Mijn vader wil niet meer.....

Al jaren weet ik van mijn vaders depressies en suicidale gedachten. Dat is ook een stukje wat ik van hem geerfd heb. Ik slik nu AD, met mij gaat het beter, het is het stofje dat we missen, serotonine, wat dit veroorzaakt. Hij wil geen AD, hij praat wel al 1,5 jaar met een psychologe.

Maar hij wil niet meer. Hij heeft niks en niemand meer om voor te leven zegt hij, nu mijn ouders gaan scheiden en het gezin kapot is.

Ik weet dat het egoistisch is van mij om van hem te verlangen dat hij blijft leven, voor mij en mijn zusje. Ik ben echt een papa"s kindje, voor mij is dit niet te bevatten. Aan mijn moeder heb ik sowieso niet zoveel, ik help haar meer dan zij mij. Mijn vader is altijd mijn reddende engel geweest....En nu heb ik redenen om aan te nemen dat hij nog voor het einde van het jaar uit het leven wil stappen...

Een vriend van hem, en nu ook van mij, zegt dat ik me geen zorgen moet maken...Als hij het wil doen, dan doet hij het toch wel, ik kan daar toch niets aan veranderen....Maar het is mijn papa. Ik kan en wil niet alleen achterblijven....

Ik weet niet goed wat ik met dit topic wil, behalve het even van me afschrijven...Aan de mensen die ik ken wil ik vragen hier niet met mij over te praten. Dat kan ik niet. Ik wil alleen hier praten...Zodat ik het forum weer kan afsluiten en het even weg is. Ik wil er nog even voor weg blijven lopen als het kan.....

Jeetje meis wat moeilijk... Ik dacht ook meteen aan psychologische hulp en AD maar ja dat is dus al besproken of al bezig. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, wil je wel even een knuffel geven

Heftig Leaf! Weet niet goed wat te zeggen maar dit is zeker niet leuk, nog zacht gezegd. Zou ook niet weten wat te doen in zo'n situatie, ontzettend moeilijk.
Maar wil je zeker wel een dikke knuffel geven!

Wat knap dat je het toch hier neer hebt gezet. Wat moet het een ontzettende moeilijke tijd voor je zijn nu.
Dikke knuffel voor jou. Heb je het er al met je vader zelf over gehad?

Och lieve schat! Ik weet echt zo goed hoe je je voelt...
Hele dikke knuffel!

Wat ontzettend naar en verdrietig om te lezen Leaf! Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik hoop dat je het allemaal op de een of andere manier toch een beetje kunt handelen.

Ik weet niet zo goed wat ik je zeggen moet eigenlijk. Maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Het lijkt me ontzettend zwaar om dit met je mee te dragen.
Eerst het scheiden en dan komt dit er nog weer bij..

Wat klote, heftig en emotioneel allemaal. Het lijkt mij wel goed als je aan hem laat zien dat het je pijn doet en dat hij jou heeft. Het is niet zo makkelijk, maar misschien scheelt het voor hem een beetje als hij dat merkt.

_Leaf_ schreef:Al jaren weet ik van mijn vaders depressies en suicidale gedachten. Dat is ook een stukje wat ik van hem geerfd heb. Ik slik nu AD, met mij gaat het beter, het is het stofje dat we missen, serotonine, wat dit veroorzaakt. Hij wil geen AD, hij praat wel al 1,5 jaar met een psychologe.

Maar hij wil niet meer. Hij heeft niks en niemand meer om voor te leven zegt hij, nu mijn ouders gaan scheiden en het gezin kapot is.

Ik weet dat het egoistisch is van mij om van hem te verlangen dat hij blijft leven, voor mij en mijn zusje. Ik ben echt een papa"s kindje, voor mij is dit niet te bevatten. Aan mijn moeder heb ik sowieso niet zoveel, ik help haar meer dan zij mij. Mijn vader is altijd mijn reddende engel geweest....En nu heb ik redenen om aan te nemen dat hij nog voor het einde van het jaar uit het leven wil stappen...

Een vriend van hem, en nu ook van mij, zegt dat ik me geen zorgen moet maken...Als hij het wil doen, dan doet hij het toch wel, ik kan daar toch niets aan veranderen....Maar het is mijn papa. Ik kan en wil niet alleen achterblijven....

Ik weet niet goed wat ik met dit topic wil, behalve het even van me afschrijven...Aan de mensen die ik ken wil ik vragen hier niet met mij over te praten. Dat kan ik niet. Ik wil alleen hier praten...Zodat ik het forum weer kan afsluiten en het even weg is. Ik wil er nog even voor weg blijven lopen als het kan.....

Oh lieve meis, wat een naar bericht om te lezen. Woorden schieten te kort.

Je kan alleen maar aan hem duidelijk maken dat er nog wel iets is om voor te leven: namelijk jij.

Ik snap die vriend wel ergens. Mensen die erg depressief zijn en dit in hun hoofd hebben, die vinden wel een weg. Dat wil niet zeggen dat iedereen met suicidale gedachten ook daadwerkelijk tot actie overgaat, maar die keuze is uiteindelijk aan hem.

Uiteraard laat dit je schrikken tot op het bot.. dat is niet gek. Sterkte!

Jeetje.. hier zijn geen woorden voor! Wil je heel veel sterkte wensen

Jeetje wat heftig zeg! Ik wens je heel veel sterkte.

Wat een heftig bericht Leaf! Goed dat je het hier van je afschrijft, blijf dat maar vooral doen als je het nodig hebt!

Zoals iemand hiervoor schreef lijkt het me inderdaad goed om je vader te laten zien dat hij jou (en je zusje?) nog heeft om voor te leven. Je kunt iemand niets verplichten, het is en blijft een eigen keuze dus in dat opzicht ben ik het wel met de vriend van je vader eens, maar je hoeft het niet op te geven omdat hij het op lijkt te geven.

Wat er ook gebeurt, het is nooit jouw verantwoordelijkheid/schuld/wat je er ook bij voelt! Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

voor jou.

Ik ben er stil van en heb kippenvel over mijn lichaam lopen!
Ik heb verder niks te zeggen maar wil je ontzettend veel sterkte wensen!!

Wat moet dit ontzettend moeilijk voor je zijn. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik wil je heel veel sterkte wensen!

Veel sterkte!

Jeetje meid... Dat is heftig!
Eigenlijk weet ik helemaal niet zo goed hoe ik hier op moet reageren...
Een dikke knuffel eerst dan maar!!
En heel veel sterkte, met deze moeilijke situatie...

Heel veel sterkte..
Ik kan me niet voorstellen hoe je je nu moet voelen.. Wel goed van je dat je het hier van je af schrijft, ik hoop dat je daar toch wat steun aan hebt.

Heel veel sterkte, Leaf.

En eh... egoïstisch ben je sowieso NIET. Wat je nu ook denkt, voelt of wil. Dus denk dat nooit.

Heel veel sterkte Leaf!

Oh wat lijkt dit me verschrikkelijk moeilijk om mee om te gaan... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik wil je een dikke knuffel geven