Ik post maar in algemeen...

Ik ken je ook nog via het vorig forum en ik heb je ook nog een tijd in mijn hyves gehad. Ik weet nog wel op foto's te zien hoe hecht jullie waren. Niet alleen met je broertje maar met de hele familie. Ik vind het superrot voor je dat je je broertje op zo'n brute wijze bent verloren. Ik hoop dat je hier je steun kan vinden en dat het een beetje helpt.

Ik weet niet hoe het is om in jouw schoenen te staan en om je broertje te verliezen. Maar ik weet wel hoe het is om iemand te verliezen die dichtbij je staat. En nog vele anderen met mij. Ik ben onlangs mijn moeder verloren. Ik weet waar je door heen gaat.

Jeetje, wat ontzettend heftig!
Ik ken je verder niet, maar wil je wel heel veel sterkte wensen voor de komende tijd!

Noa schreef:Ik wil je alleen even veel sterkte wensen. Het enige advies wat ik je kan geven is: denk aan jezelf, wees lief voor jezelf, geef jezelf de ruimte, doe wat voor jou goed voelt. Trek je weinig aan van: wat hoort, of hoe een rouwproces er gebruikelijk uitziet. Dat werkt voor ieder persoon anders en alleen jij kan aanvoelen hoe het voor jou zit.

+1.
Heel veel sterkte!

toen ik je naam zag dacht ik he ze is weer terug. Alleen toen ik je verhaal las jemig wat erg zeg van je broertje

Heel veel sterkte


Ik was voorheen hilda

Jeetje wat verschrillijk, gecondoleerd en veel sterkte.
(Brenda hier)

Wat fijn dat je weer terugbent, maar wat een onvoorstelbare verdrietige reden, waarom je hier je verhaal (weer) wilt delen. Wat moeten jullie een groot gemis ervaren na het overlijden van je broertje.

Ik wens jou en je familie alle kracht toe om dit verlies een plekje te kunnen gaan geven. Koester alle mooie momenten die jullie hebben gehad en de foto's die je van hem hebt gemaakt. En onthoudt: ' Afscheid nemen bestaat niet, ik ga wel weg, maar verlaat je niet'.

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte, verschrikkelijk dit

Jemig wat vreselijk Supertalentje! Ik kan niet zo veel zinnigs zeggen vrees ik, maar sluit me bij de woorden van Noa aan. Heel veel sterkte!

Supertalentje schreef:@Guat; jaloers! Doe lieFfie de groetjes! En zeg maar dat ik haar snel bel, als je wilt :-) ik zie je reactie graag tegemoed!

Zal ik doen.:-) Wat ik heel erg lijk te lezen in jouw reacties is dat je van het één op andere moment de controle over je eigen leven en dus in bepaald opzicht comfortzone bent kwijtgeraakt. Hoe het was, is niet meer; dat idee. Dat besef is er wel, maar het gevoel dat daarbij komt kijken wil je niet aan en dat lijkt me ook logisch. Als je geconfronteerd wordt met zoiets heftigs, wat ook nog eens niet je eigen keuze is geweest, raakt een ieder daar kwetsbaar van en probeer je je vast te klampen aan houvast. Voor jou bijvoorbeeld dat je je dagelijkse bezigheden weer hebt opgepakt, maar dit lijkt allemaal op de automatische piloot te gaan. Dan komt idd de dooddoener om de hoek kijken dat het leven voor jou wel doorgaat, ook al zou je zelf niet weten hoe je daar op dit moment vorm aan zou kunnen geven. Jij wil dat je constructief bezig bent, want het leven moet wel nut hebben in jouw optiek. In dat opzicht lijken we op elkaar en ben ik blij dat we een vriendin delen, die vaak wat minder streng is hierin is en dit ook heel goed kan overbrengen naar vriendinnen.;-) Maar weet je dat constructief bezig willen zijn domweg een synoniem is voor controle terugkrijgen over hetgeen je doet, voelt en denkt? Uiteindelijk wil iedereen 's avonds terugkijken op een nuttige, productieve dag en geen tijd verkloten aan 'onzin'. Als je nu zo redeneert ben je wel veel te streng voor jezelf, want je leven is ook ontregeld en je veilige haven van je familie is opeens anders samengesteld. Het kost tijd om hierin je nieuwe positie te vinden en je dus te hernemen. Ik zie dat je met laatstgenoemde (constructief) bezig bent door te schrijven. Dat kan ik alleen maar stimuleren. Verwacht daarbij niets van jezelf, schrijf gewoon wat er in je opkomt en misschien ontdek je er ooit een lijn in en misschien ook niet. Het maakt niet uit. We lijken op elkaar te lijken (coole zin;-)). Ik schrijf ook met extreem veel verdriet en ik ben dan veel bezig met muziek. Muziek is mijn manier om me te uiten, want de teksten van sommige nummers dekken dan beter de lading dan wat ik er zelf over kan of wil zeggen. Ik hoop dat jij dit ervaart met schrijven, een soort van je hoofd voor korte duur leegmaken.

Het is niet raar dat je er dagen tussen hebt zitten waarin je het liefst in je bed ligt en er niet uit wil komen. Als de dagen zo voorbij kunnen gaan aan je en je in de ideale situatie ook nog eens de hele dag kan slapen, word je vanzelf wel weer wakker en zie je het zonnetje schijnen. Toch? Zo gaat dat immers in een ideaal scenario. Dan komt wederom de harde realiteit. Je bevindt je nu niet in een ideale situatie, maar juist in een periode waarin het besef doordringt dat het leven vergankelijk kan zijn, terwijl je dat niet wil en je maakt onderscheid tussen wat écht belangrijk is en wat minder prioriteit heeft. Hoe naar, oneerlijk, klote en zwaar het ook is, dit gevoel niet willen hebben is menselijk; dit gevoel willen negeren/ontwijken ook, dit gevoel toelaten is echter bijzonder dapper - het duidt op verwerking. En nee, dan hoef je niet bang te zijn dat je volgend jaar opeens beseft dat je niet volledig hebt verwerkt. Als dit al aan de orde mocht komen, manifesteert zich dat vaak pas jaren later en ook dat is een stukje controle willen houden, wat domweg niet mogelijk is.

Je mag me altijd PM'en en ik hoop dat je ook veel hebt aan de wijze woorden van ons 'lieffie'. Zij is hier veel beter in dan ik qua mensen iets in perspectief laten zien. Ik denk wel aan je en nogmaals; PM me gerust. Sterkte.

P.S.: bewogen jaar geweest, maar het gaat weer goed met me!

Ik ben er stil van... jeetje zeg! ten eerste natuurlijk nog gecondoleerd met het verlies, ook ik herken jou naam gelijk! we hebben elkaar zelfs nog een tijdje op hyves gehad, rond de periode dat jij ging trouwen met je grote liefde! ik herinner me de foto's van jullie grote gezin, wat zullen jullie een gemis voelen zeg!

Noa heeft heel mooi omschreven wat ik verder nog wilde zeggen, dus ben het daar volkomen mee eens. Neem de tijd, en idd.. als schrijven zo goed helpt, dan is dit forum daar een hele goede plaats voor!

Heel veel sterkte met alles en natuurlijk ook een klein beetje gefeliciteerd met je pasgeboren neefje!

Wat heftig allemaal, heel veel sterkte!!

Super heftig zeg! Gecondoleerd en heel veel sterkte de komende tijd.

RYW schreef:

Supertalentje schreef:

RYW schreef:Jeetje, Supertalentje, wat erg! Wat moeten jullie het er moeilijk mee hebben.

Toen ik je naam zag dacht ik : wat leuk! Maar je verhaal is allesbehalve dat. Ik wil je heel erg veel sterkte wensen.

Wat lief! Jij stond ook bovenaan mijn lijstje Dit is heel erg, maar afgezien hiervan gaat alles eigenlijk heel erg goed. Hoe is het met jou? En je knappe mannen? ;-)

Ik weet niet wat je hebt meegekregen... Lang verhaal kort: getrouwd, besodemieterd met 1 van mijn beste vriendinnen, gescheiden, 2 jaar fulltime gewerkt, voor 2 jochies gezorgd en afgestudeerd, nieuwe vriend gekregen, binnenkort weer samenwonen gaat goed dus, zij het soms wat overspannen;)
Knappe mannen gaan super! De oudste gaat in september naar groep 3 en is het grootste liefste zorgzaamste schatje dat je je kan voorstellen, en nog steeds beeldschoon natuurlijk met zijn blonde haar en grote groene ogen en de jongste is 3 maar kletst als een basisschoolkind en lijkt nu al enorm pienter. Hij probeert een beetje te schrijven en lezen, maar hij zit nog niet eens in groep 1 beiden heel gelukkig en vinden mijn vriend ook geweldig, het klikt enorm. Super dus!

Fijn dat het ondanks dit verdriet goed met je gaat. Wat fijn dat jullie er zo mee om kunnen gaan en niet in de schuldvraag vast komen te zitten. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe het moet voelen, maar het intense verdriet moet altijd wel aanwezig zijn nu, zeker nu het zo vers is...

Ik heb het meegekregen. Ik zat een tijdje geleden te surfen en heb je topic gelezen. Ik heb me toen geregistreerd, om je een hart onder de riem te steken, maar kon niet inloggen. Ik vind je erg sterk en stoer. Ik ben blij dat je jongens het zo goed doen en kunnen opschieten met je vriend.

Ik vind het gek te zeggen dat alles eigenlijk goed gaat, maar daar ben ik ook wel weer heel blij mee. Als ik nu nog andere grote zorgen zou hebben zou ik er misschien niet zo bewust mee bezig kunnen zijn.

Ik wil je heel veel sterkte wensen

Ik verplaats mijn belofte dat je vanmiddag reactie zou krijgen naar vanavond. Mijn tuinklusteam is hier dus dat eist even al mijn aandacht op. Maar ik vergeet je niet!

Ik wil je ook heel veel sterkte wensen!!

Dat lijkt me inderdaad heel moeilijk, als je hiernaast nog heel veel andere problemen hebt die je geen aandacht kan geven naast het overweldigende verdriet en gemis.. Maar dit proces moet je doorlopen op de manier en het tempo dat jij wil. Je hoeft echt niet alles volgende week verwerkt te hebben, uit de overlevingsstand te zijn. Dat duurt zo lang als jij nodig hebt.

Welkom terug Supertalentje. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van je broertje. Wat ontzettend naar.

Fairytale schreef:_N.ewbie_ is (weer) N.ovalee
B.adeend88 is nu O.mafiets
Dit lijstje stond in een ander topic stond aan het begin van dit forum zijn er al weer een paar van weg maar weet ik ook niet precies

Wat ontzettend heftig zeg! Sterkte!

_Donnaa schreef:Er is hier nog een topic geweest over dat ongeluk..

Tenminste, als ik me het goed herinner..

Echt? Weet je welk topic?!

_Donnaa schreef:Ik weet niet meer hoe het heet en ik weet ook niet zeker of het een apart topic was, of dat het in het Dagcafé besproken is, maar ik dacht echt een apart topic..

Helaas kan je hier alleen zoeken op topic titel en niet op inhoud (of kan dat wel anders? ) anders kon ik wel zoeken op steekwoorden.. Ik weet de titel namelijk niet meer, sorry..

Ik vind alleen deze..

https://yescafe.actieforum.com/t4916-pers-bij-ongeluk?highlight=ongeluk

Hoe lang geleden is het ongeluk gebeurd?

Wat een heftig verhaal Supertalentje, gecondoleerd.