Ik post maar in algemeen...

Suusie schreef:Hey, wat fijn je hier weer te zien (Ondanks de omstandigheden die je hier weer brengen).
Ieder keer als ik je stukjes lees vind ik het zo ontzettend klote, kut en weet ik veel wat nog meer voor je.
Ik zou zo graag iets voor je willen doen/betekenen, maar dit is een proces waar je zelf uit moet komen. Dit is jou ding, jouw verdriet.
Dit kan niemand van je wegnemen en dat vind ik zo klote voor je.

Dikke knuffel!

Ik zie je 'respects' voorbij komen, dat vind ik lief. Voor jou was het denk ik niet anders toen je je moeder verloor, niemand kan iets doen, ik toen niet voor jou en jij nu niet voor mij. En toch zijn het langzaam de kleine dingen die mij de dag door slepen, je respects en berichtjes, bedankt!

Supertalentje schreef:@Pien; fill me in, pm me even je echte naam En bedankt, ook voor de felicitatie. Ik vind het niet moeilijk, lastig, verdrietig, of fijn, ik vind het gewoon gek om mijn pasgeboren neefje te bezoeken in hetzelfde ziekenhuis waar mijn broertje in het mortuarium lag...

ik kan me voorstellen dat dat gek aanvoelt, zo zie je maar weer hoe het leven is hè? geluk en verdriet liggen zo dicht bij elkaar, extra zuur als je in zo'n korte tijd met beide word geconfronteerd...
ik pm je even mijn vorige forumnaam, dat is namelijk mijn echte naam alleen dan met 009 erachter!

En toen kwam ik hier om mijn gedachtes te ordenen, frustraties te uiten en verdriet 'neer te gooien'.
Ik ben al de hele week niet gaan werken, op advies van HR maar een afspraak gemaakt met de huisarts voor een verwijzing om met 'iemand' te gaan praten. Vanochtend de grote dag, de HA was een en al begrip, maar van doorsturen was geen sprake... ...ik ben nl erg goed bezig!
Echt, hoe vreemd ook, ik weet niet of wat ik nu doe goed is, of hoe ik moet rouwen of een plekje moet geven en om dan te horen dat je het goed doet was fijn. Twee dagen na de crematie was ik alweer aan het werk, plicht roept, leven gaat verder, huilen doe ik 's avonds wel. Dat is me gaan opbreken en ipv doorgaan ben ik thuisgebleven, dat was goed. Rust nemen, rommelen thuis, huilen, helemaal niks doen en blijven praten is blijkbaar niet zinloos maar nodig. Het voelt alles behalve constructief, maar 'nodig' kan ik nog begrijpen. En alles wat ik vertelde (ik als controle-freak die de controle kwijt was) schijnt er allemaal bij te horen Het enige waar ik voor op moet letten is dat ik niet nu 'terug-val' in ontzettende controle dwang, ik was een georganiseerd persoon, ik moet er nu voor zorgen dat het zo blijft, maar ik mag er ook best de helft van de tijd aan toe geven. C'est tout.

Ik was vroeger ook geen familiemens, dat kwam pas veel lafer en ook door omstandigeden dus ik begrijp je zusje wel met haar verjaardag. Ik zou zeker gaan en een klein kadootje kopen.

Mij had je laatst al toegevoegd op FB, weet je ook wie ik ben

Zusje van Bert schreef:Ik was vroeger ook geen familiemens, dat kwam pas veel lafer en ook door omstandigeden dus ik begrijp je zusje wel met haar verjaardag. Ik zou zeker gaan en een klein kadootje kopen.

Mij had je laatst al toegevoegd op FB, weet je ook wie ik ben

Ik weet niet beter of jij bent ook echt een familiemens! Ideeen voor een inscriptie, ik ga een mooi horloge kopen.

Ik heb je teruggestuurd via FB (ik snap er nooit wat van) met mijn bb, maar ik kon dat bericht later niet terugvinden toen ik inlogde via de comp, heb je 'm wel gehad?