Biechttopic 3

Ik biecht dat van mijn man juist hier op omdat ik hem er niet steeds mee lastig wil vallen en er niet steeds over wil praten met hem. Ik praat zo min mogelijk over mijn kinderwens omdat ik weet dat hij er zenuwachtig van word. Hij wil wel graag een kindje, maar zou het ook niet zo heel erg vinden als het niet gebeurt. Hij kijkt er gewoon een beetje anders tegenaan.
Ik vertel hem dus ook niet dat ik mijn cyclus bijhoud, dat ik weet wanneer mijn eisprong ongeveer is enzo.
Maar het is heel erg frustrerend want hij heeft doordat het steeds niet lukt ook steeds minder zin gekregen of misschien andersom? En als ik seks met hem wil moet ik hem echt met man en macht verleiden en zelfs dan lukt het nog lang niet altijd om 'm zo ver te krijgen. En als het dan wel lukt dan komt hij dus niet klaar... Stom vind ik het want áls ik 'm wel zo ver krijg dat ik 'm kan verleiden dan geniet hij er ook heel erg van. Alleen het eindigt elke keer gefrustreerd zonder ontlading.
Ik heb enorm veel respect voor hem en ik houd ongelovelijk veel van hem. Daarom lucht ik ook hier mijn hart, want ik moet het wel ff kwijt.

Biechtje01 schreef:Mijn leven is een zooi op dit moment en ik weet niet hoe ik het op orde moet krijgen. Ik heb een kind en een partner maar onze geldsituatie is totaal niet in evenwicht. Dit beheerst mijn dag zo vreselijk erg dat ik nergens meer plezier in kan hebben. Ik weet niet meer hoe ik dingen aan moet pakken.

Mijn vriendin zit momenteel in dezelfde situatie en ik merk ook hoe zij hier mee zit. Hopelijk komen er voor jullie snel betere tijden.

Ik heb al een keertje eerder gebiecht dat ik verliefd ben op een jongen die al een relatie heeft. Ik ben nog steeds verliefd op hem maar ik besef wel dat er wat moet gebeuren. Of hij moet zijn keuze maken of ik. Maar ik wil die keuze helemaal niet maken! Ik wil juist dat hij voor mij kiest. Ik weet gewoon zeker dat ik hem gelukkig kan maken. Dat is iets wat hij zelf zal moeten gaan inzien maar ik kan niet wachten tot hij het een keertje inziet. Als ik een dag niks van hem hoor dan ben ik zo boos, teleurgesteld. We hadden gister afgesproken met elkaar maar omdat zij ziek was kon hij niet weg. Hij kon niet even boodschappen halen want ze controleert alles. Hij kon geen rondje rijden met de motor want als hij met de auto weg zou gaan controleert ze dat. ( motor deed het niet ) Ze houdt alles in de gaten en ik snap niet dat mensen zo kunnen leven in hun relatie. Beide zijn ze niet gelukkig maar geen van beide doet er wat aan.

Biechtje01 schreef:Ik heb al een keertje eerder gebiecht dat ik verliefd ben op een jongen die al een relatie heeft. Ik ben nog steeds verliefd op hem maar ik besef wel dat er wat moet gebeuren. Of hij moet zijn keuze maken of ik. Maar ik wil die keuze helemaal niet maken! Ik wil juist dat hij voor mij kiest. Ik weet gewoon zeker dat ik hem gelukkig kan maken. Dat is iets wat hij zelf zal moeten gaan inzien maar ik kan niet wachten tot hij het een keertje inziet. Als ik een dag niks van hem hoor dan ben ik zo boos, teleurgesteld. We hadden gister afgesproken met elkaar maar omdat zij ziek was kon hij niet weg. Hij kon niet even boodschappen halen want ze controleert alles. Hij kon geen rondje rijden met de motor want als hij met de auto weg zou gaan controleert ze dat. ( motor deed het niet ) Ze houdt alles in de gaten en ik snap niet dat mensen zo kunnen leven in hun relatie. Beide zijn ze niet gelukkig maar geen van beide doet er wat aan.

Vind je het gek dat zij alles controleert? Dat heeft hij overduidelijk aan zichzelf te danken.

Ook al is het (in jouw ogen) een slechte relatie, ik vind niet dat jij hier tussen moet gaan staan. Hij heeft een relatie en dat heb je te respecteren. Jij hebt niet het recht om te bepalen dat hij met jou gelukkiger zou zijn dan met haar.

Verder heb ik het idee dat jij dezelfde fout maakt als heel veel andere meiden die verliefd zijn op iemand die een relatie heeft. Het gebeurt zelden dat zo iemand ervoor kiest om zijn relatie te verbreken en met de ander verder te gaan. Grote kans dat hij jou vooral ziet als leuk voor erbij, omdat het met zijn vriendin niet lekker loopt en het met jou blijkbaar wel leuk is. Maar dat wil nog niet zeggen dat hij ook een relatie met je wil. Als dat wel zo was, zou hij die keuze vast al lang gemaakt hebben.

Je beseft dat er iets moet gebeuren en dat ben ik met je eens. Ik ben echter van mening dat JIJ daarvoor moet zorgen en niet hij, ook al vind je dat moeilijk. Je zal afstand moeten nemen, in elk geval zolang hij nog een relatie heeft.

Eens met Ava. Daarbij kun jíj wel vinden dat je bij hem hoort en hem gelukkig kan maken maar blijkbaar is hij niet die mening toebedeeld. Je wordt nu als tussendoortje behandeld en ondertussen kun jij ook niet verder met je leven.

Dat mensen even een ongemakkelijke periode hebben, komt in iedere relatie voor. Geen enkele relatie is 100% goed, de hele tijd. Dat kan niet. Dus je kan dan óf eraan werken, óf de relatie verbreken óf vreemdgaan. Nou, die laatste optie is het lafste maar die weg kiest hij wel.

Zou jij daadwerkelijk verder willen gaan met een kerel waarvan je weet dat hij vreemdgaat? Wat als de relatie met jou even niet lekker loopt?

Daarbij, dat achterdochtige gedragvan haar is toch volledig gerechtvaardigd? Ze voelt dat er iets niet lekker loopt en ze heeft nog gelijk ook. Het ligt écht niet alleen aan haar dat ze zo achterdochtig is. Hij gaat vreemd.. bedriegt haar waar ze bijstaat maar zij is de schuldige? Nee, sorry dat gaat er niet bij mij in. Als zij een vreselijk mens is, dan moet hij weggaan. Niet vreemdgaan én haar de schuld geven dat ze vreemdgaat.

De keuze is volledig aan jou. Waarom zou hij moeten kiezen? Hij vindt het wel prima zo.. hij heeft jou voor de lol en de seks, en haar voor de stabiliteit/ zekerheid/ of andere redenen.

Eens met Ava en Caro. Zijn vriendin krijgt nu min of meer de zwarte piet van jou omdat zij hem controleert, maar zij is wel degene in het hele verhaal die het allerminste te verwijten valt. En inderdaad is het niet aan jou of die relatie goed genoeg is of niet en of jij hem gelukkiger kan maken dan zij.

Biechtje01 schreef:Ik heb al een keertje eerder gebiecht dat ik verliefd ben op een jongen die al een relatie heeft. Ik ben nog steeds verliefd op hem maar ik besef wel dat er wat moet gebeuren. Of hij moet zijn keuze maken of ik. Maar ik wil die keuze helemaal niet maken! Ik wil juist dat hij voor mij kiest. Ik weet gewoon zeker dat ik hem gelukkig kan maken. Dat is iets wat hij zelf zal moeten gaan inzien maar ik kan niet wachten tot hij het een keertje inziet. Als ik een dag niks van hem hoor dan ben ik zo boos, teleurgesteld. We hadden gister afgesproken met elkaar maar omdat zij ziek was kon hij niet weg. Hij kon niet even boodschappen halen want ze controleert alles. Hij kon geen rondje rijden met de motor want als hij met de auto weg zou gaan controleert ze dat. ( motor deed het niet ) Ze houdt alles in de gaten en ik snap niet dat mensen zo kunnen leven in hun relatie. Beide zijn ze niet gelukkig maar geen van beide doet er wat aan.

Ik snap niet dat je iets met iemand begint die al een relatie heeft. Denk je werkelijk dat hij voor jou zal kiezen? Waarom heeft hij dan niet meteen zijn spullen gepakt en naar jou gegaan?

Ook eens met Ava en Caro.

Hoe weet je dat jij hem gelukkig kan maken? Hoe weet je dat het geen act is en dat hij jou ook niet voor de gek houdt om zogenaamd te zeggen: ik ben ongelukkig met haar en zij met mij.. hij bedonderd zijn vriendin, what makes you think dat hij wel eerlijk tegen jou zou zijn dan?

Susan schreef:Eens met Ava en Caro. Zijn vriendin krijgt nu min of meer de zwarte piet van jou omdat zij hem controleert, maar zij is wel degene in het hele verhaal die het allerminste te verwijten valt. En inderdaad is het niet aan jou of die relatie goed genoeg is of niet en of jij hem gelukkiger kan maken dan zij.

Nou, inderdaad zeg. Als ik vermoedens zou hebben, zou ik ook alles gaan controleren.

Ze zeggen wel eens: ''Hoe je er aan komt, zo raak je ze ook weer kwijt''. M.a.w.: als jij hem straks voor jezelf hebt (wat ik niet zomaar zie gebeuren), is de kans zeker aanwezig dat hij hetzelfde flikt bij jou.

Ik moet het even van me af schrijven. Het gaat hier namelijk even niet zo lekker tussen mij en mijn vriend. We hebben trouwens samen 2 kinderen.
Ik kan niet zo goed uitleggen wat het nu precies is, maar mijn vriend klaagde een aantal weken geleden dat ik niet genoeg laat merken dat ik om hem geef. Als ik dan voorbeelden noem van momenten dat ik dat voor mijn gevoel wel had gedaan, zegt hij dat dat het minste is dat ik kan doen omdat het voor hem de afgelopen maanden ook moeilijk is geweest omdat ik niet lekker in mijn vel zat. En ook dat ik de ene dag wel heel enthousiast ben en de volgende dag dan weer opeens niet. Ik uitgelegd dat ik soms gewoon een mindere dag heb en dat hij daar niks raars achter moet zoeken. Maar goed afgelopen weken dus nog eens extra mijn best gedaan om hem het gevoel te geven dat ik wel om hem geef en het leuk en gezellig te maken, maar gisteren was ik gewoon doodop van vanalles dat ik moet regelen dat ik gewoon even helemaal niks wilde. Ik zag mijn vriend al weer chagrijnig zitten kijken en vroeg dus wat er was. Volgens hem was er dus niks, maar na tig keer vragen kwam er weer een hele preek uit over dat hij er zo onzeker van wordt dat ik volgens hem zo afstandelijk doe. Dit viel me behoorlijk rauw op mijn dak, omdat ik echt extra mijn best had gedaan en dit dus nergens op vond slaan. Ik mag toch ook wel eens een dagje hebben dat ik even chagrijnig ben of zo??? Hem dit dus gezegd en ja het was heel leuk hoe ik afgelopen weken was, maar nu....blablabla. Ik werd er gewoon zo boos van dat ik heb gezegd dat als hij zo ontevreden is, ik me dus afvraag waarom hij nog bij me is. Dit viel bij hem helemaal verkeerd, maar ja voor mijn gevoel is het dus toch nooit goed genoeg wat ik doe of hoe ik ben en ik wil absoluut niet dat we uit elkaar gaan, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Volgens mijn vriend kan hij hier gewoon niet met me over praten, maar ik voel me gewoon aangevallen als ik alleen maar te horen krijg dat het allemaal niet goed is terwijl ik de afgelopen tijd echt extra mijn best had gedaan en daar geen waardering voor krijg.
Hij zegt dat hij absoluut niet uit elkaar wil, maar dat we wel aan onze relatie moeten werken. En dan somt hij dus dingen op die ik moet veranderen (waar ik het hierboven dus al over heb en waarvan ik dus zelf het gevoel heb dat ik dat echt wel doe en juist de laatste weken nog eens extra mijn best heb gedaan). En als ik dan vraag waar hij dan aan moet werken in onze relatie, dan zegt hij dat hij de laatste tijd al zo veel heeft gedaan; mijn gedrag getolereerd toen ik niet lekker in mijn vel zat, vragen hoe het met me gaat (dat deed hij amper toen het niet lekker met me ging en dan had hij soms dus helemaal niet door hoe ik me werkelijk voelde), leuke uitjes geregeld etc. Ik weet gewoon niet wat ik hiermee aan moet, zo komt het op mij over alsof ik alleen het 'probleem' ben.

Sorry voor het lange verhaal, maar het lucht al op om het even kwijt te zijn en hopelijk zeggen jullie nog dingen waar ik wat mee kan.

Vindt hij dat je je niet geïnteresseerd opgestelt tegenover hem als in vragen hoe het met hem gaat, of hij een leuke dag heeft gehad of initiatief om leuke dingen samen te gaan doen? Of met lichamelijk contact?

In het geval van het eerste, is het misschien een idee om een soort verassingsdag te houden... Begin van de dag een lekker ontbijtje maken voor jullie samen, dan samen iets te gaan doen wat jullie allebei leuk vinden en ergens uit eten gaan of thuis uitgebreid diner (hoeft niet heel ingewikkeld, kan ook met stokbroodje vooraf en/of wat kleine hapjes, daarna hoofdgerechtje, als nagerecht ijs/aardbeien met slagroom, vul maar in met wat je zelf wil), de tafel een beetje gezellig aankleden, kaarsjes er bij enz.

Geeft hij wel duidelijk aan wat hij precies mist? Natuurlijk kan je soms best even een minder dagje hebben, je hoeft niet op je tenen te gaan te lopen, maar als je weet waar het precies om gaat kunnen een paar kleine dingetjes al verschil maken, zonder dat jij je compleet hoeft op te stellen als de ideale altijd lief/aardige zorgzame vriendin.

In het geval van lichamelijk contact kan het best lastig zijn. Bij mij is het zo dat wanneer ik niet zo lekker in mijn vel zit, ik lichamelijk afstandelijker ben. Vaak komt dit ook door spanning. Mijn lichaam staat dan als het ware onder spanning, waardoor ik niet snel lichamelijk contact zoek omdat ik me daar niet relaxed genoeg voor voel. Geen idee of dit bij jou aan de hand is hoor, maar dan is het best even raar om toch affectie te tonen naar hem toe, hem een compliment te maken, een knuffel geven enz. Dit is volgens mij echt een kwestie van de knop proberen om te zetten en dit toch te doen. Vaak geeft dit dan voor jezelf toch ook een heel fijn gevoel en maakt het de volgende keer ook weer makkelijker omdat je het de vorige keer ook gedaan hebt en daarna allebei een fijner "samen" gevoel had.

Alias: Wat ik begrijp uit de dingen die hij zegt, gaat het hem voornamelijk om het lichamelijke contact en dan nog het meeste om de intimiteit (en dan niet alleen seks hoor). Het gebeuren er omheen (leuke dingen doen, het huis romantisch maken met bv kaarsjes etc) is meer bijzaak. Het probleem is inderdaad dat hij ook niet echt heel duidelijk is in wat hij mist, want zoals ik in mijn vorige stukje al zei deed ik naar mijn idee al dingen die hij zei te missen en heb ik er afgelopen weken nog eens extra op gelet. Zoals o.a. een intiemere, langere kus als hij thuiskomt, spannende/uitdagende berichtjes, meer initiatief nemen op seksueel gebied etc. Trouwens, we hebben echt wel minimaal 1 keer per week seks en meestal ook wel vaker, dus daar zal het niet aan liggen (tenzij hij eigenlijk liever nog vaker zou willen en dat als probleem ziet).
En wat je zegt over dat het lastig is om lichamelijk contact te tonen als je niet lekker in je vel zit herken ik wel, maar zoals hierboven omschreven doe ik dat dus wel. Maar misschien dat het door hoe ik nu in mijn vel zit misschien niet helemaal gemeend overkomt of zo. Of dat het overkomt alsof ik alleen even mijn best doe om hem te pleasen, ik weet het niet of dat het kan zijn.

Maar goed, gisteren ook weer super mijn best gedaan. Ok, we hadden 's morgens misschien even niet de beste start; hij vertelde enthousiast dat hij weer wilde gaan sporten en ik was er met mijn hoofd even niet helemaal bij dus had er niet enthousiast genoeg op gereageerd. Maar dat realiseerde ik mezelf al toen hij met onze kids even naar de speeltuin was, dus ik hem een sms-je gestuurd van "Sorry dat ik niet zo enthousiast reageerde, maar ik vind het echt heel leuk dat je weer iets voor jezelf gaat doen en lekker gaat sporten. Straks wordt je nog mooier dan je al bent"... Maar ik kreeg helemaal geen reactie terug. Ok, kan dat hij het niet gehoord of gezien heeft dus toen hij terug was gevraagd of hij mijn sms-je had gehad. Ja, die had hij gehad en verder zei hij er helemaal niks over... Hoewel ik dat niet leuk vond, het er maar bij gelaten en 's avonds weer gewoon mijn best gedaan. Toen we op de bank zaten, lekker tegen hem aan gaan zitten om te knuffelen. Dus toen ging hij de hond uit laten en ik naar boven, kaarsjes aan gedaan, zelf een leuk setje aan gedaan en hem een sms-je gestuurd dat er boven een verassing voor hem wachtte. Kreeg een sms-je terug dat hij bijna thuis was. Toen hij terug kwam, kwam hij wel bij me in bed liggen en ik zijn rug masseren, maar hij lag er als een zoutzak bij en deed zelf niks om te laten merken dat hij het waardeerde wat ik deed. Dus gevraagd wat er was en zei hij dat hij even niet zo'n zin hierin had omdat er nog vanalles in zijn hoofd zat wat van de week besproken was. Prima, geen probleem als je een keer geen zin hebt, maar ik doe nu alles dat hij zegt te willen en heb echt het gevoel dat het niet gewaardeerd wordt (hij zou bijvoorbeeld ook kunnen zeggen dat hij het heel lief van me vind wat ik gedaan had, maar dat hij nu even geen zin heeft). Ik voel me daardoor echt k*t! Er spoken zelfs dingen door mijn hoofd over dat hij misschien wel verliefd is op een ander of nog erger, misschien wel vreemdgaat...

Vervelend dat je alles probeert en het werkt niet. Helaas eindigde zo mijn vorige relatie ook Ik hoop dat jullie nog eens goed kunnen praten wat jullie van elkaar nu verwachten.

Theedoosje schreef:Vervelend dat je alles probeert en het werkt niet. Helaas eindigde zo mijn vorige relatie ook Ik hoop dat jullie nog eens goed kunnen praten wat jullie van elkaar nu verwachten.

Balen zeg dat het bij jou niet werkte!
Ik wil er ook graag voor vechten, omdat we gewoon 2 kinderen hebben. Maar als ik er doodongelukkig van wordt, omdat ik voor mijn gevoel alles er aan doe en het toch niet genoeg is dan houdt het gewoon op. Ik kan gewoon niet voor de rest van mijn leven op mijn tenen blijven lopen! Ik geloof ook wel dat het nu even pittig is met 2 jonge kinderen die veel aandacht vragen en daarom moet je ook genieten van die leuke momenten die je samen dan hebt. Maar zonder waardering is er voor mij geen genieten bij...

Biechtje01 schreef:

Theedoosje schreef:Vervelend dat je alles probeert en het werkt niet. Helaas eindigde zo mijn vorige relatie ook Ik hoop dat jullie nog eens goed kunnen praten wat jullie van elkaar nu verwachten.

Balen zeg dat het bij jou niet werkte!
Ik wil er ook graag voor vechten, omdat we gewoon 2 kinderen hebben. Maar als ik er doodongelukkig van wordt, omdat ik voor mijn gevoel alles er aan doe en het toch niet genoeg is dan houdt het gewoon op. Ik kan gewoon niet voor de rest van mijn leven op mijn tenen blijven lopen! Ik geloof ook wel dat het nu even pittig is met 2 jonge kinderen die veel aandacht vragen en daarom moet je ook genieten van die leuke momenten die je samen dan hebt. Maar zonder waardering is er voor mij geen genieten bij...

Dat is wel het 'vervelende' (niet rot bedoeld he!) dat er kinderen in het spel zijn als een relatie niet lekker loopt. Ik hoop dat jullie er samen toch uitkomen en elkaar weer vinden. Of een goede beslissing maken zodat jij je gelukkig en gewaardeerd weer voelt. Want idd dit hou je denk ik ook niet lang vol. Sterkte!

Biechtje: Als ik je verhaal lees, erger ik me eigenlijk gewoon aan je vriend. Je vriend heeft aan de lopende band kritiek op je, je vat die op als opbouwende kritiek en doet er wat mee en dan is het weer niet goed. En dan ook nog eens van die kleine dingetjes als niet enthousiast genoeg reageren op het feit dat hij weer gaat sporten. Ja hallo, als je zoveel jaar bij elkaar bent en voor twee kinderen zorgt is het nogal logisch dat je niet overal de perfecte reactie op hebt. En hij mag er blijkbaar wel bijliggen als een zoutzak(?).

Ik zou eerlijk gezegd behoorlijk pissed worden als mijn vriend me zo liep te zoeken en ik had zeker niet al te begripvol gereageerd naar hem toe. De lat wat minder hoog leggen voor jou lijkt me een betere optie.

Theedoosje schreef:

Biechtje01 schreef:

Theedoosje schreef:Vervelend dat je alles probeert en het werkt niet. Helaas eindigde zo mijn vorige relatie ook Ik hoop dat jullie nog eens goed kunnen praten wat jullie van elkaar nu verwachten.

Balen zeg dat het bij jou niet werkte!
Ik wil er ook graag voor vechten, omdat we gewoon 2 kinderen hebben. Maar als ik er doodongelukkig van wordt, omdat ik voor mijn gevoel alles er aan doe en het toch niet genoeg is dan houdt het gewoon op. Ik kan gewoon niet voor de rest van mijn leven op mijn tenen blijven lopen! Ik geloof ook wel dat het nu even pittig is met 2 jonge kinderen die veel aandacht vragen en daarom moet je ook genieten van die leuke momenten die je samen dan hebt. Maar zonder waardering is er voor mij geen genieten bij...

Dat is wel het 'vervelende' (niet rot bedoeld he!) dat er kinderen in het spel zijn als een relatie niet lekker loopt. Ik hoop dat jullie er samen toch uitkomen en elkaar weer vinden. Of een goede beslissing maken zodat jij je gelukkig en gewaardeerd weer voelt. Want idd dit hou je denk ik ook niet lang vol. Sterkte!

Ik begrijp wat je bedoeld, zonder kinderen zou je misschien toch eerder knopen doorhakken.

Ja wat makkelijker denk ik. Nu hou je toch ook rekening met het feit dat je kinderen hebt en probeer je het misschien toch nog een keer extra of het samen lukt?

Twellie schreef:Biechtje: Als ik je verhaal lees, erger ik me eigenlijk gewoon aan je vriend. Je vriend heeft aan de lopende band kritiek op je, je vat die op als opbouwende kritiek en doet er wat mee en dan is het weer niet goed. En dan ook nog eens van die kleine dingetjes als niet enthousiast genoeg reageren op het feit dat hij weer gaat sporten. Ja hallo, als je zoveel jaar bij elkaar bent en voor twee kinderen zorgt is het nogal logisch dat je niet overal de perfecte reactie op hebt. En hij mag er blijkbaar wel bijliggen als een zoutzak(?).

Ik zou eerlijk gezegd behoorlijk pissed worden als mijn vriend me zo liep te zoeken en ik had zeker niet al te begripvol gereageerd naar hem toe. De lat wat minder hoog leggen voor jou lijkt me een betere optie.

Ja, ik vroeg me dus zelf ook af of ik het nu verkeerd zie dat hij constant kritiek heeft terwijl ik juist heel erg mijn best doe. Daarom heb ik hem ook gevraagd wat hij dan zou moeten veranderen in onze relatie, maar volgens hem doet hij al genoeg 'anders'.
Eerlijk gezegd ben ik zelf ook pissed, maar volgens mij leg ik dat op dit moment gewoon naast me neer omdat ik wil dat alles weer goedkomt vanwege onze kinderen. En misschien stel ik mezelf ook te hoge eisen, want ik ben zelf pas net weer omhoog gekrabbeld uit iets dat waarschijnlijk een postnatale depressie was. Maar ik weet gewoon even niet meer wat ik moet doen...

Ik hoop ook dat jullie nog eens goed kunnen praten over wat jullie nou van elkaar verwachten. Het is niet leuk dat jij nu je best doet met dingen die hij zei te missen en dat je nu totaal geen waardering van hem krijgt. Als het al een tijdje speelt, is het misschien ook wel lastig om ineens de knop om te zetten en voelt het onwennig of geforceerd nu het ineens anders is.
Misschien kunnen jullie samen een weekendje weg gaan zonder kinderen? Zodat jullie uit je eigen omgeving zijn, even niet de dagelijkse "zorgen" aan je hoofd... En dan het nog eens hebben over hoe en wat precies van allebei de kanten.

Trouwens ook zeker duidelijk aangeven dat je niet het gevoel hebt dat hij waardeert wat je doet. Vind je dat hij zich ook anders moet opstellen? Hij zegt dat hij al genoeg anders doet, maar vind jij dat ook?

Alias schreef:Ik hoop ook dat jullie nog eens goed kunnen praten over wat jullie nou van elkaar verwachten. Het is niet leuk dat jij nu je best doet met dingen die hij zei te missen en dat je nu totaal geen waardering van hem krijgt. Als het al een tijdje speelt, is het misschien ook wel lastig om ineens de knop om te zetten en voelt het onwennig of geforceerd nu het ineens anders is.
Misschien kunnen jullie samen een weekendje weg gaan zonder kinderen? Zodat jullie uit je eigen omgeving zijn, even niet de dagelijkse "zorgen" aan je hoofd... En dan het nog eens hebben over hoe en wat precies van allebei de kanten.

Dat lijkt me een goed plan ja en heb ik laatst ook al eens voorgesteld, moet alleen nog even geregeld worden.

Ik denk dat ik een eetprobleem heb.

Ik ben de hele dag bezig met mijn figuur en denk de hele dag aan eten. Ik beloon mezelf ook met lekkere dingen en ik voel me daarna ontzettend verdrietig, boos op mezelf en vooral dik.
Ik woog eerst vrij weinig maar ben zeker 20 kilo aangekomen waardoor ik ook niet lekker in mijn vel zit. Ik wil gewoon slank zijn en ik zou daar alles voor overhebben, als die stomme eetbuien er maar niet doorheen komen.
Zoals vandaag, ik denk al de hele tijd aan patat. En ik heb net al koekjes gegeten. Maar ik heb deze week al 2/3 keer friet gegeten.....maar ik kan de gedachte aan dat patatje dan niet stoppen en ik wil het zo graag eten...
Elke dag neem ik me voor om af te vallen maar het lukt nooit.

Alias schreef:
Trouwens ook zeker duidelijk aangeven dat je niet het gevoel hebt dat hij waardeert wat je doet. Vind je dat hij zich ook anders moet opstellen? Hij zegt dat hij al genoeg anders doet, maar vind jij dat ook?

Toen we net bij elkaar waren, kon hij tijdens discussies/ruzies altijd best heftig uit de hoek komen. Niet slaan of zo hoor, maar gewoon verbaal heel heftig (stem verheffen etc.) Daar heb ik destijds wel eens wat van gezegd en dat doet hij nu dus ook absoluut niet meer.
Maar verder dingen die ik wel eens aankaart, doet hij dan wel eens een keer of een paar keer maar daarna schiet het er gewoon weer bij in. Hierbij kan je denken aan dingen als 's avonds als de kinderen in bed liggen even helpen met opruimen, als hij uit zijn werk komt even de zorg voor de kinderen op zich nemen zodat ik verder kan met het avondeten, vragen hoe het met me gaat enz. Ik vraag dan wel vaker of hij dat weer wil doen, maar dan schiet het er na een paar keer weer bij in (maar volgens mij is dat gewoon man eigen )

Maar dingen die hij eigenlijk nooit anders heeft gedaan is toegeven als hij een keer fout zit. Soms heb je wel eens dat je na een discussie/ruzie denkt van goh, dat had ik eigenlijk niet moeten doen of niet moeten zeggen. En dan kan ik dat wel toegeven dat ik fout zat of mijn excuses er voor aanbieden, maar hij zal dat nooit doen. Ik heb wel eens gezegd dat dat op mij overkomt alsof hij vindt dat hij nooit iets verkeerd doet en dat stoort me, omdat ik daardoor het gevoel heb dat de fout dus altijd bij mij ligt (in deze situatie dus ook weer). Dat zou ik heel graag anders zien en ik snap dat dat niet van de ene op de andere dag zal veranderen, maar hij probeert het ook niet eens een heel klein beetje.

Biechtje met vriend: dit stukje zou zo over mijn vriend kunnen gaan. Mijn vriend geeft ook nooit toe dat hij fouten maakt en probeert dingen op mij af te schuiven. Tuurlijk kan hij het proberen, maar het kan natuurlijk nooit altijd aan 1 persoon liggen. Wij hebben afgesproken dat we allebei wat meer ons best doen en dat werkt goed. Natuurlijk heb je soms dagen dat je nergens zin in hebt, allebei, maar dan kun je wel op z'n minst zeggen dat je het gebaar waardeert. Dit scheelt al een hoop frustratie en zorgt ervoor dat je er wel moeite in blijft steken ipv dat jij denkt dat het hem ook niks meer uitmaakt als hij eens niet enthousiast reageert.
Ik hoop dat jullie eruit komen!