Mijn vader wil niet meer.....

Jullie posten veel sneller dan ik, ik zit op mijn blackberry. Emotionele chantage is het ook hoor, ook als ie het wel doet. En misschien doet ie het wel niet nu, rond de feestdagen, waar ik juist zo bang voor was. Maar veel later...ik weet het niet.

Praat je hier eigenlijk ook met papa over? Wat je er van vindt? Ik snap je verder wel hoor... Eigenlijk roep ik al maanden, mss jaren zelfs, dat 't veel makkelijker zo zijn als mijn vader dood is. Als er dan wordt gevraagd '.. En je vader?' dan is 't antwoord 'die is helaas overleden' zoveel makkelijker. En 'ziek genoeg', zou het ook nog makkelijker zijn voor Dylantje... Maar goed, om dat nou hardop te zeggen is ook zo twisted, maar dat zul je zelf ook herkennen

_Leaf_ schreef:In een ander topic over zelfmoord komt Susan met statistische feiten. 80% van de mensen die roept zelfmoord te willen plegen, doet het ook daadwerkelijk. Tot zover dus het aandachtshoer-gedeelte...

Nee, het is andersom: van de mensen die zelfmoord plegen, heeft 80 procent dit van tevoren aangekondigd. Dit spreekt natuurlijk nog steeds de opvatting tegen dat mensen die het zeggen het niet echt zullen doen.

Ik weet niet zoveel zinnigs te zeggen omdat er al zoveel is gezegd maar ik vind het zo heftig voor jou dus ik wou je wel een knuffel geven
en fijn om te lezen dat je er toch redelijk mee om kunt gaan en dat je vriend je goed begrijpt.

Wat een ontzettend moeilijke tijd moet dit voor je zijn Leaf. Niet weten wat er gaat gebeuren en door iedereen als de volwassene gezien worden ipv als kind (je bent natuurlijk ook volwassen, maar je snapt vast wat ik bedoel). Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles wat komen gaat. Ik vind het heel erg knap van je dat je zo sterk in je schoenen staat. Helemaal gezien je eigen situatie.

Jeetje wat heftig zeg... Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik vind het knap van je hoe je er mee omgaat. Het moet wel echt vreselijk moeilijk voor je zijn, al die onzekerheid. Verder weet ik eigenlijk niet zoveel zinnigs te zeggen, maar ik wil je sterkte wensen in deze situatie...

pff alweer een tijdje verder en nog steeds in dezelfde positie zitten.. moeilijk hoor!
om eerlijk te zijn dacht ik ook altijd dat mensen die zéggen dat ze zelfmoord plegen het vaak niet doen, mensen die het wel doen zeggen dit niet vantevoren (tenminste dat is mijn ervaring) maar het zal zo maar zijn dat hij het wel doet...
wat gebeurt er als je eens goed met je vader gaat praten? of hem eens de waarheid vertellen over hoe de situatie is en jij je erbij voelt? klinkt bot, maar soms kan de tegenpartij (je vader dus) daardoor wel anders gaan denken.
sterkte!

Ik zou eerlijk gezegd niet gaan zitten wachten totdat mijn vader zoiets werkelijk zou doen, misschien doet hij het wel nooit en dan blijf je voor altijd in die onzekerheid. Waarom zoek je geen hulp, zo'n crisidienst bijvoorbeeld. Nu voedt je inderdaad zijn aandacht en ik geef TGR wel een beetje gelijk daarin.

Als je je echt zo druk maakt om het welzijn van je vader (omdat je bijvoorbeeld een goede band hebt met je vader of je oprecht nog zorgen maakt omdat zijn gedrag je verrast) dan had je allang aan de bel getrokken bij instanties, Leaf. Ik snap dat je het gedrag van je vader en daarma ook het gevoel dat hij je geeft spuugzat bent omdat dit al jaren zo gaat en je het dus vooral vervelend vindt voor je moeder en zusje, maar zelf heb je jezelf allang in de rol geplaatst van professionele hulpverlener ipv dat je zijn dochter bent.

Ik had ook zo'n topic kunnen openen, maar dan deed ik dat omdat men dat politiek correct vindt, want ik geef te weinig om mijn vader om hem hiervan te willen weerhouden. Dat houdt niet weg dat het me verdriet zou doen als hij het wel zou doen, want daardoor ga ik me alleen maar meer storen aan de manier waarop hij was toen hij nog leefde.

Als jouw vader (en ook mijn vader) nog enigszins respect had voor zijn omgeving zou hij hen niet zo betrekken in zijn misere en gewoon alleen met zijn schip van ellende ten onder gaan als dat is wat hij blijkbaar zo vaak in zijn hoofd heeft.

Ik vind je vader (zoals ik hem ken uit je reacties) niet het soort mens dat zelfmoord pleegt, als hij het wel doet zou me dat enorm verrassen in de negatieve zin.

Maar hoe het ook zit, hij doet veel fout en zijn omgeving gaat er veel te veel in mee door hem iedere keer weer zielig te vinden en hem de aandacht om vraagt waar hij door zijn eigen schuld afstand van heeft gedaan.

kruimelje schreef:Ik zou eerlijk gezegd niet gaan zitten wachten totdat mijn vader zoiets werkelijk zou doen, misschien doet hij het wel nooit en dan blijf je voor altijd in die onzekerheid. Waarom zoek je geen hulp, zo'n crisidienst bijvoorbeeld. Nu voedt je inderdaad zijn aandacht en ik geef TGR wel een beetje gelijk daarin.

Soms gun je iemand zijn/haar rust uit liefde voor die persoon.
Wanneer je de crisisdienst inschakeld doe je dat uit eigen belang, niet in het belang van (in dit geval) haar vader.

Sterkte Leaf!

Hoe gaat het nu met je Leaf?
Heb je, je vader nog gezien of gesproken?

Ik denk aan je!!

Hoi Leaf,

Ik ken je niet, maar lees dit topic omdat ik het al een tijdje voorbij zag komen. Wat verschrikkelijk naar! Dit heb je natuurlijk al tig keer gehoord en je zult er weinig aan hebben, maar ik ben wel blij voor je dat je het hier kunt vertellen... Het lijkt me zo moeilijk als je zelf al vatbaar bent voor depressies om dan ook nog eens een vader te hebben die er een einde aan wil maken! Het maakt het voor jou er absoluut niet makkelijker op. Wil je hier zelf geen hulp voor zoeken, puur voor je zelf? Of vind je dat niet nodig?

Vlinder83 schreef:

kruimelje schreef:Ik zou eerlijk gezegd niet gaan zitten wachten totdat mijn vader zoiets werkelijk zou doen, misschien doet hij het wel nooit en dan blijf je voor altijd in die onzekerheid. Waarom zoek je geen hulp, zo'n crisidienst bijvoorbeeld. Nu voedt je inderdaad zijn aandacht en ik geef TGR wel een beetje gelijk daarin.

Soms gun je iemand zijn/haar rust uit liefde voor die persoon.
Wanneer je de crisisdienst inschakeld doe je dat uit eigen belang, niet in het belang van (in dit geval) haar vader.

Sterkte Leaf!

Nou ja, dit dus...Ik heb even de kracht niet om er volledig op in te gaan, ik wil jullie echter ook niet achterlaten met een half verhaal.

Op Oudjaarsdag heeft papa me nog een smsje gestuurd, eentje die al een ietsjes positiever was, namelijk dat hij die avond ging werken omdat hij het te moeilijk had. De dagen ervoor waren we in een smsgesprek verwikkeld waarin ik keihard geweest ben. Volgens mij hielp dit wel iets.

Sinds gister doet zijn telefoon het niet meer. Het schijnt ook uit te zijn met zijn vriendin (hoorde ik van mama). Nu heb ik dus eigenlijk geen mogelijkheid om met hem te communiceren behalve via de mail.

Bijkomend probleem is dat mijn zusje ingestort is. Ze is depressief en weigert net als mijn vader alle hulp. Dit vernam ik zojuist van haar vriend die me bezorgd opbelde. In haar geval ga ik er zeker wat aan doen, maandag maar even de huisarts bellen voor advies.

Dankjewel voor alle lieve woorden, ik hou jullie op de hoogte.

Jeetje Leaf...

Wat krijg jij het voor je kiezen......

Vergeet je vooral jezelf niet? Want je kunt het wel druk hebben met de wereld redden, maar dat werkt niet als er dan als de crises afgewend zijn, een kapotte Leaf is...

x

Jeetje meid, ik vind het zo naar voor je...

Zoals Dolores al zei, vergeet alsjeblieft niet om ook voor jezelf te zorgen.

Jeetje zeg. Wat zwaar allemaal, heel veel succes ermee

En zoals Dolores zegt, vergeet je jezelf niet!

Ik sluit me hier ook volledig bij aan!!!

Hoe moeilijk 't ook is, je mag hierin ook aangeven dat het jou te veel wordt...

Mijn zusje heeft moeite met zich openstellen. Ze zal toch een hoop moeten verwerken, ze kan daar niet met mij en haar vriend over praten, maar het breekt haar wel op. Ze zal wat mij betreft, en ook wat haar vriend en mijn moeder betreft, naar een psycholoog moeten. Gelukkig ben ik hierin dus niet alleen, en ik stel dan ook duidelijk mijn eigen grenzen. Ik wil haar dolgraag helpen, maar niet ten koste van mezelf. I've had enough. Overigens praat ik ook nog steeds met een psycholoog en heb ik een geweldig vangnet in mijn vriend, een voormalige vriend van mijn vader (ik ben een soort zusje voor hem) en mijn vriendinnen van hier (Wolletjes, RYW en Trisha). Allemaal houden ze me goed in de gaten en ik ben heel heel dankbaar voor dit vangnet.

Door de AD zijn dingen voor mij makkelijker te behappen, ik kan echt een stuk beter met dit soort situaties omgaan nu. Ik ben goed bedacht op signalen bij mezelf dat het fout gaat, dan ga ik een hogere dosis slikken (slik nu de laagste werkzame dosis).

Sinds deze week sport ik ook en ik vind het geloof ik een heerlijke uitlaatklep en heerlijke me-time. Ik heb ook genoeg vrije tijd om dingen goed te kunnen verwerken en mijn rust te pakken.

Dit weekend is mijn zusje alleen, haar vriend is op voetbalkamp. Ik vind het heel erg, maar ik heb tentamens volgende week en moet me daarop focussen dit weekend. Ik vrees dus dat ik haar niet echt kan opvangen. Mijn moeder gaat haar iig wel even bellen om wat te gaan doen gelukkig.

Lieve Leaf, wat vervelend dat nu ook je zusje er aan onder door gaat...
Wat al eerder gezegd is: blijf om jezelf denken!! En steun je zusje natuurlijk waar het kan. Maar in de eerste plaats moet je jezelf de leuke kanten van het leven blijven gunnen. Zet em op meid!

Ik wil er niet teveel over uitwijden, bepaald anoniem ben ik hier niet...Maar ik ben er zojuist achter gekomen dat mijn vader een manier heeft gekozen om met de hele situatie om te gaan waar ik niet achter kan staan...Ik ben ontzettend kwaad....Nu heeft hij er weer een probleem bij.

Het begin van het einde? Ik weet het niet meer....

Hmm; ik durf niet te raden wat het probleem is, maar het klinkt niet goed. Wat erg meis, het wordt alleen maar slechter
Ik hoop dat je wel wat afleiding en steun kan vinden bij vriend; vriendinnen.

Aah Leaf wat kut zeg :S Nog een probleem erbij, alsof het niet genoeg was :S Dikke