Re: Biechttopic

Feline ma 22 jul 2013 - 0:11

Carrie schreef:He wat 'grappig' ik heb daar juist helemaal geen last van. Een ex ging regelmatig vreemd en loog over bijna alles. Ik had verwacht dat ik in een nieuwe relatie heel wantrouwig zou zijn, maar ik heb er eigenlijk geen last van. Ik vertrouw mijn huidige vriend en ik ben een heel relaxte vriendin die hem overal vrij in laat, al zeg ik het zelf :DAls hij is stappen ofzo slaap ik heerlijk terwijl ik bij mijn ex met hardkloppingen in bed lag.

Wat fijn Carrie dat je daar geen last van hebt. Ik had het vooral in het begin, neemt nu gelukkig af! Vind het soms gewoon lastig omdat N. een heel open uitstraling heeft en daardoor echt heel vaak aangesproken wordt, zelfs als ik er naast loop. (ook door oma's, kinderen e.d.) Daar moe(s)t ik m'n draai in vinden. Overigens verbied ik ook niets hoor! Ik moet er zelf maar lekker mee dealen smile

Tabbert ma 22 jul 2013 - 0:21

Feline schreef:
Carrie schreef:He wat 'grappig' ik heb daar juist helemaal geen last van. Een ex ging regelmatig vreemd en loog over bijna alles. Ik had verwacht dat ik in een nieuwe relatie heel wantrouwig zou zijn, maar ik heb er eigenlijk geen last van. Ik vertrouw mijn huidige vriend en ik ben een heel relaxte vriendin die hem overal vrij in laat, al zeg ik het zelf :DAls hij is stappen ofzo slaap ik heerlijk terwijl ik bij mijn ex met hardkloppingen in bed lag.

Wat fijn Carrie dat je daar geen last van hebt. Ik had het vooral in het begin, neemt nu gelukkig af! Vind het soms gewoon lastig omdat N. een heel open uitstraling heeft en daardoor echt heel vaak aangesproken wordt, zelfs als ik er naast loop. (ook door oma's, kinderen e.d.) Daar moe(s)t ik m'n draai in vinden. Overigens verbied ik ook niets hoor! Ik moet er zelf maar lekker mee dealen

Vind ik niet raar. Jij hebt ook eenmaal een lekkere vent Laughing

Al vind ik wel dat inderdaad elke relatie anders is. En vertrouwen is nu eenmaal ook een basis. Carrie vertrouwde duidelijk haar ex niet (en terecht) en nu heeft ze een man die ze volledig vertrouwt. Ik denk dat het ook ligt aan het gevoel dat de jongen je geeft ...

Mensen moet je natuurlijk ook niet vergelijken

Tabbert ma 22 jul 2013 - 0:23

Biechtje schreef:
Tabbert schreef:Even een vraagje hoor. Maar wil die X alleen met je afspreken of heeft hij ook duidelijk gezegd dat hij meer met je wil? En dan bedoel ik niet meer meer (want dat wil hij duidelijk), maar dat jij je relatie verbreek en dat hij dan graag een relatie met jou wil beginnen?

Daar heb ik eerlijk gezegd niet over nagedacht (en daar hebben we ook niet over gesproken), maar de gevoelens die ik voor hem heb zijn voor mij al voldoende om over mijn huidige relatie te twijfelen. Ik zou ook niet alleen mijn relatie verbreken om met X verder te gaan, maar omdat ik het gevoel heb dat mijn vriend en ik als broer en zus leven in plaats van als geliefden. X bevestigt deze gevoelens alleen maar voor mij.

Eerder las ik toch dat je gelukkig bent/was in je relatie.. als X geen contact met je had gezocht, dan had je nu helemaal geen twijfels gehad. Dus ja, ik denk dat je het dan uitmaakt om X en niet omdat je relatie niet goed is.

En dan nog zou ik -persoonlijk- die antwoorden willen om alleen al te weten wat de intenties zijn van X en waarom hij weer wilt afspreken. Dan kan je ook zelf bekijken of hij oprecht een leuke jongen is of een hufter (die gewoon in de pauzes tussen zijn relaties met jou een affaire wilt, dus iets losjes)

Feline ma 22 jul 2013 - 0:26

Haha, bedankt voor het compliment Tabbert.

Maar dat is misschien het hele punt. Ik vertrouwde mijn ex volledig (tot op het naïeve aan toe). Liet hem overal slapen omdat ik compleet niet verwachtte dat hij daar misbruik van zou maken. Ik merk nu dat ik daar nu echt wel meer moeite mee zou hebben en dat ik wat harder ben geworden.

Sterre ma 22 jul 2013 - 0:28

Maar de meeste relaties missen na een tijdje de spanning die een nieuwe liefde wel weer met zich meebrengt. Verwart je je de gevoelens voor X niet met die spanning die je mist? Is de liefde voor je vriend niet meer 'houden van' in plaats van de verliefdheid die je nu voor X voelt?

Niet om je aan te vallen, maar omdat je inderdaad een paar pagina's terug nog zei dat je niet aan je relatie twijfelde hoop ik dat je er heeeell goed over nadenkt voor jezelf en ook dit soort dingen meeneemt. En inderdaad, wat als het met X niets wordt? Krijg je dan niet enorme spijt?

Biechtje ma 22 jul 2013 - 0:38

Ik zei in mijn eerste post alleen dat ik niet had verwacht dat mijn vriend en ik uit elkaar zouden gaan, omdat ik het idee heb dat wij gewoon altijd aan elkaar zouden blijven hangen. Ik weet niet zo goed hoe ik dit uit moet leggen. Niet omdat we zo'n goeie match zijn, maar omdat we het gezellig hebben samen en omdat we het wel prima vinden zo. Maar op sexueel gebied mist onze relatie wel echt van alles. We doen het misschien 1x per maand, en zelfs dan hoeft het nog niet echt van mij. Dat was al zo voordat X weer in beeld kwam. Ik geef toe dat ik pas na X echt ben gaan twijfelen, maar het is absoluut niet zo dat mijn relatie alleen maar rozengeur en manenschijn was voordat hij in beeld kwam.

De kans zit er dik in dat ik inderdaad nu spanning voel die ik in mijn eigen relatie mis, dat geloof ik meteen. Daarom zeg ik ook dat ik niet meer met X wil afspreken voordat ik een keuze heb gemaakt over mijn relatie. Ik wil die spanning niet meer opzoeken omdat ik zeker weet dat ik mijn keuze erdoor laat beïnvloeden en dat wil ik niet.

Sterre ma 22 jul 2013 - 0:41

Ik kan er wel inkomen dat dat zo werkt inderdaad. Goed dat je even afstand neemt van X om zo helderder na te kunnen denken. Succes met het nemen van je besluit, lijkt me lastig en hoe dan ook niet leuk.

Tabbert ma 22 jul 2013 - 0:48

Heb even je eerste verhaal over X nog eens nagelezen.

Kan het niet zijn - omdat je al twee jaar samen bent met je vriend - dat je die verliefdheid inderdaad gewoon weer moet aanwakkeren? En miste je X in die tijd dat jullie geen contact hadden (omdat hij toen een vriendin had)? Het is heel lastig, maar X is gewoon een zwak van je en de vraag is inderdaad: wat wil jij? Of liever gezegd: wie wil jij?

En stel je voor, je maakt het uit. X wilt een relatie met jou. Jullie krijgen iets.. en dan? Na twee jaar? Zit je dan ook niet hetzelfde als nu?

Biechtje vr 26 jul 2013 - 6:30

Ik heb een dilemma,

Mijn man en ik hebben een grote kinderwens, in princiepe hebben we beide een goede baan, een slaapkamer over, geld op de spaarrekening en zijn we er echt klaar voor.

Maarr ik heb geen vast contract en zit nu in mijn tweede jaarcontract in nogal een mannenwereld. Ze zijn op z'n zachtst gezegd niet happig op moeders in dienst en dat wordt duidelijk gemaakt. Het zou niet de eerste keer zijn dat een contract er niet om verlengd wordt. Laatst had er een moeder gesolliciteerd op een part time functie maar die is nie aangenomen omdat 'kinderen uiteindelijk altijd hun probleem worden' en daar hebben ze geen zin in.

Ik doe mijn werk goed, ze zijn tevreden maar het kan dus zomaar dat het klaar is zodra ik zwanger raak. En zie maar eens een nieuwe baan te krijgen, laat staan als je zwanger bent of eenbaby hebt.

Mijn tweede jaar is ne ingegaan en ik heb ook echt geen zin om nog twee jaar te moeen wachten.

Maple vr 26 jul 2013 - 6:34

Ik zou het er niet om laten, zelfs met een vast contract is een baan niet zeker.

Engelse Drop vr 26 jul 2013 - 6:35

Ik zou mijn kinderwens nooit uitstellen voor een groepje stoere mannen die zich negatief uitlaat over moeders in combinatie met werk. Een kinderwens lijkt me toch net even belangrijker dan het tevreden houden van een paar kortzichtige manfiguren, die ook ooit allemaal uit een baarmoeder hebben moeten komen. Ik kan daar echt slecht tegen. Aan het einde van de rit zullen die zielige mannetjes niet aan je sterfbed staan, je man en kinderen hopelijk wel.

Maple vr 26 jul 2013 - 6:36

Engelse Drop schreef:Ik zou mijn kinderwens nooit uitstellen voor een groepje stoere mannen die zich negatief uitlaat over moeders in combinatie met werk. Een kinderwens lijkt me toch net even belangrijker dan het tevreden houden van een paar kortzichtige manfiguren, die ook ooit allemaal uit een baarmoeder hebben moeten komen. Ik kan daar echt slecht tegen. Aan het einde van de rit zullen die zielige mannetjes niet aan je sterfbed staan, je man en kinderen hopelijk wel.

Het gaat niet zozeer om de manfiguren tevreden houden hoor, maar meer om de zekerheid van een baan die ze liever zou hebben.

Biechtje vr 26 jul 2013 - 6:41

Precies, wat ze ervan vinden zal me een worst wezen.

Maar buiten dat ik mijn werk leuk vind en ik niet weg wil, redden we het ook niet als ik mijn baan kwijtraak...

Filoria vr 26 jul 2013 - 6:58

In deze tijden ben je je baan nooit zeker.

Victoria- vr 26 jul 2013 - 7:28

Lastig je dillema mbt je werk en geen zekerheid van een vast contract. Wat de andere ook al zeggen in deze tijd ben je je baan nooit zeker.

Ik heb ongeveer in dezelfde situatie gezeten alleen heb ik wel een vast contract. En zijn mijn collega's zeggen gelukkig niet dat soort dingen over moeders. Zijn ze zelf allemaal vrijgezel of hebben ze ook kinderen? Als ze zelf ook kinderen hebben vind ik het helemaal absurd dat ze zo praten over moeders die parttime werken.

Wij hebben de knoop doorgehakt en willen wel graag "nu" een kindje ongeacht wat mijn collega's daar van zullen vinden.

Filoria vr 26 jul 2013 - 7:56

Wij kunnen zonder mijn baan ook niet rondkomen, maar doordat Tomas een verrassing was is het nu eenmaal zo gelopen dat we een kindje hebben terwijl we geen topinkomen hebben en ik nog geen vast contract heb. Ik heb bij mijn huidige werkgever eerst 1,5 jaar lang op uitzendbasis gewerkt en het afgelopen jaar heb ik steeds contracten van 3 maanden per keer gekregen. Lijkt misschien heel onzeker, maar mijn man heeft een contract voor onbepaalde tijd en is alsnog bijna ontslagen ivm bezuinigingen. Gelukkig heeft hij die ontslagronde overleefd en zit hij nu - waarschijnlijk - weer een tijdje goed.

We hebben maar besloten er niet wakker van te gaan liggen. Dat heeft toch geen enkele zin. Als het gebeurt, gebeurt het en is er altijd nog de WW. En solliciteren natuurlijk!

Filoria vr 26 jul 2013 - 7:58

Ik heb trouwens ook ervaring met solliciteren terwijl je zwanger bent, de zwangerschapsuitkering die je krijgt als je uitzendwerk deed in de weken vóór je verlof, en solliciteren als je een pasgeboren baby hebt. Het is me allemaal hartstikke meegevallen.

luenca za 27 jul 2013 - 1:01

Biechtje schreef:Hoe krijg je in godsnaam je vertrouwen weer terug. Iets waar ik zo ontzettend tegen aan loop en wat echt als een drempel voor me ligt.
Na een lange relatie ben ik bedrogen geworden en dat heeft een enorme breuk op mijn vertrouwen gegeven. De persoon waar ik op leunde, mijn vertrouwenspersoon, liet me in de steek en bedonderde mij juist op het moment dat ik hem het hardste nodig had.
Inmiddels ben ik 3 jaar verder. Ik heb al een poos een nieuwe relatie maar ik merk gewoon dat het me nog dwars zit. Ik doe zo mijn best mijn vriend te vertrouwen. Als we samen zijn is het ook prima, maar zodra ik hem achter moet laten ben ik zo bang dat ook hij me gaat bedonderen.
Ik kan me nog niet volledig open stellen puur en alleen bang dat ik weer gekwetst wordt.
Ook heb ik het gevoel dat ik dit niet goed met hem kan bespreken omdat hij er erg nuchter in is. Hij begrijpt me wel en heeft zelfs een afspraak met een "goede" vriendin van hem afgezegd voor mij.
Die meid had wat problemen en kan goed met mijn vriend praten en wilde wat afspreken op een vrijdag avond.
Toen hij me vroeg wat ik ervan vond kromp ik al ineen bij de gedachte.
Hij heeft het ook afgezegd maar nu voel ik me schuldig dat ik hem een vriendschap ontneem.
Zo heb ik ook een goede vriend en die heeft pas gehoord dat zijn moeder een kwaadaardige kankervorm heeft. Ik kan met hem goed praten en andersom ook dus hij kwam vrij snel naar mij toe en zoekt soms nog contact. Nu vind mijn vriend dat dus ook niet prettig terwijl het eigenlijk onschuldig is. Net als zijn situatie.

Ik zit het me gewoon enorm moeilijk te maken en ben nog banger dat ik hem hierdoor juist van me af duw.
Hoe krijg je een gebroken vertrouwen weer terug ?

ow echt zo herkenbaar! maar bij mij is het eindelijk gelukt om meer vertrouwen en zekerheid in mezelf te krijgen en daardoor werd de rest ook veel minder, echt ik herken je verhaal zo! als je wil kan je mij een pb sturen ik wil je graag helpen hiermee.

Biechtje za 27 jul 2013 - 1:36

Het zal uiteindelijk waarschijnlijk wel goed komen,
Maar ik wil gewoon mijn baan niet kwijt!

Vantevoren over hebben is niet slim of wel?

Ik zal het er niet om laten uiteindelijk maar het voelt gewoon verkeerd om bewust iets te doen waardoor ik weet dat ik mijn baan kwijtraak...

Victoria- za 27 jul 2013 - 2:00

Biechtje schreef:Het zal uiteindelijk waarschijnlijk wel goed komen,
Maar ik wil gewoon mijn baan niet kwijt!

Vantevoren over hebben is niet slim of wel?

Ik zal het er niet om laten uiteindelijk maar het voelt gewoon verkeerd om bewust iets te doen waardoor ik weet dat ik mijn baan kwijtraak...

Ik begrijp je tweestrijd daar heb ik ook last van en nog steeds wel. Zie nu al op tegen het moment dat ik het moet gaan zeggen. Het is nog niet zover dus ik heb nog even Wink

Daarnaast weet je ook niet hoe lang het duurt voor je zwanger bent. Wie weet duurt het wel een jaar. Zonde als je gaat wachten op de zekerheid van een contract.

Zou er niets over zeggen wellicht een keer een grapje erover maken. Iets in de trant van ga je dat ook zeggen als ik minder wil gaan werken of zoiets.

Veel succes met de knoop door hakken!

Biechtje ma 29 jul 2013 - 22:20

Paper Crown di 30 jul 2013 - 2:36

Wat vervelend biechtje met 't geldprobleem. Ik snap wel dat je er slapeloze nachten van hebt, het is een moeilijke tijd.. Maar zou je man niet het geld kunnen eisen dmv incasso/deurwaarder op afsturen? Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen, mijn man is ook zelfstandig en soms benauwd t mij ook maar gelukkig hebben wij altijd goed kunnen sparen om een jaar te overbruggen maar t is een bepaald risico.
Sterkte!

Biechtje do 1 aug 2013 - 9:29

Net stuurde een collega/ vriendin waar ik echt super super goed mee op kan/kon schieten mij een bericht. Ben al dik een half jaar gewisseld van afdeling dus spreken elkaar niet meer dagelijks.
Het kwam er op neer dat ze voortaan collegas en werk contacten en prive gescheiden wil houden en geen vrienden meer wil zijn met collegas want dat kon niet meer volgens haar.
Ze is daardoor gekwetst. ( niet door mij)

Dit valt mij rauw op mijn dak en ben diep gekwetst dacht echt dat win een speciale band samen hadden wat ook zo was ben gewoon in tranen.

Ik heb terug gestuurd okee als jij dat wilt en ik hoop dat het goed gaat met jouw in je kindjes en een x

Daarna een bericht met dat ze hoopt dat ik het begrijp en hoe het met mij is en nog wat.

Kan het nietover mijn hart verkrijgen om nu nog iets terug te sturen want ik ben echt gekwetst heb meteen onze berichten geschiedenis gewist en niet meer gereageerd denk niet dat ik dat nu nog ga doen.

Bah bah.

dit moest ik even kwijt.

Maple do 1 aug 2013 - 9:31

Ik zou het aangeven dat je hier toch echt wel een beetje verdrietig door bent, en dat jullie band voor jou wel meer waard was dan dit.

Biechtje do 1 aug 2013 - 9:33

Mijn ex en ik zijn inmiddels 3 jaar uit elkaar. Hij heeft een nieuwe relatie ik niet. Nadat het uitging wilden we graag vrienden blijven dat is niet altijd even gemakkelijk geweest. Vooral omdat we erg naar elkaar toe trekken als 1 van ons in de put zit en daardoor blijft de band op bepaalde momenten erg sterk. Maar andere momenten is die band er niet of veel minder. We kunnen niet zonder elkaar maar ook niet met elkaar lijkt het wel. We hebben tijdens onze relatie nooit ruzie gehad en daarna eigenlijk ook niet soms wel onbegrip maar we kwamen altijd tot een oplossing. De laatste tijd was het contact aan het verwateren en daar was ik stiekem ergens wel blij mee zodat ik niet ook zijn problemen mee moest sjouwen.

Een paar weken geleden was er ineens weer contact en hebben we samen gegeten en het was als vanouds. Bijpraten, lachen, kletsen etc. Op een gegeven moment waren we tv aan het kijken en we lagen op de bank en begon hij mij te zoenen.. Veel meer is er niet gebeurd en dat was even schrikken. Het zoenen overviel me maar dat was niet eens het 'ergste' voor mij maar meer wat hij zei: hij gaf aan dat hij nog wel eens denkt aan hoe het zou zijn als we nog bij elkaar zouden zijn.. En daar zit nu mijn probleem zodra het met hem minder gaat dan komt hij langs en verteld hij mij hoeveel hij nog van me houdt, dat we het toch best goed houden, dat ik de enige ben waarvan hij echt heeft gehouden, dat hij nergens zo tot rust kan komen als bij mij etc.

Redelijk geschrokken zijn we uit elkaar gegaan die avond en vervolgens hebben we die week wel nog afgesproken omdat ik het er echt heel moeilijk mee had. Hij gaf aan dat hij tevreden is met wat hij heeft en dat hij vooral mij niet kwijt wil omdat hij met niemand anders zo kan praten als met mij. De opmerking van dat hij nog wel eens denkt aan hoe het zou zijn als we nog bij elkaar waren daarvan gaf hij aan dat hij zich dat niet kan herinneren en dat hij dat in ieder geval niet zo bedoeld had als hij het wel had gezegd. Het was het meest ongemakkelijke gesprek wat ik ooit heb gevoerd en sindsdien ben ik in de war. Ik voel me een enorme bitch dat ik met iemand heb gezoend met een relatie, nooit verwacht dat ik dat zou doen. Ik voel me schuldig en angstig. Bang om hem kwijt te raken aan de ene kant terwijl aan de andere kant ik het gevoel heb dat dit het moment is dat ik er een punt achter moet zetten. De vriendschap is redelijk oneerlijk, als hij mij nodig heeft dan ben ik er altijd voor hem. Heb ik hem nodig dan is het maar afwachten of hij me kan inplannen.

Ik heb al 10.000 keer tegen mezelf gezegd dat dit niet langer kan. Vriendinnen geven ook aan (de meeste in ieder geval) dat deze vriendschap niet goed voor mij is. Ik hou van hem maar ik weet niet of ik hem in mijn leven moet houden.

Gesponsorde inhoud