Morgen naar het ziekenhuis. Update p.10

Het is allemaal niet heel ernstig ofzo, maar morgen ga ik dan eindelijk toch naar 't ziekenhuis voor m'n klachten. Zoals sommigen wel weten heb ik al jarenlang bepaalde klachten, met name veel pijn aan m'n gewrichten en spieren, extreme vermoeidheid, hoofdpijn, spasmen, en nog een hele waslijst andere klachten.

Ik ben al meerdere keren hiervoor naar de huisarts gegaan (al op m'n 15e voor het eerst), toen werd er bloedgeprikt met algemeen bloedbeeld en kwam er niets uit en ben eigenlijk elke keer weggestuurd met 'het zal wel psychisch zijn'. Toegegeven, op de momenten dat het op z'n ergst was, ging het psychisch ook niet goed met me, bijvoorbeeld in de periode dat ik overspannen was. Ik ben er echter nog altijd van overtuigd dat één van de redenen (naast dat het werk me niet lag, reistijd etc) was dat ik zoveel pijn heb, ik trok het gewoon niet, en niet andersom dat de pijn door m'n overspannenheid kwam.

Nou ben ik intussen weer twee jaar verder (gisteren trouwens exact twee jaar sinds ik overspannen raakte, bedenk ik me net) en ik ben behoorlijk goed opgeklommen. Alles gaat prima, leven heel goed onder controle, maar de pijn blijft. Ik heb vaak echt episodes waarin ik amper iets kan door de pijn. Ik kan het tegenwoordig veel beter onder controle houden doordat ik thuis werk, ik geef mezelf goed rust (slaap dagelijks tot 9 uur uit etc), maar de pijn blijft.

Dat was voor mij teken om te denken: "Hee, zie je, het ligt niet aan m'n psyche, er is iets niet helemaal in de haak".

Ik vond de stap naar de huisarts best eng. Stel, ik zou wederom weggestuurd worden met dat het psychisch is, wat dan? Maar uiteindelijk toch de stap gewaagd bij deze nieuwe huisarts in nieuwe woonplaats en hier werd ik wel serieus genomen! Ik had van te voren een duidelijke lijst met klachten en symptomen opgeschreven op m'n telefoon, die ik haar heb laten lezen. En ik heb een verwijsbriefje gekregen voor het ziekenhuis. In eerste instantie voor de Algemene Internist, en daarna misschien de Reumatoloog.

Nou vraag ik me toch af wat ik morgen (want dan heb ik dus die afspraak bij de Algemene Internist) te horen krijg. Waarschijnlijk wederom bloedprikken en m'n verhaal doen. Moet ik nog om iets specifieks vragen? Moet m'n B12 niet eens getest worden? Kan ik daar zomaar naar vragen? Kan ik vragen om door naar de reumatoloog gestuurd te worden? Ik merk dat ik ook hier weer bang ben weggestuurd te worden, en wil mezelf even moed in praten dat ik gewoon lekker assertief wil zijn in de hoop dat er dan eens iets uit gaat komen wat dit nou is.

Nou, en al met al heb ik dan gewoon een topic waar ik morgen even kan vertellen hoe het gegaan is Wish me luck!

Schrijf alles wat je wilt weten, gewoon op.
Je zal echt niet zomaar weggestuurd worden.
Ik denk dat ze bloed gaan prikken, je lichamelijk gaan onderzoeken heel misschien ook wel foto's of iets van een MRI gaan maken ofzo.

Sterkte!

Ik heb geen antwoorden op je vragen, maar wil je even heel veel succes wensen morgen! Gaat er iemand met je mee? dat is misschien wel prettig?

Ik hoop dat ze iets vinden waar je mee verder kunt (en waar ze iets aan kunnen doen). Pijn hebben terwijl er 'niets' mis is, is ook vreselijk (weet ik uit ervaring).

Je bloed zal worden getest en misschien wordt er een rontgenfoto gemaakt. Ook lichamelijk onderzoek om te kijken of je bij bepaalde bewegingen meer of minder pijn krijgt.
Als je bloed wordt getest kun je natuurlijk vragen wat hij wil laten testen. Dan noemt hij waarschijnlijk een aantal ontsteking-aantonende-dingen op, dat is prima. Ook je bezinking wordt getest, dat kan namelijk duiden op reuma. Verder je leverfunctie geloof ik. Naar calcium/b12/vitamine-d kun je dan zelf vragen als hij die niet noemt.
Mijn ervaring is dat het eerste gesprek vooral uit veel vragen bestaat, dus hoelang heb je het, wanneer erger/slechter of juist minder, etc.

Ik heb zelf vrij snel bij mijn reumatoloog aangegeven dat ik het zo moeilijk vind dat ik niet weet wat ik heb en het nu wel een keer echt wil uitzoeken (het was al 2 keer eerder half gedaan). Dat helpt misschien en dan ben je wel eerlijk en open over hoe jij er in staat.

Succes morgen!

Hopelijk vinden ze toch iets en kunnen ze er iets aan doen!

Succes en sterkte!

Goed dat je serieus genomen werd en dat je eindelijk naar een specialist gaat!

Ik heb verder geen ervaring met je klachten maar met betrekking tot al je vragen wil ik je meegeven om gewoon alles te vragen wat je te vragen hebt, bedenk van te voren zoveel mogelijk en vraag het. Niets is zo vervelend dan dat je achteraf denkt oh.. dat had ik nog wel even willen vragen!

Nee, ik heb gezegd dat m'n vriend nu niet mee hoeft (het is een afspraak gewoon midden op de dag), maar als er vervolgonderzoeken komen die meer vereisen dat ik het dan wel heel prettig vind dat ie mee gaat. Toen ik m'n spiraaltje liet zetten, ging ie bijv wel mee in de wachtkamer, gewoon omdat ik het fijn vond om naar huis gereden te worden. Dan doet ie dat uiteraard.

Stomme is natuurlijk ook dat ik gewoon nu al twee dagen vrijwel pijnvrij ben omdat ik zo rustig aan heb gedaan afgelopen dagen. Dat ben ik bíjna nooit (laatste keer dat ik dat kan herinneren was begin van de zomer), heb altijd wel iets, maar uitgerekend nu voel ik me echt zowel in m'n boven- als ondergestel gewoon echt rustig en 'vrij', geen pijn. Je zou het haast nu willen, he, zodat je goed kan aangeven wat er mis is en ze misschien iets zien. Stom is dat

Dat je geen pijn hebt en je daar 'zorgen' over maakt, herken ik wel. Ik heb ook niet iedere dag (erge) pijn, maar tijdens de gesprekken e.d. maakt dat niet zoveel uit hoor. Het gaat niet om één moment, het gaat er om dat je verteld dat het al jaren speelt, je zelf geen (direct) psychisch verband kunt trekken en je wilt weten wat het is.

Succes voor morgen. Hopelijk komt er iets uit.

Heel veel succes morgen!

succes morgen, hoop dat er iets uit komt

Veel sterkte en succes morgen! Gaat er iemand met je mee? Het is altijd lang wachten en die tijdschriften die er liggen zijn al 100 jaar oud...
En zelf vind ik het altijd prettig omdat je zoveel informatie krijgt en twee horen meer dan 1..

Succes morgen!

Krullebol schreef:Veel sterkte en succes morgen! Gaat er iemand met je mee? Het is altijd lang wachten en die tijdschriften die er liggen zijn al 100 jaar oud...
En zelf vind ik het altijd prettig omdat je zoveel informatie krijgt en twee horen meer dan 1..

Goede tip van de tijdschriften, ik neem m'n iPad wel mee! Ik zat laatst ook een uur in de wachtkamer van 't ziekenhuis te wachten (niet voor mezelf) en het ziekenhuis had zelfs gratis wifi in de wachtkamer. Ideaal! Ik heb toch nog twee e-books over wildlife photography en Tanzania te lezen, dus jippie, nu hoop ik op lange wachttijd

(En vriend gaat niet mee, had ik hierboven al ergens geschreven, komt wel als het een 'ergere' afspraak is).

Marin schreef:

Krullebol schreef:Veel sterkte en succes morgen! Gaat er iemand met je mee? Het is altijd lang wachten en die tijdschriften die er liggen zijn al 100 jaar oud...
En zelf vind ik het altijd prettig omdat je zoveel informatie krijgt en twee horen meer dan 1..

Goede tip van de tijdschriften, ik neem m'n iPad wel mee! Ik zat laatst ook een uur in de wachtkamer van 't ziekenhuis te wachten (niet voor mezelf) en het ziekenhuis had zelfs gratis wifi in de wachtkamer. Ideaal! Ik heb toch nog twee e-books over wildlife photography en Tanzania te lezen, dus jippie, nu hoop ik op lange wachttijd

(En vriend gaat niet mee, had ik hierboven al ergens geschreven, komt wel als het een 'ergere' afspraak is).

Toen ik net scrolde zag ik ook dat je dat al zei. Maar niet in het ziekenhuis waar is was , was er geen wifi jammer genoeg Was een lange middag. Maar zo te horen lezen vind jij dat totaal niet erg

Haha nee gelukkig staan de eBooks als op m'n iPad. Maar slim, ik ga 'm direct nog even opladen! Wie weet ben ik zo aan de beurt hoor, maar je weet maar nooit.

Dat die tijdschriften 100 jaar oud zijn, vind ik altijd ideaal. Weet ik tenminste zeker dat ik ze nog nooit gelezen heb!

Stel je niet teveel voor bij zo'n eerste afspraak, het is echt een basis om je klachten te bepalen en te kijken welke onderzoeken er gedaan moeten gaan worden. Wees duidelijk en vertel je problemen/klachten en vraag zoveel je wil weten. Het zou vervelend zijn als je naderhand nog met allemaal vragen zit. Ik had een hele vervelende Internist die vond dat ik me maar aanstelde, terwijl die nog geen onderzoek niks had gedaan, dus ik snap jouw angst wel, dat je niet begrepen wordt. Gewoon duidelijk zijn & je niet zomaar af laten schepen! En het kan best dat ze je sowieso naar bv. een reumatoloog gaan sturen, om alles uit te sluiten. Succes!

Hee Marin,

Het is net alsof ik een beetje mijn eigen verhaal lees. Ik ben na ook lang sukkelen zo'n drie jaar geleden doorgestuurd naar het ziekenhuis, ook een algemeen internist. Zij heeft daar mijn bloed ook opnieuw getest. Het kan zijn dat ze je bloed nogmaals testen om meerdere momentopnames te hebben (zo is reuma niet altijd waarneembaar in bloed, dat kan per bloedtest/moment verschillen). Verder werd ik lichamelijk getest op gewicht, lengte en de drukplekken van fybromyalgie. Ook moest ik urine afstaan.

Op dat moment zat ik niet lekker in mijn vel en zat ik ook te huilen daar toen ze naar mijn verleden vroeg. Bij de vervolgafspraak bleek ik wel een afwijking te hebben in mijn bloed mbt ontstekingswaarden (kwam doordat ik op dat moment grieperig was). Ik ben daarna naar huis gestuurd met...jawel de boodschap: ga eens praten met een psycholoog.

Dat heb ik gedaan en drie jaar later zit ik hier nog steeds met dezelfde klachten. Ik DURF gewoon niet eens meer naar de huisarts. Ik word niet serieus genomen. En dat terwijl reuma bij ons in de familie zit, mijn vader en tante hebben het en ook bij mijn broer komen de klachten. Ook wijzen meerdere bloedtesten die gedaan zijn bij mij (bij huisarts en ziekenhuis) uit dat ik verhoogde ontstekingswaarden heb.

Ik hoop echt heel erg dat je serieus genomen wordt en er een oplossing is te vinden voor je klachten. Niet zo'n positief verhaal dit, maar ik herken me zo in je verhaal dat ik het toch met je wil delen. Ik hoop echt voor jou dat het 'positief' uitpakt en er iets is wat je zou kunnen helpen. Veel succes in ieder geval in het ziekenhuis!

Gympie, kun je niet om een second opinion vragen? Ik werd namelijk eerst ook niet serieus genomen en heb uiteindelijk bij mijn huisarts een verwijsbrief 'afgedwongen' voor een second opinion in een andere ziekenhuis(groep). Hier ben ik toen dus naar een nieuwe reumatoloog gegaan en met hem had ik wel een klink en het gevoel serieus genomen te worden.

Green_Pepper schreef:Gympie, kun je niet om een second opinion vragen? Ik werd namelijk eerst ook niet serieus genomen en heb uiteindelijk bij mijn huisarts een verwijsbrief 'afgedwongen' voor een second opinion in een andere ziekenhuis(groep). Hier ben ik toen dus naar een nieuwe reumatoloog gegaan en met hem had ik wel een klink en het gevoel serieus genomen te worden.

Ja, ik wil dat eigenlijk wel, maar ik durf gewoon echt niet meer. Vanaf mijn 15e word ik alle kanten opgestuurd en overal word ik ook weer weggestuurd en kom ik met lege handen thuis. Ik word er ook gewoon een beetje kwaad van. Dan denk ik; laat maar zitten. Ik functioneer toch wel door. Maar het is gewoon wel heel erg vervelend, want als ik inderdaad eens door een reumatoloog gecheckt kan worden, kunnen er in ieder geval dingen uitgesloten of bevestigd worden. Dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Maar bij mijn vader is dit helaas ook zo gegaan. Die heeft nu na jaren pijn en onderzoek en wijten aan stress etc. de diagnose reuma gekregen. Blijkbaar is het gewoon een ziekte die moeilijk vast te stellen is. En ik kan me voorstellen dat ze mij als 22-jarige ook niet zo snel doorsturen gezien mijn jonge leeftijd. Ik heb de 'hoop' op hulp een beetje opgegeven, mede doordat ik me niet serieus genomen voel.

Een rotziekte is het zeker
Kun je niet iemand meevragen naar de huisarts? Dan kan diegene je misschien steunen en helpen bij het krijgen van de verwijsbrief. Ik kan me voorstellen dat je door je eerdere ervaringen snel van de wijs laat brengen als de huisarts enigszins negatief reageert.

Enne, je leeftijd maakt niet uit. Hoe oud je ook bent, het is heel normaal om te willen weten wat je hebt!
(Ik ben zelf 24 en heb op mijn 23e de diagnose fibromyalgie gekregen)

Ja, opzich mijn vriend, die duwt die verwijzing er wel door, haha. Wel superlief dat je met me meedenkt, GreenPepper. Heel naar dat jij fybromyalgie hebt. Heb je nu na de diagnose al een beetje je weg kunnen vinden in je functioneren, etc.?

En sorry Marin, ik zal verder je topic niet vervuilen met mijn perikelen.

Gympie, toch nog een keer naar je huisarts en een verwijzing vragen. Mijn eerste huisarts wist ook niet zo goed wat hij met me aan moest en stuurde me elke keer weer weg eigenlijk. Toen ik verhuisde en een nieuwe huisarts kreeg, kreeg ik netjes een verwijzing voor de reumatoloog en kwam er inderdaad Fibromyalgie uit de onderzoeken. Ik wist gewoon dat ik me niet aanstelde en dat er toch echt iets aan me mankeerde, dus ik heb gewoon doorgezet, al heeft het jaren geduurd.

Nou, doen dan!

Ik heb nu nog een revalidatie-programma. Of nou ja, ik ga 1 keer per 3 weken naar een ergotherapeut om te praten over mijn belasting/belastbaarheid van mijn lichaam. Ik ben heel goed in heel veel dingen op 1 dag doen, dat schijnt alleen weer minder goed te zijn voor mijn lichaam (goh). Dus daar probeer ik nu een beter ritme in te vinden en dat gaat steeds beter.

(Sorry Marin!)