vind kinderen een grotere verbintenis en ik kan altijd wel een reden verzinnen om een groot feest te geven. Kortom van mij hoeft het niet.
Maar stel dat mijn vriend heel graag zou willen trouwen dan zou ik het wel voor hem doen, omdat het voor mij ook weer niet zo'n halszaak is dat ik het per definitie niet wil, als ik hem daar gelukkig mee maak dan prima. En dan vinden we wel een middenweg wat voor een feest bij ons beide zou passen.

Denk je niet dat je vriend ook zo kan denken en het voor jouw wel zou willen doen en het feest een soort van middenweg kan zijn?

Van mijn vriend hoeft trouwen ook niet, we willen de dingen wel een keer regelen dus een geregistreerd partnerschap of gratis trouwen komt er misschien wel een keer van maar geen grote bruiloft.

Mocht ik nou heel graag hebben willen trouwen, dan zou mijn vriend dat ook wel voor mij doen denk ik, maar dan verwacht ik zeker niet dat hij de hele bedoeling betaald zoals Zero zegt.

ik wil graag trouwen omdat ik er altijd van heb gedroomd, en omdat ik wat dat betreft gewoon ouderwets en traditioneel ben. ik wil eerst trouwen en dan kindjes. daarbij vind ik het gewoon een mooie verbintenis.
ik vind het ook gewoon fijn om onder zijn naam verder te gaan, ook al er straks kinderen komen; dan heb je allemaal dezelfde achternaam....het gaat me in ieder geval niet alleen maar om de jurk en het feestje.

ik heb tegen hem gezegd dat ik ook geen over the top huwelijk hoef ofzo.... natuurlijk wel met een jurk, maar ik vind trouwen op maandagochtend en dan een gezellig feest ook prima. of gewoon trouwen in Vegas saampjes (we willen volgend jaar naar amerika) en dan als we terugkomen hier nog en feest....ook goed.....

ik zou hem inderdaad nooit dwingen, maar merk wel dat ik er steeds vaker over begin, omdat ik het gewoon zo ontzettend graag wil....

Ik vind 'niet willen' wel iets anders dan 'ergens het nut niet van zien'

Ik wil niet trouwen, dat is groter dan het nut er niet van zien. Ik zou het ook niet voor de ander doen. Bij andere dingen, waarin ik het nut niet zie, wat voor mij hetzelfde betekent als 'het maakt me niet uit', zou ik het dan inderdaad doen voor de ander.

Maar jouw vriend vind het voor zichzelf geen meerwaarde hebben, maar hij is er toch niet op tegen?

Ik zou het leuk vinden om te trouwen, maar als het niet gebeurd dan zou ik er ook weer niet rouwig om zijn. Ik heb het juist met kinderen. Als mijn partner dat niet zou willen dan is de relatie over. Ik zie mijzelf als moeder in de toekomst. En of dat nou met een ring om mijn vinger is of niet dat kan me niet veel schelen.

Gemini schreef:Ik vind 'niet willen' wel iets anders dan 'ergens het nut niet van zien'

Ik wil niet trouwen, dat is groter dan het nut er niet van zien. Ik zou het ook niet voor de ander doen. Bij andere dingen, waarin ik het nut niet zie, wat voor mij hetzelfde betekent als 'het maakt me niet uit', zou ik het dan inderdaad doen voor de ander.

Maar jouw vriend vind het voor zichzelf geen meerwaarde hebben, maar hij is er toch niet op tegen?

waar.
maar omdat hij het nut er dus niet van inziet, ziet ie zichzelf in de toekomst ook niet voor me op zn knieeen gaan...en ik ben ouderwets, en ga hem absoluut niet vragen;)

Hij wil dus niet omdat ie het nut er niet van inziet? Dan zou ik hem toch duidelijk maken dat het voor jou wel echt heel belangrijk is.
Zelf had ik niet aan trouwen moeten denken toen we 2enhalf jaar samen waren, ik zag er ook de meerwaarde niet van in, maar ben na 6 jaar toch overstag gegaan. Ik vond het feestje en de jurk wel leuk, haha! En ik trouw echt maar 1 keer, dus dan maar gelijk goed ;-)
Nu we een kindje krijgen vind ik het wel fijn dat we getrouwd zijn, hij krijgt automatisch de achternaam van mijn man en je hoeft niet zoveel te regelen voor de erkenning etc.

Ik ben ervan overtuigd dat als een man niet met me wilt trouwen, dat niet komt omdat hij niet wil trouwen maar niet met MIJ wil trouwen.
Je zit dan toch vast aan iemand en verklaar eeuwig bij degene te zijn.

Ik zelf wil absoluut trouwen en als mijn (toekomstige) vriend dat niet inziet dat dat iets is wat ik wens, nodig heb, en voor mij een belangrijke stap is, maar hij koppig zegt:het is maar een papiertje... dan zou ik totaal niet happy zijn. Aangezien het dan maar een papiertje is, kan hij het toch gewoon doen. Dat zie ik dus uiteindelijk als teken dat hij dat gewoon niet met/voor/.. mij wil doen en dan is hij dus duidelijk niet de ware jacob.

Tabbert schreef:Ik ben ervan overtuigd dat als een man niet met me wilt trouwen, dat niet komt omdat hij niet wil trouwen maar niet met MIJ wil trouwen.
Je zit dan toch vast aan iemand en verklaar eeuwig bij degene te zijn.

Mag ik vragen waarom je dat denkt? Want wat als die betreffende man nu bv ouders heeft die meerdere keren gescheiden zijn?

Ik zie zelf ook niet het nut van trouwen. Heb in privesfeer nogal wat meegemaakt op gebied van trouwen, scheidingen, ellendige relaties enz. dus voor mij hoeft het niet perse. Ik ben er niet voor maar ik ben er ook niet tegen, ik heb er voor mezelf gewoon geen ontzettende behoefte aan.

Daarintegen zou ik het wel kunnen overwegen om te trouwen als mijn vriend dat heel graag wil. Misschien word ik zelfs wel enthousiast als het eenmaal zover is met alle voorbereidingen en leuke dingen, dat weet ik niet maar kan ik me wel voorstellen.

Ik ben het daarom eens met wat eerder gezegd is, er is een verschil tussen het nut er niet van inzien en het echt niet willen. Als je het nut er niet van inziet kun je denk ik nog wel enthousiast erover worden, maar niet als je het gewoon echt niet wilt.

Tabbert schreef:Ik ben ervan overtuigd dat als een man niet met me wilt trouwen, dat niet komt omdat hij niet wil trouwen maar niet met MIJ wil trouwen.
Je zit dan toch vast aan iemand en verklaar eeuwig bij degene te zijn.

Je zit er dan ook aan vast en je beloofd dat voor altijd, dat vond ik doodeng, niet om aan mijn man vast te zitten, maar gewoon in het algemeen. Hoe kan ik dat nou beloven, ik heb toch geen glazen bol? Natuurlijk wilde (en wil) ik voor altijd bij hem blijven, wilde ik er voor altijd alles aan doen om bij elkaar te blijven, maar om dat nou expliciet te beloven vond ik doodeng. Zo vind ik een huis kopen overigens ook doodeng omdat je daar 'normaal gesproken' ook 30 jaar aan vast zit en een kind vind ik om die reden ook doodeng, je zit er toch voor altijd aan vast, heeft in mijn geval niets te maken met mijn man, meer dat ik dit soort dingen eng vind.

Tabbert schreef:Ik ben ervan overtuigd dat als een man niet met me wilt trouwen, dat niet komt omdat hij niet wil trouwen maar niet met MIJ wil trouwen.
Je zit dan toch vast aan iemand en verklaar eeuwig bij degene te zijn.

Ik zelf wil absoluut trouwen en als mijn (toekomstige) vriend dat niet inziet dat dat iets is wat ik wens, nodig heb, en voor mij een belangrijke stap is, maar hij koppig zegt:het is maar een papiertje... dan zou ik totaal niet happy zijn. Aangezien het dan maar een papiertje is, kan hij het toch gewoon doen. Dat zie ik dus uiteindelijk als teken dat hij dat gewoon niet met/voor/.. mij wil doen en dan is hij dus duidelijk niet de ware jacob.

Dat vind ik een beetje onzin. Je verklaart ten eerste helemaal niet eeuwig bij iemand te zijn. Je zit ook niet aan iemand vast. Een scheiding is zo geregeld en het huwelijk is niets meer dan een zakelijke overeenkomst, gewoon een contract en contracten kunnen verbroken worden. Niets romantisch aan. Mensen máken er iets romantisch van, maar het is echt niets meer dan een zakelijke overeenkomst.

Daarbij: De vriend van TO wil best trouwen voor háár, maar hij gaat haar geen aanzoek doen, want hij hoeft zelf niet zonodig. Maar dat hij best wil trouwen als zij dat wil is voor haar niet voldoende, nee, hij moet het ook nog zelf wíllen en het ook nog romantisch vinden. Dat vind ik wel wat veel gevraagd. Ik denk dat je best van iemand kunt vragen om te trouwen, als de ander dat heel erg belangrijk vind en degene die niet wil heeft geen principiele bezwaren tegen het huwelijk. Dan is het een kleine moeite om toch te trouwen. Maar je kunt niet zomaar verwachten dat diegene het dan ook nog net zo belangrijk vindt als jijzelf.

ik wilde ook altijd trouwen, maar mn vriend heeft altijd gezegd dat ie niet wilde trouwen ('iedereen die zich klem zuipt op mijn kosten' zei hij) zelfs toen zn vader op sterven lag ('dan moet hij dat maar betalen') heb me daar maar bij neer gelegd (liever niet trouwen dan geen kinderen)
uiteindelijk, na een jaar of 7 haha, hadden we het er steeds meer over, in de zin van klein houden etc. en nu gaan we zelf trouwen met een groots feest etc:)
hij zou dus om kunnen slaan... maar niet iedereen zal dat doen.

Het huwelijk, volgens het wetboek, het enige waar je dus ja op zegt in het gemeentehuis:

1.De aanstaande echtgenoten moeten ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand en in tegenwoordigheid van de getuigen verklaren, dat zij elkander aannemen tot echtgenoten en dat zij getrouw alle plichten zullen vervullen, die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden.

2.Terstond nadat deze verklaring is afgelegd, verklaart de ambtenaar van de burgerlijke stand, dat partijen door de echt aan elkander zijn verbonden, en maakt hij daarvan in het daartoe bestemde register een akte op.　

Dat is het énige waar je ja op zegt, dat je elkaar aanneemt als echtgenoten en dat je voor de duur van het huwelijk alle plichten zult vervullen die genoemd worden in de rest van het wetboek. Waar de hele mikmak van 'eeuwig' en 'tot de dood ons scheidt' vandaan komt weet ik niet, maar tenzij je in de kerk trouwt en religieus bent heb je daar niets mee van doen. En in de kerk trouwen terwijl je niet christelijk bent vind ik nogal raar (waarom zou je aan God beloven dat je elkaar trouw blijft als je niet in God gelooft?).

In de wet staat niets over de duur van het huwelijk, over andere zaken dan financiele toestanden en het zegt wat over de status van de kinderen die geboren worden tijdens het huwelijk. Verder eigenlijk niets. Gewoon een contract.

Dus als trouwen an sich zo belangrijk voor je is kun je ook op maandagochtend naar het gemeentehuis om een handtekening te zetten, want veel meer dan dat is trouwen op zich niet.

JaneDoe, wat nou als je vriend wél aan de kindjes wil beginnen, maar niet wil trouwen? Wat doe jij dan, omdat je zegt dat je per sé getrouwd wil zijn voor je aan de kinderen wil?

Verder eens met Euc. Je kan 'm moeilijk verplichten om het ook leuk te vinden, natuurlijk.

Ik heb trouwens hetzelfde gevoel hoor, dat ik echt wil trouwen ondanks dat ik al eens getrouwd en gescheiden geweest ben. Alleen, gelukkig wil mijn vriend ook trouwen over een tijdje, en is hij ouderwets genoeg om ook echt mij te willen vragen, en niet andersom.

Hoe zie je zo'n aanzoek voor je dan trouwens?

'Ik wil eigenlijk niet trouwen, maar het moet van jou, dus als het dan toch moet, wil je dan met me trouwen?'

Als je écht zo graag wilt, dan vraag je hém toch? Gaat het je om het trouwen (het contract..) of het hele plaatje er omheen? Het gevraagd worden, de jurk, het feest, het sprookje? Want dan zou ik dat plaatje maar eens heel snel gaan loslaten, daar gaat hij vast niet aan voldoen, dus dat levert je een hoop frustratie op.

Eucalypta schreef:Hoe zie je zo'n aanzoek voor je dan trouwens?

'Ik wil eigenlijk niet trouwen, maar het moet van jou, dus als het dan toch moet, wil je dan met me trouwen?'

Als je écht zo graag wilt, dan vraag je hém toch? Gaat het je om het trouwen (het contract..) of het hele plaatje er omheen? Het gevraagd worden, de jurk, het feest, het sprookje? Want dan zou ik dat plaatje maar eens heel snel gaan loslaten, daar gaat hij vast niet aan voldoen, dus dat levert je een hoop frustratie op.

Weer eens.

Zou jij echt nog een keer gaan trouwen RYW?

Ik zou uberhaupt niet opnieuw trouwen vermoed ik, als ik het over moest doen, maar ik ben iig niet van plan om nog een keer te trouwen als mijn huwelijk ooit strandt. Dat zou ik niet meer durven of willen.

Als hij per se niet had willen trouwen dan waren we niet getrouwd. Zo belangrijk vind ik dat nou ook weer niet, ik ken ook meerdere stellen die wel kinderen hebben, maar niet getrouwd zijn. Ik ben ook niet iemand die vroeger al over haar sprookjesdag fantaseerde, zo'n soort bruiloft hebben we ook helemaal niet gehad.