Waren jullie bang voor de bevalling?

Ik ben even benieuwd

Waren jullie bang voor de bevalling? Zagen jullie er erg tegen op of juist niet? En is het mee- of tegengevallen?

Ik was helemaal niet bang. Helaas viel het tegen en nu zou ik het ook niet meer durven.

Ik was helemaal niet bang en keek er ook echt niet tegen op om te bevallen.
Achteraf heb ik een zware bevalling gehad maar ook nu ik weer zwanger ben kijk ik er weer niet tegen op.
Ik kijk op het moment zelf wel hoe het loopt, ga me er van te voren niet druk om maken. Vaak loopt het toch weer anders dan dat je het in je hoofd hebt.

Ik zou wel een paar dingen anders willen dus waarschijnlijk zet ik voor mezelf wel een bevallingsplan op papier.

Zie jij er tegen op caroow?

Toen niet. Nu ik weet wat me te wachten wel.

Ik wil niet graag ingeleid worden en ik wil ook geen keizersnede, maar tegen een 'normale' bevalling kijk ik niet op.

Ik was niet bang maar vond het echt vreselijk, niet de weeen hoor dat vond ik wel te doen maar dat persen brrrrr
Zie dr ook echt tegenop mocht er een tweede komen

Linda schreef:Toen niet. Nu ik weet wat me te wachten wel.

Haha, dat zou ik ook hebben ja

Nee niet echt bang. De eerste keer ook niet en dat is me mee gevallen.
Wel ben ik bang voor niet heel serieuze dingen zoals dat mijn hart het niet aan kan ofzo. Of dat er toch ineens van alles mis is met het kindje.

Maar ban voor de pijn, weeen/persen ben ik niet.

tweeling schreef:

Linda schreef:Toen niet. Nu ik weet wat me te wachten wel.

Haha, dat zou ik ook hebben ja

Ja erg he. Niet dat mijn bevalling echt dramatisch was, dat viel achteraf best mee. Maar dat ik m'n lichaam totaal niet meer onder controle had, dat vond ik echt erg.

Nee 2 keer niet bang geweest, de eerste keer had ik zo iets van ik zie wel hoe het loopt.
De 2de keer wist ik ongeveer wat mij te wachten stond en hoe bijzonder dat moment is als je kindje op je buik word gelegd.

Ik was erg bang, nu weer, vooral bang om uit te scheuren of een knip, lijkt me zo'n pijn doen. Achteraf had ik toen niet bang hoeven zijn, heb geen weeen gehad en een keizersnede, dus dat viel achteraf reuze mee. Ben benieuwd wat het deze keer gaat worden, zou weer een keizersnede niet erg vinden, baal er alleen van dat je dan weer 4 dagen in het ziekenhuis moet blijven en dat lijkt me niks nu we al een kind rond hebben lopen.

Beide keren zag ik er niet tegenop. De eerste keer is me heel erg meegevallen, de tweede keer is me tegengevallen.

Ik was niet bang en keek er ook niet tegenop. Ik ging juist bevallingen op YouTube enz. kijken haha, had er zin in! De bevalling zelf vond ik erg mee vallen.
Alleen toen mijn dochter geboren werd en meteen werd weggehaald omdat ze beademt moest worden vond ik echt verschrikkelijk. Daar ben ik wel bang voor dat bij een volgende bevalling dat weer gebeurt.

Ik was niet bang. Was zelfs wel benieuwd hoe het zou zijn. Helaas viel het erg tegen.

Eerst was ik wel bang maar de weken vlak voor de bevalling niet meer. Al vond ik het wel spannend. En het viel mij mee (Achteraf gezien of dat moment echt niet) en zou het zo weer doen.

Absoluut niet, keek er juist heel erg naar uit! Achteraf gezien was het horror, maar meer dan de moeite waard

Ja, ik was bang. Achteraf gezien vooral voor pijn en het onbekende. De weeën vielen me mee, de geboorte zelf niet i.v.m. een schouderdystosie. Bij de 2e had ik een geplande ks. Ook weer enorm bang. Ik was nog nooit geopereerd en zag erg tegen de ruggenprik op. Dat ging helaas ook verkeerd, maar de ks en herstel vielen me 100% mee.

Vooraf niet, toen de bevalling begon wel. helaas viel het vreselijk tegen en wil ik het niet nog een keer doen.

Ik was niet bang voor de bevalling tijdens mijn zwangerschap. Maar toen het moment eenmaal daar was op de dag dat ik werd ingeleid vond ik dat wel enorm spannend! Toen mijn vliezen gebroken werden en de wee-opwekkers werden gestart vond ik het allemaal nog spannender worden. Het persen vond ik wel een beetje eng en was bang dat ze er niet door zou passen, maar ook dat is helemaal goed gekomen. Achteraf gezien heb ik een hele prettige bevalling gehad, en zou het een volgende keer zo weer doen! (of er ooit een 2de keer komt is nog heel onzeker, aangezien ik niet weer zo'n nasleep wil als deze keer...!!)

Happydobby schreef:Ik was helemaal niet bang. Helaas viel het tegen en nu zou ik het ook niet meer durven.

+1

Nee ben niet bang geweest en zag er ook niet tegenop van te voren, wist natuurlijk ook niet wat ik kon verwachten dus had me voorgenomen alles af te wachten. Uiteindelijk een (volgens verloskundige en gyneacoloog) zware bevalling gehad (die mij erg is meegevallen), dus voor een eventueel volgende keer zie ik er ook niet tegenop... Maar goed dat kan tegen de tijd dat we een tweede kindje gaan verwachten natuurlijk weer anders zijn.

Doodsbang was ik; een knip, een ruggeprik, keizersnede, uitscheuren, totaalruptuur, 3 dagen weeen, vliezen laten breken, doodbloeden, nageboorte die niet komt, helse pijnen en nog meer dingen waarmee ik fijn om de oren werd geslagen in die zogenaamde 'mama-tijdschriften'. En dan alles nog wat zoon zou kunnen gebeuren, ik ben express in het ziekenhuis bevallen, de kans dat we dan niet beiden zouden overlijden tijdens de bevalling was voor mijn gevoel groter

Op het moment zelf viel alles me mee, alle bovenstaande dingen had ik niet, de knip heb ik niet gevoeld en voor het hechten heb ik de vk stijf gevloekt dat ze me opnieuw moest verdoven, anders werd er helemaal niks gehecht (dat deed me toch zeer). En de persweeen, die sla ik liever ook over, was maar 40 min, dus eigenlijk niks te klagen.

Voor deze bevalling ben ik niet bang, als ik de vk moet geloven valt een tweede er gewoon uit (en ik wil niet weten dat dat niet zo is, haha)

Bang is een groot woord was meer bang voor het onverwachtse omdat ik nog nooit had meegemaakt. Wel verschillende verhalen gehoord en van dichtbij meegemaakt maar toch moet je eerst zelf iets hebben meegemaakt voordat je er echt over mee kan praten. De 1e bevalling duurde lang en was naar mijn idee zwaar. Bij de 2e was ik meer 'bang' omdat ik al wist wat ik evt kon verwachten door de 1e bevalling. Uiteindelijk viel de 2e bevalling over het algemeen mee ook al waren er vergelijkingen met de 1e.

Ik was beide keren niet bang. De eerste heb ik wel als erg heftig ervaren en heb ook echt even de tijd nodig gehad om de bevalling te verwerken. Ondanks dat de tweede keer dubbel zo lang duurde, heb ik die bevalling als veel prettiger ervaren en keek ik direct al heel positief op terug. Zeker de tweede keer keek ik enorm uit naar de bevalling. Ik zeg nu ook vaak dat ik best nog een keertje zou willen bevallen, ik vond het een hele bijzondere, mooie en speciale ervaring.

Ik keek er juist enorm naar uit