ADHD en medicatie.

Ik heb het hier al wel eens laten vallen maar mijn oudste heeft ADHD. Al ben ik persoonlijk van mening dat hij ADD heeft.
Ik heb nooit problemen met hem en hij is de rustigste en liefste van de 3. Het is een heel slim ventje maar t komt er gewoon niet uit. Hij is zo'n warhoofd en kan zich dus totaal niet concentreren. Bij 1 woord denk hij er nog 100 andere bij. Hij fylosofeert de hele dag.

Ik heb het altijd gelaten omdat hij zelf nog happy was en het mij niet uitmaakt of hij z'n werk nu wel of niet af had. Als hij t maar snapt. Hij heeft extra begeleiding voor z'n concentratie maar dat is niet meer voldoende.
Hij begint het zelf nu ook vervelend te vinden en hij is niet meer zo happy. Andere kinderen irriteren zich aan hem door z'n droom gedrag en z'n gefilosofeer. Zijn vriendje met wie hij wel veel omgaat is hoogbegaafd. Zij liggen samen op 1 lijn. Maar des te meer frustreert het hem dat z'n vriendje alles kan en hij niets afkrijgt etc.

De juffen geven ook aan dat ze niet meer kunnen dan wat ze doen en hij zal gaan struikelen. Maar vooral zijn eigen gevoel vind ik belangrijk. De ene dag vind hij het wel prima en de andere dag zegt hij dat hij wel lacht maar huilt van binnen.
Hij wil alles zo graag goed doen en lief zijn voor iedereen.

Ik heb de opties bekeken zoals neurofeedback, RED dieet en medicatie. Ik heb altijd geroepen er wordt geen medicatie genomen. Hier sta ik nog steeds achter maar ik begin er op terug te komen. Mag ik mijn kind de kans ontnemen om toch goed te kunne werken en daar blij mee te zijn. Het is zulke zooi! Maar ik zie dat hij steeds verder afglijdt.

Het voelt als kiezen tussen 2 kwaden.

Als het nodig is is het nodig. Ik vind niet dat je dat als ouder je kind mag ontzeggen. Maar ik snap wel dat dat lastig is hoor. Als het kiezen is tussen twee kwaden, dan zou ik beginnen met de minst kwade. Wie weet gaat het daarmee prima.

Ik vind niet dat je hem die kans mag ontzeggen om goed te kunnen werken en blij te kunnen zijn. Maar ik snap wel dat het heel lastig is, ik kreeg mijn medicatie (voor iets anders) pas op mijn 18e, eerder wou de arts mij die niet geven, ik snap het nu wel, het is vreselijke troep maar ik ben echt jaren boos geweest omdat ik zonder die medicatie niet kon functioneren en veel moest missen van school (omdat ik in bed lag).

Zijn de andere dingen die je noemt geen opties? het dieet en neurfeedback? Of heb je dat al geprobeerd.

Het dieet komt hij niet voor in aanmerking omdat hij bepaalde dingen gewoon nodig heeft. Vaak wordt dat ook gedaan in combi met medicatie. Wel is zijn voeding al wat aangepast en let ik op wel dingen. Ook krijgt hij visolie etc. Maar dat is gewoon niet voldoende.

Neurofeedback is niet te betalen plus dat de resultaten ook zo wisselend zijn.

Ik vind het zo moeilijk. Ik denk dat we een afspraak maken bij de kinderarts om eens wat dingen in kaart te brengen. Ik hou mezelf maar voor dat het misschien maar voor een paar jaar is. (mijn neefje en broertje hebben medicatie gehad van hun 9 tot 13)

Ik denk dat dan een afspraak bij je kinderarts sowieso een goede optie is. Wellicht komt hij/zij nog met een andere oplossing of tips of weet-ik-het-wat. Lijkt me lastig hoor, maar wat je zegt, misschien is het tijdelijk en kan hij daarna wel weer zonder.

Ik ben zelf ook geen voorstander van Ritalin/Concerta bij kinderen, ik kan er niet helemaal de vinger op leggen waarom niet, maar ik denk ook dat er te snel gegeven wordt. Oh adhd hup pillen er in.
Ik zou inderdaad wel naar de voeding kijken ook mbt kleurstoffen, daarbij zie je toch vaak dat het erger wordt, inderdaad met de kinderarts bespreken of anders eerst alternatief iets bekijken. Mocht dat niet werken dan het misschien toch te overwegen als het gewoon echt geen doen meer is en hij er zelf echt heel veel last van heeft en vastloopt.

Zazou schreef:Ik ben zelf ook geen voorstander van Ritalin/Concerta bij kinderen, ik kan er niet helemaal de vinger op leggen waarom niet, maar ik denk ook dat er te snel gegeven wordt. Oh adhd hup pillen er in.
Ik zou inderdaad wel naar de voeding kijken ook mbt kleurstoffen, daarbij zie je toch vaak dat het erger wordt, inderdaad met de kinderarts bespreken of anders eerst alternatief iets bekijken. Mocht dat niet werken dan het misschien toch te overwegen als het gewoon echt geen doen meer is en hij er zelf echt heel veel last van heeft en vastloopt.

Op dat punt staan we dus nu. Ik heb alles eerst geprobeerd om het zo goed mogelijk te maken voor hem. Hij zat zelfs met een koptelefoon die dempt in de klas.
De e nummers en kleurstoffen worden gemeden maar het heeft geen effect. Of niet voldoende tenminste. We weten het een dik jaar dus t loopt al even.

Er is nog meer naast alleen ritalin en concerta dus ik wil wel alles uitgezocht hebben voor ik er aan begin. Ook ik vind dat er te makkelijk wordt gedacht vaak en zelf doe ik dat juist niet. Maar t gevoel van te kort doen tov hem speelt nu wel mee.

Je wilt niet dat je kind nooit positief wordt gekozen om een werkje mee te maken. Zijn klas vind hem leuk en lief etc maar ze willen niet met hem werken of naast hem zitten. Dat kan ik ze niet kwalijk nemen want hij is ook doodvermoeiend soms.
Voor hem zelf begint het nu te frustreren en hij wil z'n gedachtes uit kunnen zetten zegt hij. Pffff

Hij is overigens geen stuiterbal hoor. De kleurstoffen etc hebben bij hem geen bovensporig effect op z'n gedrag.
Ik weet ook niet precies waarom het me zo tegen staat. Het is rotzooi en ik wil dat niet in m'n kind stoppen. Maar als ik hem zo laat afglijden heb ik straks een ongelukkig kind wat zelf wel naar de verdovende middelen grijpt. Om het even te overdrijven.

Mamsie schreef:Hij is overigens geen stuiterbal hoor. De kleurstoffen etc hebben bij hem geen bovensporig effect op z'n gedrag.
Ik weet ook niet precies waarom het me zo tegen staat. Het is rotzooi en ik wil dat niet in m'n kind stoppen. Maar als ik hem zo laat afglijden heb ik straks een ongelukkig kind wat zelf wel naar de verdovende middelen grijpt. Om het even te overdrijven.

En ik denk dat ik het alleen daarom al zou willen proberen.

Wat betreft de Ritalin, naar mijn weten wordt er altijd een proefperiode van drie weken aangehouden, waarin het kind gedurende een aantal dagen steeds het echte medicijn of een placebo krijgt aangeboden. Naar mijn idee een goede manier om te kijken of je zoontje baat heeft bij het medicijn. Vervolgens kun je dan beslissen of je er mee verder gaat of niet.

Ik ben ook geen stuiterbal, maar heb toch adHd. Die H zit 'm niet alleen in fysieke hyperactiviteit, maar ook in: drukte in je hoofd (maalstroom van gedachten) en impulsiviteit. Kinderen met ADD zijn vaak wat passief en afwachtend. Over medicatie weet ik (nog) niks trouwens.

Filoria schreef:Ik ben ook geen stuiterbal, maar heb toch adHd. Die H zit 'm niet alleen in fysieke hyperactiviteit, maar ook in: drukte in je hoofd (maalstroom van gedachten) en impulsiviteit. Kinderen met ADD zijn vaak wat passief en afwachtend. Over medicatie weet ik (nog) niks trouwens.

Sorry Mamsie voor het gebruiken van je topic.

Maar mijn vraag aan jou Filoria, had jij er minder last van bij je zwangerschappen?

Nu je het zegt... Ik geloof het wel ja. Waarom vraag je dat?

Filoria schreef:Nu je het zegt... Ik geloof het wel ja. Waarom vraag je dat?

Omdat ik nu ook onderzocht wordt op ADHD en tijdens mijn zwangerschappen was ik veel minder chaotisch en druk in mijn hoofd. Stond het wat vaker "stil", ik roep nog steeds geef mij maar hcg want dan gaat het veel beter!

Nouja, je bent nog jong toch? Lekker zwanger blijven worden de komende jaren

Filoria schreef:Nouja, je bent nog jong toch? Lekker zwanger blijven worden de komende jaren

Hahaha nee dank je, ik ben wel klaar na 3 ik wilde voor mijn 30e klaar zijn, nou dat is gelukt!