Eerder stoppen met verlof.

Ik ga nooit meer naar 123 speelparadijs op een vrijdag in de vakantie. Een levende hel

Ik ga offtopic

Vancity; dan kan ze R nog vanalles leren, hij is echt zo voorzichtig en durft niet veel, mijn kleine held...


Parisienne; ik laat R ook veel alleen spelen hoor, en doe dan idd mijn eigen ding. Het is niet zo dat ik hem de hele dag entertain;)
Meneer is alleen fan van cake/taart/koekjes bakken en zegt dan; mama ik heb een goed idee zullen we...cake/taart bakken. SLim he mama... doe ik niet altijd uiteraard maar dat is zijn grootste hobby momenteel.

Sea of Trees schreef:Ik ga nooit meer naar 123 speelparadijs op een vrijdag in de vakantie. Een levende hel

Ik ga offtopic

Die fout heb ik ook een keer gemaakt, een regenachtige dag in de vakantie. Noooooooooooit nooooit meer naar 123 op zo'n dag...

Sea of Trees schreef:Ik ga nooit meer naar 123 speelparadijs op een vrijdag in de vakantie. Een levende hel

Ik ga offtopic

Geen 1 dag in de week is dan handig Wij gaan geregeld met de bso naar een speelparadijs. En of we nu op maandag gaan, dinsdag of donderdag. Het is er altijd druk. En dan maakt het nog geen eens uit wáar we heen gaan.

Snap je gevoel heel goed. Ben zelf ook eerder weer aan het werk gegaan. Al ligt de situatie bij mij anders, omdat ik bij mijn vader op kantoor werk.

Ik begrijp het niet, en als ik in zo'n negatieve wolk leefde en klaagde over van alles en nog wat denk ik dat mijn ouders mij een schop onder mijn kont gaven en zouden zeggen dat ik moest genieten van de dingen om je heen. Je hebt lichamelijk nergens last van, je hebt geen moeilijke baby.. Er zijn vrouwen die niks kunnen, die niet met hun baby kunnen knuffelen of de fles geven, en jij zegt dat het jou niet uitmaakt wie haar die fles geeft.
Als ik dit lees plus de vorige topics vraag ik mij af waarom jullie eigenlijk voor een tweede kindje zijn gegaan? Ik heb nog niet kunnen lezen, zelfs tussen de regels door, dat je blij bent met je zwangerschap en nu baby.
Wat vind je man er allemaal van?

Bolleke schreef:Ik begrijp het niet, en als ik in zo'n negatieve wolk leefde en klaagde over van alles en nog wat denk ik dat mijn ouders mij een schop onder mijn kont gaven en zouden zeggen dat ik moest genieten van de dingen om je heen. Je hebt lichamelijk nergens last van, je hebt geen moeilijke baby.. Er zijn vrouwen die niks kunnen, die niet met hun baby kunnen knuffelen of de fles geven, en jij zegt dat het jou niet uitmaakt wie haar die fles geeft.
Als ik dit lees plus de vorige topics vraag ik mij af waarom jullie eigenlijk voor een tweede kindje zijn gegaan? Ik heb nog niet kunnen lezen, zelfs tussen de regels door, dat je blij bent met je zwangerschap en nu baby.
Wat vind je man er allemaal van?

Dát is natuurlijk een kul argument, er zijn ook kindjes in Afrika die lijden onder honger en ziekte en wij klagen hier in Nederland ook over 'onbenullige' dingen. Er zijn genoeg vrouwen die dolgraag een kindje willen krijgen en andere vrouwen plegen weer abortus. Dat zijn dingen die je niet met elkaar kunt vergelijken.

Tuurlijk, maar in elk gesprek word wel eens een voorbeeld erbij gehaald wat misschien niet helemaal relevant is. Het maakt ook niet uit wie haar die fles geeft, maar om als moeder dat zo op die manier te zeggen vind ik raar.

Printje zei dat het de baby niet uitmaakt wie haar een fles geeft.

Ergens snap ik je wel Printje ik heb hetzelfde gehad. Van een 40 uur werkweek zat ik plots al met 20 weken volledig thuis. En toen kleine man geboren was in juli ( ook 3 weken eerder) had ik nog tot 2 nov verlof.
Ik kon al moeilijk thuis zijn en dit was echt een hel voor mij.
Officieel had ik tot 1 okt bevallingsverlof maar ik had teveel vakantie uren waardoor ik tot 2 nov thuis kon blijven.
Uiteindelijk heb ik ook besloten eerder aan het werk te gaan. (per 1 okt)

Mijn lichaam besloot toen wel helaas anders en na een week werken zat ik weer thuis terug in de ziektewet.

Maar al met al als ik terug kijk op die tijd toen, ben ik toch blij dat ik heel wat maanden thuis ben geweest met mijn zoontje. Ondanks dat dat gevoel toen erg overheerste om toch te gaan werken. Misschien moet je je draai nog vinden thuis met 2 kinderen ? Kan dat niet de reden zijn ?

Bolleke schreef:Ik begrijp het niet, en als ik in zo'n negatieve wolk leefde en klaagde over van alles en nog wat denk ik dat mijn ouders mij een schop onder mijn kont gaven en zouden zeggen dat ik moest genieten van de dingen om je heen. Je hebt lichamelijk nergens last van, je hebt geen moeilijke baby.. Er zijn vrouwen die niks kunnen, die niet met hun baby kunnen knuffelen of de fles geven, en jij zegt dat het jou niet uitmaakt wie haar die fles geeft.
Als ik dit lees plus de vorige topics vraag ik mij af waarom jullie eigenlijk voor een tweede kindje zijn gegaan? Ik heb nog niet kunnen lezen, zelfs tussen de regels door, dat je blij bent met je zwangerschap en nu baby.
Wat vind je man er allemaal van?

Zo zeg. Anders veroordeel je even iemand? Wie ben jij om te bepalen of een ander mag klagen? Dat iemand in jouw ogen niets te klagen heeft zegt niets, jij bent namelijk niet de norm.

Het kan best lastig zijn om te wennen aan thuis zijn met een baby, ook als het je tweede is. Je bent je normale ritme kwijt, zit vol hormonen en alles gaat traag en anders. Daar kan een mens last van hebben en dan verlangen naar 'normale' dingen. Niets raars aan. Mijn kind lag met 2 maanden nog in het ziekenhuis, dus mij lijkt het heerlijk om aan te kunnen tutten thuis, maar dat wil toch niet zeggen dat dat voor Printje ook zo is?

Euc, precies het is, al gaat het ritme eigenlijk best goed, gewoon toch weer wennen. Ik zit idd ng vol hormonen en dat in combi met rotweer is dat ik me soms echt zo opgesloten voel.


En met de fles was een voorbeeld, net of het haar uitmaakt wie die geeft. Ik heb er, bij R ook nooit geen moeite mee gehad wanneer iemand anders die gaf. Ik ben geen moeder die haar kinderen claimt in de zin van alles moet bij mij gebeuren. Ik heb ze het liefste om mij heen maar ik hoef haar niet continue op schoot oid dat hoefde ik bij R ook niet.

Nogmaals dit heeft niets maar dan ook niets te maken met het houden van mijn kinderen, ik hou zielsveel van ze maar dat neemt niet weg dat ik het gewone leven mis.

Ik heb tot aan mijn verlof doorgewerkt... en ondanks dat ik mijn werk erg leuk vind, was ik blij dat ik verlof had. Zo kon ik mij goed voorbereiden op de komst van mijn zoon.
Ik zelf ben ook geen type wat stil kon zitten en ondernam in mijn verlof ook gerust dingen... ook zette ik regelmatig het huis op de kop en was altijd in de weer.
Dit laatste zorgde ervoor dat mijn kindje niet meer goed kon groeien... en ik er pas achter kwam toen ik overtijd was... hier heb ik spijt van.
Maar meid ondanks dat je graag weer onder de werkende mensen wilt zijn, wat ook heel goed is. Probeer toch ook te genieten en neem wat advies van hierboven aan...
Tijd voor jezelf en idd je zoon kan zich ook goed vermaken... t is allemaal zo belangrijk...
Misschien iemand vragen die op wil passen, en dan alvast een kijkje nemen hoe het met de kids op je werk is... is dat een idee....
Geniet in ieder geval van die kleine meid, want ze zijn zo groot. Maar dat weet jezelf ook wel.

Hey Printje. Het is heel erg wennen als je ineens thuiszit terwijl je een andere daginvulling gewend bent. Ik herken het hoor, je weet nog wel dat ik werkweken van 60 uur maakte en carriere, carriere, carriere in mijn hoofd had. De eerste weken, nee maanden, wist ik niets met mezelf aan te vangen. Maar door de situatie werd ik ertoe gedwongen en nu ben ik zó blij dat de knop om is en ik amusement en voldoening uit andere zaken weet te halen.

Voor jou en je kindje(s) zou het zinvol kunnen zijn wanneer ook jij deze knop vindt. Betekent niet dat je helemáál niet meer je werk belangrijk moet vinden. Maar je geeft aan dat je je verveelt, dat betekent voor mij dat je niets anders om handen hebt. En zeg nou eerlijk...je dochtertje (maar ook zoon) heeft je nog zé ontzettend nodig.

Damn Bolleke, jouw reactie slaat écht als een lul op een drumstel!
Waar haal je het vandaan om te zeggen dat ze beter niet voor een tweede had kunnen gaan?
Printje is écht wel blij met de kleine mooie meid en was echt ook blij met de zwangerschap, daar steek ik mijn handen voor in het vuur.
Maar niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen geniet van dezelfde dingen, en door een aantal traumatische gebeurtenissen bij de eerste zag Printje gewoon heel veel beren op de weg.
Die achteraf gelukkig tot nu toe allemaal nergens voor nodig zijn geweest.

Maar echt zeg, je reactie maakt me gewoon boos!
Die hele vergelijking met andere gaat ook nergens over, want zo kun je op ieder dingetje wel een erger argument bedenken. Er is altijd wel iemand die het zwaarder of moeilijker heeft, maar dat betekent nog niet dat jouw verdriet en/of problemen niets voorstellen.
Benthe lag 7 weken in het ziekenhuis, dat is lang en kut.. Er zijn ook kindjes die 3, 4, wat zeg ik, 6 maanden of langer in het ziekenhuis liggen. Maakt dat dan dat ik niet mag klagen over die 7 weken?

Iedereen heeft het recht om te klagen, maar ik lees bij Printje nooit een leuke vrolijke post over hoe blij ze is met haar kinderen. Ik wilde alleen aangeven dat het wellicht helemaal niet zo normaal is zoals ze zich voelt. Ik vind het ook veel fijner om in een normaal ritme te zitten, maar ik kan echt wel genieten van vakantie en vrije dagen.
Mijn post was misschien wat hard, maar in essentie meen ik het wel, als je alleen maar klaagt zie je alleen de negatieve dingen. Na haar verlof kan ze nog zoveel werken, nu heeft haar dochtertje haar nodig en haar zoon evengoed.
En klagen is normaal, absoluut, maar er in blijven hangen lijkt mij niet gezond.

Maar is het niet ook makkelijker, om te klagen, dan om de positieve dingen te vermelden?

Dat weet ik niet, een geboorte is toch een blije gebeurtenis, met als alles goed gaat allemaal mooie momenten. Om dan te klagen dat je liever gaat werken, ja goed, ik vind dat raar. Maar blijkbaar is dat niet raar, en heb ik iets verkeerds gezegd. Ik bemoei me er dan verder ook niet meer mee.

Nou, je hebt iets verkeerd gezegd in de zin van 'of ze wel aan een tweede hadden moeten beginnen'.
Ik vind dat nogal wat.

Bolleke schreef:Iedereen heeft het recht om te klagen, maar ik lees bij Printje nooit een leuke vrolijke post over hoe blij ze is met haar kinderen.

Ik zag van de week nog een heel trots topic met foto's van haar kinderen.

Ok, ja dat is inderdaad iets wat je als buitenstaander niet moet zeggen. Maar ik was een beetje hardop aan het denken en heb dat mee genomen.
Dat wil ik ook wel terug nemen, das inderdaad niet zo handig geweest van me.

Ik snap Bolleke en haar intentie met haar posts wel. Ik begrijp wat ze bedoelt. Misschien had ze het wat genuanceerder kunnen zeggen en bepaalde zinnen weg kunnen laten, maar ik hoop wel dat anderen de essentie ervan ook zien. Daar ben ik het namelijk wel deels mee eens.

Bolleke schreef:Ok, ja dat is inderdaad iets wat je als buitenstaander niet moet zeggen. Maar ik was een beetje hardop aan het denken en heb dat mee genomen.
Dat wil ik ook wel terug nemen, das inderdaad niet zo handig geweest van me.

Weet niet of het het wel of geen buitenstaander er mee te maken heeft, vind het gewoon nogal een uitspraak gebaseerd op eigenlijk niks. Fijn dat je dat terugneemt!
en wat Tania zegt, ze heeft vandeweek een topic geplaatst met prachtige foto's!

Parisienne schreef:Ik snap Bolleke en haar intentie met haar posts wel. Ik begrijp wat ze bedoelt. Misschien had ze het wat genuanceerder kunnen zeggen en bepaalde zinnen weg kunnen laten, maar ik hoop wel dat anderen de essentie ervan ook zien. Daar ben ik het namelijk wel deels mee eens.

Nou gelukkig, daar ben ik blij om. En tact is niet mijn sterkste kant.

Eucalypta schreef:

Bolleke schreef:Ik begrijp het niet, en als ik in zo'n negatieve wolk leefde en klaagde over van alles en nog wat denk ik dat mijn ouders mij een schop onder mijn kont gaven en zouden zeggen dat ik moest genieten van de dingen om je heen. Je hebt lichamelijk nergens last van, je hebt geen moeilijke baby.. Er zijn vrouwen die niks kunnen, die niet met hun baby kunnen knuffelen of de fles geven, en jij zegt dat het jou niet uitmaakt wie haar die fles geeft.
Als ik dit lees plus de vorige topics vraag ik mij af waarom jullie eigenlijk voor een tweede kindje zijn gegaan? Ik heb nog niet kunnen lezen, zelfs tussen de regels door, dat je blij bent met je zwangerschap en nu baby.
Wat vind je man er allemaal van?

Zo zeg. Anders veroordeel je even iemand? Wie ben jij om te bepalen of een ander mag klagen? Dat iemand in jouw ogen niets te klagen heeft zegt niets, jij bent namelijk niet de norm.

Het kan best lastig zijn om te wennen aan thuis zijn met een baby, ook als het je tweede is. Je bent je normale ritme kwijt, zit vol hormonen en alles gaat traag en anders. Daar kan een mens last van hebben en dan verlangen naar 'normale' dingen. Niets raars aan. Mijn kind lag met 2 maanden nog in het ziekenhuis, dus mij lijkt het heerlijk om aan te kunnen tutten thuis, maar dat wil toch niet zeggen dat dat voor Printje ook zo is?

Nou inderdaad! Niet iedereen ervaart dingen hetzelfde en dat is maar goed ook!