Mijn vader wil niet meer.....

Wat ontzettend vervelend moet dit zijn leaf.

Maar wat heb je het mooi verwoord, je laatste stukje tekst vooral. Ik hoop dat je het ook écht zo kan voelen.

Jeetje Leaf...

Ik weet hoe het is om met iemand in je naaste omgeving te moeten leven die niet meer wil leven maar heb dit destijds nooit zo kunnen bekijken als jij nu doet. Ik ben diegene ondertussen verloren (door zelfdoding) en kan ondertussen wel naar de situatie kijken zoals jij dat nu doet maar dat heeft me wel even tijd gekost... Houden van is soms inderdaad ook loslaten!

Je komt sterk over maar ik kan me voorstellen dat het ook óntzettend moeilijk voor je is! Hopelijk heb je lieve mensen om je heen met wie je dit kunt delen...

Veel sterkte!

Ik ben Kwaksnol. D. was ik op de BB Ping!

Ik heb eigenlijk weinig te zeggen. ALleen dikke knuf voor jou

wat verwoord je het mooi maar wat een moeilijke situatie.sterkte!

Ik voel me ook heel sterk gelukkig. Het geeft een soort rust om me dit te beseffen. Mijn vader wil nooit enige vorm van medische hulp. Herseninfarct? Pas na 2 weken ging hij naar de dokter terwijl hij scheel zag en zijn armen niet meer kon gebruiken. Hij loopt te lang door met longonstekingen...Hij wil gewoon niet meer. Hij hoopt altijd aan zoiets te bezwijken...

Het past allemaal in het plaatje, hij wil niet meer. Hij wordt niet oud. Al hoop ik dat natuurlijk wel heel erg, maar dan ook wel dat hij gelukkig is.

Dankjewel voor de lieve reacties...Laten we hopen dat dit topic voor niks was.

Wat knap dat je dat zo kunt voelen Leaf! Ik hoop dat het niet nodig is maar mocht het zover komen dat je dat gevoel dan vast kunt houden!

Ik kan dat gevoel gelukkig nog steeds vasthouden. Ondanks het feit dat mijn vader niet meer op smsjes en telefoontjes van mij en mijn zusje reageert sinds maandag en wij dus het ergste vrezen. Als ik morgen nog niks gehoord heb, of mijn zusje, dan ga ik bij hem langs. Ik hoop dat hij druk bezig is met verhuizen en ons daarom niet teriuggebeld heeft. Maar zeker weten doe ik het natuurlijk nooit....

Oh dat lijkt me echt verschrikkelijk zenuwslopend dat je al 'n paar dagen niets hebt gehoord terwijl je weet met wat voor idee je vader rond loopt... Ik zou geloof ik helemaal in paniek zijn! Maar ja daar heb je ook helemaal niets aan dus goed dat je jezelf niet gek maakt!
Ik hoop voor je dat je vader idd druk is met verhuizen! Sterkte!

Als ik je, uit ervaring, een tip mag geven, Leaf....ga dan als je naar je vader wilt om te controleren hoe het is, niet alleen. En als je de situatie niet vertrouwt, NIET zelf naar binnen gaan. Desnoods bel je de politie ofzo...
Echt....

x

Dolores schreef:Als ik je, uit ervaring, een tip mag geven, Leaf....ga dan als je naar je vader wilt om te controleren hoe het is, niet alleen. En als je de situatie niet vertrouwt, NIET zelf naar binnen gaan. Desnoods bel je de politie ofzo...
Echt....

x

Dat is inderdaad wel verstandig om te doen...! Het is erg confronterend om een dierbare aan te treffen...

Dolores schreef:Als ik je, uit ervaring, een tip mag geven, Leaf....ga dan als je naar je vader wilt om te controleren hoe het is, niet alleen. En als je de situatie niet vertrouwt, NIET zelf naar binnen gaan. Desnoods bel je de politie ofzo...
Echt....

x

Ik ga sowieso niet alleen....En als ik het niet vertrouw dan bel ik idd de politie ofzo...Nog niet echt over nagedacht.

Ik ben niet in paniek, omdat ik ergens gewoon niet geloof dat hij het echt gedaan heeft. Hij heeft dit zovaak geroepen...Het is niet dat ik hem niet geloof, integendeel...Ik weet dat hij dit kan doen. Maar ik geloof misschien niet dat hij het zo doet dat zijn kinderen hem moeten vinden...En zijn telefoon ging wel over vandaag...Dus heel praktisch gedacht, maar die had er allang mee uit moeten scheiden dan?

Goede relativerende gedachte, maar dat ligt aan het tijdstip, en mss ligt die wel aan de oplader.
Ik hoop natuurlijk voor tig procent dat hij het niet doet, en zéker niet in deze tijd (niet dat een ander tijdstip beter is) maar zorg hierin als eerste voor jezelf.
Als je het niet vertrouwt, laat dan iemand anders naar binnen gaan enzovoort, want je moet echt jezelf heel houden...
Het is al moeilijk genoeg...

Overigens, als je vader létterlijk steeds dit soort wensen uit, kun je hem wel een IBS of RM laten opleggen...

x

pfoe wat heftig zeg!!
het eventueel aan zien komen, maar in een hele sterke tijd van onzekerheid verkeren..
lijkt me ook wel moeilijk voor je moeder, je schrijft dat hij het vooral niet meer weet na de scheiding, hopenlijk heeft je moeder niet al te veel schuldgevoelens.
ik wens je heel veel sterkte, vandaag maar ook de komende periode!

Ik hoop dat je ondertussen al wat van je vader hebt gehoord! Ik ken je verder niet maar ik wil je toch even een dikke kerstknuffel geven, die heb je wel verdient na alle ellende van het afgelopen jaar!

Elke keer als ik dit topic zie staan blijf ik naar het aantal pagina's kijken in de hoop dat dat niet ineens heel erg opgelopen is.

Me 2.. Hoe is het met je vader Leaf?

Na een afscheidsmailtje vrijdag ben ik naar hem toegereden, aangezien hij ook geen telefoon opnam. Hij was niet thuis, volgens zijn werkrooster was hij aan het werk. Ik kreeg iets later ook een smsje dat hij aan het werk was. Nu net heeft mijn moeder weer een afscheidsmail ontvangen, ik weet nog niet wat ik ga doen. Of ik er straks weer heen rij of het laat gaan...zeker is dat ik er goed beroerd van wordt, al blijf ik erbij dat ik hem zijn rust gun.

Pff jeetje Leaf, wat afschuwelijk lijkt me dat om steeds tussen hoop en vrees te leven

Ik heb net even het topic doorgelezen en wat verschrikkelijk, Leaf....

Tjee zeg, wat moet dit onwijs heftig voor je zijn. Ik hoop dat je voor jezelf een goede keuze kunt maken mbt of je vanavond gaat ja of nee.

Pff wat moet dit ongelooflijk lastig voor je zijn Leaf, het lijkt me zenuwslopend voor je/jullie! Natuurlijk gun je je vader rust maar het is moeilijk om de mensen die je lief hebt, los te (moeten) laten!

Sterkte!

Ik ben niet meer geweest vanavond, maar ik zit ook allerminst lekker, eerlijk gezegd...

_Leaf_ schreef:Ik ben niet meer geweest vanavond, maar ik zit ook allerminst lekker, eerlijk gezegd...

Dat begrijp ik maar al te goed..... Heeft iemand nog iets van hem gehoord?

Ik wilde eigenlijk uitloggen maar zag dat je hier had gereageerd...

Kan me voorstellen dat je helemaal niet op je gemak bent, dit moet zó moeilijk voor je zijn! Ik ken de angst...

Weet je waarom je niet meer bent geweest? Denk je dat hij het toch niet durft en er dus niets aan de hand is of ben je juist bang dat hij het nu wel heeft gedurfd?

Hmm, ik wil zo veel tegen je zeggen maar het slaat allemaal nergens op, het lijkt allemaal zo onzinnig...

Veel sterkte en 'n

Wat vreselijke voor jou en je naasten zeg!
Ik wil je veel sterkte wensen in deze situatie ookal ben ik niet heel actief op dit forum !