Huisgenoot of terug naar paps en mams?

JaneDoe schreef:Ik snap wat je zegt en bedoelt Lennox, maar het is gewoon iets wat ik niet wil... Ik ga weg uit dit huis om het verleden achter me te laten en dan ga ik niet bewust die confrontatie met haar dagelijks opzoeken.
Ik snap dat dit voor iedereen anders is. Ik heb het mezelf al een stuk minder moeilijk gemaakt door toch niet koste wat het koste hier te blijven wonen, m'n trots op zij te zetten en terug te gaan naar m'n ouders.
Ik heb wel nog een ander huis achter de hand voor woningruil, maar diegene heeft na 1 mailtje niet zo erg meer gereageerd.

iedereen zit nou eenmaal anders in elkaar, en ik vind het heel knap dat jij (en anderen) wel kunnen denken "Ja ik woon naast haar, so what?" Maar helaas ben ik niet zo stoer en kan ik dat niet.
Daarbij weet ik inderdaad niet of hij daar nu over de vloer komt nu hij weer vrijgezel is.

Sorry maar dat is natuurlijk ook wel overdreven.. Je studeert / werkt, je bent smorgens weg, je komt 's avonds thuis neem ik aan, ik betwijfel of je haar iedere dag, of zelfs iedere week zal zien.. Dat je bij iemand in de straat woont betekend niet dat je elkaar ook maar altijd tegen komt.. Ik woon in een studentenhuis met 11 anderen, ik ben nu net 3 weken non stop daar geweest, bepaalde mensen heb ik totaal niet gezien, anderen hooguit 2 of 3x, er gingen dagen voorbij dat ik niemand zag. Laat staan als je gewoon een eigen huis hebt, waarbij je niet van alles hoeft te delen
Mijn buren thuis zie ik ook amper.

Was het nou naast, of tegenover?

Maargoed, je ging ook niet weg daar om het verleden achter je te laten, liever had je er gebleven juist omdat jullie er zoveel energie in hadden gestoken. Je gaat vooral weg omdat het financieel niet haalbaar is. Maar dat terzijde.

Ik zou verschrikkelijk moe van mezelf worden als ik in jouw schoenen stond. Je bent nu een aantal maanden verder, en waar hij inmiddels al bezig is een heel nieuw leven op te bouwen, ben jij nog geen stap verder. En niet omdat je tegengewerkt wordt, en ook niet omdat het allemaal niet vlot, maar meer omdat je zélf geen stap vooruit zet. Bij elk schoorvoetend schuifeltje naar voren is er weer iets wat je tegenhoudt en ren je angstvallig weer terug naar je vertrouwde, veilige situatie. Maar dat is een situatie waar je nu ook verre van gelukkig bent.

Eens met Lennox.. Hopelijk besef je binnenkort dat je zelf nu constant de keuze maakt om geen stap vooruit te zetten, dat het je eigen keuze is dat je hier nog midden in zit.. Hoe hard het ook klinkt.. Op deze manier kom je er gewoon niet..

Sorry maar dat ben ik écht niet met je eens.

ten eerste is het 1 maand geleden... niet een paar maanden.
Ik heb de knoop doorgehakt om hier weg te gaan, niet omdat het moet, want mn ouders willen met nog een maand of 5 op weg helpen, maar dat wil ik zelf niet meer. Dus weg ga ik hier sowieso, en dat was iets wat ik een paar weken terug nog zo wilde voorkomen. Dus dat vind ik een stap.
En ik heb zelfs al iemand anders ontmoet waarmee ik volgende week zaterdag ga daten Vind ik toch ook best een behoorlijke stap zelf.... dus dat ik blijf hangen in deze situatie vind ik zelf niet....

Ja ik maak bewust deze keuze om niet daar te willen wonen, dat kun je begrijpen of niet, maar het is mijn keuze. het is tegenover haar, zei ik ergens naast? Dan was dat fout. Recht tegenover.
Maar goed, ik wil echt opnieuw beginnen, en in mijn ogen lukt dat niet met haar tegenover me, en de kans dat mijn ex er bezoekjes brengt. (en mijn ex kennende zit die kans er best wel in). Dus ik heb mijn keuze gemaakt.... ik twijfelde al omdat het idee van het wonen bij mn ouders toch al erg aantrekkelijk was geworden omdat, na een goed gesprek, de hond welkom blijkt te zijn zolang ik hem maar zelf uitlaat, ik de hele zolder etage tot mn beschikking heb, en kan sparen....en door mijn financiële situatie nu lijkt me dat écht zó heerlijk.
ik zat op 50-50 qua twijfel over bij mn ouders of in dit huis, en t feit dat zij mn overbuurvrouw wordt is doorslaggevend.

Maar hoelang zou je bij je ouders kunnen blijven wonen dan? Want heb je enige idee hoelang je nog zou moeten wachten op een nieuwe woning? Als het tegenzit kan het nog 1 of 2 jaar duren.. Nu heb je een woning, waarmee je kan ruilen, dan zit je dus in een veel betere positie als straks bij je ouders zitten en dan maar hopen dat je snel 1e wordt bij een woning..

Maarja tis jouw eigen keus, zou persoonlijk mijn ouders nooit zo lang daarmee gaan belasten als er ook andere mogelijkheden waren.

Ik zou er wel voor kiezen om naartoe ouders te gaan inderdaad, maar inderdaad met de zwart op wit-zekerheid dat ik over een halfjaar een woning heb, en zo niet, dat ik langer kan blijven. Al zou ik dat zelf niet willen, langer blijven.

Wat AngelNyn zegt is waar, als je nu nog niet voor een woning in aanmerking komt, denk ik ook niet dat dat ver een halfjaar wel zo zal zijn. Je stond nog maar net ingeschreven, toch? Ga dan maar uit van een wachttijd van -met een beetje mazzel- drie jaar. Ik ben benieuwd hoe het bij jou wel binnen een halfjaar kan.

Lennox schreef:Ik zou er wel voor kiezen om naartoe ouders te gaan inderdaad, maar inderdaad met de zwart op wit-zekerheid dat ik over een halfjaar een woning heb, en zo niet, dat ik langer kan blijven. Al zou ik dat zelf niet willen, langer blijven.

Wat AngelNyn zegt is waar, als je nu nog niet voor een woning in aanmerking komt, denk ik ook niet dat dat ver een halfjaar wel zo zal zijn. Je stond nog maar net ingeschreven, toch? Ga dan maar uit van een wachttijd van -met een beetje mazzel- drie jaar. Ik ben benieuwd hoe het bij jou wel binnen een halfjaar kan.

Hier is de wachttijd gemiddeld 6 jaar, en dan woon ik nog in een dorp.. Zou het idd knap vinden als je binnen een half jaar iets kan vinden.

Mijn moeder is helemaal blij dat ik - waarschijnlijk - weer bij ze kom wonen. Vorige week had ik het eens laten vallen, en ze is meteen behang gaan afhalen in m'n ouder kamer, heeft meubels die er stonden uit elkaar gehaald... ze is nogal een verzorgend typje en is dolblij dat ze weer even haar moederlijke zorgzaamheid bij mij kwijtkan.
Ze hebben gezegd dat ze een jaar prima vind, en m'n moeder flapt er dan uit "Lieve schat al blijf je hier 3 jaar", in hoeverre ze dat meent weet ik niet, en dat is ook niet het doel natuurlijk.

Ik heb 10 opties op huurwoningen, bij 2 hiervan sta ik best hoog, bij de ene ben ik nummer 8 van de 70 optienemers, en bij de ander nummer 12 van de 40 ofzo. Voordeel is dat alle mensen met opties voor 1 April moeten beslissen of ze ze willen verlengen, dan worden de wachtlijsten opgeschoond, en kan ik dus best vlot een stuk stijgen.
Ook is er 1 optie waar ik binnen 1 maand gestegen ban van nummer 110 naar 68. Bij die optie stond ook dat de wachttijd minder dan een jaar is.
2 Andere opties die ik heb genomen zijn op woningen die voorheen 55+ woningen waren. het zijn heel veel woningen, en er wonen nu allemaal mensjes van rond de 75-80, dus er zit veel verloop in.
En dan verschijnen er nog elke week zo'n 4 woningen op direct te huur. dan heb je 2 dagen om te reageren en gaat dmv een loting. En ik heb me natuurlijk expres niet ingeschreven op woningen waar een lange wachttijd bij stond..

Dus in die zin heb ik wel goede hoop dat ik binnen een halfjaar-jaar iets aangeboden krijg. Het huis waarvoor ik op nummer 8 sta, daar heb ik me al 2 jaar terug voor ingeschreven, toen mijn ex vreemd was gegaan. ik heb 1 week voor het uitging een aanbieding gehad voor 1 van die woningen, maar hem toen afgezegd grrr...niet wetende dat het een week later uit zou zijn. Maar bij die optie sta ik dus wel zo hoog dat ik elk moment iets aangeboden zou kunnen krijgen, want ze nodigen vaak de eerste 10 optienemers uit.

En stel, je gaat nu terug naar je ouders? Over, pakweg 2 weken ofzo?
Hele nieuwe kamer, behang en alles.
Dan krijg je wel weer een woning aangeboden en dan hop je dus weer verder?
Dat is toch ook enorm onrustig?

Ik snap het onbegrip van mensen hier niet zo. Het is in mijn oven heel logisch dat je niet naast minnaar van je ex wil wonen. Niet in de huidige situatie met je ex. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om weer bij mijn ouders in te trekken, dus ik zou de aanbieding om mee te betalen in de huur graag aannemen, maar dat is ieder voor zich. Als jij het geen probleem vind om weer bij hun te gaan wonen, moet je dat gewoon doen.

Ik zou dat ook niet willen. Helemaal nu je schrijft dat er op redelijke termijn waarschijnlijk wel een woning voor je vrij komt.
Wat een verschil ook..ik sta 5,5 jaar ingeschreven maar hier in de wijk heb je wel 10 jaar nodig voor een appartement.

Ja er zit echt geen logica in die inschrijftijden volgens mij. Hier kun je binnen een week een huis hebben als je heel veel geluk hebt dat zijn dan wel lotingshuizen. Ze claimen dat je via loting zo ongeveer binnen een half jaar een huis moet hebben.
Verder is de inschrijftijd met het nieuwe systeem van zo'n 3 jaar naar zo'n 8-10 jaar gegaan. Vind dat nogal wat. Zit zelf gelukkig op 7 jaar inschrijftijd ofzo. Hoe ze dat berekend hebben geen idee. Met het punten systeem reageerde ik braaf elke 2 weken en dat is dus k gerekend 7 jaar ofzo. Terwijl het in de praktijk 3,5 jaar is.

Jongens, alsjeblieft zeg... Ik ken die 'straten' en er past amper een auto door, sta je te koken, dan kijk je rechtstreeks in de keuken van je overburen. Ik zou daar dus ook niet willen wonen, voor geen goud, als je dan dag in, dag uit wordt geconfronteerd met iemand die je niet wilt zien.

JD, trek lekker je eigen plan en doe waar jij je goed bij voelt.

En heb je al wat besloten?

Nee nog niet, ben heen en weer aan het mailen met iemand anders die een leuk huis aanbiedt, maar het duurt elke keer 3 dagen ofzo voor ie terugmailt....schiet niet op.

Kan je niet beter diegene zijn telefoonnummer vragen, is misschien makkelijker?

AngelNyn schreef:Kan je niet beter diegene zijn telefoonnummer vragen, is misschien makkelijker?

Dat is wel makkelijker denk ik, maar als JaneDoe net zo'n belheld is als ik snap ik wel dat ze dat niet doet .

nou er zijn weer eens ontwikkelingen!

Die mensen zijn dus eindelijk bij mij wezen kijken, en ze mailden net dat ze erg enthousiast zijn!
het betreft een driehoeksruil; Zij willen naar mijn huis, iemand anders naar hun huis, en ik dan dus misschien het huis van diegene die naar hun huis gaat.

Het is een eensgezinswoning in de buurt waar ik ben opgegroeid, met een tuin een het water, en dus een paar honderd meter van mijn ouders af.
Ik ga deze week nog kijken, dus hopelijk is het wat!

En bij dit huis geen gekke exen ofzo van mijn ex die er wonen, alleen héél veen bejaarden (het waren altijd 55+ woningen tot voor kort ) Dus daar kan het niet op afketsen.
Dus mag ik jullie nog 1 keer lief vragen om voor me te duimen?

Ik duim voor je hoor, JaneDoe, ik hoop echt dat het wat wordt

Succes! Is de huur van die woning dan ook zoveel lager dat je het ook kan redden met die huur? Omdat het ook een eengezinswoning is? Overigens, als je verhuisd, niet vergeten zelf huurtoeslag aan te vragen! Dat gaat niet automatisch.

Ik hoop voor je dat dat wat wordt!!

Zat van de week aan je te denken. Was benieuwd naar de stand van zaken....

Ik ga duimen!!!

De huur is nu 560,dus onder de huurtoeslaggrens. Het zijn oudere,kleinere huizen,vandaar de relatief lage huur.
Ik heb de woningbouw gebeld,en ze gaan mijn huur met 120 euro verhogen bij een ruil, dus nu maar hopen dat ze dat bij die woning niet doen,want dan gaat het alsnog weer niet door...

Kun je niet vragen wanneer ze dat zeker weten of het verhoogd worden? Omdat je anders gelijk al het geregel stop kan zetten. Zeker als er 3 partijen bij betrokken zijn is het wel fijn om dat z.s.m. te weten.

De huurder van het huis wat ik dus wil gaan huren zou vandaag de woningbouw gaan bellen om te informeren naar een eventuele huurverhoging. Heb ook duidelijk aangegeven dat ik het zsm wil weten, omdat anders verder geregel toch al geen zin meer heeft.... dus ik hoop het vandaag te horen.