Wel een tweede kindje willen maar niet zwanger willen zijn

Ja dat gaat lastig he...maar ik vroeg me af of er meer meiden zijn die dit gevoel hebben. Ik wil graag een 2e kindje maar door een mislukte (tweede) zwangerschap is de wens om zwanger te zijn compleet verdwenen. Ik ben nu ook zo blij dat ik weer mn figuur terug heb en niet misselijk ben (want dat was tijdens die zwangerschap extreem!)...en dan die angst tijdens de eerste weken, elke keer als je naar de wc gaat. Ik denk ook steeds dat het vast (weer) niet goed gaat omdat ik niet die grote zwangerschapswens heb als bij de eerste...

Ik zou graag de eerste 24 weken over willen slaan, ow wat was ik misselijk en ziek (als ik de foto's terug zie, damn... wat zag ik er slecht uit), maar na de 24e week heb ik zo genoten! Ik ben daarnaast 2 weken overtijd gegaan. Ik had nog wel 2 maanden zwanger willen zijn!

Ik herken het heel erg. In de toekomst zou ik graag een tweede willen, maar tegen een zwangerschap zie ik erg op! De eerste 20 weken ben ik ontzettend ziek geweest (door HG) en tegen het einde was het ook ontzettend zwaar. Lichamelijk gezien was het echt een hele beproeving. Ik heb er ook wel van genoten hoor, van mijn buik, de schopjes, etc. Dat wil ik ook nog wel een keer meemaken! Alleen de kwaaltjes mogen wel ietsje minder, helaas heb je dat niet voor het zeggen.

In de toekomst wil ik echt heel graag nog een kindje erbij als het mogelijk is, maar voor de zwangerschap ben ik nu al een beetje bang. Moet dan ook per direct weer in het ziekenhuis onder controle weet ik al, dat scheelt gelukkig wel omdat ze je daar echt goed in de gaten houden en begeleiden. Maar wat was die zwangerschap heftig! Tegen een tweede kindje zeg ik dus direct ja, maar een zwangerschap ben ik echt niet zo enthousiast over (maarja, ik zal het er tegen de tijd dat het zover is vast voor over hebben om het nog een keer te proberen).

Ik herken het ook wel enigszins. Ik heb een zwangerschap gehad met veel ziekenhuisbezoeken en in onzekerheid zitten. Ik was lichamelijk ontzettend moe en kon weinig. Dit kwam omdat ze tijdens mijn zwangerschap ontdekt hebben dat ik drager ben van een bloedziekte. Mijn HB was/is veel te laag en kan niet zomaar 'opgekrikt' worden, ondanks de vele pillen die ik slikte en de injecties die ik heb gehad. Ik zat bijna tegen een bloedtransfusie aan (met kindje in mijn buik nog). We hebben daarbij een aantal zenuwslopende weken gehad omdat de kans aanwezig was dat wij een heel ziek kindje zouden kunnen hebben met deze bloedziekte. Gelukkig was dit niet het geval!

Ik heb geen fijne zwangerschap gehad. Er waren weinig momenten waarop ik echt genoot. Het enige wat ik wel weer heel graag zou willen meemaken is het voelen van leven in mijn buik.. de schopjes, het draaien, een armstoot.. dat vond ik wel heerlijk om te voelen en dat mis ik nu wel enigszins.

Ik weet gewoon dat als ik weer zwanger raak, ik (door mijn dragerschap van die bloedziekte) de laatste 6 maanden gewoonweg bijna niks kan. Echter heb ik het er wel zo weer voor over!