Zou jij draagmoeder kunnen/willen zijn?

nee ik zou dat niet kunnen

Ik denk het niet, ik heb teveel zwangerschapskwalen daarvoor. Of het moet een echt héél dierbaar iemand zijn die heel dichtbij me staat, maar eerlijk gezegd kan ik op dit moment niemand bedenken voor wie ik dat zou doen. De enige voor wie ik dat overwogen zou hebben als ze niet al een kindje had gehad is een goede vriendin. Maar voor een tweede kindje zou ik toch minder snel mijn gezondheid op het spel zetten.

mzcharlotte schreef:Uit hele idealistische overwegingen zou ik het wel willen (kunnen) voor naasten, maar ik weet dat ik mijn gevoel niet los kan koppelen van mijn geweten en overtuigingen. Naast het feit dat het ons zelf nog eens niet voor de wind gaat, zou ik dus weloverwogen niet voor draagmoederschap kiezen. Eiceldonatie daarentegen zou ik zeker wel overwegen op het moment dat wij zelf het geluk hebben mogen ervaren.

Ja eiceldonatie zou ik misschien wel doen, maar alleen als ik weet waar mijn kindje terecht komt en diegene heel dichtbij staat.

Nee, ik zou dat niet kunnen. Eiceldonatie zou ik wel overwegen voor mijn zus.

eiceldonatie zou ik inderdaad ook nog wel willen overwegen, maar draagmoederschap zou ik echt niet kunnen.

Ja dat zou ik wel kunnen/willen doen, emotioneel gezien zou ik dat kunnen (lichamelijk kan ik denk ik alleen geen zwangerschap aan dus in dat op zicht denk ik niet dat ik het nu nog zou doen).

Alleen voor mijn kinderen, als dat mogelijk is.

Ook ik zou het niet kunnen. Wel overweeg ik eiceldonatie in de toekomst, want ik gun iedereen een kindje en zou best willen helpen op die manier.

Eiceldonatie zou ik denk ik niet doen trouwens.

Ik heb een hele fijne zwangerschap en bevalling gehad. Toevallig had ik het er laatst met mijn vriend over.
Maar als zijn zus, of mijn broertje z'n vriendin niet zwanger zouden kunnen worden. Wil ik het best overwegen om draagmoeder voor hun te zijn.
Maar voor een vriendin ofzo zou ik het denk ik niet kunnen.

Susan schreef:Alleen voor mijn kinderen, als dat mogelijk is.

Ik dacht eerst meteen 'nee', maar deze mogelijkheid was nog niet in me opgekomen. Voor eigen kinderen zou ik het wel.overwegen.

Verder echt niet. Ik heb ik mijn hele leven nooit zoveel ziekenhuis gezien als tijdens mijn zwangerschap en de kans op herhaling bij een evt tweede zwangerschap is groot. Mocht ik weer zwanger worden, dan kan ik waarschijnlijk een gedeelte van de zwangerschap niet zelf voor t zorgen. Daardoor denken we al extra goed na over of en wanneer een tweede kindje, maar om een ander te helpen zou ik het niet doen.

Ik zou het alleen dien voor iemand die heel dicht bij me staat zoals broer/zus en mijn eigen kinderen.

Susan schreef:Alleen voor mijn kinderen, als dat mogelijk is.

Dit inderdaad.

Mijn schoonzusje kan waarschijnlijk geen kinderen krijgen. Dit vind ik ontzettend naar en verdrietig voor ze, maar toch zou ik het voor haar niet doen bijvoorbeeld

Ja, zou ik wel willen voor mijn broers of zus. Als zij geen kinderen kunnen dragen. Hun pijn van het geen kinderen krijgen is zoveel meer waard dan mijn eigen gevoelens.
Wel als ik zelf uitgezwangerd ben overigens.

Eiceldonatie zou ik het dan weer veel moeilijker mee hebben, omdat het biologisch gezien dan ook jouw kind is. Bij alleen draagmoederschap is het biologisch ook niet jouw kind. Ik denk dat ik daar makkelijker afstand van kan nemen.

Ik heb trouwens net een draagmoeder gevolgd die dit heeft gedaan voor haar broer eh schoonzusje. Heel bijzonder om te lezen.

Ik zou het alleen.doen voor mijn eigen kinderen, anders niet.

Eiceldonatie zou ik ook niet kunnen omdat je dan iets van jezelf weg geeft.

Luce schreef:Eiceldonatie zou ik het dan weer veel moeilijker mee hebben, omdat het biologisch gezien dan ook jouw kind is. Bij alleen draagmoederschap is het biologisch ook niet jouw kind. Ik denk dat ik daar makkelijker afstand van kan nemen.

Ik heb trouwens net een draagmoeder gevolgd die dit heeft gedaan voor haar broer eh schoonzusje. Heel bijzonder om te lezen.

Volgens mij is er ook een vorm van draagmoederschap waarbij het jouw eicel is, dat is laagtechnologisch draagmoederschap.

Nee dat ik niet kunnen en wil het ook niet.

Ik weet het nog niet, sowieso niet als ik zelf nog zwanger wil worden. En tegen de tijd dat ik zelf uitgezwangerd ben, denk ik dat ik ook zo ongeveer 35-36+ ben...

Toevallig heb ik het er laatst eens over gehad.
Ik zou het wel willen en kunnen doen denk ik, voor naaste vrienden en familie.
Wel pas als ik zeker weet dat ons gezin compleet is maar het lijkt me heel mooi om te kunnen doen.
Eiceldonatie zou ik ook nog wel overwegen.

Nee, denk niet dat ik het zou kunnen. Misschien wel als ik de pijn van het gemis zou zien bij broer of zus als ik zelf klaar zou zijn met kinderen krijgen. Maar ze hebben beide kinderen en zijn ook 10 en 12 jaar ouder dus tegen de tijd dat ik er klaar voor zou zijn, zouden zij waarschijnlijk zichzelf te oud vinden.



Eiceldonatie zou ik dan weer helemaal geen moeite mee hebben. Zolang het niet in mij hoeft te groeien voelt het voor mij niet zo heel biologisch. Zou dat ook wel kunnen voor mensen die verder van mij af staan of zelfs helemaal niet ken (maar wel gescreend zijn zoals bij adoptie bijv.)

Alleen als het voor mijn kleine zusje zou zijn, of mijn beste vriendinnen (maar die hebben al kinderen). Zou het wel heel moeilijk vinden, maar hun gun ik alles.

Nee, dat zou ik niet kunnen. Sowieso ben ik niet goed in zwanger zijn en blijven, maar ik zou ook te gehecht aan het kindje raken.

Nee ik zou dat niet kunnen. Stel dat ik weer zo'n migraine zou krijgen, zou ik niet meer voor Luuk kunnen zorgen, en ik zou niet willen dat het ten koste zou gaan van mijn eigen gezin.