hoelang blijven jullie peuters aan tafel zitten?

Tja, dat is toch voor iedereen anders?
Ik ken niemand van onze vrienden die er een probleem van zouden maken, zeker niet met een speciaal iets als een etentje. Het kan 2 kanten op, of mensen zijn geïrriteerd omdat ze alles van tafel mept en blijft gillen, of ze gaat van tafel. Het is altijd makkelijk gezegd die etiquette, maar het werkt gewoon echt niet altijd.

In gevallen als bezoek/etentjes zou ik toch echt een uitzondering maken hoor. Liever spelende en rondrennende kinderen dan dat ze krijsend aan tafel zitten.

Hij blijft wel zitten, bij natafelen niet, dan gaat hij weer spelen.

Tot we klaar zijn met eten.

Tania schreef:

NoMercy schreef:

Parel schreef:

Tania schreef:Voor degene waarvan de kinderen niet aan tafel hoeven te blijven zitten, hoe doen jullie dat bij anderen? Ik zou het niet zo leuk vinden als hier mensen met kinderen kwamen eten en de kinderen gaan rond lopen rennen terwijl we nog zitten te eten.

Wij eten nauwelijks bij anderen, maar zowel, dan gaat ze ook van tafel als ze het niet meer trekt en we haar niet meer af kunnen leiden. Pech, dat weet je als je mensen met kinderen uitnodigt voor het eten, die kans zit erin.

Helemaal mee eens.

Edit: Overigens gaat mijn kind niet rond rennen, maar gewoon even tv kijken of met zijn speelgoed spelen. Liever een spelend kind dan een huilend kind.

Nee jouw kind gaat niet rondrennen maar mijn kinderen wel als ze spelen en die zouden dan ook van tafel willen. De tv gaat hier niet aan als we aan tafel zitten te eten.

Al zou mijn kind wel rennen, had ik hem alsnog van tafel laten gaan, want zoals ik al zei heb ik dat liever dan dat ik met een krijsend/huilend kind aan tafel zit.

Parisienne schreef:In gevallen als bezoek/etentjes zou ik toch echt een uitzondering maken hoor. Liever spelende en rondrennende kinderen dan dat ze krijsend aan tafel zitten.

Dat zou ik ook doen waarschijnlijk (bij etentjes thuis dan, in een restaurant niet) maar dan zou ik ook snel klaar zijn met eten. Ik heb geen zin om tijdens het eten de hele tijd op m'n kinderen te moeten letten als ze aan het spelen zijn.

Meestal is ze goed te pas als we ergens zijn, dus dan blijft ze vrij goed aan tafel zitten. Als er andere kinderen zijn die moeten blijven zitten, dan moet zij ook blijven zitten. Met uitleg lukt dat wel. Als het eten op is, mag ze gewoon van tafel af, ze hoeft van mij niet te blijven zitten als we héél uitgebreid en lang eten, aan het natafelen zijn, of aan de koffie zitten ofzo. Het blijven ook nog eens gewoon peutertjes met beperkt geduld.

Tania schreef:

Parisienne schreef:In gevallen als bezoek/etentjes zou ik toch echt een uitzondering maken hoor. Liever spelende en rondrennende kinderen dan dat ze krijsend aan tafel zitten.

Dat zou ik ook doen waarschijnlijk (bij etentjes thuis dan, in een restaurant niet) maar dan zou ik ook snel klaar zijn met eten. Ik heb geen zin om tijdens het eten de hele tijd op m'n kinderen te moeten letten als ze aan het spelen zijn.

Daarom neem ik mijn kind ook meestal niet mee naar etentjes (tenzij bij mijn moeder/zus)

Rejoy. schreef:Meestal is ze goed te pas als we ergens zijn, dus dan blijft ze vrij goed aan tafel zitten. Als er andere kinderen zijn die moeten blijven zitten, dan moet zij ook blijven zitten. Met uitleg lukt dat wel. Als het eten op is, mag ze gewoon van tafel af, ze hoeft van mij niet te blijven zitten als we héél uitgebreid en lang eten, aan het natafelen zijn, of aan de koffie zitten ofzo. Het blijven ook nog eens gewoon peutertjes met beperkt geduld.

Dat zou van mij ook niet hoeven hoor. Gewoon eten en eventueel een toetje en dan mogen ze echt wel spelen. En als je dochter het echt niet vol houdt zie ik dat ook wel en dan is er vast wel een oplossing te bedenken die voor allebei onze kinderen en voor onszelf goed werkt.
Ik vind het gewoon onbeleefd om te zeggen dat andere mensen dan maar pech hebben omdat je kind nou eenmaal niet aan tafel hoeft te zitten, een beetje rekening houden met andere mensen is gewoon normaal. De wereld draait niet alleen om je eigen kind.

Ik probeer tot op zekere hoogte wel rekening te houden met de regels die in een ander huis gelden. Laatst was ik nog lunchen bij kwak, haar dochter moet aan tafel blijven zitten en toen onze dochter van haar stoel af ging om te spelen heb ik haar uitgelegd dat ze in dit huis allemaal aan tafel blijven zitten tot de broodjes op zijn en dat ze daarna weer mag spelen. Ze is zonder mopperen weer gaan zitten en later mochten ze allebei van tafel toen ze allebei hun brood op hadden, zodat er niet eentje achter bleef en de ander aan het spelen was.

Ja dat zou ik ook een goede oplossing vinden. Zo houdt iedereen een beetje rekening met elkaar.

Parel schreef:Tja, dat is toch voor iedereen anders?
Ik ken niemand van onze vrienden die er een probleem van zouden maken, zeker niet met een speciaal iets als een etentje. Het kan 2 kanten op, of mensen zijn geïrriteerd omdat ze alles van tafel mept en blijft gillen, of ze gaat van tafel. Het is altijd makkelijk gezegd die etiquette, maar het werkt gewoon echt niet altijd.

Dan doe je sowieso iets fout als je alleen de keus hebt tussen gillen en dingen van tafel meppen of van tafel gaan.

Beiden gewoon slecht opgevoed lijkt me. Ik zou er niet gecharmeerd van zijn, een kind dat komt eten en van tafel moet omdat het anders niet te handelen is,terwijl mijn kinderen gewoon moeten blijven zitten.

Hier blijven beide zitten tot we klaar zijn en ik alles opgeruimd heb.
Meestal lezen ze dan een boekje of zijn ze aan het zingen en gek aan het doen.
Als we bij mensen eten moeten ze van mij (nou ja, H met name) aan die mensen vragen of ze van tafel mogen. (Nu eten wij meestal bij mijn familie dus dat is nooit zo'n issue).
Als we uiteten gaan blijven ze zitten tot we gaan. Ik ga niet met mensen uiteten om vervolgens de hele tijd achter ze aan te kunnen rennen of op te letten dat ze niet per ongeluk de deur uit glippen. Maar goed, dit laatste doen we dan ook zelden tot nooit....

Dat is ook weer behoorlijk zwart-wit gesteld artemis. Over het algemeen kan onze oudste best aardig blijven zitten tijdens het eten, maar er zijn gewoon situaties waarbij het echt niet lukt en we er dan soms maar voor kiezen om haar van tafel te laten gaan om tv te kijken om zelf rustig te kunnen eten. Dan gaat de strijd aanvankelijk niet eens over het wel of niet aan tafel zitten, maar is ze gewoon dood-op door bijvoorbeeld de dag bij de gastouder en is alles aanleiding voor drama. Dan heb ik soms liever dat ze dan op de bank gaat liggen en wij ook rustig kunnen eten. Volgens mij heeft dat weinig met goed op slecht opgevoed zijn te maken, maar meer met peutergrillen.

En altijd drama aan tafel wil ook niet direct zeggen dat een kind niet goed opgevoed is. Ik denk dat veel ouders op een gegeven moment een een negatieve vicieuze cirkel terecht komen.

Ik vind het helemaal niet aso als een peuter nog niet zo lang aan tafel kan blijven zitten. Ik heb me er nooit druk om gemaakt. Man en ik blijven wel gewoon op elkaar wachten, dus ze ziet het goede voorbeeld wel gewoon. En als ze verbaal een stuk sterker is dan kan ik het ook beter uitleggen waarom het netjes is om op elkaar te wachten. En dan zal ze het heus wel gaan doen.

Artemis schreef:

Parel schreef:Tja, dat is toch voor iedereen anders?
Ik ken niemand van onze vrienden die er een probleem van zouden maken, zeker niet met een speciaal iets als een etentje. Het kan 2 kanten op, of mensen zijn geïrriteerd omdat ze alles van tafel mept en blijft gillen, of ze gaat van tafel. Het is altijd makkelijk gezegd die etiquette, maar het werkt gewoon echt niet altijd.

Dan doe je sowieso iets fout als je alleen de keus hebt tussen gillen en dingen van tafel meppen of van tafel gaan.

Beiden gewoon slecht opgevoed lijkt me. Ik zou er niet gecharmeerd van zijn, een kind dat komt eten en van tafel moet omdat het anders niet te handelen is,terwijl mijn kinderen gewoon moeten blijven zitten.

Je hebt al vaker door laten schemeren dat je het niet altijd eens bent met onze opvoeding, dus dat zal dan vast wel. Ik vind het een beetje kort door de bocht om te zeggen dat ze dan slecht opgevoed is, onze opvoedingen verschillen kennelijk gewoon. In ons geval, het is een kind van nog geen 1,5 jaar, dat snapt ze nog niet. Wij hechten echt totaal geen waarde aan aan tafel blijven zitten, de tv staat hier ook gewoon aan soms tijdens het eten, puur omdat we hem niet uit hebben gezet. Natuurlijk hebben we thuis etiquette gehad, en we zijn er echt wel prat op dat ze zo lang mogelijk blijft zitten, maar als ze het echt niet trekt dan moet het gewoon kunnen dat ze van tafel gaat.

Joh, van een keertje eerder van tafel zeg ik ook heus niets, we eten hier ook weleens voor de tv op de bank, of ze willen iets op tv zien waardoor ze graag eerder van tafel mogen, en soms mag dat. Maar dat is niet omdat de andere optie is dat ze gaan gillen en schreeuwen. En toen ze kleiner waren waren ze idd wel eens te moe om aan tafel te zitten, maar dat waren ook uitzonderingen, en dat vind ik wat anders dan in principe je kind van tafel laten gaan zodra het eten naar binnen gewerkt is. Erg onopgevoed vind ik dat.
En ook een kind van 1,5 of twee kan het wel een kwartiertje volhouden aan tafel toch?

Zo gek vind ik het anders niet, dat een kind dat gedwongen wordt aan tafel te blijven, er een drama van gaat maken. In ons geval snap ik het in elk geval, normaal blijft ze zitten tijdens het eten, zolang het niet heel erg lang duurt. Wanneer ze dan wel een keer aangeeft weg te willen, is daar meestal een hele goede reden voor, bijvoorbeeld, moe, ziek, geen trek.. Als ik haar dan dwing, dan wordt het een drama. Maar dat vind ik ook niet gek, dwingen werkt volgens mij ook gewoon niet. Ik snap dan ook niet waarom ik haar dan zou dwingen, en met slechte opvoeding hoeft dat ook niks te maken te hebben, want op het overgrote deel van de dagen laat ze zonder al teveel problemen zien dat ze netjes kan blijven zitten. En zelf vind ik ook nog dat een peuter nog niet zo gek lang aan tafel hoeft te zitten als het niet lukt, dan bedoel ik langer dan twintig minuten/ half uur. Dan is het gewoon ook wel klaar, en dat wordt vanzelf wel langer als het nodig is en ze meer geduld krijgen. En ze krijgt het goede voorbeeld, dat hopelijk ook doet volgen.

Ze redt het steeds beter, ze eet ook beter, maar als ze de befaamde fases ondergaat van slecht eten wil het wel eens voorkomen dat ze na 10 minuten al van tafel is. De laatste week is ze al langer bezig met eten dan wij, dus het gaat beter.
Overigens eten wij nauwelijks ergens anders, en uit eten hebben we nog nooit gedaan, dus hoe dat gaat weten we niet.

Zodra ze klaar zijn gaan ze van tafel. Dat duurt hooguit 10 minuten, wij zitten nooit lang aan tafel en ook niet voor de gezelligheid, maar zodat het eten niet door het hele huis ligt. Wij zullen dan.ook niet snel bij mensen langs gaan voor een etentje.
Als ik een paar dagen met de kinderen bij mijn ouders zitten we wel langer aan tafel en hebben ze daar ook echt geen moeite mer. Dan eten mijn neefje en nichtje ook altijd mee en zitten we wel 40 min aan tafel.
Bij schoonfamilie is er geen eettafel en eten we vanaf de bank aan de salontafel met zn allen van 1 bord en de kinderen rennen rond.
Mijn kinderen passen zich over het algemeen heel goed aan aan de omgeving.

Artemis schreef:Joh, van een keertje eerder van tafel zeg ik ook heus niets, we eten hier ook weleens voor de tv op de bank, of ze willen iets op tv zien waardoor ze graag eerder van tafel mogen, en soms mag dat. Maar dat is niet omdat de andere optie is dat ze gaan gillen en schreeuwen. En toen ze kleiner waren waren ze idd wel eens te moe om aan tafel te zitten, maar dat waren ook uitzonderingen, en dat vind ik wat anders dan in principe je kind van tafel laten gaan zodra het eten naar binnen gewerkt is. Erg onopgevoed vind ik dat.
En ook een kind van 1,5 of twee kan het wel een kwartiertje volhouden aan tafel toch?

Kort door de bocht vind ik nog zeer zacht uitgedrukt. Fijn dat het bij jou zo perfect gaat.

Hier eigenlijk hetzelfde als bij parel. F krijgt steeds meer geduld om aan tafel te blijven zitten en rustig te eten. Eten is een feestje. Het moet geen drama worden want dan eet hij straks helemaal slecht. De ene keer blijft hij zo 20-30 min zitten en de andere keer is h het na 10 min al zat. Uit eten met f doen we daarom ook nog niet niet.

Ik vind het ook niet onopgevoed om je kind van tafel te laten gaan als het klaar is met eten en de rest is nog niet klaar. Is maar net wat je zelf belangrijk vindt toch. Het liefst wil ik dat mijn kinderen aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is met eten, maar mijn dochter heeft een hele tijd gehad dat ze al eerder van tafel ging. Nu blijft ze al weer een hele tijd gewoon zitten en vraagt ze aan ons als we klaar zijn of ze van tafel mag (uit zichzelf, hebben wij haar nooit geleerd), het is vanzelf goedgekomen dus .
Als wij ergens anders eten wil ik wel graag dat ze gewoon aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is. Als we uitgebreid eten niet, dan mogen ze eerder van tafel en rustig ergens gaan spelen.

S gaat pas van tafel als wij ook klaar zijn. Ook al eet hij heel slecht. Dan piept hij maar wat langer. Maar 9 van de 10 keer zitten we op hem te wachten tot hij klaar is. Als wij eters hebben dan mag hij van tafel als hij klaar is, want wij tafelen graag na of eten dan een 3 gangen menu waar hij niet op kan wachten. Vind het heel normaal dat een kind gewoon wacht tot de rest ook klaar is. In normale omstandigheden dan.

Niet van toepassing, gezien wij altijd op l moeten wachten
Als hij niet wil eten, dan begin ik met hem te praten over de dag en blijft hij zitten. Hij vindt het ook gezellig merk ik. Hij gaat eigenlijk nooit eerder van tafel dan dat wij het eten op hebben.