Ben jij weleens gepest? Of was jij de pester?

Fortissimo schreef:Dat weet ik ook wel. Ben zelf ook gepest hé?

Ik bedoel meer: jij zegt dat het meer treiteren was, maar dat is zo lastig te bepalen vanaf de andere kant.

Ik ben erg gepest. Zelfs nu gebeurt het nog wel eens, bv in de opname waar ik zit. Ik blijk een makkelijk target te zijn. Soms wou ik wel eens dat ik wist wat ik deed, wat maakt dat mensen me makkelijk uitschelden.

Ik begrijp overigens wel waarom ik op school gepest werd, ik was (ben, misschien wel) echt een outsider met rood haar, dik en sociaal onhandig.

Ik ben wel een beetje een soort van gepest maar vind het lastig uit te leggen omdat ik het zelf niet zo zag (ik hoorde namelijk altijd een beetje bij het populaire groepje, en die werden toch niet gepest? Maar binnen dat groepje heb ik me eigenlijk altijd gevoelt alsof ik er niet écht bij hoorde en dat maakte mij wel een makkelijk slachtoffer van pesterijtjes/naaistreken.)
Ohja ik kan me nog zoiets doms herinneren, we waren in de zomer bij het zwembad met een hele groep (ik geloof dat ik een jaar of 13 was) toen ik in het water was had een jongen een BH uit mijn tas gepakt, in de heg gehangen en mijn telefoonnummer erbij geschreven en 'sletje' o.i.d. echt kansloos haha hoe kom je er bij.

Op de basisschool werd ik vooral uitgelachen/uitgescholden om mijn lichte haarkleur en lichte huid, niet heel structureel dus ik heb dat toen ook al niet echt als pesten ervaren, dacht dat ze over ieder kind altijd wel wat te zeggen hadden. Ik vind het nu nog steeds wel vervelend als er in de zomer weer eens een grapjas een opmerking maakt.

Nee nooit. Ik heb zelf ook nooit gepest.

Helaas ben ik gepest, vanaf de basisschool tot en met het eerste jaar van mijn hbo opleiding. Ik ben zelfs een jaar vrijwillig blijven zitten op het hbo om maar van die pestkoppen af te zijn. Het is overigens nog een bijzonder verhaal, want ik zat in de klas bij de vriendin van een enorme pestkop op de middelbare school. Zij is mij toen gaan pesten en al snel deed haar 'groepje' mee. Op een gegeven moment werd het zo erg dat er niets meer tegen me gezegd werd als ik bij mijn klas in de kantine ging zitten. Volledig negeren dus. Op de middelbare school is er ook een jaar geweest dat het zo erg was, dat ik er geen zin meer in had. Meiden uit de klas schreven allerlei nare dingen in mijn agenda (was je maar dood oa) en ze lieten me struikelen door hun been uit te steken.

Zelf gepest heb ik nooit, wel heb ik een tijd geprobeerd om bij de populaire groep in de klas te horen, wat verrassend genoeg lukte. Maar ik zat naast het mikpunt van de klas en toen ben ik wel opgestaan en ergens anders gaan zitten. Niet zo aardig, maar uiteindelijk zijn we wel vriendinnen geworden, want met de andere mensen in de klas bleek ik geen klik te hebben.

Ik zou overigens nooit aan een programma als Gepest meedoen, omdat ik er vrij zeker van ben dat ik het geen bevrediging zou zijn. Het lost niks op en aan een sorry van nu heb ik niks.

Ja ik ben gepest, op de middelbare school in de 1ste en 2de. Ik heb hier zelf een deel van verdrongen. Ik weet dat ik gepest ben maar hoe en wat precies weet ik echt niet meer.Zelf heb ik nooit iemand gepest.

*

Ik ben, voor zover ik me kan herinneren, niet gepest.
Heus wel eens dat sommige jongens er even wat van moesten zeggen dat ik dik was, maar niet dagen achter elkaar.

in groep 4/5 heb ik (meer meeloper) wel een jongen gepest, die leek wat verwijfd, maar dat was kort.
Op de middelbare heb ik niet echt gepest, maar 1 meisje wilden we niet bij ons hebben en dat hebben we duidelijk gemaakt door haar te negeren of weg te lopen. Daar heb ik nu wel een soort van spijt van.

Break of Day, klinkt heftig, ook dat bekogelen.
De rest eerlijk gezegd niet teruggelezen...

Ja ik ben gepest, in het 1ste, 2de en 3de leerjaar van de middelbare school. Ik was dik, stil en teruggetrokken, een makkelijk slachtoffer blijkbaar.
In de tweede was het het ergste, dat waren 5 van die rotmeiden die er zoveel lol in hadden om mij altijd belachelijk te maken.
Eén van die meiden zag ik laatst tijdens het stappen, en ze was echt heel dik geworden (en lelijk, maar dat was ze al). Ik had zo'n zin om een kutopmerking te maken over haar dik- en lelijkheid, maar uiteindelijk toch maar niet gedaan.

Ik heb nooit één vriendin gehad die voor me opkwam, misschien dat ik dat wel het allerergste vond. Vooral toen eentje een keer zei: "Ik kom altijd op voor mensen die gepest worden". Ja altijd, behalve bij mij zeker.

Ik ben ook gepest (op de middelbare school). Het maakte me destijds niet veel uit wat ik droeg en hoe mijn haar zat, en buiten dat was ik helemaal niet weerbaar dus een makkelijk slachtoffer. Ik ben er letterlijk ziek van geweest.

Vlak voor het laatste jaar van die school begon ik meer interesse te krijgen in uiterlijk, jongens en al die andere 'gewone' puberdingen. Ik nam lenzen, kreeg een beugel, stak meer tijd in mijn kleding en haar en hierdoor werd ik een stuk zelfverzekerder. Waarschijnlijk hierdoor is het pesten over gegaan, en heb ik toch nog een fijn laatste jaar gehad op die school. Daarna is het gelukkig niet meer gebeurd. Ik ben nog steeds niet heel zelfverzekerd en maar zit nu wel goed in mijn vel.

Ik hoef de pestkoppen van toen niet meer te zien. Een meisje zag ik eens op mijn werk, ze sprak me aan, ik werd zo nerveus dat ik ben weggelopen. Ik kon de confrontatie nog niet aan. Ze aanrijden, zoals Carmen zegt, zou ik nooit doen. Ik voel wel woede, maar nee, dat zou ik niet kunnen.

Komen jullie nog weleens in de plaats waar je naar school bent geweest? Mijn ouders wonen daar nog, maar ik merk dat ik er liever niet kom. En als ik bij mijn ouders kom, dan ga ik bijvoorbeeld nooit naar het centrum. Ik vind het een rotplaats en heb ook geen zin om mensen van vroeger tegen te komen. Ik vind het soms wel jammer dat ik vroeger geen hechte vriendschappen heb opgebouwd, want het lijkt mij wel tof om een vriend of vriendin te hebben die je al je hele leven kent. Ik heb overigens vroeger wel vriendinnen gehad, vooral in de basisschoolperiode, maar dat is allemaal beëindigd.

Ik woon nog altijd in diezelfde plaats. Maar ik kom de pestkoppen niet tegen eigenlijk. We wonen nu zelfs vlakbij de school waar ik op zat. Mochten we kinderen krijgen dan wil ik ze niet naar die school hebben, omdat ik er zelf zo'n rot periode gehad heb.

Ik ben verhuisd naar dit dorp. De school staat sinds vorige week leeg, maar het is na de middelbare school een basisschool geworden.

*

Ik ben eigenlijk nooit echt gepest. In het 2de/3de jaar van de middelbare school was er wel een groepje meiden uit mijn klas die lelijk over mij deden en de 'baas' wilden zijn in de klas, maar ik ben best assertief en heb toen ook flink van mij afgebeten. Anders was het denk ik een heel ander verhaal geworden. Schijnbaar was het jaloezie van hun kant, omdat ik met de populaire jongens omging.

Dat is het enige wat ik jammer vind achteraf, ik had meer aansluiting bij de jongens dan bij de meiden. Dat heb ik tijdens de pubertijd ook wel als vervelend ervaren. Ik had wel 2 goede vriendinnen buiten de klas, dat wel. Het was heel leuk geweest als ik toendertijd ook een vriendinnengroep had gehad, zoals ik die nu heb.

Ik hoorde bij de "grote middengroep".

Harrison schreef:

Parel schreef:Ik ontwijk doelbewust dat programma, ik vind het bijna een soort leedvemaak-idee over zich hebben. Het roept nare gevoelens op. Ik zelf zou er iig nooit aan mee doen.

Ik ben jarenlang gepest, áltijd was ik wel het pispaaltje, ik ben gepest van mijn 4de/5de tot een jaar of 16/17 constant in mijn geboorteplaats, en toen ik hier kwam wonen voor mijn vriend ben ik ook nog wel een halfjaar flink getreiterd, met vandalisme van hun kant oa.

Ben fysiek en verbaal gepest, en het verbale doet meer pijn dan het fysieke. Ik kan er nog steeds zo aan onderdoor gaan, als ik er te lang over nadenk. Het gaat nu goed, ik heb lieve mensen om me heen en een leuk leven, maar het zal altijd mijn zwakke plek blijven.

Het mooie is, de állergrootste pestkop (als ik denk aan de pesterijen, komt zij altijd als eerste bovendrijven in mijn gedachten) is nu de winnaar van het programma Passie in de polder, Debby Pleasure.

Op de basisschool was ik regelmatig de pineut. Ik was toen nog heel verlegen, had een bril en van mijn naam konden ze ook makkelijk iets grappigs maken. In groep 7 ben ik een keer in elkaar geslagen door bijna alle jongens uit mijn klas, mijn moeder is toen naar school gegaan en daarna volgde er een klassikaal gesprek. Helaas heeft het niet veel geholpen, de moeders van de jongens bleven volhouden dat hun kinderen dat nooit zouden doen.
Wat was ik blij toen ik naar de middelbare school kon!

Op de basisschool meerdere jaren omdat ik het dikkertje was.

Op de middelbare school was het geen pesten (behalve het eerste jaar) maar meer negeren en/of roddelen. Dat vond ik niet echt een probleem en daar heb ik mij er weinig van aangetrokken. Ik had veel vrienden van de mavo (ik zat zelf op de havo maar was "anders" dan alle andere havo-leerlingen en daardoor klikte het gewoon niet)

Ik ben alleen verbaal gepest, fysiek (gelukkig) nooit.

Op de lagere school was ik altijd al een buitenbeentje. Ik was dik, de langste van de school en sociaal gezien niet erg sterk. Thuis ging het ook verschrikkelijk. Veel ruzies en vernederingen. Ruzies met mij, om mij en door mij. Alles was altijd mijn fout en daardoor was ik erg onzeker en een makkelijk doelwit.

Op de mavo ging het helemaal mis. Lichamelijke en geestelijke mishandeling. Mijn haren werden uit mijn hoofd getrokken, ik kwam altijd met blauwe plekken thuis, of er was weer iets van mijn kleding of fiets kapot. Daardoor kreeg ik thuis nog een extra pak rammel omdat er weer iets kapot was.
Mijn fietssleutel lag regelmatig bovenop de school. En mijn tas werd tijdens gymles helemaal binnenste buiten gehaald.
Op den duur om maar van alles af te zijn deed ik alles om die meiden te plezieren, waardoor ik dingen uit de buurtsuper moest stelen. In het begin ging dit goed, totdat ik gepakt werd en op het politiebureau terecht kwam. Mijn vader moest mij daar weer weghalen helaas. Wat dus thuis weer eindigde in de volgende mishandeling.

In het 3de jaar kwam er een splitsing van de school waardoor de grootste groep pesters weg gingen. Ik kon makkelijk mavo doen en zij moesten terug naar een lager niveau.
Daar komt bij dat ik op mijn 15de een vrijwillige uithuisplaatsing heb aangevraagd en gekregen en mijn hele leven in een rustiger vaarwater kwam.

Ik merk nu nog steeds de klappen van toen, ik ben nog steeds erg onzeker en bang om iets verkeerd te doen. Dit zijn dus in mijn verdere opleidingen ook altijd een punt van aandacht geweest.
Ik kom mijn pesters nog regelmatig tegen doordat ik nog steeds in dezelfde plaats woon en werk. Die meiden zijn nu nog onzekerder dan mij lijkt het wel, in hun leven hebben ze vaak weing te weeg gebracht en ik vind ze nu alleen maar "zielig".

Ik heb niet alle verhalen gelezen maar alleen dat van Catwoman, en jeetje wat moet het een vreselijke periode voor je zijn geweest. Echt heel erg!

Mijn verhaal heeft hier wel eens vaker gestaan, maar ik was inderdaad altijd de pineut. Altijd en overal, alsof het op mijn voorhoofd geschreven stond: 'slachtoffer'.

In het begin was het nog onschuldig schelden en treiteren, maar al snel werd het echt pesten. Ik heb ook geen prettige herinneringen aan mijn schooltijd. Van mijn 6e tot mijn 16e zo ongeveer was ik altijd de sigaar. Op de basisschool uitte zich dit in: op mijn verjaardag mijn traktatie niet aan willen pakken, de traktatie ontsmetten, mijn schrift van een meter afstand op mijn tafeltje gooien, schelden, rotopmerkingen enz. enz. En op zijn tijd een keer een bedreiging of een klap in mijn gezicht. Het ergste vond ik dat ze mijn fiets gesloopt hebben, ik had hem net een paar weken, toen het zadel al kapot was.

Op de middelbare school ging het niet beter. Daar kwam ook het buitensluiten erbij. Ik werd nooit uitgenodigd op verjaardagen, zat altijd alleen, werd constant uitgescholden, kreeg de meest rotte opmerkingen naar mijn hoofd en had het gewoon ontzettend zwaar. Ook buiten school was ik vaak het slachtoffer. Ook thuis was ik niet veilig. Vervelende telefoontjes, constant de pizzabezorger op de stoep, dat soort ongein.

Dit heeft mij ontzettend gevormd. Ik voel me nog steeds nergens welkom, voel me altijd het buitenbeentje en overbodig. Het helpt dan ook niet mee dat ik thuis steeds te horen kreeg dat het aan mij lag: ik moest voor mezelf opkomen, moest een grote mond geven, was een makkelijk slachtoffer, want ik deed nooit wat terug.

Toch voel ik geen wrok naar de pesters. Ik geloof oprecht dat zij zich op dat moment van geen kwaad bewust waren. Het was wat lol trappen, over mijn rug, dat dan weer wel. Maar zoals de pesters in dat programma ook zeggen: 'ik zag het niet zo' en dat geloof ik wel. Ik geloof oprecht dat zij niet doorhadden hoe ver ze soms gingen en hoe kwetsend dat kon zijn. Ik was ook gewoon een makkelijk slachtoffer. Ik kreeg thuis niet de basisbeginselen van persoonlijke verzorging bijgebracht, had een bril, huilde snel. Kortom: de ideale pispaal.

Iedereen heeft weleens een ander gepest. Ik heb weleens gepest en ben ook weleens gepest, maar niet erg of structureel. Ik zag dat vroeger ook niet als iets heel ergs, dat was gewoon zo. Het was niet leuk, maar ja de week erop werd er weer iemand anders gepest. Het is een onderdeel van kind zijn en sociaal gedrag te ontdekken.

Als het structureel en heel intens wordt is dat natuurlijk heel slecht en dat zou nooit mogen gebeuren, maar een beetje treiteren hoort er denk ik gewoon bij.