Mijn vader wil niet meer.....

Heel veel sterkte leaf. Ik weet verder niet wat te zeggen..
Behalve nog

Sweety schreef:Heel veel sterkte leaf. Ik weet verder niet wat te zeggen..
Behalve nog

+ 1 wat vreselijk wat jullie moeten meemaken, die onzekerheid pffff

Dankjewel voor jullie medeleven. Heel lief en fijn...Dit is nog steeds de enige plek waar ik er over wil praten.

Ik ben niet langsgeweest om meerdere redenen eigenlijk...Angst, ik deed het zowat in mijn broek vrijdag...Ongeloof, ik denk/hoop ergens dat hij het niet doet...Ik gun hem de aandacht niet, dat ik na dat soort berichten maar weer naar hem toe kom vliegen...Ook voor mezelf kan dat niet, ik wil niet dat het in die mate mijn leven beheerst. Wel heb ik de auto bij me gehouden vanavond, ook al ging mijn vriend weg. Zodat ik nog de keus had.

Gek genoeg zie ik mezelf wel als verantwoordelijke als het gaat om hem vinden:( die rol bedeeld mijn moeder me ook toe en daar ben ik ook heel boos om geworden op haar. Maar ik plaats mezelf ook in die rol...Mijn zusje weet gelukkig nauwelijks van iets, al voelt ze gek genoeg wel steeds wat aan...iedere keer als papa weer een mail stuurt met afscheidsteksten pingt ze me vlak daarna over dat ze zich zorgen maakt. Heel bizar.

hej lieve Leaf,

Het is zo dubbel om hier iets over te zeggen....
Ergens maakt het gedrag van je vader (en ook de reactie van je moeder erop) me zó boos, maar ik begrijp het ook. Ik begrijp zo goed alle kanten hierin.
Jouw angst maar ook mate van berusting, zijn wens om rust, je moeders manier van ermee dealen.

Niet dat je daar ook maar iets mee opschiet, maar goed. Ik hoop, ook al is het een dubbele en misschien nare opmerking dat er een uitzicht gaat komen in deze situatie. Natuurlijk zou ik het liefst hebben dat dat uitzicht inhield dat er een behandeling en medicijn voor je vader wordt gevonden, die maakt dat hij het leven weer aankan (en dat hij die behandeling aan wil gaan ook hè?) maar anders hoop ik, hoe hardvochtig dat in andermans ogen ook mag klinken, dat er een einde mag komen aan alle onzekerheid. Ik ben ervan overtuigd dat sommig psychisch lijden minstens zo ondraaglijk is als welke andere ernstige ziekte, en ik wens dat niemand toe...

Ik denk heel regelmatig aan jou/jullie..en ik zend je in gedachten veel kracht toe om dit alles te kunnen dragen..

liefs

_Leaf_ schreef:Dankjewel voor jullie medeleven. Heel lief en fijn...Dit is nog steeds de enige plek waar ik er over wil praten.

Ik ben niet langsgeweest om meerdere redenen eigenlijk...Angst, ik deed het zowat in mijn broek vrijdag...Ongeloof, ik denk/hoop ergens dat hij het niet doet...Ik gun hem de aandacht niet, dat ik na dat soort berichten maar weer naar hem toe kom vliegen...Ook voor mezelf kan dat niet, ik wil niet dat het in die mate mijn leven beheerst. Wel heb ik de auto bij me gehouden vanavond, ook al ging mijn vriend weg. Zodat ik nog de keus had.

Gek genoeg zie ik mezelf wel als verantwoordelijke als het gaat om hem vinden:( die rol bedeeld mijn moeder me ook toe en daar ben ik ook heel boos om geworden op haar. Maar ik plaats mezelf ook in die rol...Mijn zusje weet gelukkig nauwelijks van iets, al voelt ze gek genoeg wel steeds wat aan...iedere keer als papa weer een mail stuurt met afscheidsteksten pingt ze me vlak daarna over dat ze zich zorgen maakt. Heel bizar.

Ik denk dat de redenen waarom je niet bent gegaan begrijpelijk zijn...

Jij bent absoluut niet de verantwoordelijke als het gaat om hem vinden!!! Zéker niet!!! Waarom bedeeld je moeder je die rol toe en waarom plaats je jezelf dan in die rol?
Realiseer jezelf wat het betekend als je jezelf hiervoor verantwoordelijk maakt en hem dus vindt... Je weet niet hoe je hem zult vinden... Dat moment vergeet je nóóit van je leven meer, het staat op je netvlies gebrand!

Nogmaals, sterkte!

Je vader is een "aandachtshoer", hij sleurt zijn gezin mee in zijn schreeuw naar aandacht. Mijn mening? Hij doet het toch niet, hij zuigt jullie emotioneel alleen maar leeg. Ik zou de crisisopvang bellen en mensen langssturen om hem mee te nemen als hij beweert dat hij een gevaar is voor zichzelf.

Mijn vader kan ook dreigen met zelfmoord, maar hij is te apathisch om er werk van te maken.

TGR schreef:Je vader is een "aandachtshoer", hij sleurt zijn gezin mee in zijn schreeuw naar aandacht. Mijn mening? Hij doet het toch niet, hij zuigt jullie emotioneel alleen maar leeg. Ik zou de crisisopvang bellen en mensen langssturen om hem mee te nemen als hij beweert dat hij een gevaar is voor zichzelf.

Mijn vader kan ook dreigen met zelfmoord, maar hij is te apathisch om er werk van te maken.

Tot er 'n dag komt dat hij 't wel doet...

Angela_1986 schreef:

TGR schreef:Je vader is een "aandachtshoer", hij sleurt zijn gezin mee in zijn schreeuw naar aandacht. Mijn mening? Hij doet het toch niet, hij zuigt jullie emotioneel alleen maar leeg. Ik zou de crisisopvang bellen en mensen langssturen om hem mee te nemen als hij beweert dat hij een gevaar is voor zichzelf.

Mijn vader kan ook dreigen met zelfmoord, maar hij is te apathisch om er werk van te maken.

Tot er 'n dag komt dat hij 't wel doet...

Er komt een dag dat hij doodgaat, maar vast niet door zelfmoord. Als hij al heel veel afscheidsmailtjes heeft gestuurd, wat is dan de waarde van weer een afscheidsmailtje? Hij wil gewoon aandacht. Als hij echt doodwilde, had hij dat al gedaan en een briefje achtergelaten in plaats van het van te voren aankondigen en weer even het gevoel krijgen dat iig zijn dochters hem gaan missen (want dat wil hij ermee bereiken)

TGR schreef:Je vader is een "aandachtshoer", hij sleurt zijn gezin mee in zijn schreeuw naar aandacht. Mijn mening? Hij doet het toch niet, hij zuigt jullie emotioneel alleen maar leeg. Ik zou de crisisopvang bellen en mensen langssturen om hem mee te nemen als hij beweert dat hij een gevaar is voor zichzelf.

Mijn vader kan ook dreigen met zelfmoord, maar hij is te apathisch om er werk van te maken.

Wow ik schrok best van het stukje wat je typte...van je vader is een 'aandachtshoer'...
Wat nou als haar vader gewoon geen uitweg meer ziet en het wel doet!
Ik weet verder even niet meer wat te zeggen

TGR, ik vind je reactie erg ongepast.

Leaf, heel veel sterkte meisje.

Sushi schreef:TGR, ik vind je reactie erg ongepast.

Ik denk dat TGR haar stukje agressiever overkomt dan dat ze het bedoeld.

Storm schreef:

Sushi schreef:TGR, ik vind je reactie erg ongepast.

Ik denk dat TGR haar stukje agressiever overkomt dan dat ze het bedoeld.

Maar hoe kan ze dat nou minder erg willen doen overkomen? Ze roept dat Leaf's vader een "aandachtshoer" is en dat vind ik bot en ongepast klinken. Ik snap wel wat ze ermee zou kunnen bedoelen maar er is natuurlijk nog een tiental andere mogelijkheden om dat te zeggen en niet op zo'n grove manier...

Jeeeh....heftig zeg!
Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen, ook voor de rest van je familie...
Dikke knuffel voor jullie!

Eerst zit ik met een brok in m'n keel de teksten van Leaf te lezen, en daarna valt mijn mond open van TGR's opmerking..
Ook al zou het zo zijn en is het een schreeuw om aandacht, het betekent niet dat iemand altijd blijft schreeuwen, eens kan ook echt de druppel en de laatste keer zijn. Het spijt me, maar ik vind dat, hoe hard of niet hard ook bedoeld, je dit niet zo neer moet zetten, zoiets kan zeer kwetsend overkomen, terwijl het misschien niet zo bedoeld is.

Lieve Leaf, heel veel sterkte. Weet niet goed wat ik moet zeggen, kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor je moet zijn.. Ik hoop dat je snel een stukje zekerheid en rust krijgt, zodat je verder kunt, op welke manier dat ook is..

Dat is TGR nou eenmaal.. En dan kan er nog 100 keer gezegd worden 'zo bedoelt ze het vast niet'. Wellicht is het handiger daar dan de volgende keer over na te denken VOOR het geplaatst wordt.


Jeetje Leaf, wat een onwijs moeilijke situatie Ik wil je echt heel veel sterkte wensen. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is als jij die verantwoordelijkheid in je schoenen krijgt... Ik hoop dat je je neer kunt leggen bij welke keuze je vader dan ook zal maken!

Voordat we allemaal over TGR en haar posting heen vallen.. er zit misschien ergens wel een kern van waarheid in?
Vaak is het (toch?) zo dat mensen die niet meer willen, dit niet van te voren aankondigen en het gewoon doén? De vader van Leaf maakt het nu voor zijn gezin moeilijk, vraagt in feite dus om heel veel aandacht door te "dreigen" met zelfmoord.

Nu zeg ik niet dat de vader van Leaf ook daadwerkelijk alleen maar aandacht vraagt, maar in de postings van TGR zouden dus best een kern van waarheid kunnen zitten!

Leaf, sterkte! Je weet me te vinden indien nodig!

In een ander topic over zelfmoord komt Susan met statistische feiten. 80% van de mensen die roept zelfmoord te willen plegen, doet het ook daadwerkelijk. Tot zover dus het aandachtshoer-gedeelte...

Ik weet ook wel dat TGR het niet zo bot bedoeld en dat ze gewoon niet wil dat ik me zorgen maak. Maar dat is wel vreselijk moeilijk kan ik je vertellen.

Mijn vader stuurt geen afscheidsmailtjes naar mij, alleen naar mijn moeder. Vervolgens smst mijn moeder dan mij, omdat ze over de zeik is. Zelf durft ze niet naar hem toe, mijn vader had de laatste tijd nogal losse handjes soms, dus ik wil ook niet dat ze erheen gaat. Blijf ik over...Ik weet dat ik er een trauma aan overrhou, maar misschien moet ik het ook wel zelf gezien hebben om het te geloven...

Er zal waarheid inzitten Wol, het gaat om de manier waarop het gebracht wordt. Dat kan ook best wat milder, het gaat niet om het kopen van een halfje wit ofzo..

Sommige dingen zijn gewoon klote Leaf, ik denk dat er geen juiste keuze is in dit geval. Wel gaan en dan iets aantreffen zal je inderdaad misschien een trauma geven, niet gaan en er wellicht later achter komen ook

Leaf, het wordt je niet makkelijk gemaakt he? Je wordt hier veels te diep in gesleurd meis! Kan je afstand nemen? Ik bedoel, je moeder kan wel over de zeik zijn, maar zou zij willen dat jij je vader eventueel vond? Denk het niet, of wel? Ik snap dat je je zusje wilt beschermen, maar bescherm jezelf ajb ook goed! Probeer je dat, ajb?

Lejow, je hebt gelijk hoor, bepaalde dingen kunnen ook met wat meer nuance worden gebracht. Maar dat is iets waar TGR zich nooit wat van aan heeft getrokken, toch?

wolletjes schreef:Voordat we allemaal over TGR en haar posting heen vallen.. er zit misschien ergens wel een kern van waarheid in?
Vaak is het (toch?) zo dat mensen die niet meer willen, dit niet van te voren aankondigen en het gewoon doén? De vader van Leaf maakt het nu voor zijn gezin moeilijk, vraagt in feite dus om heel veel aandacht door te "dreigen" met zelfmoord.

Nu zeg ik niet dat de vader van Leaf ook daadwerkelijk alleen maar aandacht vraagt, maar in de postings van TGR zouden dus best een kern van waarheid kunnen zitten!

Leaf, sterkte! Je weet me te vinden indien nodig!

Er zit misschien een kern van waarheid in. Veel mensen doen het als een schreeuw om aandacht.
Maar als je de persoon in kwestie niet kent wie ben jij dan over iemand vader te oordelen :
Je vader is een "aandachtshoer"
Ik vind het persoonlijk harde woorden die mij best zouden kunnen kwetsen.

wolletjes schreef:Leaf, het wordt je niet makkelijk gemaakt he? Je wordt hier veels te diep in gesleurd meis! Kan je afstand nemen? Ik bedoel, je moeder kan wel over de zeik zijn, maar zou zij willen dat jij je vader eventueel vond? Denk het niet, of wel? Ik snap dat je je zusje wilt beschermen, maar bescherm jezelf ajb ook goed! Probeer je dat, ajb?

Lejow, je hebt gelijk hoor, bepaalde dingen kunnen ook met wat meer nuance worden gebracht. Maar dat is iets waar TGR zich nooit wat van aan heeft getrokken, toch?

True

Ik begin een hekel aan jouw familie te krijgen! Misschien moeten we dat Heemskerke huisje nog 's overwegen, met Naamloze Dwergpincher als hapje voor Lily.... Zou zo graag zien dat je gewoon 't kind kan zijn in jullie familie en niet steeds de verstandige.

Ergens moet ik TGR wel gelijk geven; als papa écht wilde, was-ie al gegaan. Ik begrijp echt wel dat je realistisch bent en blabla, maar denk je zelf ook niet dat 't ergens een soort.. Emotionele chantage of vorm van trappen naar mama is?

Trisha schreef:Ik begin een hekel aan jouw familie te krijgen!.... Zou zo graag zien dat je gewoon 't kind kan zijn in jullie familie en niet steeds de verstandige.

Ergens moet ik TGR wel gelijk geven; als papa écht wilde, was-ie al gegaan. Ik begrijp echt wel dat je realistisch bent en blabla, maar denk je zelf ook niet dat 't ergens een soort.. Emotionele chantage of vorm van trappen naar mama is?

ik moet Trisha vooral in het bovenste erg gelijk geven. Maar ik wil niet dat Leaf naar jouw durp gaat verhuizen
Zonder dollen, ik hoop écht dat je je rust kunt (gaan) vinden en dat je jezelf kunt beschermen!

Ik begrijp TGR ook heel goed en ik val eigenlijk helemaal niet over de manier waarop ze het zegt, gekgenoeg. Ik weet nl ook dat zij ook wel begaan is met mij en haar thuissituatie ook niet makkelijk was en overeenkomsten met de mijne vertoont.

Lieve Wol, en mijn andere vriendinnen hier, ik weet dat jullie er voor me zijn en ik weet jullie zeer zeker te vinden als ik erover wil praten. Gekgenoeg gaat het met mij nu eigenlijk best redelijk. Ik merk nu ook heel erg wat de AD met mij doet, ik kan deze situatie zoveel beter aan dan een half jaar geleden. Ik praat er ook veel met mijn vriend over en hij begrijpt eigenlijk best goed hoe ik me voel. Ik zit vooral heel erg in onzekerheid, maar ik blijf erbij dat ik vrede heb met zijn beslissing als hij het wel doet. Dat sterkt me, maar natuurlijk zie ik ook erg tegen de periode daarna op. Ik wil idd niet dat hij pas na een week gevonden wordt ofzo...Dan ga ik liever zelf naar binnen zodat hij waardig gecremeerd kan worden. Zo voelt het voor mij althans.

_Leaf_ schreef:Ik begrijp TGR ook heel goed en ik val eigenlijk helemaal niet over de manier waarop ze het zegt, gekgenoeg. Ik weet nl ook dat zij ook wel begaan is met mij en haar thuissituatie ook niet makkelijk was en overeenkomsten met de mijne vertoont.

Lieve Wol, en mijn andere vriendinnen hier, ik weet dat jullie er voor me zijn en ik weet jullie zeer zeker te vinden als ik erover wil praten. Gekgenoeg gaat het met mij nu eigenlijk best redelijk. Ik merk nu ook heel erg wat de AD met mij doet, ik kan deze situatie zoveel beter aan dan een half jaar geleden. Ik praat er ook veel met mijn vriend over en hij begrijpt eigenlijk best goed hoe ik me voel. Ik zit vooral heel erg in onzekerheid, maar ik blijf erbij dat ik vrede heb met zijn beslissing als hij het wel doet. Dat sterkt me, maar natuurlijk zie ik ook erg tegen de periode daarna op. Ik wil idd niet dat hij pas na een week gevonden wordt ofzo...Dan ga ik liever zelf naar binnen zodat hij waardig gecremeerd kan worden. Zo voelt het voor mij althans.

Mooi gezegd meis! Fijn dat je vriend je begrijpt! *knuffel*