Wat vonden jullie van het krijgen van kraambezoek?

In de kraamweek hebben we het rustig gehouden, alleen wat familie overdag. We wilden zelf genieten en wennen met z'n 3tjes. Na die week was de rest ook welkom, wel hebben we max 2 bezoekjes per dag gepland. Wat ik achteraf lastig vond was de bezoekjes in de avond. M. was dan vaak erg onrustig en dan is het lastig om je te focussen op het bezoek. Ook met bv vond ik het soms wel eens lastig, ik voedde dan vaak even rustig boven. Al met al vond ik het bezoek gezellig, maar ook vermoeiend (maar dat was vooral als M. bleef huilen). En idd dat mensen zo lang blijven zitten. Vaak zei ik als ik het zat was dat ik boven ging voeden. Dan gingen ze meestal wel, een paar keer is m'n vriend nog even beneden gebleven (als er goede vrienden op bezoek waren) dat vond ik dan ook prima zolang het geen nachtwerk werd haha.

Vonden jullie het niet raar/vervelend om mensen op je slaapkamer te ontvangen dan zeg maar. Ik vind in bed liggen al drie keer niets maar al die mensen boven dat was al helemaal de druppel, vreselijk lijkt me dat. Zou me daar juist enorm ongemakkelijk bij voelen denk ik.

Printje schreef:Vonden jullie het niet raar/vervelend om mensen op je slaapkamer te ontvangen dan zeg maar. Ik vind in bed liggen al drie keer niets maar al die mensen boven dat was al helemaal de druppel, vreselijk lijkt me dat. Zou me daar juist enorm ongemakkelijk bij voelen denk ik.

nee, heerlijk vond ik dat!

Printje schreef:Vonden jullie het niet raar/vervelend om mensen op je slaapkamer te ontvangen dan zeg maar. Ik vind in bed liggen al drie keer niets maar al die mensen boven dat was al helemaal de druppel, vreselijk lijkt me dat. Zou me daar juist enorm ongemakkelijk bij voelen denk ik.

Tsja, als je net als ik een paar weken bedlegerig bent, dan moet je wel.

Sea of Trees schreef:

Printje schreef:Vonden jullie het niet raar/vervelend om mensen op je slaapkamer te ontvangen dan zeg maar. Ik vind in bed liggen al drie keer niets maar al die mensen boven dat was al helemaal de druppel, vreselijk lijkt me dat. Zou me daar juist enorm ongemakkelijk bij voelen denk ik.

Tsja, als je net als ik een paar weken bedlegerig bent, dan moet je wel.

Ja oke maar anders zou ik dat dus echt niet willen.

Als het aan mij ligt komt er de eerste week vrijwel geen bezoek.

Goed, onze ouders, opa en oma en broer en zus kan ik niet omheen, maar voor de rest lijkt het mij heerlijk de eerste dagen met ons gezin door te brengen.

Ik was het zo beu, soms 3 keer op een dag. Ik kon er niet meer van genieten was het echt beu.

Ik vraag me dan wel af waarom jullie dan niet wat duidelijker zijn geweest over jullie wensen/grenzen? Over zoiets denk je toch wel even na, van tevoren? Het is toch fijner voor alle partijen als het duidelijk is wanneer ze lang kunnen komen, hoelang en of dit gewaardeerd wordt. Als ik ergens te lang zou blijven hangen, dan zou ik liever hebben dat ze gewoon zeggen: wij moeten weer even door, of: ik ben moe, dan dat ze later als ik éindelijk weg ben tegen elkaar zeggen: jéétje, die bleven lang hangen!

KimRosenberg85 schreef:Ik vraag me dan wel af waarom jullie dan niet wat duidelijker zijn geweest over jullie wensen/grenzen? Over zoiets denk je toch wel even na, van tevoren? Het is toch fijner voor alle partijen als het duidelijk is wanneer ze lang kunnen komen, hoelang en of dit gewaardeerd wordt. Als ik ergens te lang zou blijven hangen, dan zou ik liever hebben dat ze gewoon zeggen: wij moeten weer even door, of: ik ben moe, dan dat ze later als ik éindelijk weg ben tegen elkaar zeggen: jéétje, die bleven lang hangen!

Ik was zo emotioneel als wat, dus ineens kon alles me teveel zijn. En het zit/zat niet in me om ze dan weg te sturen.
Een aantal mensen waren flink aan het pushen geweest om langs te mogen komen omdat ze op vakantie gingen en graag nog eerder wilde komen. Zij hadden een zoon bij die ADHD heeft en overal aanzat, alle muziekjes aan deed etc, knettergek werd ik en ik heb keihard zitten brullen (maar nog kwam de hint niet aan bij ze....) Ook hints over eten moeten koken kwamen niet aan.

Kim; vooral bij een eerste overzie je dat soort dingen helemaal niet. Je kunt niet alles zomaar vantevoren bedenken met kinderen want vaak werkt het totaal anders. Vooral een eerste kind is zo enorm overweldigend dat je echt niet alles zo had kunnen weten allemaal.

Je kan toch bij je man je grenzen aangeven en dan kan hij dat toch bewaken? Begrijp best dat je dat zelf moeilijk vindt, als je zo emotioneel bent, maar in dit geval zou ik het dan aan mijn man vragen.

Ja oke maar dan nog kun je niet overzien hoe je op sommige situaties zal reageren. Ik had het geluk twee keer ongeschonden uit de strijd gekomen te zijn waardoor ik na een paar uur al gewoon beneden zat maar dat is van te voren niet te voorspellen bijv.

Aan mijn man kon ik zo veel vertellen als ik wilde, maar daar werd niet naar geluisterd.

Mijn vrouw had het gewoonweg niet in de gaten en vond het wel gezellig die visite, ze kreeg toen geen vrij, dus moest ook nog eens werken.

Overigens zat ik toen ook tegen een borstonsteking aan, dus daar had ik ook nog eens last van.

En de oudste wilde ook graag haar aandacht.

Wij hebben nu al een wachtwoord, als we geen zin meer hebben in visite, je kunt toch samen iets bedenken? Waarom zo over je grenzen heen laten lopen, dat begrijp ik echt niet.

  gaan we weer...

KimRosenberg85 schreef:Wij hebben nu al een wachtwoord, als we geen zin meer hebben in visite, je kunt toch samen iets bedenken? Waarom zo over je grenzen heen laten lopen, dat begrijp ik echt niet.

Dit kan ik anders niet echt rijmen met een topic als dit:

https://yescafe.actieforum.com/t43766-overvloed-aan-sociale-verplichtingen

@ Kim:
Ik zou je graag nog eens willen spreken als je net bevallen bent (een dag of 5 eerder).  Ben benieuwd wat je dan doet en zegt.
Ik/wij hadden er ook onze ideeën over, maar zo werkte het dus in de praktijk niet.

Ik vind dat toch iets anders. Ik heb het gevoel dat ik mijn (schoon)ouders, broers en zussen en allerbeste vrienden graag allemaal regelmatig wil zien, maar alleen deze inner circle, dat zijn al zo'n 50 mensen (gescheiden ouders, aangetrouwde familie, groot gezin + veel 1 op 1 vrienden), soms wordt dat teveel gecombineerd met mijn werk en andere verplichtingen. Maar als we hier bezoek hebben en ik wil gaan slapen, dan ben ik wel in staat dit aan te geven.

Het gaat dus om iets wezenlijks anders. Iemand helemaal niet zien een paar maanden (iemand als mijn moeder, of zus), of de grens van 'ik ben nu moe en ik wil slapen, maar er zitten nog tien mensen in de woonkamer'.

Echt Kim, jij gaat nog vaak van je geloof vallen mocht je ooit kindjes krijgen. Het werkt gewoon echt bij lange na niet zoals jij het vantevoren bedacht hebt, echt niet. Geloof mij, bij de eerste ben ik wel 100x van die wolk afgevallen voordat ik me bij wijze van realiseerde dat zoals ik iets bedenk het gewoon echt niet gaatmet een baby en gierende hormonen.

Het gaat allebei om je grenzen aangeven, en ik kan me niet voorstellen dat als je een keer een feestje schrapt, je mensen meteen maanden niet ziet, zeker niet als het een grote vriendenkring of familie is, want die komen ook weer allemaal bij elkaar op de verjaardag en dat zijn er dan een heleboel.

Ik kan me goed voorstellen dat het voor sommige mensen makkelijker is om een feestje af te bellen dan om rechtstreeks tegen mensen die naast je op de bank zitten te zeggen dat hun bezoek lang genoeg heeft geduurd (en daar hoeven ze geen uren voor te zitten, in je kraamweek ben je soms zo uitgeteld en buiten jezelf van moeheid dat dat na minder dan een uur al zo kan zijn). Zo heeft iedereen haar eigen moeilijk aan te geven grenzen.

Ik vind het gewoon nogal sneu voor de mensen die hun goede wil tonen om op kraamvisite te komen, maar eigenlijk helemaal niet gewenst zijn. Ik zou dan persoonlijk liever hebben dat dit duidelijk gezegd wordt. En nogmaals, er is ook nog een vader, ik vind dat het zijn taak is om dit soort dingen een beetje in de gaten te houden. Sowieso zie ik op geboortekaartjes altijd dingen staan als: bezoek tussen 10 en 12 en 2 en 4, graag even bellen om een afspraak te maken. Wat is daar zo moeilijk aan?

Zij zijn als persoon wel gewenst, je bent in die dagen gewoon zelf soms te moe en teveel van slag om er plezier van te hebben, dat is heel iets anders.

Ik ben het ergens wel met Kim eens. Als je zegt dat je het vervelend vind dat er soms 3x per dag visite komt, dan moet je dat toch niet afspreken?
Ik geloof niet dat nu ik er over na denk visite heb gehad die bijvoorbeeld tot 11 uur bleven zitten ook. Ik zou dat zelf ook niet doen als ik ergens naar toe ging op kraambezoek.

Schoonmoeder + stiefvader + kinderen (4)
Schoonvader + stiefmoeder + kinderen (5)
moeder + stiefvader + kind (3)
vader + stiefmoeder (2)
5x broers/zussen + aanhang + kinderen (11)
2x broers/zussen + aanhang + kinderen (man) (6)
+Beste vrienden

En dan moet je bedenken dat iedereen ook nog eens door heel NL verspreid woont én sommige ruzie met elkaar hebben door scheidingen én dat ik veel van mijn vrienden niet in een groepje ken, maar 1 op 1 én dat die mensen ook door heel NL wonen. En ja, ik vind het belangrijk om iedereen toch wel een paar keer per jaar te zien, maar dat lukt dus niet altijd.

Wij hebben bij beiden wel soms kruizen door dagen gezet, op die dagen mocht niemand komen. maar dat vond ik eigenlijk ok weer vreselijk saai hahaha.