Gaan jullie de strijd aan, aan tafel?

Mijn oudste was zo'n dreumes die álles at. En veel ook! Deed nooit ergens moeilijk over, vers, potjes, groente, aardappel... Nu eet ze niks meer . Zelfs brood, waar ze altijd ontzettend gek op was, wordt nog maar mondjesmaat gegeten. Daar komt ook nog eens bij dat zodra ze ziet dat er iets op tafel komt dat ze niet lekker vindt (zeg maar in 75% van de gevallen), ze niet aan tafel wil zitten.

Als we haar toch dwingen, dan blijft ze gillen totdat ze de gang op moet, of totdat wij klaar zijn met eten en ze een toetje krijgt (die krijgt ze altijd). Dit verpest voor ons geregeld het avondeten. Een moment dat gezellig zou kunnen zijn, wordt alleen maar een brok frustratie.

Gisteren had ik er zo genoeg van, dat ik haar op de bank heb gezet en ze gewoon maar ging spelen. Ze is twee keer een hap eten komen halen. Toen we een toetje kregen kwam ze uit zichzelf aan tafel zitten. Het was eindelijk weer eens gezellig aan tafel... maar ja, dit is toch ook niet echt een oplossing. In hoeverre gaan jullie de strijd aan qua eten?

nu is mijn zoontje nog niet zo heel oud,maar ik denk als wij deze situatie krijgen als hij ouder is,hij ook geen toetje krijgt.eerst je gewone eten dan het lekkere.

Hier moet de oudste wel aan tafel zitten. Heeeel af en toe als hij lekker aan het spelen is en hij heeft daar de rest van de dag de kans niet voor gehad (en dat komt echt zelden voor) mag hij tot het toetje blijven spelen. Maar hier is het wel een regel: of je nu eet of niet, je zit aan tafel.

Wat betreft het eten, dat hoeven ze niet. Toetje krijgen ze wel altijd. De oudste heeft een probleem met sensorische integratie, hier zijn we sinds een paar maanden achter. Nu ben ik blij dat we hem nooit gedwongen hebben, want hij heeft écht een probleem en doet het écht niet expres (niet dat ik dat ooit gedacht heb, maar bevestiging is wel fijn). Onze jongste is ook helemaal geen grote eter maar die heeft een aantal dingen die ze wel graag eet. Als ze eet zijn we blij en anders maar niet. We hebben ervoor gekozen om van het eten geen strijd te maken, ik wil niet dat dat een issue wordt nu en later.

Maar het is wel echt lastig ja, ik heb zo vaak het idee gehad dat ik iets niet goed deed en nu nog wel eens. Want ja, kinderen moeten toch eten? Een oplossing heb ik niet voor je. Doe wat goed voelt

Bij ons begint het nu ook een beetje te komen, maar dit is meer frustratie omdat hij niet meer in de kinderstoel wil. Hij mag nu met een autootje spelen tijdens het eten, maar niet van tafel af. Dat wil ik echt niet hebben.

Edit: vaak eet hij bij ons geen toetje, wil hij dan niet, dus stellen dat hij eerst moet eten en dan pas een toetje werkt dus niet.

Nee hoe frustrerend we het ook vinden, we gaan de strijd niet aan.

Hij krijgt ook altijd een toetje, dat hoort bij de maaltijd. Hij moet ook aan tafel blijven zitten.
Voor nu helpt de tactiek een hapje groente - een hapje vlees. Zal vast niet heel lang duren, maar voor nu werkt het weer een beetje.

Wat wij ook doen (geen idee of het helpt) is elkaar complimenten geven over het eten en degene die gekookt heeft. Laten zien dat het echt zo ontzettend lekker is en dat de ander zo zijn best heeft gedaan. Ik merk wel dat het de sfeer aan tafel in ieder geval gezelliger houdt.

Arden schreef:Maar het is wel echt lastig ja, ik heb zo vaak het idee gehad dat ik iets niet goed deed en nu nog wel eens. Want ja, kinderen moeten toch eten? voelt

Ik heb nu al van zoveel peutermoeders gehoord dat ze zo weinig eten of zelfs helemaal niet eten, dat ik me daar nu niet meer druk over maak. Gezellig met zn allen aan tafel zitten vind ik nu belangrijker dan wel of niet eten. Dagelijks een vitaminepilletje en dan is het klaar.

Je doet het prima hoor!!!!

Sensorische integratie, help me even.....(ik moet over drie weken weer aan het werk, dat wordt dus niets....)

Nog even voor de duidelijkheid: van het eten zelf maak ik geen strijd. ik ben blij als ze eet, punt.

Het gaat mij erom dat ze nu bedacht heeft dat ze niet aan tafel wil zitten als er iets 'vies' op de tafel staat...

Minneke schreef:Het gaat mij erom dat ze nu bedacht heeft dat ze niet aan tafel wil zitten als er iets 'vies' op de tafel staat...

Daar ben ik dus heel duidelijk in, hij blijft aan tafel zitten. De tv gaat uit en we eten met zijn drietjes. En die sfeer wordt hier dus wel beter als we zelf (overdreven) positief zijn.

Ik ga wat betreft het eten geen strijd aan. Maar de regel is wel, we blijven aan tafel zitten tijdens het eten, ongeacht of je eet of niet. En tot nu toe gaat dat vrijwel altijd goed. Ze heeft zo'n triptrap (zonder beugel) waar ze zelf in en uit kan, maar voor noodgevallen zit er een soort van tuigje aan. Dus als ze van tafel gaat en niet terug komt op ons verzoek, dan zet ik haar vast. Meestal sputtert ze even tegen, maar ze weet inmiddels dat de regel zo is, dus dat komt nu nog zelden voor.

Overigens wil ik ook niet dat ze speelt met iets als we aan het eten zijn. We zitten gezellig met z'n allen aan tafel en nemen de dag door of zingen liedjes of kletsen zomaar wat. Dus aandacht voor elkaar (iee klinkt wel klef zo haha)!

Aan tafel moeten ze beide zitten tot we allemaal klaar zijn. En wat betreft eten, nee daar maken we ook geen strijd van en ze krijgen ook altijd een toetje.

En hier mogen ze aan tafel ook geen speelgoed.

Ik zette geen bord meer weg en negeerde ze compleet. Kindjes die niet eten hebben ook geen bord nodig.

Yara eet al tijden vrijwel niks van haar groente/aardappel/vlees. Ik zet wel elke avond iets neer waarvan ik weet wat ze lekker vindt (meestal komkommer of tomaat), dat krijgt ze er dan bij op haar bord.
Hier dus ook nog niet gehad dat ze niet aan tafel wil. Ze gaat gewoon in haar stoel, eet van haar bord wat ze lekker vindt en gaat wel vaak eerder van tafel om te gaan spelen. Dat vind ik geen probleem.
Ik denk dat ik het wel vervelend zou vinden als ze helemaal niet aan tafel zou willen zitten, een stijd zou ik er niet van maken, maar wel vertellen dat je het jammer vindt. Dat je het gezellig vindt als ze er bij zit zodat jullie kunnen praten enz. Als ze dan niet wil, dan zou ik het zo houden zodat je zelf wel gezellig kan eten.

Ezra lust heel weinig en blijft ook niet goed aan tafel zitten. We hebben voor hem een aantal regels: met eten moet hij aan tafel blijven zitten, dus niet rondlopen met zijn broodje, de televisie en de muziek blijven uit, wij zijn aan het eten dus als hij iets wil zal hij moeten wachten. We complimenteren hem wel als hij aan tafel zit.

Hier ook over het algemeen een slechte eter maar wat hij eet wordt helemaal de hemel ingeprezen, we maken er ook geen strijd van maar hij moet wel aan tafel blijven zitten. We betrekken hem dan ook in het gesprek, voor zover hij dat uberhaupt al begrijpt maar het leidt hem wel voldoende af om lekker te blijven zitten.

Een toetje krijgt hij altijd, het hoort bij de maaltijd en anders ziet hij het misschien als een beloning wanneer hij (in zijn ogen) iets eet wat hij niet wilt.

Ezra krijgt trouwens ook altijd een toetje, maar dat hoeft hij ook niet altijd. De ene keer eet hij er een beetje van, de andere keer boeit het hem niks.

meisjesmama schreef:Aan tafel moeten ze beide ze zitten tot we allemaal klaar zijn. En wat betreft eten, nee daar maken we ook geen strijd van en ze krijgt ook altijd een toetje.

En hier mag ze aan tafel ook geen speelgoed.

+1

Hier ook net een paar weken gehad dat ze weinig tot niets wou eten, sinds afgelopen weekend eet ze ineens weer alles wat we haar voorzetten...

Ik ga geen strijd aan. Wat ze eet eet ze en wat ze niet eet eet ze niet. Simpel..ga in ieder geval niet dwingen... gaat vanzelf weer over. Wat Darius al zegt,hup een vitamine pilletje erin en klaar haha,nee dat klinkt wel heel simpel maar goed. Ik geef er wel altijd een toetje achteraan. Oh ja en als ik heel overdreven doe alsof ik zelf het heeeeeeel lekker vind dan neemt ze nog wel eens een hapje. Probeer het eten leuk en gezellig te maken dat scheelt al enorm. Hier is het gelukkig nog niet voorgekomen dat ze uit de kinderstoel wil.

Welke vitamine pilletjes geven jullie? Ik geef momenteel nog steed alleen vitamine D druppels maar twijfel of ik over moet gaan op complete vitamine pilletjes omdat meneer zo slecht groente eet.

We hebben één regel en dat is aan tafel zitten als er gegeten wordt. Wat ze dan eet, maken we ons niet druk om. De ene avond eet ze voor twee en de andere avond wil ze weer één of andere statement maken door niets te eten. Eergisteren of zo schreeuwde ze haar hoofd er bijna af onder het eten, we hebben er geen aandacht aan besteed en hebben gewoon 'gezellig' verder gepraat met elkaar, voor zover dat mogelijk was door het oorverdovend gekrijs heen. Ook geven we haar complimentjes als ze wel goed eet.

Alleen van één ding weet ik niet goed hoe ik mee om moet gaan: ze gooit het bestek regelmatig (lees: altijd) door de kamer heen. Ik wil eigenlijk geen aandacht besteden aan negatief gedrag, maar ik wil eigenlijk ook geen aardappelpuree van de muur af poetsen . Heeft iemand een goed idee hoe je daar mee om kan gaan?

Twellie, hebben wij dezelfde dochter?

Mijn dochter gooit dus ook met haar bestek, alsof ze duidelijk wil maken dat ze niet meer wil eten. Erg irritant en ik weet ook niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan.

Verder moet ze van ons ook aan tafel blijven tot we allemaal klaar zijn met eten. Het is wel vervelend dat ze gedurende de maaltijd weigert te eten en als wij al lang en breed klaar zijn met eten dat mevrouw dan besluit dat ze toch ook nog wel wat lust.

Ik wil wel dat ze aan tafel zitten, zolang er nog iemand eet, blijven ze zitten. Dus ook niet voortijdig van tafel. Wat ze eten maakt niet uit, maar 1 hap wordt er geproefd. Daarna mogen ze het zelf bekijken. Toetje geef ik wel altijd, dat vind ik erbij horen. Mijn oudste heeft maanden gehad dat ze echt helemaal niks at. Inmiddels eet ze werkelijk alles, dus er is hoop!
Mijn jongste eet tot nu toe vrij goed.

Logische consequentie van haar gedrag is wanneer ze niet het gezonde eten opeet, ze ook géén toetje mag eten (evenals andere tussendoortjes en 'ongezondere' dingen). Als je haar dit uitlegt is de kans groot dat ze na een paar keer gewoon weer mee-eet.

Charlie schreef:Logische consequentie van haar gedrag is wanneer ze niet het gezonde eten opeet, ze ook géén toetje mag eten (evenals andere tussendoortjes en 'ongezondere' dingen). Als je haar dit uitlegt is de kans groot dat ze na een paar keer gewoon weer mee-eet.

Die logica zie ik niet.

Liadan schreef:

Charlie schreef:Logische consequentie van haar gedrag is wanneer ze niet het gezonde eten opeet, ze ook géén toetje mag eten (evenals andere tussendoortjes en 'ongezondere' dingen). Als je haar dit uitlegt is de kans groot dat ze na een paar keer gewoon weer mee-eet.

Die logica zie ik niet.

Ik vind het ook geen ''logisch vervolg' maar ik ben er zelf nog niet uit wat beter is en wat niet. Wij hebben geen toetje na het eten, dat scheelt weer