Biechttopic

Tell me about it.. In een donkere kamer liggen met oordoppen in is hier dan de enige oplossing. Als ik thuis ben, heb ik nooit een tv aan of muziek. Als mijn man thuis komt, doet hij meteen de tv of radio aan en het liefst standje 20 ofzo. Ik heb voor zijn verjaardag nu een draadloze koptelefoon gekocht zodat hij daar muziek heel hard op kan zetten, maar hij is een snoertje kwijt dus dat ding werkt alsnog niet 

Ik voel mijzelf vaak depressief. Ook weet ik niet hoe ik mij nou precies voel. Ik woon al 5 jaar Duitsland en heb het gevoel dat ik niet weet wat ik wil met mijn leven. Vorige week kwamen mijn ouders langs. Vantevoren keek ik er niet erg naar uit. Die dag zei een cassiere(!!)  tegen mij dat ik er verdrietig uitzag. De dag erna zei een vreemde tegen mij dat ik wel mag lachen. Ze zijn nu een paar dagen weg en ik weet niet of ik mij nou verdrietig voel omdat ik ze mis of iets anders. Anders mis ik mijn familie namelijk ook niet. Als ik in Nederland op bezoek ben vind ik het wel altijd leuk omdat we dan leuke dingen doen. Ik vind het raar om mijn familie hier in mijn leven te hebben soort van. Sorry warrig verhaal maar moest het kwijt.

Hier weer het biechtje met sexproblemen:

Luce; Ik ga er eens over nadenken, dankjewel voor de tip!

Minx: Ik heb met mijn ex ook wel is verschillende dingen uitgeprobeerd. Zorgen dat je nog meer ontspannen bent, lang voorspel e.d. Maar wat ik ook vreemd vind (sorry voor de deatils!) ik kan bij mezelf zeg maar makkelijk met 2 vingers naar binnen, maar als mijn ex dat nog maar met 1 vinger deed dan voelde ik dat de volgende ochtend nog.
En wat moet ik er mee doen volgens jou?

Liever weer niet qouten!

Bespreek het met je dokter hoe vreemd ook. Die kan je eventueel dan door verwijzen. Zodat je kan leren ontspannen. Het lijkt zo ook een kwestie van vertrouwen te zijn.

Ik biecht op dat ik iemand mis. Een vrouw/ meid waar ik een paar maanden geleden verliefd op ben geworden. Heb er al eens een topic over geopend. Doordat de situatie nogal ingewikkeld was ( beiden al een vriend/man) heb ik besloten ermee te stoppen. Wilde mezelf in bescherming nemen t.o van mijn eigen gevoelens. Ik denk iedere dag aan haar en wil zo graag haar weer zien. Thuis Ben ik veel down en afwezig. Nu heb ik haar na 2 maanden een bericht gestuurd dat ik haar mis, maar ze reageert niet. Dat doet me echt pijn. Bah...wil haar het liefst zo snel mogelijk vergeten....

Ik heb dat ook.
Ik kan ook niet tegen geluid.
Heb ook oordoppen laten aanmeten bij de Hans Anders, zo fijn zijn ze!
Ik hoor bv nog wel de wekker en kan zelfs nog horen als mijn vriend praat maar ik hoor bv geen tv geluid meer.
Of gesnurk
Ik kan me er ook heel erg aan irriteren als mensen voor mijn huis blijven praten. Ook als ik aan het lezen ben moet het helemaal stil zijn anders ga ik mij overal aan irriteren.

Vind het wel heel vervelend.

Ik biecht op dat ik al jaren recreatief drugs gebruik, met name MDMA-kristallen, tijdens feesten en festivals. Ik denk gemiddeld zo'n 8x per jaar. Op zich niet echt schokkend volgens mij, maar ik ben best wel een beetje geschrokken van het aantal mensen dat de afgelopen tijd overleden is na het gebruik van XTC:

- afgelopen weekend een 16-jarig meisje
- een jongen van 19 tijdens Decibel, anderhalve week geleden
- tijdens Lowlands een jongen van begin 20
- begin juni een meisje van 17 in Tilburg
- ook begin juni een 17-jarig meisje uit Eindhoven 
- en ook begin juni een 21-jarige jongen uit Den Bosch

Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat mensen die overleden aan recreatief drugsgebruik vaak meerdere pillen zouden nemen, daarbij onvoldoende water zouden drinken en teveel alcohol. Maar ik ben hier toch wel van geschrokken, dit lijkt meer dan incidenten. Voor mij reden om er maar helemaal mee te stoppen, hoe jammer ik dat ook vind, maar dit is het toch niet waard? Of overdrijf ik nou?

Nee je overdrijft niet, het is gewoon heel link spul en een foutje is zo gemaakt. Je weet feitelijk niet wat je slikt en wat erin zit. Daarnaast is het gewoon link, verslavend en een aanslag op je lijf. 

Ik snap echt veel, maar ik snap werkelijk niet waarom iemand met gezond verstand harddrugs zou gebruiken op reguliere basis. Je neemt een risico, wat je zelf nauwelijks kunt inschatten.

Naar wat ik gelezen heb, hebben deze overlijdens vooral te maken met verkeerde XTC. Op zich hoef jij je niet druk te maken wanneer je een paar keer per jaar een pilletje slikt, met jou vele anderen, zorg er alleen wel voor dat het betrouwbare drugs zijn en laat ze desnoods testen van te voren.

Ik vind zeker niet dat je overdrijft, zou er inderdaad mee stoppen, het korte genot zou voor mij de risico's niet waard zijn inderdaad. Mijn man heeft erdoor op het randje van de dood gelegen (mdma-kristallen) bij normaal gebruik en betrouwbare verkoper.
Ik vind het ook best idioot dat gebruikers er zo mild over doen alsof het niks voorstelt, het is niet voor niks verboden.

Coco schreef:
Ik vind het ook best idioot dat gebruikers er zo mild over doen alsof het niks voorstelt, het is niet voor niks verboden.

Het is verboden omdat het maatschappelijk niet geaccepteerd is, dat heeft eigenlijk weinig te maken met gevaar. Tabak en alcohol zijn schadelijker dan XTC, en dat is niet verboden. XTC is nog een redelijk nieuwe drug, waardoor we misschien nog niet alles weten over de effecten op lange termijn, maar wat er tot nu toe bekend is, is XTC niet bijzonder gevaarlijk. Het werkt nauwelijks verslavend (nicotine is overigens de meest verslavende stof, dus meer dan heroïne), en bij correct gebruik is er weinig lichamelijke schade (ook in tegenstelling tot vrijwel alle andere drugs). Het probleem zit er vooral in dat het illegaal is, en dus weet je niet zeker wat er in je pil zit. Er is ongelooflijk veel troep op de markt, en dat is wat voornamelijk voor problemen en gevaar zorgt. Als je XTC gebruikt, is het echt aan te raden om de pillen te laten testen. 

Los daarvan is het natuurlijk sowieso verstandiger om geen drugs te gebruiken.

Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik denk dat ik hooggevoelig ben. Ik kan niet tegen gehuil van kinderen, tegen mensen die hard praten en tegen rumoerige plekken. Ook ben ik het liefst op mijzelf. Ik merk dat ik hier steeds meer last van krijg. Vooral op mijn werk waar het soms rumoerig is. Iemand die dit herkend of tips om hiermee om te gaan?

Ik heb dit ook in lichte mate. Als er op kantoor erg veel lawaai is word ik echt half gek. Ook in de trein naar huis als ik rustig wil lezen kan ik me erg storen aan mensen die heel hard praten. Vind het ook altijd moeilijk om een gesprek te volgens als ik op een plek ben waar veel mensen met elkaar praten. Het ligt er wel een beetje aan of ik het druk heb gehad die dag en hoe ik me verder voel. Ik probeer me zoveel mogelijk voor geluid af te sluiten en dit gaat op zich prima. Of ik doe in de trein een muziekje op, zodat ik het échte harde geluid niet hoor. Mijn vriend snurkt en ook word ik van een klein geluidje vaak al wakker. Hiervoor heb ik nu oordoppen. (De wekker hoor ik nog wel). Als ik alleen thuis ben heb ik ook bijna nooit de TV of radio aan, vind het heerlijk die rust.

SuperGrover schreef:

Coco schreef:
Ik vind het ook best idioot dat gebruikers er zo mild over doen alsof het niks voorstelt, het is niet voor niks verboden.

Het is verboden omdat het maatschappelijk niet geaccepteerd is, dat heeft eigenlijk weinig te maken met gevaar. Tabak en alcohol zijn schadelijker dan XTC, en dat is niet verboden. XTC is nog een redelijk nieuwe drug, waardoor we misschien nog niet alles weten over de effecten op lange termijn, maar wat er tot nu toe bekend is, is XTC niet bijzonder gevaarlijk. Het werkt nauwelijks verslavend (nicotine is overigens de meest verslavende stof, dus meer dan heroïne), en bij correct gebruik is er weinig lichamelijke schade (ook in tegenstelling tot vrijwel alle andere drugs). Het probleem zit er vooral in dat het illegaal is, en dus weet je niet zeker wat er in je pil zit. Er is ongelooflijk veel troep op de markt, en dat is wat voornamelijk voor problemen en gevaar zorgt. Als je XTC gebruikt, is het echt aan te raden om de pillen te laten testen. 

Los daarvan is het natuurlijk sowieso verstandiger om geen drugs te gebruiken.

Natuurlijk heeft dat wel met gevaar te maken en niet alleen omdat het maatschappelijk niet is geaccepteerd, als er geen gevaar in zat was het wel gelegaliseerd, maatschappelijke acceptatie is niet wereldwijd gelijk. Dat alcohol en nicotine gevaarlijker zijn wil niet zeggen dat andere harddrugs niet gevaarlijk zijn. Als alcohol en nicotine nu in deze tijd waren uitgevonden (en minder geld in het laadje zouden leggen) zouden ze hoogstwaarschijnlijk ook verboden zijn.

Coco schreef:

SuperGrover schreef:

Coco schreef:
Ik vind het ook best idioot dat gebruikers er zo mild over doen alsof het niks voorstelt, het is niet voor niks verboden.

Het is verboden omdat het maatschappelijk niet geaccepteerd is, dat heeft eigenlijk weinig te maken met gevaar. Tabak en alcohol zijn schadelijker dan XTC, en dat is niet verboden. XTC is nog een redelijk nieuwe drug, waardoor we misschien nog niet alles weten over de effecten op lange termijn, maar wat er tot nu toe bekend is, is XTC niet bijzonder gevaarlijk. Het werkt nauwelijks verslavend (nicotine is overigens de meest verslavende stof, dus meer dan heroïne), en bij correct gebruik is er weinig lichamelijke schade (ook in tegenstelling tot vrijwel alle andere drugs). Het probleem zit er vooral in dat het illegaal is, en dus weet je niet zeker wat er in je pil zit. Er is ongelooflijk veel troep op de markt, en dat is wat voornamelijk voor problemen en gevaar zorgt. Als je XTC gebruikt, is het echt aan te raden om de pillen te laten testen. 

Los daarvan is het natuurlijk sowieso verstandiger om geen drugs te gebruiken.

Natuurlijk heeft dat wel met gevaar te maken en niet alleen omdat het maatschappelijk niet is geaccepteerd, als er geen gevaar in zat was het wel gelegaliseerd, maatschappelijke acceptatie is niet wereldwijd gelijk. Dat alcohol en nicotine gevaarlijker zijn wil niet zeggen dat andere harddrugs niet gevaarlijk zijn. Als alcohol en nicotine nu in deze tijd waren uitgevonden (en minder geld in het laadje zouden leggen) zouden ze hoogstwaarschijnlijk ook verboden zijn.

Jij haalt twee argumenten door elkaar. Ik zeg niet dat harddrugs ongevaarlijk is, en zeker niet met de beredenering dat het ongevaarlijk zou zijn omdat alcohol en nicotine gevaarlijker zijn. Ik zeg alleen dat de wetgeving maatschappelijke acceptatie van het middel weergeeft, en niet zozeer de schadelijkheid ervan. En maatschappelijke acceptatie is niet wereldwijd gelijk, en wetgeving rondom middelengebruik is eveneens niet wereldwijd gelijk. Ik wil dus niet zeggen dat XTC 100% veilig is, ik wil alleen zeggen dat het argument 'het is niet voor niets verboden' een slecht argument is, omdat met die redenering alcohol, nicotine, energydrinks etc. niet gevaarlijk zouden zijn, of in elk geval minder gevaarlijk dan een middel als XTC. En dat is niet zo. Of een middel gevaarlijk is en of een middel legaal gebruikt mag worden, zijn gewoon twee verschillende dingen.

Zoals ik al zei zouden alcohol en nicotine, als dat in deze tijden uitgevonden zou zijn (of de schades destijds net zo bekend waren als nu), ook verboden zijn. Dus ik impliceer nergens dat die producten niet gevaarlijk of minder gevaarlijk zijn. En een verbod ergens op (en de acceptatie ergens van) wordt over het algemeen bepaald door de risico's en gevaren die het met zich mee brengt. Het is niet zo dat het maatschappelijk niet geaccepteerd wordt omdat men elkaar geen paar uurtjes genot en plezier (als het zn uitwerking al goed doet) gunt.

Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik denk dat ik hooggevoelig ben. Ik kan niet tegen gehuil van kinderen, tegen mensen die hard praten en tegen rumoerige plekken. Ook ben ik het liefst op mijzelf. Ik merk dat ik hier steeds meer last van krijg. Vooral op mijn werk waar het soms rumoerig is. Iemand die dit herkend of tips om hiermee om te gaan?

Hier ook heel herkenbaar. Vooral als ik moe ben. M'n vriend houdt er zoveel mogelijk rekening mee maar soms is het voor hem ook echt niet te doen (ik kan bijvoorbeeld soms echt niet tegen zo'n slikgeluid bij drinken). Ik heb er trouwens 's ochtends enorm veel last van. Televisie kan ik wel verdragen maar geritsel met een boterhamzakje o.i.d. trek ik dan echt niet. Baal er enorm van want ik kan er soms enorm van gaan snauwen en soms zelfs huilen omdat ik me soms net een tikkende tijdbom voel waar steeds meer spanning op komt te staan.

Ik herken dat ook wel, dat ik gevoelig ben voor drukte en geluiden. Daardoor ben ik bijv. ook al tijden niet meer in een grote stad geweest. (afgelopen vakantie had ik de kans naar parijs te gaan, maar heb heel hard nee geroepen) Het idee alleen al vliegt me aan. Al die mensen om me heen.
Ik kan het op het ene moment wel beter handelen dan het andere moment. Ik merk dat zeker als ik moe of gestresd ben, ik heel gevoelig ben voor mijn omgeving.

Ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik nog wel verliefd ben op mijn vriend. Houden van is er sowieso, maar of dat genoeg is weet ik niet. We zijn twee jaar samen en krabbelen nu op uit een moeilijke periode van vreemdgaan en financiële stress en ik besef me heel goed dat zoiets veel invloed heeft. De De gedachte uit elkaar gaan maakt me zo verdrietig  

Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik al jaren recreatief drugs gebruik, met name MDMA-kristallen, tijdens feesten en festivals. Ik denk gemiddeld zo'n 8x per jaar. Op zich niet echt schokkend volgens mij, maar ik ben best wel een beetje geschrokken van het aantal mensen dat de afgelopen tijd overleden is na het gebruik van XTC:

- afgelopen weekend een 16-jarig meisje
- een jongen van 19 tijdens Decibel, anderhalve week geleden
- tijdens Lowlands een jongen van begin 20
- begin juni een meisje van 17 in Tilburg
- ook begin juni een 17-jarig meisje uit Eindhoven 
- en ook begin juni een 21-jarige jongen uit Den Bosch

Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat mensen die overleden aan recreatief drugsgebruik vaak meerdere pillen zouden nemen, daarbij onvoldoende water zouden drinken en teveel alcohol. Maar ik ben hier toch wel van geschrokken, dit lijkt meer dan incidenten. Voor mij reden om er maar helemaal mee te stoppen, hoe jammer ik dat ook vind, maar dit is het toch niet waard? Of overdrijf ik nou?

Ik gebruik ook al jaren recreatief drugs en van wat ik weet waren dit allemaal vervuilde XTC pillen. Als je (zoals ik) je XTC netjes laat testen in het laboratorium kan er op recreatieve basis vrij weinig mis gaan (ik zeg niet niks) als je verder genoeg water drinkt, je rust neemt, normaal blijft eten en er verder geen gekke dingen bij doet. 
Zoals je ziet in dit diagram staat XTC onder alcohol en tabak. Ik ben zelfs van mening dat alcohol puur legaal is omdat er zoveel geld aan verdient wordt. Alcohol is ook een harddrugs in mijn ogen. Mensen die zichzelf in coma drinken kunnen ook overlijden. Als je ergens TE veel van neemt of niet normaal mee omgaat is het sowieso gevaarlijk en not done. Ik word regelmatig lichamelijk getest (wegens werk) en ben kerngezond. Er is nog nooit iets mis gegaan omdat ik verstandig gebruik.


(ik doe dit bewust niet onder mijn eigen naam wegens bekenden op dit forum, zij hoeven dit niet te weten van mij)

Coco schreef:Zoals ik al zei zouden alcohol en nicotine, als dat in deze tijden uitgevonden zou zijn (of de schades destijds net zo bekend waren als nu), ook verboden zijn. Dus ik impliceer nergens dat die producten niet gevaarlijk of minder gevaarlijk zijn. En een verbod ergens op (en de acceptatie ergens van) wordt over het algemeen bepaald door de risico's en gevaren die het met zich mee brengt. Het is niet zo dat het maatschappelijk niet geaccepteerd wordt omdat men elkaar geen paar uurtjes genot en plezier (als het zn uitwerking al goed doet) gunt.

Dat alcohol en nicotine verboden zouden zijn als ze nu zijn uitgevonden, is een populaire mening, maar is nergens op gebaseerd. Regels zijn prima veranderbaar. Probleem is dat als we nu alcohol gaan verbieden, je maatschappelijke onrust krijgt. Het maatschappelijke sentiment is nou eenmaal pro alcohol, en pro roken, hoewel dat laatste enorm afneemt, wat ook weer terug te zien is in wetten (het rookverbod). De maatschappelijke acceptatie hangt inderdaad wel samen met risico's en gevaren, maar vooral met hoe risicovol iets gezien wordt. Dit hoeft niet per se overeen te komen met het werkelijke gevaar. En dat is ook het geval bij XTC. Het gevaar is redelijk beperkt, maar het is wel illegaal. 

Ik denk dat je verkeerd begrijpt wat ik bedoel met maatschappelijke acceptatie. Natuurlijk verbieden we geen dingen omdat we genot en plezier willen afpakken van elkaar. Maar er is een bepaald sentiment in de samenleving wat geaccepteerd wordt en wat niet. XTC wordt over het algemeen niet geaccepteerd, terwijl alcohol drinken wel geaccepteerd wordt. 

Dus natuurlijk is de reden dat XTC niet is toegestaan het vermeende gevaar en niet het willen onthouden van pleziertjes. Maar het feit dat het verboden is, is geen goede graadmeter voor hoe gevaarlijk het is.

Feline schreef:

Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik denk dat ik hooggevoelig ben. Ik kan niet tegen gehuil van kinderen, tegen mensen die hard praten en tegen rumoerige plekken. Ook ben ik het liefst op mijzelf. Ik merk dat ik hier steeds meer last van krijg. Vooral op mijn werk waar het soms rumoerig is. Iemand die dit herkend of tips om hiermee om te gaan?

Hier ook heel herkenbaar. Vooral als ik moe ben. M'n vriend houdt er zoveel mogelijk rekening mee maar soms is het voor hem ook echt niet te doen (ik kan bijvoorbeeld soms echt niet tegen zo'n slikgeluid bij drinken). Ik heb er trouwens 's ochtends enorm veel last van. Televisie kan ik wel verdragen maar geritsel met een boterhamzakje o.i.d. trek ik dan echt niet. Baal er enorm van want ik kan er soms enorm van gaan snauwen en soms zelfs huilen omdat ik me soms net een tikkende tijdbom voel waar steeds meer spanning op komt te staan.

Oooh, is dit hooggevoeligheid? Ik dacht gewoon dat het aan mijn fantastische gehoord lag. Op sommige dagen komen bepaalde geluiden onwijs hard binnen en op een gegeven moment ben ik echt de hele dag chagrijnig daardoor. Een schreeuwend kind, een boodschappenkar of een motor die hard voorbij komt. Ik ben serieus in staat om te gaan slaan.

Oh, lees nu de 'tikkende tijdbom' van Feline. Eén en al herkenbaarheid!! Wat ik vaak doe is op dit soort dagen oordopjes in. Omdat die toch maar beperkt helpen kan ik gewoon normaal communiceren enzo.

Hoe gaat jouw partner ermee om dan? Paar maanden terug zaten we te ontbijten en toen ging de bom af. Ik trok het kraken van het afbakbroodje van m'n vriend niet, heb m'n gekookte ei door de kamer gesmeten en ben huilend op bed gevallen. (dit was extreem hoor). M'n vriend heeft z'n broodje in hapklare brokken gesneden, mij vast gehouden en gevraagd of ik het opnieuw wilde proberen. Arme schat.

Biechtje schreef:Ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik nog wel verliefd ben op mijn vriend. Houden van is er sowieso, maar of dat genoeg is weet ik niet. We zijn twee jaar samen en krabbelen nu op uit een moeilijke periode van vreemdgaan en financiële stress en ik besef me heel goed dat zoiets veel invloed heeft. De De gedachte uit elkaar gaan maakt me zo verdrietig  

Het is fysiek onmogelijk om altijd verliefd te blijven op elkaar. Als je verliefd bent, maak je een stofje aan dat je dat gevoel geeft, maar op een gegeven moment raak je aan dat stofje gewend en ebt het gevoel weg.
Als je van elkaar houdt, elkaar gelukkig maakt en je de relatie niet ziet als een broer-zus-relatie is er volgens mij niks aan het handje!

Ik voel me zo alleen en de laatste week groeit het me allemaal boven het hoofd. Ik ben nu 30 en heb geen vriend, ook nooit een echte relatie gehad. Ik heb daar zoveel behoefte aan. Er is wel iemand, maar hij woont in een ander land, dus we hebben nog nooit een echte relatie gehad of kunnen kijken of dat zou lukken. We houden veel contact, maar hij kan niet hier naartoe verhuizen vanwege visa en ik niet daar naartoe om dezelfde reden. Vorige maand hebben we elkaar na een jaar weer gezien en het was zo vertrouwd en als vanouds. Hij zegt ook dat hij graag bij mij wil zijn, iets wat nog nooit een man tegen mij heeft gezegd. Hij wil ook graag trouwen en kinderen en vastigheid. Alles wat mannen die ik eerder heb geprobeerd te daten niet willen. Afgelopen jaar in de tijd dat we elkaar niet zagen hebben we allebei wel anderen gedate. Ik maar een iemand wat al snel misliep. Hij had geen echte interesse. Hij een aantal mensen via online dating, maar nooit meer dan twee keer. Sinds we elkaar hebben gezien voelt het alsof ik weer terug ben bij af. Het was geweldig maar er is geen toekomst voor ons en nu zit ik hier weer alleen. Ik zie hem binnenkort weer en heb zelfs gedacht om mijn vlucht te annuleren, want hoe ga ik me wel niet voelen als ik daar van terug kom en er geen nieuw bezoek in het vooruitzicht is? 

Verder woon ik in een grote stad en heb zogenaamd een leuk leven. Maar ik heb hier eigenlijk helemaal geen vrienden. Ik heb een leuke baan en werk hard, maar dat is eigenlijk alles wat ik doe. Ik heb nooit heel veel vrienden gehad, maar op het moment heb ik er echt geen. Enkel kennissen. Het enige wat ik doe is vrijdag na het werk een drankje met collega's. Verder ben ik meestal het hele weekend alleen en praat ik tegen niemand. Ik heb wel van alles geprobeerd: cursussen (meditatie, yoga en een talencursus), via de weinige kenissen die ik heb anderen leren kennen, online vrienden zoeken. Maar het zijn nooit blijvende contacten. Ik moet meestal initiatief nemen (geeft niet op zich) maar iedereen is druk en vaak voel ik mij teveel. Ik spreek een enkele keer een op een af met mensen maar op die manier leer ik niet veel nieuwe mensen kennen. Ik woon hier nu bijna twee jaar en de mensen die ik heb leren kennen zijn op 1 hand te tellen. De meesten hebben al een vriendengroep. Ik vraag me oprecht af hoe mensen het doen die altijd iets te doen hebben of mensen hebben die bellen. Ik kijk nu in mijn telefoon en de laatste keer dat iemand mij belde was op 10 Augustus en dat was mijn huisbaas. Ik vraag me oprecht af wat ik fout doe. 

De relatie met mijn familie is slecht. Ik zie ze nooit. Ik heb de enige in mijn familie die carriere heeft gemaakt wat misschien ons nog verder uit elkaar heeft doen groeien. Mijn ouders spreek ik heel zelden. Ik heb geen fijne jeugd gehad, met name omdat mijn ouders altijd vonden dat ik niks goed deed. Ik heb altijd het gevoel gehad op mijn tenen te moeten lopen. Mijn vader wilde eigenlijk geen kinderen dus was altijd snel geirriteerd door mijn aanwezigheid. Dit heeft mij veel pijn gedaan. Mijn moeder is een lieve vrouw, maar ze is erg zwak en kan zich niet goed uitdrukken. Gevoelens werden niet getoond bij ons in het gezin. Ik heb besloten het contact zoveel mogelijk te beperken omdat ik het gevoel heb dat dit mij in de weg staat om verder te groeien. Ik ben geen koele kikker en wil graag mijn gevoelens kunnen tonen zeker als ik ooit kinderen krijg. Ik wil niet worden zoals zij. Zij hebben mijn jeugd verpest. Ik ben ook nog steeds boos hierom. Ik wil dit alles achter mij laten en verder gaan met mijn leven maar ik zit vast. Ik weet niet hoe ik dit moet afsluiten. Mijn moeder wil wel graag contact met mij, maar ik wil verder met mijn leven en het anders leven dan zij. Ik wil een liefdevol leven. Ik heb zoveel liefde te geven, maar niet aan hen. Ik vroeg me laatst af van wie ik nu echt hou en ik kon die vraag niet beantwoorden. Ik vraag mij af of mijn jeugd invloed heeft op mijn falen op het gebied van relaties en vriendschappen. Ik wil alles zo graag veranderen maar ik weet echt niet hoe.

Ik ben best zelf critisch en geloof niet dat ik nu zo'n verschrikkelijk persoon ben. Toch heb ik geen vriendschappen en ben ik blijkbaar niet goed genoeg voor een relatie. Ik zou graag met een psycholoog praten om te kijken wat ik nu verkeerd doe. Maar de wachtlijsten zijn zo lang en ik kan het niet zelf betalen. De laatste tijd wordt het allemaal teveel. Ik eet slecht en zorg slecht voor mezelf. Ik ben vandaag eerder weg gegaan op mijn werk omdat het me alelmaal teveel werd. Het gaat al een week niet lekker met werk vanwege dit alles. Ik voel me zo slecht. Maar mijn werk is alles wat ik heb, als ik dat niet meer kan doen, wat heb ik dan nog?

Biechtje dat alleen is. Wat ontzettend rot dat je je zo alleen voelt.
Ik herken heel veel in je verhaal ben ook lang alleen geweest en heb ook tijden gehad met weinig mensen om mij heen. Heb mij ook lang niet de moeite waard gevonden en die momenten heb ik nog steeds. 
De enige die de situatie kan veranderen ben jijzelf.

Je zou al kunnen beginnen met het accepteren van je jeugd en je ouders. Dit is gegaan zoals het is gegaan en nu niet meer te veranderen. Het is klote en de energie die je er nog in steekt is zonde. Ik zou toch nog eens een poging ondernemen om via internet wat contacten op te doen. Toen ik net in de stad kwam wonen waar ik ging studeren heb ik veel mensen leren kennen via het Viva forum. Wellicht heb je daar wat aan.

Sterkte in ieder geval.