ADHD ( net ontdekt)

Hallo,

Ik ben 32 jaar en heb net ondekt dat ik adhd heb. En eigenlijk ben ik daar best heel blij mee. Nooit meer denken waarom kan ik dat niet plannen, waarom kan ik dat niet onthouden en waarom hoor ik niks in een gesprek.

Zijn er meer mensen met adhd hier die het net ontdekt hebben of die er over willen praten. Gewoon waar je tegenaan loopt en mogelijk tips en trucs?

Wat "fijn" dat het is ontdek. Dan weet je eindelijk waardoor het komt. Krijg je ook medicijnen o.i.d.? Heb zelf geen adhd maar wil je wel even succes wensen en ik hoop dat ze er wat mee kunnen doen.

Ik heb ook geen ADHD, maar wilde je even veel succes wensen. Ik schat zo in dat je leven er erg door gaat veranderen! Ik weet wel dat er bijvoorbeeld praatgroepen zijn, dan zit je in een groep waar allemaal mensen komen om te praten over hun ADHD, zou je naar kunnen vragen bij het RIAGG

Bedankt voor jullie reacties.

Ik heb nog geen idee hoe het verder gaat. Die man had het over een voorlichting zodat je zelf ook goed weet wat het inhoud. Van daaruit zien we wel verder.

Ik heb ook 2 kleine kids, dus het valt niet altijd even mee. We gaan binnenkort een midweekje op vakantie en dan is het wel lastig allemaal. Maar komt goed.

Ik heb ADD, bijna hetzelfde zonder het hyperactieve en impulsieve. Het is in feite ook een concentratiestoornis. Al moet ik zeggen dat ik mijn leven er nu aardig op ingericht heb en de verschijnselen ook veel minder zijn geworden. Hoe merk je het in het dagelijks leven Angel?

Ik ben altijd met 3 dingen tegelijk bezig. Vergeet waar ik dingen heb gelaten of wat ik wilde zeggen of waar ik mee bezig was. Verder kan ik niet tegen onverwachtse dingen. Er vervelend, maar ik heb er al wat handigheidjes in gekregen hoor hahahaha.

Liva schreef:Ik heb ADD, bijna hetzelfde zonder het hyperactieve en impulsieve. Het is in feite ook een concentratiestoornis. Al moet ik zeggen dat ik mijn leven er nu aardig op ingericht heb en de verschijnselen ook veel minder zijn geworden. Hoe merk je het in het dagelijks leven Angel?

Hier hetzelfde, bij mij zijn ze er achter gekomen na 10 jaar verschillende soorten therapie. Ik heb een soort combi van ADD en borderline, erg vervelend en ga nu alweer een jaar niet naar therapie toe omdat ik te oud was geworden (zat bij ggz jongvolwassenen) maar ik ben van plan om binnenkort toch weer iemand op te zoeken, omdat ik gewoon vaak in de knoop zit met mezelf en dan is het altijd fijn dat iemand die wat verder van je af staat je een andere visie laat zien, en me tips kan geven hoe ik met mezelf en vooral mijn gevoelens/gedachten om kan gaan.

bij ons was het ook een opluchting dat er nu eindelijk iets geconstateerd werd, vooral voor mijn ouders, mijn moeder had altijd al het idee dat er iets met me was sinds de babytijd, maar wat precies kon ze nooit zeggen.

edit: ik kreeg als tip om alles op te schrijven wat er in mijn hoofd op kwam, zoals een to-do-list. Meestal had ik dan een een enorme lijst en dan moest ik door het midden een lijn treken zodat de lijst verdeeld werd en dat verdelen over 2 dagen. Niet te veel in 1 keer willen doen, daar wordt je ook erg onrustig van in je hoofd. Voorbereiding en op tijd beginnen met iets is erg belangrijk. Afspraken ook gelijk opschrijven in je agenda, en voor dingen een vaste plek te maken (al lukt me dat nog steeds niet)

Angel schreef:Hallo,

Ik ben 32 jaar en heb net ondekt dat ik adhd heb. En eigenlijk ben ik daar best heel blij mee. Nooit meer denken waarom kan ik dat niet plannen, waarom kan ik dat niet onthouden en waarom hoor ik niks in een gesprek.

Zijn er meer mensen met adhd hier die het net ontdekt hebben of die er over willen praten. Gewoon waar je tegenaan loopt en mogelijk tips en trucs?

Hoi,

ik weet zelfs sinds een tijd dat ik ADD neigend aan AD(H)D heb. Het is een verademing als je weet dat je niet "gek" bent, maar waarom je de dingen doet zoals je ze doet en anders bent dan anderen he?

Ik gebruik bewust geen medicatie, ik ben er niet zo van. Heb wel via Dimence een cursus gedaan met mede AD(H)D'ers, over wat de diagnose met je doet, wat het precies is, hoe je er goed mee kan leven en om steun bij elkaar te vinden.
Heb er nog wel wat info over geloof ik.

Ik ben trouwens 29, rond jouw leeftijd dus. Heb je vragen, stel ze maar. Via een persoonlijk bericht mag ook.

Liefs Tea

Zo ik ben net terug van een midweekje vakantie. Hoewel het heerlijk was, voel ik me veel rustiger als ik weer thuis ben. Ik heb dan meer overzicht ofzo.

Wat ik heb begrepen is dat ik een voorlichtingsgesprek ga krijgen over de diagnose en dergelijke. zodat je zelf eerst meer inzicht krijgt in wat het is en met je kan doen. Dat lijkt me ook wel heel nuttig.

Waar loop jij het meeste tegen aan dan Tea-Leaf?

Ik ben ook 1,5 maand geleden gediagnosticeerd met ADD. Ik ben 26, dus dat is ook vrij laat ;-). In het begin vond ik het wel moeilijk. Heel fijn om eindelijk te weten wat de oorzaak van een heleboel dingen is waar ik in mijn leven tegenaan ben gelopen, en fijn om te weten dat je niet gek of lui bent, maar dat je hersenen anders werken waardoor ik minder 'aan kan' dan leeftijdsgenoten met een vergelijkbaar leven. Maar toch ging ik mezelf wat anders bekijken en veel nadenken over dingen uit het verleden.

Nu ben ik medicatie aan het uitporberen. Dit is mijn 3e week met Concerta. In het begin had ik meer last van bijwerkingen dan nu: af en toe opeens heel neerslachtig, hartkloppingen, 's middags opeens heel moe. Nu heb ik dat allemaal stukken minder, alleen nog af en toe een gek en gejaagd gevoel wat opeens op komt zetten, alsof ik teveel koffie op heb. Niet echt fijn dus. Dit weekend moet ik beslissen of ik er mee verder wil, en ik ben er nog niet uit. Het heeft gelukkig ook wel positief effect: ik voel me rustiger in mijn hoofd, vrienden zeggen dat ik ook rustiger klink en ik merk dat mijn concentratie echt wel is veranderd. Het overzicht heb ik nog steeds niet echt, maar op de een of andere manier maak ik me er minder druk om nu . Wordt vervolgd dus!

Oh ja, dinsdag ben ik voor het eerst naar een cursus geweest voor mensen die net zijn gediagnosticeerd met AD(H)D. Vergelijkbaar met wat Tea-leaf beschrijft, fijn om wat extra info te krijgen en verhalen van 'lotgenoten' te horen. Wat een herkenning.

deze site vind ik wel een aanrader http://www.levente.nl/

*

Even een oud topic omhoog gehaald. Ik heb gisteren de diagnose ADHD gekregen.

Zelf dacht ik meer aan ADD, omdat ik heel dromerig kan zijn en omdat ik niet dat fysieke hyperactieve heb (niet stil kunnen zitten etc.) Maar goed ik heb de H er dus ook bij, omdat ik wel impulsief en ongeduldig ben en soms niet kan ophouden met kletsen

Hoe gaat het nu met de meiden die eerder in dit topic hebben gereageerd? En zijn er AD(H)D'ers hier die zich nog niet hebben gemeld? Het lijkt me leuk om te weten:

- Wat is er veranderd in je leven sinds je de diagnose hebt gekregen? Ben je blij dat je het hebt laten uitzoeken?
- Heb je groepstherapie gevolgd en zo ja: hoe heb je dat ervaren? Praten AD(H)D'ers niet de hele tijd door elkaar heen?
- Slik je medicijnen? Zo ja: welke? Welke voor- en nadelen zitten eraan voor jou?

En iets heel anders: ik heb geen rijbewijs. Dat is nu ook niet zo belangrijk (ik woon in een winkelstraat, dus we kunnen niet eens een auto kwijt), maar ik wil 'm ooit wel halen eigenlijk. Nu heb ik alleen het idee dat ik door mijn ADHD-gerelateerde klachten een gevaar op de weg zou zijn: ik kan geen twee dingen tegelijk, ben snel afgeleid, kan geen prioriteiten stellen, kan impulsieve (vaak domme) beslissingen nemen...

Hoe zorg je ervoor dat je dan toch veilig kunt autorijden?

En voor de mama's met AD(H)D:
Heb je het idee dat je kinderen het ook hebben? Ga je dat nog laten uitzoeken denk je?

Ik ga dit topic even in de gaten houden, ik heb begin september een aantal onderzoeken om te kijken of ik ADD/ADHD heb. Ik persoonlijk denk eerder , als het al 1 van de 2 is, aan ADD, maar de vrouw die de telefonische intake deed bij mij denkt eerder aan ADHD, omdat ik ook toch heel onrustig ben,in de zin van, altijd iets in mijn handen moeten hebben, altijd kraken met mn vingers etc, maar verder zie ik mezelf niet als hyperactief persoon, wel heel impulsief, maar las van de week ook op internet dat naarmate je ouder wordt, dat echte hyperactieve wel afneemt, dat je dat vooral bij kinderen ziet, en was als kind wel altijd heel hyperactief. Weet nog wel dat ik geen yokidrink meer mocht van mijn moeder omdat ze vond dat ik er te hyper van werd

Ik ben wel blij dat ik eindelijk de stap gezet heb en hoop gewoon straks meer duidelijkheid te hebben. Als het het niet is, dan is dat natuurlijk heel fijn, en kan ik iets aan de problemen doen die ik ondervind, als in studiebegeleiding etc, en als het het wel is, en ik krijg gewone studiebegeleiding zonder dat daar rekening mee wordt gehouden, dan is het ook verspilde energie misschien.

Ik heb overigs wel al medicijnen mee gekregen van de huisarts, slik nu 20mg ritalin per dag, merk er vrij weinig van helaas nog.. Ben ook niet heel erg stipt met innemen hoor Het enige wat ik wel merk is dat ik een stuk minder honger heb. Als ik smorgens om 8 uur 10mg inneem, dan kan ik zeker tot 11uur/half 12 zonder eten bij wijze van, terwijl ik normaal om 9 uur echt omval.

Filoria schreef:Even een oud topic omhoog gehaald. Ik heb gisteren de diagnose ADHD gekregen.

Zelf dacht ik meer aan ADD, omdat ik heel dromerig kan zijn en omdat ik niet dat fysieke hyperactieve heb (niet stil kunnen zitten etc.) Maar goed ik heb de H er dus ook bij, omdat ik wel impulsief en ongeduldig ben en soms niet kan ophouden met kletsen

Hoe gaat het nu met de meiden die eerder in dit topic hebben gereageerd? En zijn er AD(H)D'ers hier die zich nog niet hebben gemeld? Het lijkt me leuk om te weten:

- Wat is er veranderd in je leven sinds je de diagnose hebt gekregen? Ben je blij dat je het hebt laten uitzoeken?
- Heb je groepstherapie gevolgd en zo ja: hoe heb je dat ervaren? Praten AD(H)D'ers niet de hele tijd door elkaar heen?
- Slik je medicijnen? Zo ja: welke? Welke voor- en nadelen zitten eraan voor jou?

En iets heel anders: ik heb geen rijbewijs. Dat is nu ook niet zo belangrijk (ik woon in een winkelstraat, dus we kunnen niet eens een auto kwijt), maar ik wil 'm ooit wel halen eigenlijk. Nu heb ik alleen het idee dat ik door mijn ADHD-gerelateerde klachten een gevaar op de weg zou zijn: ik kan geen twee dingen tegelijk, ben snel afgeleid, kan geen prioriteiten stellen, kan impulsieve (vaak domme) beslissingen nemen...

Hoe zorg je ervoor dat je dan toch veilig kunt autorijden?

En voor de mama's met AD(H)D:
Heb je het idee dat je kinderen het ook hebben? Ga je dat nog laten uitzoeken denk je?

Ondanks dat ik nog niet zeker weet of ik ADD/ADHD heb, had ik hetzelfde voordat ik begon met autorijden (dacht alleen toen niet aan ADHD/ADD) en merkte tijdens mijn rijles ook vaak dat het mis ging, geen juiste beslissingen kunnen nemen etc. Maar sinds ik mijn rijbewijs heb, heb ik er echt amper last van in de auto. Heb heel soms dat ik nog wel eens te druk met mijn radio ben en me dan na 200 meter ineens realiseer dat ik niet even voorruit heb gekeken, maar verder ben ik veel geconcentreerder tijdens mijn rijden dan ik dacht dat ik zou kunnen zijn, en kan steeds beter inschatten wat wel en niet kan. Ik heb in ieder geval in een jaar tijd nog geen gevaarlijke situaties gehad. Wel merk ik overigs dat ik wel snel vermoeid ben van het rijden. Een uurtje was in het begin echt de max. Nu zou ik denk ik ongeveer 2 uur aan kunnen. (1,5 jaar mn rijbewijs)

Ik denk dat autorijden geen probleem hoeft te zijn Filoria, omdat je het op gegeven zo automatiseert dat je er niet heel bewust meer bij nadenkt en heb je meer ruimte in je hoofd om belangrijke beslissingen te maken. Ik denk dat je je daar geen zorgen om moet maken. Misschien dat je wat meer rijles/begeleiding kan krijgen als je aangeeft waar je mee zit. Ik heb zelf dus ADD en ondanks dat ik dezelfde klachten had als jij (nu veel minder) heb ik gewoon mijn rijbewijs gehaald en merk ik er met autorijden weinig tot niets van. Alleen dat ik niet heel lang achter elkaar kan rijden (zo'n 2 uur max), omdat ik daar heel moe van word.

AngelNyn: jij wacht nog op de diagnose begrijp ik? Wat je vertelt lijkt op mijn gedachtegang: ik kan prima stilzitten, dus dat hyperactieve herken ik niet zo. Maar de psychologe zei inderdaad dat je dat vooral bij kinderen ziet, en dat veel volwassenen met ADHD vooral druk in hun hoofd zijn.
Wat fijn dat je minder honger krijgt door de medicijnen (lijkt me tenminste). Ik heb de hele dag honger terwijl ik goed eet. Ik word niet dik ofzo, maar zou het wel heel fijn vinden om dat hongergevoel niet constant te hebben. Kan dat ook met ADHD te maken hebben dan?

En hoe kan het eigenlijk dat je medicijnen mag slikken zonder dat je de diagnose hebt? Ik wist niet dat dat mogelijk was.

Omdat ik bezig ben zwanger te worden wil ik geen medicijnen slikken. Misschien over een paar jaar. Ik hoop dat die groepstherapie al wat zoden aan de dijk zet.

Alle ervaringen zijn welkom hoor Bedankt voor de geruststellingen over het autorijden ook AngelNyn en Jamers!

Oh echt? Is hongergevoel een teken van AD(H)D? Herken ik wel namelijk wel heel erg, maar of het bij echt van de ADD komt..

Filoria schreef:AngelNyn: jij wacht nog op de diagnose begrijp ik? Wat je vertelt lijkt op mijn gedachtegang: ik kan prima stilzitten, dus dat hyperactieve herken ik niet zo. Maar de psychologe zei inderdaad dat je dat vooral bij kinderen ziet, en dat veel volwassenen met ADHD vooral druk in hun hoofd zijn.
Wat fijn dat je minder honger krijgt door de medicijnen (lijkt me tenminste). Ik heb de hele dag honger terwijl ik goed eet. Ik word niet dik ofzo, maar zou het wel heel fijn vinden om dat hongergevoel niet constant te hebben. Kan dat ook met ADHD te maken hebben dan?

En hoe kan het eigenlijk dat je medicijnen mag slikken zonder dat je de diagnose hebt? Ik wist niet dat dat mogelijk was.

Omdat ik bezig ben zwanger te worden wil ik geen medicijnen slikken. Misschien over een paar jaar. Ik hoop dat die groepstherapie al wat zoden aan de dijk zet.

Alle ervaringen zijn welkom hoor Bedankt voor de geruststellingen over het autorijden ook AngelNyn en Jamers!

Ik moet inderdaad de onderzoeken nog ondergaan.. er is een wachtlijst van 19 weken hier.. Dus helaas is het nog even afwachten voor mij. Ik kon op een andere vestiging wel eerder terecht, maar dat zou te ver weg worden als ik ook verdere behandeling zou willen bij een positieve diagnose zeg maar.

Ik wordt helaas wel steeds dikker de laatste tijd, was het maar zo dat ik alles kon eten Dus voor mij is het soms wel fijn, maarja niet eten is ook niet de manier natuurlijk.
Ik heb overigs medicijnen van mijn huisarts gekregen, omdat ik vooral bij mijn studie vast loop en de wachtlijst dus zo lang is, wilde hij kijken of ik misschien al baad zou hebben bij medicijnen. Bij kinderen doen ze dat nooit maar omdat ik volwassen ben, durfde hij het wel aan.

Filoria schreef:En iets heel anders: ik heb geen rijbewijs. Dat is nu ook niet zo belangrijk (ik woon in een winkelstraat, dus we kunnen niet eens een auto kwijt), maar ik wil 'm ooit wel halen eigenlijk. Nu heb ik alleen het idee dat ik door mijn ADHD-gerelateerde klachten een gevaar op de weg zou zijn: ik kan geen twee dingen tegelijk, ben snel afgeleid, kan geen prioriteiten stellen, kan impulsieve (vaak domme) beslissingen nemen...

Hoe zorg je ervoor dat je dan toch veilig kunt autorijden?

Er zijn rij-instructeurs die wat meer 'gespecialiseerd' zijn in leerlingen die om uiteenlopende redenen moeite hebben met autorijden. Ik zeg 'gespecialiseerd' tussen aanhalingstekens omdat dat niet altijd door hun opleiding hoeft te komen, maar soms ook gewoon door het karakter van de desbetreffende instructeur. Het zal dan wel moeizamer gaan, dan bij een 'doorsnee' leerling, maar ik weet dat het ook voor mensen met AD(H)D mogelijk is om hun rijbewijs te halen!

Wat fijn dat je huisarts dat voor je wilde doen. 19 weken is ook wel vreselijk lang zeg! Volgens mij was de wachtlijst bij mij 12 weken. Zit jij ook bij PsyQ toevallig?

Filoria schreef:Wat fijn dat je huisarts dat voor je wilde doen. 19 weken is ook wel vreselijk lang zeg! Volgens mij was de wachtlijst bij mij 12 weken. Zit jij ook bij PsyQ toevallig?

Jeps..
De huisarts had eerst een andere gevonden in Eindhoven (Woon in de omgeving van Eindhoven), waar ze ook heel erg gericht op studiebegeleiding etc waren, maar daar viel het onderzoek niet onder eerstelijns psychologie ofzo, en kostte 1600 euro, en werd niet vergoed of slechts gedeeltelijk. (Het stomme is dat ik die website nu niet meer kan vinden..)
Dus ben zelf verder gaan kijken (iemand op het forum had me al eens over Psyq verteld) en me maar gewoon aangemeld bij Psyq. Kwam ook omdat op dat moment op de website een wachtlijst van 2 weken aangegeven werd.. Toen ik eindelijk terug gebeld werd was dat weer 19 weken.. Was foutje op de website geweest. Maarja Ik ben wel benieuwd.. De afspraak is al 3x verzet door Psyq.. Wel gelukkig steeds iets vervroegd, maar het zijn 2 afpsraken, 1 moet ik alleen komen, de andere met een ouder en mijn vriend (iemand die me van vroeger kent en iemand die nu heel veel met me om gaat)

Hoe ging bij jou het onderzoek? Ben je een beetje tevreden over Psyq? Ik ben heel erg bang voor dat ze straks gewoon zeggen "je hebt onze tijd verspilt, je hebt helemaaal geen ADD/ADHD, hoe kom je er bij". Heeft ook echt maanden geduurd voordat ik de drempel over durfde om naar de huisarts te gaan.. Als ik niet zou zijn gaan studeren had ik het ook nooit gedaan. Want ik loop nu echt enorm vast terwijl het mijn droom beroep is, en ik loop tegen de muren van frustratie dat het studeren me dan toch niet lukt, want ik wéét dat ik "slim" genoeg ben om het wel te kunnen, kon ik me maar concentreren, planning maken, meer stof opnemen tijdens de colleges etc etc.

Wat een gedoe zeg!

Ik had bij PsyQ maar 1 afspraak vóór de diagnose. Die duurde wel drie uur. De eerste 1,5 uur was ik alleen met de psychologe, en de laatste 1,5 uren waren mijn man en mijn moeder (tegelijk) erbij. Dat klinkt handiger dan hoe ze het bij jou doen! Mijn afspraak was trouwens ook verzet. Daar kreeg ik een paar dagen van tevoren een brief over. Was daar best pissig over want dat betekende dat ik mijn man en mijn moeder ook moest vragen hun agenda aan te passen EN de oppas die ik voor Tomas had geregeld. Grrr.

Alles wat je zegt over je studieproblemen is herkenbaar. Dit zijn echt typische ADHD/ADD-dingen. Bij de vestiging van PsyQ in mijn woonplaats bieden ze hier ook speciale trainingen voor aan, met onderwerpen als agendabeheer, concentratie en prioriteiten stellen. Lijkt mij superleerzaam.

En je angst dat ze je een aansteller vinden en dat je niks blijkt te hebben: het zal eerder omgekeerd gaan denk ik. PsyQ is toch een commercieel bedrijf. Volgens mij plakken ze liever een etiketje teveel dan te weinig. Als je AD(H)D hebt kunnen ze immers aan je verdienen.

Wel dapper dat je nu gaat in ieder geval. Welke studie volg jij?
Bij mij is het balletje gaan rollen doordat ik stage liep op een kinderdagverblijf, en daar 'ontslagen' werd omdat ze me te chaotisch vonden. Terwijl ze me wel goed vonden in het werk, ik supergoed in het team paste etc. Dat was voor mij het moment dat ik echt wilde uitzoeken waar mijn concentratieproblemen vandaan komen. Ik heb net als jij het idee dat ik slim genoeg ben om een studie af te maken en een leuke baan op niveau te krijgen, maar het komt er maar niet uit

Filoria schreef:Wat een gedoe zeg!

Ik had bij PsyQ maar 1 afspraak vóór de diagnose. Die duurde wel drie uur. De eerste 1,5 uur was ik alleen met de psychologe, en de laatste 1,5 uren waren mijn man en mijn moeder (tegelijk) erbij. Dat klinkt handiger dan hoe ze het bij jou doen! Mijn afspraak was trouwens ook verzet. Daar kreeg ik een paar dagen van tevoren een brief over. Was daar best pissig over want dat betekende dat ik mijn man en mijn moeder ook moest vragen hun agenda aan te passen EN de oppas die ik voor Tomas had geregeld. Grrr.

Alles wat je zegt over je studieproblemen is herkenbaar. Dit zijn echt typische ADHD/ADD-dingen. Bij de vestiging van PsyQ in mijn woonplaats bieden ze hier ook speciale trainingen voor aan, met onderwerpen als agendabeheer, concentratie en prioriteiten stellen. Lijkt mij superleerzaam.

En je angst dat ze je een aansteller vinden en dat je niks blijkt te hebben: het zal eerder omgekeerd gaan denk ik. PsyQ is toch een commercieel bedrijf. Volgens mij plakken ze liever een etiketje teveel dan te weinig. Als je AD(H)D hebt kunnen ze immers aan je verdienen.

Wel dapper dat je nu gaat in ieder geval. Welke studie volg jij?
Bij mij is het balletje gaan rollen doordat ik stage liep op een kinderdagverblijf, en daar 'ontslagen' werd omdat ze me te chaotisch vonden. Terwijl ze me wel goed vonden in het werk, ik supergoed in het team paste etc. Dat was voor mij het moment dat ik echt wilde uitzoeken waar mijn concentratieproblemen vandaan komen. Ik heb net als jij het idee dat ik slim genoeg ben om een studie af te maken en een leuke baan op niveau te krijgen, maar het komt er maar niet uit

Slecht zeg dat jij pas paar dagen van de voren te horen kreeg dat de afspraak verzet werd! Ik ben er nu 2x over gebeld dus, en ben benieuwd of het nu eindelijk eens blijft staan die afspraken.. Ik vind het ook heel irritant dat het niet op 1 dag kan.. Ik moet 1x 2 uur en 1x 1 uur ofzo..

Wel heel fijn wat jij zegt over die trainingen, weet niet of ze dat in Eindhoven ook doen, zou erg handig zijn voor mij (mocht ik het hebben dan uiteraard)

Maar ik dacht dat Psyq een onderdeel van de GGZ was, en dat is toch niet echt commercieel?


Ik studeer overigs orthopedische technologie, in België, heb een hoop zekerheid etc op gegeven om deze studie te gaan volgen en als ik het niet haal, heb ik helemaal niks.. Dus ik wil dit hoe dan ook halen, anders ben ik echt dood ongelukkig want je baan keuzes zijn gewoon een stuk beperkter en zeker in de sector waar mijn hart ligt op dit moment, daar kan je gewoon echt niet aan de slag zonder diploma.

Wel zwaar balen dat je dus niet je stage mocht afmaken alleen door dat je chaotisch was! Zeker omdat ze over de rest heel tevreden waren! Echt goed dat je toen ook er iets mee bent gaan doen! Het is zo enorm frustrerend als je puur door zo iets vast loopt met alles.
Ik kreeg op mijn werk ook altijd dezelfde kritiek. Mijn leidinggevende was echt een control freak, en ik ben enorm chaotisch, altijd met 10 dingen tegelijkertijd bezig, mijn bureau was altijd een enorme bende (ik zie ook gewoon niet hoe ik iets moet opruimen bijvoorbeeld.. ik maak stapeltjes en nog meer stapeltjes en verschuif alles van links naar rechts en van rechts naar links, maar opgeruimd krijg ik het niet..) en hij werd daar altijd helemaal gek van. Terwijl ik mijn werk altijd heel goed deed verder en ze heel tevreden waren, was dat wel altijd een kritiek puntje.
Thuis overigs ook altijd zoveel discussies over.. Vriendlief word gek van me, kan niet tegen rommel en ik heb in mijn hele leven mijn kamer nog nooit langer opgeruimd kunnen houden dan een halve dag..